Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051030 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051030 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Aan de noordkant van de overloop is, dicht, de rood geschilderde deur naar de kamer van Maartje. Naast de trap naar beneden staat een houten kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst je beschuldigend aanstaart. >n (de deur naar Maartjes kamer openend) In Maartjes kamer In het schemerig duister staan de meubels van Maartje er liefdeloos bij. Het poppenhuis, al jaren onaangeroerd, kwijnt weg in een hoek, terwijl het bed en het bureau niets zijn dan gebruiksvoorwerpen. Alles lijkt te wachten op het zwarte schouwspel dat zich in de al te doorzichtige duisternis zal voltrekken. Vanuit het bed staren Maartjes twee witte ogen je emotieloos aan. Je ziet een knuffelbeer. >actions [Action listing on.] >spring door raam [Giving noorden ~phrase_matched] [Moving deur naar de overloop to In Maartjes kamer] [Moving deur naar de overloop to In Maartjes kamer] [Giving raam phrase_matched] [ Action Climb with noun 260 (raam) ] Hoewel dat een manier is om buiten te komen en de tocht naar het kasteel te ondernemen, lijkt het je verstandiger om de trap te nemen. >quit [ Action Quit ] Weet je zeker dat je wilt stoppen? j Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051031 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051031 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Aan de noordkant van de overloop is, dicht, de rood geschilderde deur naar de kamer van Maartje. Naast de trap naar beneden staat een houten kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst je beschuldigend aanstaart. >n (de deur naar Maartjes kamer openend) In Maartjes kamer In het schemerig duister staan de meubels van Maartje er liefdeloos bij. Het poppenhuis, al jaren onaangeroerd, kwijnt weg in een hoek, terwijl het bed en het bureau niets zijn dan gebruiksvoorwerpen. Alles lijkt te wachten op het zwarte schouwspel dat zich in de al te doorzichtige duisternis zal voltrekken. Vanuit het bed staren Maartjes twee witte ogen je emotieloos aan. Je ziet een knuffelbeer. >speel met poppen Je zet je op je knieën voor het poppenhuis neer, en kijkt de popjes even mismoedig aan. Dan pak je de moederpop met je linkerhand op en de vaderpop met je rechterhand. Je laat vader door een deurtje het huis binnenkomen. "Zo moeder," zegt hij, "ik heb vandaag weer hard gewerkt. Je hebt geen idee hoe hongerig ik ben." "Nou vader," antwoordt ze in een raar hoog stemmetje, "dat schikt, want ik heb een hele poppenpot vol poppenpap gekookt vandaag. Kinders, komen jullie eten, vader is thuis!" Je zet de twee popjes op hun poppenstoeltjes neer, en pakt de poppendochter. Ze loopt naar de huiskamer, en wanneer ze haar vader ziet roept ze: "Pappie!" Verdrietig sluit je je ogen en leg je de popjes weg. >speel met poppenhuis Dat zou al te cynisch zijn. >quit Weet je zeker dat je wilt stoppen? j Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051031 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051031 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Aan de noordkant van de overloop is, dicht, de rood geschilderde deur naar de kamer van Maartje. Naast de trap naar beneden staat een houten kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst je beschuldigend aanstaart. >n (de deur naar Maartjes kamer openend) In Maartjes kamer In het schemerig duister staan de meubels van Maartje er liefdeloos bij. Het poppenhuis, al jaren onaangeroerd, kwijnt weg in een hoek, terwijl het bed en het bureau niets zijn dan gebruiksvoorwerpen. Alles lijkt te wachten op het zwarte schouwspel dat zich in de al te doorzichtige duisternis zal voltrekken. Vanuit het bed staren Maartjes twee witte ogen je emotieloos aan. Je ziet een knuffelbeer. >x beer TODO >quit Weet je zeker dat je wilt stoppen? j Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051031 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051031 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Aan de noordkant van de overloop is, dicht, de rood geschilderde deur naar de kamer van Maartje. Naast de trap naar beneden staat een houten kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst je beschuldigend aanstaart. >n (de deur naar Maartjes kamer openend) In Maartjes kamer In het schemerig duister staan de meubels van Maartje er liefdeloos bij. Het poppenhuis, al jaren onaangeroerd, kwijnt weg in een hoek, terwijl het bed en het bureau niets zijn dan gebruiksvoorwerpen. Alles lijkt te wachten op het zwarte schouwspel dat zich in de al te doorzichtige duisternis zal voltrekken. Vanuit het bed staart Maartje je emotieloos aan. Je ziet een knuffelbeer. >x beer Vroeger geloofde je dat knuffels 's nachts tot leven kwamen, en hele gesprekken met elkaar voerden. Maar Bruin ziet er maar levenloos uit. >quit Weet je zeker dat je wilt stoppen? j Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051031 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051031 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Aan de noordkant van de overloop is, dicht, de rood geschilderde deur naar de kamer van Maartje. Naast de trap naar beneden staat een houten kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst je beschuldigend aanstaart. >huil Je kan niet op commando huilen. >n (de deur naar Maartjes kamer openend) In Maartjes kamer In het schemerig duister staan de meubels van Maartje er liefdeloos bij. Het poppenhuis, al jaren onaangeroerd, kwijnt weg in een hoek, terwijl het bed en het bureau niets zijn dan gebruiksvoorwerpen. Alles lijkt te wachten op het zwarte schouwspel dat zich in de al te doorzichtige duisternis zal voltrekken. Vanuit het bed staart Maartje je emotieloos aan. Je ziet een knuffelbeer. >huil Je kan niet op commando huilen. >actions [Action listing on.] >huil [ Action Huil ] Je kan niet op commando huilen. >quit [ Action Quit ] Weet je zeker dat je wilt stoppen? j Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051031 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051031 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Aan de noordkant van de overloop is, dicht, de rood geschilderde deur naar de kamer van Maartje. Naast de trap naar beneden staat een houten kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst je beschuldigend aanstaart. >n (de deur naar Maartjes kamer openend) In Maartjes kamer In het schemerig duister staan de meubels van Maartje er liefdeloos bij. Het poppenhuis, al jaren onaangeroerd, kwijnt weg in een hoek, terwijl het bed en het bureau niets zijn dan gebruiksvoorwerpen. Alles lijkt te wachten op het zwarte schouwspel dat zich in de al te doorzichtige duisternis zal voltrekken. Vanuit het bed staart Maartje je emotieloos aan. Je ziet een knuffelbeer. >n Die kant kun je niet op. >huil TODO! >quit Weet je zeker dat je wilt stoppen? j Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051031 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051031 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Aan de noordkant van de overloop is, dicht, de rood geschilderde deur naar de kamer van Maartje. Naast de trap naar beneden staat een houten kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst je beschuldigend aanstaart. >n (de deur naar Maartjes kamer openend) In Maartjes kamer In het schemerig duister staan de meubels van Maartje er liefdeloos bij. Het poppenhuis, al jaren onaangeroerd, kwijnt weg in een hoek, terwijl het bed en het bureau niets zijn dan gebruiksvoorwerpen. Alles lijkt te wachten op het zwarte schouwspel dat zich in de al te doorzichtige duisternis zal voltrekken. Vanuit het bed staart Maartje je emotieloos aan. Je ziet een knuffelbeer. >huil Tranen lopen in stromen over je wangen. >quit Weet je zeker dat je wilt stoppen? j Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051031 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051031 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Aan de noordkant van de overloop is, dicht, de rood geschilderde deur naar de kamer van Maartje. Naast de trap naar beneden staat een houten kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst je beschuldigend aanstaart. >bid TODO. >n (de deur naar Maartjes kamer openend) In Maartjes kamer In het schemerig duister staan de meubels van Maartje er liefdeloos bij. Het poppenhuis, al jaren onaangeroerd, kwijnt weg in een hoek, terwijl het bed en het bureau niets zijn dan gebruiksvoorwerpen. Alles lijkt te wachten op het zwarte schouwspel dat zich in de al te doorzichtige duisternis zal voltrekken. Vanuit het bed staart Maartje je emotieloos aan. Je ziet een knuffelbeer. >bid (1) "Genadige God, vergeef mij alstublieft de misdaad die ik begaan zal." (2) "Alstublieft God, geef mij de kracht om mijn lust te weerstaan." (3) "Lieve God, ik vraag niets voor mijzelf, maar redt U alstublieft mijn dochter Maartje." Selecteer een optie >> 1 Geloof je dat God je die misdaad vergeven zal? (1) Ja. (2) Nee. Selecteer een optie >> 1 >bid (1) "Genadige God, vergeef mij alstublieft de misdaad die ik begaan zal." (2) "Alstublieft God, geef mij de kracht om mijn lust te weerstaan." (3) "Lieve God, ik vraag niets voor mijzelf, maar redt U alstublieft mijn dochter Maartje." Selecteer een optie >> 3 Zal ze ooit door God gered worden? (1) Ja. (2) Nee. Selecteer een optie >> 1 >bid (1) "Genadige God, vergeef mij alstublieft de misdaad die ik begaan zal." (2) "Alstublieft God, geef mij de kracht om mijn lust te weerstaan." (3) "Lieve God, ik vraag niets voor mijzelf, maar redt U alstublieft mijn dochter Maartje." Selecteer een optie >> 1 Geloof je dat God je die misdaad vergeven zal? (1) Ja. (2) Nee. Selecteer een optie >> 2 >quit Weet je zeker dat je wilt stoppen? j Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051031 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051031 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Aan de noordkant van de overloop is, dicht, de rood geschilderde deur naar de kamer van Maartje. Naast de trap naar beneden staat een houten kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst je beschuldigend aanstaart. >n (de deur naar Maartjes kamer openend) In Maartjes kamer In het schemerig duister staan de meubels van Maartje er liefdeloos bij. Het poppenhuis, al jaren onaangeroerd, kwijnt weg in een hoek, terwijl het bed en het bureau niets zijn dan gebruiksvoorwerpen. Alles lijkt te wachten op het zwarte schouwspel dat zich in de al te doorzichtige duisternis zal voltrekken. Vanuit het bed staart Maartje je emotieloos aan. Je ziet een knuffelbeer. >bid (1) "Genadige God, vergeef mij alstublieft de misdaad die ik begaan zal." (2) "Alstublieft God, geef mij de kracht om mijn lust te weerstaan." (3) "Lieve God, ik vraag niets voor mijzelf, maar redt U alstublieft mijn dochter Maartje." Selecteer een optie >> 1 Geloof je dat God je die misdaad vergeven zal? (1) Ja. (2) Nee. Selecteer een optie >> 2 >bid (1) "Genadige God, vergeef mij alstublieft de misdaad die ik begaan zal." (2) "Alstublieft God, geef mij de kracht om mijn lust te weerstaan." (3) "Lieve God, ik vraag niets voor mijzelf, maar redt U alstublieft mijn dochter Maartje." Selecteer een optie >> 1 Geloof je dat God je die misdaad vergeven zal? (1) Ja. (2) Nee. Selecteer een optie >> 1 >actions [Action listing on.] >messages [ Action RoutinesOn ] [Message listing on.] [ "(Inform Parser)".parse_input(16488) ] [ "(LibraryMessages)".before() ] [ "(Library Extensions)".RunWhile(81,0) ] >bid [ "jezelf".grammar() ] [ "(Inform Library)".begin_action(47,0,0,0) ] [ Action Pray ] [ "jezelf".orders() ] [ "deur naar de overloop".react_before() ] [ "In Maartjes kamer".before() ] [ "(pray_dialoog)".select(1) ] [ "(pray_dialoog)".quip(13) ] [ "(pray_dialoog)".quip(12) ] [ "(pray_dialoog)".quip(14,0) ] [ "(pray_dialoog)".quip(14,1) ] [ "(pray_dialoog)".qtest(2) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(14,2) ] [ "(pray_dialoog)".qtest(3) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(14,3) ] [ "(pray_dialoog)".qtest(4) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(14,4) ] [ "(pray_dialoog)".qtest(5) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(14,0) ] [ "(pray_dialoog)".quip(14,1) ] [ "(pray_dialoog)".qtest(2) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] (1) [ "(pray_dialoog)".quip(14,1) ] [ "(pray_dialoog)".quip(21) ] "Genadige God, vergeef mij alstublieft de misdaad die ik begaan zal." [ "(pray_dialoog)".quip(14,2) ] [ "(pray_dialoog)".qtest(3) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(14,3) ] [ "(pray_dialoog)".qtest(4) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] (2) [ "(pray_dialoog)".quip(14,3) ] [ "(pray_dialoog)".quip(41) ] "Alstublieft God, geef mij de kracht om mijn lust te weerstaan." [ "(pray_dialoog)".quip(14,4) ] [ "(pray_dialoog)".qtest(5) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] (3) [ "(pray_dialoog)".quip(14,4) ] [ "(pray_dialoog)".quip(51) ] "Lieve God, ik vraag niets voor mijzelf, maar redt U alstublieft mijn dochter Maartje." Selecteer een optie >> 2 [ "(pray_dialoog)".quip(14,0) ] [ "(pray_dialoog)".quip(14,1) ] [ "(pray_dialoog)".qtest(2) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(14,2) ] [ "(pray_dialoog)".qtest(3) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(14,3) ] [ "(pray_dialoog)".qtest(4) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(14,3) ] [ "(pray_dialoog)".quip(43) ] [ "(pray_dialoog)".quip(42) ] [Setting (pray_dialoog).kracht to 1] Verhoort God je gebed? [ "(pray_dialoog)".quip(44,0) ] [ "(pray_dialoog)".quip(44,1) ] [ "(pray_dialoog)".qtest(6) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(44,2) ] [ "(pray_dialoog)".qtest(7) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(44,0) ] [ "(pray_dialoog)".quip(44,1) ] [ "(pray_dialoog)".qtest(6) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] (1) [ "(pray_dialoog)".quip(44,1) ] [ "(pray_dialoog)".quip(61) ] Ja. [ "(pray_dialoog)".quip(44,2) ] [ "(pray_dialoog)".qtest(7) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] (2) [ "(pray_dialoog)".quip(44,2) ] [ "(pray_dialoog)".quip(71) ] Nee. Selecteer een optie >> 1 [ "(pray_dialoog)".quip(44,0) ] [ "(pray_dialoog)".quip(44,1) ] [ "(pray_dialoog)".qtest(6) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(44,1) ] [ "(pray_dialoog)".quip(63) ] [ "(pray_dialoog)".quip(62) ] [ "(pray_dialoog)".quip(64,0) ] [ "(Inform Library)".end_turn_sequence() ] [ "(Inform Parser)".parse_input(16488) ] [ "(LibraryMessages)".before() ] [ "(Library Extensions)".RunWhile(81,0) ] >bid [ "jezelf".grammar() ] [ "(Inform Library)".begin_action(47,0,0,0) ] [ Action Pray ] [ "jezelf".orders() ] [ "deur naar de overloop".react_before() ] [ "In Maartjes kamer".before() ] [ "(pray_dialoog)".select(1) ] [ "(pray_dialoog)".quip(13) ] [ "(pray_dialoog)".quip(12) ] [ "(pray_dialoog)".quip(14,0) ] [ "(pray_dialoog)".quip(14,1) ] [ "(pray_dialoog)".qtest(2) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(14,2) ] [ "(pray_dialoog)".qtest(3) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(14,3) ] [ "(pray_dialoog)".qtest(4) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(14,4) ] [ "(pray_dialoog)".qtest(5) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(14,0) ] [ "(pray_dialoog)".quip(14,1) ] [ "(pray_dialoog)".qtest(2) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] (1) [ "(pray_dialoog)".quip(14,1) ] [ "(pray_dialoog)".quip(21) ] "Genadige God, vergeef mij alstublieft de misdaad die ik begaan zal." [ "(pray_dialoog)".quip(14,2) ] [ "(pray_dialoog)".qtest(3) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(14,3) ] [ "(pray_dialoog)".qtest(4) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] (2) [ "(pray_dialoog)".quip(14,3) ] [ "(pray_dialoog)".quip(41) ] "Alstublieft God, geef mij de kracht om mijn lust te weerstaan." [ "(pray_dialoog)".quip(14,4) ] [ "(pray_dialoog)".qtest(5) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] (3) [ "(pray_dialoog)".quip(14,4) ] [ "(pray_dialoog)".quip(51) ] "Lieve God, ik vraag niets voor mijzelf, maar redt U alstublieft mijn dochter Maartje." Selecteer een optie >> 1 [ "(pray_dialoog)".quip(14,0) ] [ "(pray_dialoog)".quip(14,1) ] [ "(pray_dialoog)".qtest(2) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(14,1) ] [ "(pray_dialoog)".quip(23) ] [ "(pray_dialoog)".quip(22) ] [Setting (pray_dialoog).vergeef to 1] Geloof je dat God je die misdaad vergeven zal? [ "(pray_dialoog)".quip(24,0) ] [ "(pray_dialoog)".quip(24,1) ] [ "(pray_dialoog)".qtest(6) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(24,2) ] [ "(pray_dialoog)".qtest(7) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(24,0) ] [ "(pray_dialoog)".quip(24,1) ] [ "(pray_dialoog)".qtest(6) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] (1) [ "(pray_dialoog)".quip(24,1) ] [ "(pray_dialoog)".quip(61) ] Ja. [ "(pray_dialoog)".quip(24,2) ] [ "(pray_dialoog)".qtest(7) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] (2) [ "(pray_dialoog)".quip(24,2) ] [ "(pray_dialoog)".quip(71) ] Nee. Selecteer een optie >> 2 [ "(pray_dialoog)".quip(24,0) ] [ "(pray_dialoog)".quip(24,1) ] [ "(pray_dialoog)".qtest(6) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(24,2) ] [ "(pray_dialoog)".qtest(7) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(24,2) ] [ "(pray_dialoog)".quip(73) ] [ "(pray_dialoog)".quip(72) ] [ "(pray_dialoog)".quip(74,0) ] [ "(Inform Library)".end_turn_sequence() ] [ "(Inform Parser)".parse_input(16488) ] [ "(LibraryMessages)".before() ] [ "(Library Extensions)".RunWhile(81,0) ] >quit [ "jezelf".grammar() ] [ "(Inform Library)".begin_action(1,0,0,0) ] [ Action Quit ] [ "(LibraryMessages)".before() ] [ "(Library Extensions)".RunWhile(81,0) ] Weet je zeker dat je wilt stoppen? j Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051031 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051031 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Aan de noordkant van de overloop is, dicht, de rood geschilderde deur naar de kamer van Maartje. Naast de trap naar beneden staat een houten kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst je beschuldigend aanstaart. >n (de deur naar Maartjes kamer openend) In Maartjes kamer In het schemerig duister staan de meubels van Maartje er liefdeloos bij. Het poppenhuis, al jaren onaangeroerd, kwijnt weg in een hoek, terwijl het bed en het bureau niets zijn dan gebruiksvoorwerpen. Alles lijkt te wachten op het zwarte schouwspel dat zich in de al te doorzichtige duisternis zal voltrekken. Vanuit het bed staart Maartje je emotieloos aan. Je ziet een knuffelbeer. >bid (1) "Genadige God, vergeef mij alstublieft de misdaad die ik begaan zal." (2) "Alstublieft God, geef mij de kracht om mijn lust te weerstaan." (3) "Lieve God, ik vraag niets voor mijzelf, maar redt U alstublieft mijn dochter Maartje." Selecteer een optie >> 1 Geloof je dat God je die misdaad vergeven zal? (1) Ja. (2) Nee. Selecteer een optie >> 1 >bid (1) "Alstublieft God, geef mij de kracht om mijn lust te weerstaan." (2) "Lieve God, ik vraag niets voor mijzelf, maar redt U alstublieft mijn dochter Maartje." Selecteer een optie >> 1 Verhoort God je gebed? (1) Ja. (2) Nee. Selecteer een optie >> 2 >bid (1) "Lieve God, ik vraag niets voor mijzelf, maar redt U alstublieft mijn dochter Maartje." Selecteer een optie >> 1 Zal ze ooit door God gered worden? (1) Ja. (2) Nee. Selecteer een optie >> 1 >bid Je kan niets bedenken om te zeggen. >quit Weet je zeker dat je wilt stoppen? j Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051031 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051031 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Aan de noordkant van de overloop is, dicht, de rood geschilderde deur naar de kamer van Maartje. Naast de trap naar beneden staat een houten kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst je beschuldigend aanstaart. >bid (1) "Genadige God, vergeef mij alstublieft de misdaad die ik begaan zal." (2) "Alstublieft God, geef mij de kracht om mijn lust te weerstaan." (3) "Lieve God, ik vraag niets voor mijzelf, maar redt U alstublieft mijn dochter Maartje." Selecteer een optie >> 3 Zal ze ooit door God gered worden? (1) Ja. (2) Nee. Selecteer een optie >> 1 >quit Weet je zeker dat je wilt stoppen? j Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051031 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051031 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Aan de noordkant van de overloop is, dicht, de rood geschilderde deur naar de kamer van Maartje. Naast de trap naar beneden staat een houten kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst je beschuldigend aanstaart. >sla glas Woedend sla je met je vuist op het gezicht van de baron dat in het glas van de spiegel gereflecteerd wordt. De spiegel barst, en valt in gruzelementen en één enkele grote scherf uiteen. >pak scherf Gepakt. >n (de deur naar Maartjes kamer openend) In Maartjes kamer In het schemerig duister staan de meubels van Maartje er liefdeloos bij. Het poppenhuis, al jaren onaangeroerd, kwijnt weg in een hoek, terwijl het bed en het bureau niets zijn dan gebruiksvoorwerpen. Alles lijkt te wachten op het zwarte schouwspel dat zich in de al te doorzichtige duisternis zal voltrekken. Vanuit het bed staart Maartje je emotieloos aan. Je ziet een knuffelbeer. >snijd mij met glas Zoiets zie je niet, of het is niet belangrijk om je ermee bezig te houden. >i Je hebt bij je: een scherf >snijd mij met scherf TODO. >quit Weet je zeker dat je wilt stoppen? j Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051031 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051031 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Aan de noordkant van de overloop is, dicht, de rood geschilderde deur naar de kamer van Maartje. Naast de trap naar beneden staat een houten kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst je beschuldigend aanstaart. >sla glas Woedend sla je met je vuist op het gezicht van de baron dat in het glas van de spiegel gereflecteerd wordt. De spiegel barst, en valt in gruzelementen en één enkele grote scherf uiteen. >pak glas (de scherf) Gepakt. >n (de deur naar Maartjes kamer openend) In Maartjes kamer In het schemerig duister staan de meubels van Maartje er liefdeloos bij. Het poppenhuis, al jaren onaangeroerd, kwijnt weg in een hoek, terwijl het bed en het bureau niets zijn dan gebruiksvoorwerpen. Alles lijkt te wachten op het zwarte schouwspel dat zich in de al te doorzichtige duisternis zal voltrekken. Vanuit het bed staart Maartje je emotieloos aan. Je ziet een knuffelbeer. >snijd mij met scherf Met een bleek gezicht kijk je Maartje aan, en laat haar de scherf zien.(1) "Ik doe het voor jou." (2) "Ik verdien het; het is mijn straf." (3) "Het spijt me." Selecteer een optie >> 1 Je staart even naar het vlijmscherpe stuk glas, maar je weet dat er niets anders op zit. Je zet de punt van de scherf in de huid van je pols, precies waar de slagader zich bevindt, en drukt. Een druppel bloed welt op uit het kleine gaatje. Met een felle haal snijd je in de richting van je arm, zodat je slagader over een lengte van centimeters open ligt. Felrood bloed spuit naar buiten, over je handen, over de scherf, over je nachthemd, over de grond. Je zakt op je knieën in elkaar. Nu is het alleen nog een kwestie van tijd. Terwijl je leven langzaam wegvloeit komen er vragen bij je op, vragen waarop je het antwoord nu heel helder kan zien. Was dit de gemakkelijke uitweg? (1) Ja. Ik was niet in staat te blijven leven met deze schuld. (2) Nee. Het was het moeilijkste offer dat ik ooit bracht. Selecteer een optie >> 1 Zal Maartje je ooit vergeven? (1) Nee. Of ik haar leven nu voor altijd verpest heb of niet, ze zal me altijd blijven haten. (2) Ja. Met de tijd helen de wonden en neemt haar haat af; en misschien zal er een dag komen dat ze me een heel klein beetje zal begrijpen, en een heel klein beetje medelijden - of zelfs liefde - zal voelen. Selecteer een optie >> 1 *** EINDE *** Wil je een HERSTART, een oud spel INLEZEN of een EINDE aan het spel maken? > einde Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051031 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051031 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Aan de noordkant van de overloop is, dicht, de rood geschilderde deur naar de kamer van Maartje. Naast de trap naar beneden staat een houten kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst je beschuldigend aanstaart. >sla glas Woedend sla je met je vuist op het gezicht van de baron dat in het glas van de spiegel gereflecteerd wordt. De spiegel barst, en valt in gruzelementen en één enkele grote scherf uiteen. >pak het (het kastje) Dat is nu niet bepaald draagbaar. >pak glas (de scherf) Gepakt. >n (de deur naar Maartjes kamer openend) In Maartjes kamer In het schemerig duister staan de meubels van Maartje er liefdeloos bij. Het poppenhuis, al jaren onaangeroerd, kwijnt weg in een hoek, terwijl het bed en het bureau niets zijn dan gebruiksvoorwerpen. Alles lijkt te wachten op het zwarte schouwspel dat zich in de al te doorzichtige duisternis zal voltrekken. Vanuit het bed staart Maartje je emotieloos aan. Je ziet een knuffelbeer. >dood mij met glas Met een bleek gezicht kijk je Maartje aan, en laat haar de scherf zien. (1) "Ik doe het voor jou." (2) "Ik verdien het; het is mijn straf." (3) "Het spijt me." Selecteer een optie >> 3 Je staart even naar het vlijmscherpe stuk glas, maar je weet dat er niets anders op zit. Je zet de punt van de scherf in de huid van je pols, precies waar de slagader zich bevindt, en drukt. Een druppel bloed welt op uit het kleine gaatje. Met een felle haal snijd je in de richting van je arm, zodat je slagader over een lengte van centimeters open ligt. Felrood bloed spuit naar buiten, over je handen, over de scherf, over je nachthemd, over de grond. Je zakt op je knieën in elkaar. Nu is het alleen nog een kwestie van tijd. Terwijl je leven langzaam wegvloeit komen er vragen bij je op, vragen waarop je het antwoord nu heel helder kan zien. Was dit de gemakkelijke uitweg? (1) Ja. Ik was niet in staat te blijven leven met deze schuld. (2) Nee. Het was het moeilijkste offer dat ik ooit bracht. Selecteer een optie >> 2 Zal Maartje je ooit vergeven? (1) Nee. Of ik haar leven nu voor altijd verpest heb of niet, ze zal me altijd blijven haten. (2) Ja. Met de tijd helen de wonden en neemt haar haat af; en misschien zal er een dag komen dat ze me een heel klein beetje zal begrijpen, en een heel klein beetje medelijden - of zelfs liefde - zal voelen. Selecteer een optie >> 2 *** EINDE *** Wil je een HERSTART, een oud spel INLEZEN of een EINDE aan het spel maken? > einde Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051031 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051031 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Aan de noordkant van de overloop is, dicht, de rood geschilderde deur naar de kamer van Maartje. Naast de trap naar beneden staat een houten kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst je beschuldigend aanstaart. >n (de deur naar Maartjes kamer openend) In Maartjes kamer In het schemerig duister staan de meubels van Maartje er liefdeloos bij. Het poppenhuis, al jaren onaangeroerd, kwijnt weg in een hoek, terwijl het bed en het bureau niets zijn dan gebruiksvoorwerpen. Alles lijkt te wachten op het zwarte schouwspel dat zich in de al te doorzichtige duisternis zal voltrekken. Vanuit het bed staart Maartje je emotieloos aan. Je ziet een knuffelbeer. >pak beer Gepakt. >geef beer aan maartje De Maartje lijkt niet geinteresseerd. >actions [Action listing on.] >geef beer aan maartje [Giving knuffelbeer phrase_matched] [Moving deur naar de overloop to In Maartjes kamer] [Moving deur naar de overloop to In Maartjes kamer] [Giving knuffelbeer ~phrase_matched] [Giving knuffelbeer phrase_matched] [Giving Maartje ~phrase_matched] [Giving Maartje phrase_matched] [Giving knuffelbeer ~phrase_matched] [ Action Give with noun 280 (knuffelbeer) and second 281 (Maartje) ] [ Life rule Give with noun 280 (knuffelbeer) and second 281 (Maartje)] De Maartje lijkt niet geinteresseerd. >actions uit [ Action ActionsOff ] [Action listing off.] >z Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Aan de noordkant van de overloop staat de rode deur naar Maartjes kamer op een kier. Naast de trap naar beneden staat een houten kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst je beschuldigend aanstaart. >breek glas Woedend sla je met je vuist op het gezicht van de baron dat in het glas van de spiegel gereflecteerd wordt. De spiegel barst, en valt in gruzelementen en één enkele grote scherf uiteen. >quit Weet je zeker dat je wilt stoppen? j Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051031 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051031 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Aan de noordkant van de overloop is, dicht, de rood geschilderde deur naar de kamer van Maartje. Naast de trap naar beneden staat een houten kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst je beschuldigend aanstaart. >n (de deur naar Maartjes kamer openend) In Maartjes kamer In het schemerig duister staan de meubels van Maartje er liefdeloos bij. Het poppenhuis, al jaren onaangeroerd, kwijnt weg in een hoek, terwijl het bed en het bureau niets zijn dan gebruiksvoorwerpen. Alles lijkt te wachten op het zwarte schouwspel dat zich in de al te doorzichtige duisternis zal voltrekken. Vanuit het bed staart Maartje je emotieloos aan. Je ziet een knuffelbeer. >geef beer aan maartje (eerst de knuffelbeer oppakkend) Wat er gebeurt wanneer je Maartje de beer geeft. TODO. >quit Weet je zeker dat je wilt stoppen? j Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051031 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051031 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Aan de noordkant van de overloop is, dicht, de rood geschilderde deur naar de kamer van Maartje. Naast de trap naar beneden staat een houten kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst je beschuldigend aanstaart. >n (de deur naar Maartjes kamer openend) In Maartjes kamer In het schemerig duister staan de meubels van Maartje er liefdeloos bij. Het poppenhuis, al jaren onaangeroerd, kwijnt weg in een hoek, terwijl het bed en het bureau niets zijn dan gebruiksvoorwerpen. Alles lijkt te wachten op het zwarte schouwspel dat zich in de al te doorzichtige duisternis zal voltrekken. Vanuit het bed staart Maartje je emotieloos aan. Je ziet een knuffelbeer. >pak beer Gepakt. >geef beer aan haar Ik weet niet precies wat je met "haar" bedoelt. >geef beer aan maartje "Hier, neem Bruin," zeg je tegen Maartje. Woordeloos pakt ze de beer uit je handen en klemt hem tegen haar borst. >x bruin Vroeger geloofde je dat knuffels 's nachts tot leven kwamen, en hele gesprekken met elkaar voerden. Maar Bruin ziet er maar levenloos uit. >pak bruin Gepakt. >quit Weet je zeker dat je wilt stoppen? j Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051031 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051031 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Aan de noordkant van de overloop is, dicht, de rood geschilderde deur naar de kamer van Maartje. Naast de trap naar beneden staat een houten kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst je beschuldigend aanstaart. >n (de deur naar Maartjes kamer openend) In Maartjes kamer In het schemerig duister staan de meubels van Maartje er liefdeloos bij. Het poppenhuis, al jaren onaangeroerd, kwijnt weg in een hoek, terwijl het bed en het bureau niets zijn dan gebruiksvoorwerpen. Alles lijkt te wachten op het zwarte schouwspel dat zich in de al te doorzichtige duisternis zal voltrekken. Vanuit het bed staart Maartje je emotieloos aan. Je ziet een knuffelbeer. >geef beer aan maartje (eerst de knuffelbeer oppakkend) "Hier, neem Bruin," zeg je tegen Maartje. Woordeloos pakt ze de beer uit je handen en klemt hem tegen haar borst. >pak beer Dat lijkt in het bezit van Maartje te zijn. >quit Weet je zeker dat je wilt stoppen? j Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051031 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051031 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Aan de noordkant van de overloop is, dicht, de rood geschilderde deur naar de kamer van Maartje. Naast de trap naar beneden staat een houten kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst je beschuldigend aanstaart. >n (de deur naar Maartjes kamer openend) In Maartjes kamer In het schemerig duister staan de meubels van Maartje er liefdeloos bij. Het poppenhuis, al jaren onaangeroerd, kwijnt weg in een hoek, terwijl het bed en het bureau niets zijn dan gebruiksvoorwerpen. Alles lijkt te wachten op het zwarte schouwspel dat zich in de al te doorzichtige duisternis zal voltrekken. Vanuit het bed staart Maartje je emotieloos aan. Je ziet een knuffelbeer. >pak beer Gepakt. >stop beer in bed Je stopt de knuffelbeer in Maartjes bed. >pak beer Gepakt. >geef beer aan maartje "Hier, neem Bruin," zeg je tegen Maartje. Woordeloos pakt ze de beer uit je handen en klemt hem tegen haar borst. >pak beer Maartje houdt de beer stevig vast. >quit Weet je zeker dat je wilt stoppen? j Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051031 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051031 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Aan de noordkant van de overloop is, dicht, de rood geschilderde deur naar de kamer van Maartje. Naast de trap naar beneden staat een houten kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst je beschuldigend aanstaart. >sla glas Woedend sla je met je vuist op het gezicht van de baron dat in het glas van de spiegel gereflecteerd wordt. De spiegel barst, en valt in gruzelementen en één enkele grote scherf uiteen. >pak scherf Gepakt. >n (de deur naar Maartjes kamer openend) In Maartjes kamer In het schemerig duister staan de meubels van Maartje er liefdeloos bij. Het poppenhuis, al jaren onaangeroerd, kwijnt weg in een hoek, terwijl het bed en het bureau niets zijn dan gebruiksvoorwerpen. Alles lijkt te wachten op het zwarte schouwspel dat zich in de al te doorzichtige duisternis zal voltrekken. Vanuit het bed staart Maartje je emotieloos aan. Je ziet een knuffelbeer. >geef scherf aan maartje Je strekt je hand uit waarin je het scherpe stuk glas houdt. (1) "Ga je gang. Leef al je woede uit op mij." (2) "Ik kan het zelf niet. Hier is een scherf, en hier is mijn halsslagader." (3) "Ik heb je leven verpest. Dit is de enige uitweg." Selecteer een optie >> 3 Aarzelend pakt Maartje het scherpe stuk glas van je over.(1) Maar ze zit met de scherf in haar handen alsof ze niet weet wat ze ermee aanmoet. (2) Ze kijkt je smekend aan, maar je geeft geen krimp. Dan drukt ze de scherf in haar pols. Selecteer een optie >> 1 TODO. >quit Weet je zeker dat je wilt stoppen? j Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051101 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051101 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Aan de noordkant van de overloop is, dicht, de rood geschilderde deur naar de kamer van Maartje. Naast de trap naar beneden staat een houten kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst je beschuldigend aanstaart. >sla spiegel Woedend sla je met je vuist op het gezicht van de baron dat in het glas van de spiegel gereflecteerd wordt. De spiegel barst, en valt in gruzelementen en één enkele grote scherf uiteen. >pak scherf Gepakt. >n (de deur naar Maartjes kamer openend) In Maartjes kamer In het schemerig duister staan de meubels van Maartje er liefdeloos bij. Het poppenhuis, al jaren onaangeroerd, kwijnt weg in een hoek, terwijl het bed en het bureau niets zijn dan gebruiksvoorwerpen. Alles lijkt te wachten op het zwarte schouwspel dat zich in de al te doorzichtige duisternis zal voltrekken. Vanuit het bed staart Maartje je emotieloos aan. Je ziet een knuffelbeer. >geef scherf aan maartje Je strekt je hand uit waarin je het scherpe stuk glas houdt. (1) "Ga je gang. Leef al je woede uit op mij." (2) "Ik kan het zelf niet. Hier is een scherf, en hier is mijn halsslagader." (3) "Ik heb je leven verpest. Dit is de enige uitweg." Selecteer een optie >> 1 Maartje kijkt je verschrikt aan... (1) ... en schudt dan, zonder iets te zeggen en op de rand van tranen, van nee. (2) ... maar pakt dan het stuk glas van je over. In haar ogen brandt een diepe haat. Selecteer een optie >> 2 Je gaat op je knieën op de grond zitten, naast haar bed, ontkleed. Het scherpe glas in Maartjes hand beweegt zich langzaam naar je toe, terwijl de tranen over haar rood aangelopen gezichtje rollen. Graag zou je je ogen sluiten voor het naderende onheil, maar je dwingt jezelf te blijven kijken. Dat is onderdeel van je straf. "Klootzak," fluistert Maartje, "vuile, vuile klootzak." Haar hele lichaam schokt van het huilen. Dan stoot ze de glasscherf genadeloos in... (1) ... je halsslagader. (2) ... je buik. Selecteer een optie >> 1 >quit Weet je zeker dat je wilt stoppen? j Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051101 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051101 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Aan de noordkant van de overloop is, dicht, de rood geschilderde deur naar de kamer van Maartje. Naast de trap naar beneden staat een houten kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst je beschuldigend aanstaart. >sla baron Woedend sla je met je vuist op het gezicht van de baron dat in het glas van de spiegel gereflecteerd wordt. De spiegel barst, en valt in gruzelementen en één enkele grote scherf uiteen. >pak scherf Gepakt. >n (de deur naar Maartjes kamer openend) In Maartjes kamer In het schemerig duister staan de meubels van Maartje er liefdeloos bij. Het poppenhuis, al jaren onaangeroerd, kwijnt weg in een hoek, terwijl het bed en het bureau niets zijn dan gebruiksvoorwerpen. Alles lijkt te wachten op het zwarte schouwspel dat zich in de al te doorzichtige duisternis zal voltrekken. Vanuit het bed staart Maartje je emotieloos aan. Je ziet een knuffelbeer. >geef scherf aan maartje Je strekt je hand uit waarin je het scherpe stuk glas houdt. (1) "Ga je gang. Leef al je woede uit op mij." (2) "Ik kan het zelf niet. Hier is een scherf, en hier is mijn halsslagader." (3) "Ik heb je leven verpest. Dit is de enige uitweg." Selecteer een optie >> 1 Maartje kijkt je verschrikt aan... (1) ... en schudt dan, zonder iets te zeggen en op de rand van tranen, van nee. (2) ... maar pakt dan het stuk glas van je over. In haar ogen brandt een diepe haat. Selecteer een optie >> 1 Je trekt verslagen je hand terug. >geef scherf aan maartje Je strekt je hand uit waarin je het scherpe stuk glas houdt. (1) "Ga je gang. Leef al je woede uit op mij." (2) "Ik kan het zelf niet. Hier is een scherf, en hier is mijn halsslagader." (3) "Ik heb je leven verpest. Dit is de enige uitweg." Selecteer een optie >> 1 Maartje kijkt je verschrikt aan... (1) ... en schudt dan, zonder iets te zeggen en op de rand van tranen, van nee. (2) ... maar pakt dan het stuk glas van je over. In haar ogen brandt een diepe haat. Selecteer een optie >> 2 Je gaat op je knieën op de grond zitten, naast haar bed, ontkleed. Het scherpe glas in Maartjes hand beweegt zich langzaam naar je toe, terwijl de tranen over haar rood aangelopen gezichtje rollen. Graag zou je je ogen sluiten voor het naderende onheil, maar je dwingt jezelf te blijven kijken. Dat is onderdeel van je straf. "Klootzak," fluistert Maartje, "vuile, vuile klootzak." Haar hele lichaam schokt van het huilen. Dan stoot ze de glasscherf genadeloos in... (1) ... je halsslagader. (2) ... je buik. (3) ... je kruis. Selecteer een optie >> 3 Je staart naar het vlijmscherpe stuk glas terwijl het op je af komt, maar je weet dat er niets anders op zit. Met haar ene hand pakt Maartje je geslacht vast - even mechanisch als altijd. Maar nu heeft ze in haar andere hand de scherf, en gefascineerd staar je naar het in het sterrenlicht glanzende glas terwijl zij het met de scherpste rand tegen je piemel aandrukt. Nog éénmaal kijkt ze je aan, een blik vol haat en woede. Dan snijdt ze een aantal maal heen en weer; pijn schiet vanuit je kruis door je hele lichaam, je hapt naar adem en dan trekt zij de laatste velletjes kapot en gutst het bloed uit de open wond in je kruis waar zonet je mannelijkheid nog hing. "Klootzak!", bijt Maaike je toe, huilend, met overslaande stem, en ze steekt de glasscherf in je buik. "Mijn leven heb je verpest!" Nogmaals steekt ze je, en nogmaals, als een razende een waanzinnige een moorddadige engel der wrake en nogmaals en je voelt het nauwelijks nog omdat alles zwart en zwaar voor je ogen wordt en wanneer je omvalt en met je hoofd op de harde rand van het bed terecht komt merk je dat niet meer. Terwijl je sterft komen er vragen bij je op, vragen waarop je het antwoord nu heel helder kan zien. Was dit de gemakkelijke uitweg? (1) Ja. Ik was niet in staat te blijven leven met deze schuld. (2) Nee. Het was het moeilijkste offer dat ik ooit bracht. Selecteer een optie >> 1 Zal Maartje je ooit vergeven? (1) Nee. Of ik haar leven nu voor altijd verpest heb of niet, ze zal me altijd blijven haten. (2) Ja. Met de tijd helen de wonden en neemt haar haat af; en misschien zal er een dag komen dat ze me een heel klein beetje zal begrijpen, en een heel klein beetje medelijden - of zelfs liefde - zal voelen. Selecteer een optie >> 1 *** EINDE *** Wil je een HERSTART, een oud spel INLEZEN of een EINDE aan het spel maken? > einde Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051101 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051101 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Aan de noordkant van de overloop is, dicht, de rood geschilderde deur naar de kamer van Maartje. Naast de trap naar beneden staat een houten kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst je beschuldigend aanstaart. >sla glas kapot Dat kun je alleen met een levend wezen doen. >actions [Action listing on.] >sla glas kapot [Moving deur naar Maartjes kamer to Op de overloop] [Moving deur naar Maartjes kamer to Op de overloop] [Giving spiegel ~phrase_matched] [Giving spiegel phrase_matched] [Moving deur naar Maartjes kamer to Op de overloop] [Moving deur naar Maartjes kamer to Op de overloop] [Giving spiegel ~phrase_matched] [Giving spiegel phrase_matched] [Moving deur naar Maartjes kamer to Op de overloop] [Moving deur naar Maartjes kamer to Op de overloop] [Giving spiegel ~phrase_matched] [Giving spiegel phrase_matched] [Giving spiegel ~phrase_matched] [Giving spiegel phrase_matched] Dat kun je alleen met een levend wezen doen. >quit [ Action Quit ] Weet je zeker dat je wilt stoppen? j Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051101 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051101 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Aan de noordkant van de overloop is, dicht, de rood geschilderde deur naar de kamer van Maartje. Naast de trap naar beneden staat een houten kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst je beschuldigend aanstaart. >sla glas kapot Woedend sla je met je vuist op het gezicht van de baron dat in het glas van de spiegel gereflecteerd wordt. De spiegel barst, en valt in gruzelementen en één enkele grote scherf uiteen. >pak scherf Gepakt. >n (de deur naar Maartjes kamer openend) In Maartjes kamer In het schemerig duister staan de meubels van Maartje er liefdeloos bij. Het poppenhuis, al jaren onaangeroerd, kwijnt weg in een hoek, terwijl het bed en het bureau niets zijn dan gebruiksvoorwerpen. Alles lijkt te wachten op het zwarte schouwspel dat zich in de al te doorzichtige duisternis zal voltrekken. Vanuit het bed staart Maartje je emotieloos aan. Je ziet een knuffelbeer. >geef scherf aan meisje Je strekt je hand uit waarin je het scherpe stuk glas houdt. (1) "Ga je gang. Leef al je woede uit op mij." (2) "Ik kan het zelf niet. Hier is een scherf, en hier is mijn halsslagader." (3) "Ik heb je leven verpest. Dit is de enige uitweg." Selecteer een optie >> 3 Aarzelend pakt Maartje het scherpe stuk glas van je over. (1) Maar ze zit met de scherf in haar handen alsof ze niet weet wat ze ermee aanmoet. (2) Ze kijkt je smekend aan, maar je geeft geen krimp. Dan drukt ze de scherf in haar pols. Selecteer een optie >> 2 >quit Weet je zeker dat je wilt stoppen? j Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051101 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051101 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Aan de noordkant van de overloop is, dicht, de rood geschilderde deur naar de kamer van Maartje. Naast de trap naar beneden staat een houten kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst je beschuldigend aanstaart. >sla baron Woedend sla je met je vuist op het gezicht van de baron dat in het glas van de spiegel gereflecteerd wordt. De spiegel barst, en valt in gruzelementen en één enkele grote scherf uiteen. >pak scherf Gepakt. >n (de deur naar Maartjes kamer openend) In Maartjes kamer In het schemerig duister staan de meubels van Maartje er liefdeloos bij. Het poppenhuis, al jaren onaangeroerd, kwijnt weg in een hoek, terwijl het bed en het bureau niets zijn dan gebruiksvoorwerpen. Alles lijkt te wachten op het zwarte schouwspel dat zich in de al te doorzichtige duisternis zal voltrekken. Vanuit het bed staart Maartje je emotieloos aan. Je ziet een knuffelbeer. >save Enter a file name. Default is "baron.sav": Ok. >geef scherf aan maartje Je strekt je hand uit waarin je het scherpe stuk glas houdt. (1) "Ga je gang. Leef al je woede uit op mij." (2) "Ik kan het zelf niet. Hier is een scherf, en hier is mijn halsslagader." (3) "Ik heb je leven verpest. Dit is de enige uitweg." Selecteer een optie >> 1 Maartje kijkt je verschrikt aan... (1) ... en schudt dan, zonder iets te zeggen en op de rand van tranen, van nee. (2) ... maar pakt dan het stuk glas van je over. In haar ogen brandt een diepe haat. Selecteer een optie >> 1 Je trekt verslagen je hand terug. >geef scherf aan maartje Je strekt je hand uit waarin je het scherpe stuk glas houdt. (1) "Ga je gang. Leef al je woede uit op mij." (2) "Ik kan het zelf niet. Hier is een scherf, en hier is mijn halsslagader." (3) "Ik heb je leven verpest. Dit is de enige uitweg." Selecteer een optie >> 1 Maartje kijkt je verschrikt aan... (1) ... en schudt dan, zonder iets te zeggen en op de rand van tranen, van nee. (2) ... maar pakt dan het stuk glas van je over. In haar ogen brandt een diepe haat. Selecteer een optie >> 2 Je gaat op je knieën op de grond zitten, naast haar bed, ontkleed. Het scherpe glas in Maartjes hand beweegt zich langzaam naar je toe, terwijl de tranen over haar rood aangelopen gezichtje rollen. Graag zou je je ogen sluiten voor het naderende onheil, maar je dwingt jezelf te blijven kijken. Dat is onderdeel van je straf. "Klootzak," fluistert Maartje, "vuile, vuile klootzak." Haar hele lichaam schokt van het huilen. Dan stoot ze de glasscherf genadeloos in... (1) ... je halsslagader. (2) ... je buik. (3) ... je kruis. Selecteer een optie >> 1 Je staart naar het vlijmscherpe stuk glas terwijl het op je af komt, maar je weet dat er niets anders op zit. Ze zet de punt van de scherf in de huid van je hals, precies waar de slagader zich bevindt, en drukt. Een druppel bloed welt op uit het kleine gaatje. Nog éénmaal kijkt ze je aan, afgrijzen en verdriet strijdend in haar ogen. Met een felle haal snijdt ze dan in je hals, zodat je slagader over een lengte van centimeters open ligt. Felrood bloed spuit naar buiten, over haar handen en armen, over de scherf, over je nachthemd, over de grond. Je zakt in elkaar. Nu is het alleen nog een kwestie van tijd. Terwijl je sterft komen er vragen bij je op, vragen waarop je het antwoord nu heel helder kan zien. Was dit de gemakkelijke uitweg? (1) Ja. Ik was niet in staat te blijven leven met deze schuld. (2) Nee. Het was het moeilijkste offer dat ik ooit bracht. Selecteer een optie >> 2 Zal Maartje je ooit vergeven? (1) Nee. Of ik haar leven nu voor altijd verpest heb of niet, ze zal me altijd blijven haten. (2) Ja. Met de tijd helen de wonden en neemt haar haat af; en misschien zal er een dag komen dat ze me een heel klein beetje zal begrijpen, en een heel klein beetje medelijden - of zelfs liefde - zal voelen. Selecteer een optie >> 1 *** EINDE *** Wil je een HERSTART, een oud spel INLEZEN of een EINDE aan het spel maken? > load Geef alsjeblieft een van bovenstaande antwoorden. > inlezen Enter a file name. Default is "baron.sav": Ok. >geef scherf aan meisje Je strekt je hand uit waarin je het scherpe stuk glas houdt. (1) "Ga je gang. Leef al je woede uit op mij." (2) "Ik kan het zelf niet. Hier is een scherf, en hier is mijn halsslagader." (3) "Ik heb je leven verpest. Dit is de enige uitweg." Selecteer een optie >> 2 Maartje kijkt verschrikt naar het scherpe stuk glas, dan naar waar jij op je nek wijst. (1) Wanhopig schudt Maartje haar hoofd. "Dat moet je niet doen," fluistert ze. (2) Dan pakt ze de scherf, terwijl jij naast haar neerknielt en haar - al huilend - je nek aanbiedt. Selecteer een optie >> 1 "Zou zelfs dat geen oplossing zijn?", snik je. "Lieve God, is er dan geen ontkomen aan?" >undo In Maartjes kamer [Vorige beurt ongedaan gemaakt.] >geef scherf aan meisje Je strekt je hand uit waarin je het scherpe stuk glas houdt. (1) "Ga je gang. Leef al je woede uit op mij." (2) "Ik kan het zelf niet. Hier is een scherf, en hier is mijn halsslagader." (3) "Ik heb je leven verpest. Dit is de enige uitweg." Selecteer een optie >> 3 Aarzelend pakt Maartje het scherpe stuk glas van je over. (1) Maar ze zit met de scherf in haar handen alsof ze niet weet wat ze ermee aanmoet. (2) Ze kijkt je smekend aan, maar je geeft geen krimp. Dan drukt ze de scherf in haar pols. Selecteer een optie >> 2 Je dwingt jezelf toe te kijken wanneer ze het vlijmscherpe glas over haar pols haalt, tegen de richting van de bloedvaten in. Er sijpelt slechts een weinig bloed naar buiten. "Je moet met de slagadres mee snijden," zeg je haar. Je stem is doods en emotieloos. Maartje slaat haar ogen naar je op; tranen lopen over haar wangen - maar ze doet wat je zegt, steekt de scherf nogmaals diep in haar vlees en snijdt haar slagader open. Rood bloed spuit in een grote straal naar buiten, over haar lichaam en over haar bed. Je kan je ogen niet van het gruwelijk schouwspel lostrekken. Zachtjes zakt Maartje terug in haar bed. De scherf valt uit haar krachteloos geworden hand. Het bloed blijft stromen, maar steeds langzamer, en Maartje wordt steeds bleker, haalt langzamer adem en sluit uiteindelijk haar ogen. Dan, op het moment dat ze sterft, verschijnt op haar gelaat... (1) ... een zwakke glimlach. (2) ... een uitdrukking van totale rust. (3) ... een uitdrukking van pure wanhoop. Selecteer een optie >> 2 Was dit werkelijk het beste voor haar? (1) Ja. Zij had nooit meer gelukkig kunnen worden. (2) Nee. Maar ik kon haar ongeluk niet meer aanzien. Selecteer een optie >> 2 >k In Maartjes kamer In het schemerig duister staan de meubels van Maartje er liefdeloos bij. Het poppenhuis, al jaren onaangeroerd, kwijnt weg in een hoek, terwijl het bed en het bureau niets zijn dan gebruiksvoorwerpen. Alles lijkt te wachten op het zwarte schouwspel dat zich in de al te doorzichtige duisternis zal voltrekken. Maartje kijkt je, liggend in haar bed, onzeker aan. Je ziet een scherf en een knuffelbeer. >pak scherf Gepakt. >x maartje Onzeker staart Maartje je aan. Meestal kom je in stilte. Meestal vertrek je in stilte. Wat hadden je woorden te betekenen? Je ziet haar twijfelen tussen verwachting en wanhoop. >snijd mij (met de scherf) Met een bleek gezicht kijk je Maartje aan, en laat haar de scherf zien. (1) "Ik doe het voor jou." (2) "Ik verdien het. Het is mijn straf." (3) "Het spijt me. Alles spijt me." Selecteer een optie >> 3 Je staart even naar het vlijmscherpe stuk glas, maar je weet dat er niets anders op zit. Je zet de punt van de scherf in de huid van je pols, precies waar de slagader zich bevindt, en drukt. Een druppel bloed welt op uit het kleine gaatje. Met een felle haal snijd je in de richting van je arm, zodat je slagader over een lengte van centimeters open ligt. Felrood bloed spuit naar buiten, over je handen, over de scherf, over je nachthemd, over de grond. Je zakt op je knieën in elkaar. Nu is het alleen nog een kwestie van tijd. Terwijl je leven langzaam wegvloeit komen er vragen bij je op, vragen waarop je het antwoord nu heel helder kan zien. Was dit de gemakkelijke uitweg? (1) Ja. Ik was niet in staat te blijven leven met deze schuld. (2) Nee. Het was het moeilijkste offer dat ik ooit bracht. Selecteer een optie >> 1 Zal Maartje je ooit vergeven? (1) Nee. Of ik haar leven nu voor altijd verpest heb of niet, ze zal me altijd blijven haten. (2) Ja. Met de tijd helen de wonden en neemt haar haat af; en misschien zal er een dag komen dat ze me een heel klein beetje zal begrijpen, en een heel klein beetje medelijden - of zelfs liefde - zal voelen. Selecteer een optie >> 1 *** EINDE *** Wil je een HERSTART, een oud spel INLEZEN of een EINDE aan het spel maken? > inlezen Enter a file name. Default is "baron.sav": Ok. >quit Weet je zeker dat je wilt stoppen? j Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051101 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051101 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Aan de noordkant van de overloop is, dicht, de rood geschilderde deur naar de kamer van Maartje. Naast de trap naar beneden staat een houten kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst je beschuldigend aanstaart. >sla baron Woedend sla je met je vuist op het gezicht van de baron dat in het glas van de spiegel gereflecteerd wordt. De spiegel barst, en valt in gruzelementen en één enkele grote scherf uiteen. >pak scherf Gepakt. >n (de deur naar Maartjes kamer openend) In Maartjes kamer In het schemerig duister staan de meubels van Maartje er liefdeloos bij. Het poppenhuis, al jaren onaangeroerd, kwijnt weg in een hoek, terwijl het bed en het bureau niets zijn dan gebruiksvoorwerpen. Alles lijkt te wachten op het zwarte schouwspel dat zich in de al te doorzichtige duisternis zal voltrekken. Vanuit het bed staart Maartje je emotieloos aan. Je ziet een knuffelbeer. >geef scherf aan maartje Je strekt je hand uit waarin je het scherpe stuk glas houdt. (1) "Ga je gang. Leef al je woede uit op mij." (2) "Ik kan het zelf niet. Hier is een scherf, en hier is mijn halsslagader." (3) "Ik heb je leven verpest. Dit is de enige uitweg." Selecteer een optie >> 3 Aarzelend pakt Maartje het scherpe stuk glas van je over. (1) Maar ze zit met de scherf in haar handen alsof ze niet weet wat ze ermee aanmoet. (2) Ze kijkt je smekend aan, maar je geeft geen krimp. Dan drukt ze de scherf in haar pols. Selecteer een optie >> 2 Je dwingt jezelf toe te kijken wanneer ze het vlijmscherpe glas over haar pols haalt, tegen de richting van de bloedvaten in. Er sijpelt slechts een weinig bloed naar buiten. "Je moet met de slagadres mee snijden," zeg je haar. Je stem is doods en emotieloos. Maartje slaat haar ogen naar je op; tranen lopen over haar wangen - maar ze doet wat je zegt, steekt de scherf nogmaals diep in haar vlees en snijdt haar slagader open. Rood bloed spuit in een grote straal naar buiten, over haar lichaam en over haar bed. Je kan je ogen niet van het gruwelijk schouwspel lostrekken. Zachtjes zakt Maartje terug in haar bed. De scherf valt uit haar krachteloos geworden hand. Het bloed blijft stromen, maar steeds langzamer, en Maartje wordt steeds bleker, haalt langzamer adem en sluit uiteindelijk haar ogen. Dan, op het moment dat ze sterft, verschijnt op haar gelaat... (1) ... een zwakke glimlach. (2) ... een uitdrukking van totale rust. (3) ... een uitdrukking van pure wanhoop. Selecteer een optie >> 3 Was dit werkelijk het beste voor haar? (1) Ja. Zij had nooit meer gelukkig kunnen worden. (2) Nee. Maar ik kon haar ongeluk niet meer aanzien. Selecteer een optie >> 2 >x maartje In een plas van haar eigen bloed ligt het ontzielde lichaam van Maartje. >pak scherf Gepakt. >snijd mij met scherf Je staart even naar het vlijmscherpe stuk glas, maar je weet dat er niets anders op zit. Je zet de punt van de scherf in de huid van je pols, precies waar de slagader zich bevindt, en drukt. Een druppel bloed welt op uit het kleine gaatje. Met een felle haal snijd je in de richting van je arm, zodat je slagader over een lengte van centimeters open ligt. Felrood bloed spuit naar buiten, over je handen, over de scherf, over je nachthemd, over de grond. Je zakt op je knieën in elkaar. Nu is het alleen nog een kwestie van tijd. Terwijl je leven langzaam wegvloeit komen er vragen bij je op, vragen waarop je het antwoord nu heel helder kan zien. Was dit de gemakkelijke uitweg? (1) Ja. Ik was niet in staat te blijven leven met deze schuld. (2) Nee. Het was het moeilijkste offer dat ik ooit bracht. Selecteer een optie >> 1 Zal Maartje je ooit vergeven? (1) Nee. Of ik haar leven nu voor altijd verpest heb of niet, ze zal me altijd blijven haten. (2) Ja. Met de tijd helen de wonden en neemt haar haat af; en misschien zal er een dag komen dat ze me een heel klein beetje zal begrijpen, en een heel klein beetje medelijden - of zelfs liefde - zal voelen. Selecteer een optie >> 1 *** EINDE *** Wil je een HERSTART, een oud spel INLEZEN of een EINDE aan het spel maken? > einde Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051101 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051101 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Aan de noordkant van de overloop is, dicht, de rood geschilderde deur naar de kamer van Maartje. Naast de trap naar beneden staat een houten kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst je beschuldigend aanstaart. >sla glas Woedend sla je met je vuist op het gezicht van de baron dat in het glas van de spiegel gereflecteerd wordt. De spiegel barst, en valt in gruzelementen en één enkele grote scherf uiteen. >pak glas (de scherf) Gepakt. >snijd mij (met de scherf) Je staart even naar het vlijmscherpe stuk glas, maar je weet dat er niets anders op zit. Je zet de punt van de scherf in de huid van je pols, precies waar de slagader zich bevindt, en drukt. Een druppel bloed welt op uit het kleine gaatje.Heb je de moed om hiermee door te gaan? (1) Ja. Ik ben er sterk genoeg voor. (2) Nee. Ik kan het niet. Selecteer een optie >> 1 Met een felle haal snijd je in de richting van je arm, zodat je slagader over een lengte van centimeters open ligt. Felrood bloed spuit naar buiten, over je handen, over de scherf, over je nachthemd, over de grond. Je zakt op je knieën in elkaar. Nu is het alleen nog een kwestie van tijd. Terwijl je leven langzaam wegvloeit komen er vragen bij je op, vragen waarop je het antwoord nu heel helder kan zien. Was dit de gemakkelijke uitweg? (1) Ja. Ik was niet in staat te blijven leven met deze schuld. (2) Nee. Het was het moeilijkste offer dat ik ooit bracht. Selecteer een optie >> 1 Zal Maartje je ooit vergeven? (1) Nee. Of ik haar leven nu voor altijd verpest heb of niet, ze zal me altijd blijven haten. (2) Ja. Met de tijd helen de wonden en neemt haar haat af; en misschien zal er een dag komen dat ze me een heel klein beetje zal begrijpen, en een heel klein beetje medelijden - of zelfs liefde - zal voelen. Selecteer een optie >> 1 *** EINDE *** Wil je een HERSTART, een oud spel INLEZEN of een EINDE aan het spel maken? > herstart Transcriptie staat al aan. De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051101 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Aan de noordkant van de overloop is, dicht, de rood geschilderde deur naar de kamer van Maartje. Naast de trap naar beneden staat een houten kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst je beschuldigend aanstaart. >sla glas Woedend sla je met je vuist op het gezicht van de baron dat in het glas van de spiegel gereflecteerd wordt. De spiegel barst, en valt in gruzelementen en één enkele grote scherf uiteen. >pak scherf Gepakt. >snijd mij (met de scherf) Je staart even naar het vlijmscherpe stuk glas, maar je weet dat er niets anders op zit. Je zet de punt van de scherf in de huid van je pols, precies waar de slagader zich bevindt, en drukt. Een druppel bloed welt op uit het kleine gaatje.Heb je de moed om hiermee door te gaan? (1) Ja. Ik ben er sterk genoeg voor. (2) Nee. Ik kan het niet. Selecteer een optie >> 2 Met een felle haal snijd je in de richting van je arm, zodat je slagader over een lengte van centimeters open ligt. Felrood bloed spuit naar buiten, over je handen, over de scherf, over je nachthemd, over de grond. Je zakt op je knieën in elkaar. Nu is het alleen nog een kwestie van tijd. Terwijl je leven langzaam wegvloeit komen er vragen bij je op, vragen waarop je het antwoord nu heel helder kan zien. Was dit de gemakkelijke uitweg? (1) Ja. Ik was niet in staat te blijven leven met deze schuld. (2) Nee. Het was het moeilijkste offer dat ik ooit bracht. Selecteer een optie >> 1 Zal Maartje je ooit vergeven? (1) Nee. Of ik haar leven nu voor altijd verpest heb of niet, ze zal me altijd blijven haten. (2) Ja. Met de tijd helen de wonden en neemt haar haat af; en misschien zal er een dag komen dat ze me een heel klein beetje zal begrijpen, en een heel klein beetje medelijden - of zelfs liefde - zal voelen. Selecteer een optie >> 1 *** EINDE *** Wil je een HERSTART, een oud spel INLEZEN of een EINDE aan het spel maken? > einde Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051101 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051101 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Aan de noordkant van de overloop is, dicht, de rood geschilderde deur naar de kamer van Maartje. Naast de trap naar beneden staat een houten kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst je beschuldigend aanstaart. >n (de deur naar Maartjes kamer openend) In Maartjes kamer In het schemerig duister staan de meubels van Maartje er liefdeloos bij. Het poppenhuis, al jaren onaangeroerd, kwijnt weg in een hoek, terwijl het bed en het bureau niets zijn dan gebruiksvoorwerpen. Alles lijkt te wachten op het zwarte schouwspel dat zich in de al te doorzichtige duisternis zal voltrekken. Vanuit het bed staart Maartje je emotieloos aan. Je ziet een knuffelbeer. >z Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Aan de noordkant van de overloop staat de rode deur naar Maartjes kamer op een kier. Naast de trap naar beneden staat een houten kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst je beschuldigend aanstaart. >sla spiegel Woedend sla je met je vuist op het gezicht van de baron dat in het glas van de spiegel gereflecteerd wordt. De spiegel barst, en valt in gruzelementen en één enkele grote scherf uiteen. >pak scherf Gepakt. >snijd mij (met de scherf) Je staart even naar het vlijmscherpe stuk glas, maar je weet dat er niets anders op zit. Je zet de punt van de scherf in de huid van je pols, precies waar de slagader zich bevindt, en drukt. Een druppel bloed welt op uit het kleine gaatje. Heb je de moed om hiermee door te gaan? (1) Ja. Ik ben er sterk genoeg voor. (2) Nee. Ik kan het niet. Selecteer een optie >> 2 >snijd mij (met de scherf) Je staart even naar het vlijmscherpe stuk glas, maar je weet dat er niets anders op zit. Je zet de punt van de scherf in de huid van je pols, precies waar de slagader zich bevindt, en drukt. Een druppel bloed welt op uit het kleine gaatje. Heb je de moed om hiermee door te gaan? (1) Ja. Ik ben er sterk genoeg voor. (2) Nee. Ik kan het niet. Selecteer een optie >> 1 >quit Weet je zeker dat je wilt stoppen? j Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051101 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051101 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Aan de noordkant van de overloop is, dicht, de rood geschilderde deur naar de kamer van Maartje. Naast de trap naar beneden staat een houten kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst je beschuldigend aanstaart. >sla baron Woedend sla je met je vuist op het gezicht van de baron dat in het glas van de spiegel gereflecteerd wordt. De spiegel barst, en valt in gruzelementen en één enkele grote scherf uiteen. >pak scherf Gepakt. >snijd (jezelf met de scherf) Je staart even naar het vlijmscherpe stuk glas, maar je weet dat er niets anders op zit. Je zet de punt van de scherf in de huid van je pols, precies waar de slagader zich bevindt, en drukt. Een druppel bloed welt op uit het kleine gaatje. Heb je de moed om hiermee door te gaan? (1) Ja. Ik ben er sterk genoeg voor. (2) Nee. Ik kan het niet. Selecteer een optie >> 2 >snijd (jezelf met de scherf) Je staart even naar het vlijmscherpe stuk glas, maar je weet dat er niets anders op zit. Je zet de punt van de scherf in de huid van je pols, precies waar de slagader zich bevindt, en drukt. Een druppel bloed welt op uit het kleine gaatje. Heb je de moed om hiermee door te gaan? (1) Ja. Ik ben er sterk genoeg voor. (2) Nee. Ik kan het niet. Selecteer een optie >> 1 Met een felle haal snijd je in de richting van je arm, zodat je slagader over een lengte van centimeters open ligt. Felrood bloed spuit naar buiten, over je handen, over de scherf, over je nachthemd, over de grond. Je zakt op je knieën in elkaar. Nu is het alleen nog een kwestie van tijd. Terwijl je leven langzaam wegvloeit komen er vragen bij je op, vragen waarop je het antwoord nu heel helder kan zien. Was dit de gemakkelijke uitweg? (1) Ja. Ik was niet in staat te blijven leven met deze schuld. (2) Nee. Het was het moeilijkste offer dat ik ooit bracht. Selecteer een optie >> 2 Zal Maartje je ooit vergeven? (1) Nee. Of ik haar leven nu voor altijd verpest heb of niet, ze zal me altijd blijven haten. (2) Ja. Met de tijd helen de wonden en neemt haar haat af; en misschien zal er een dag komen dat ze me een heel klein beetje zal begrijpen, en een heel klein beetje medelijden - of zelfs liefde - zal voelen. Selecteer een optie >> 2 *** EINDE *** Wil je een HERSTART, een oud spel INLEZEN of een EINDE aan het spel maken? > einde Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051101 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051101 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Aan de noordkant van de overloop is, dicht, de rood geschilderde deur naar de kamer van Maartje. Naast de trap naar beneden staat een houten kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst je beschuldigend aanstaart. >n (de deur naar Maartjes kamer openend) In Maartjes kamer In het schemerig duister staan de meubels van Maartje er liefdeloos bij. Het poppenhuis, al jaren onaangeroerd, kwijnt weg in een hoek, terwijl het bed en het bureau niets zijn dan gebruiksvoorwerpen. Alles lijkt te wachten op het zwarte schouwspel dat zich in de al te doorzichtige duisternis zal voltrekken. Vanuit het bed staart Maartje je emotieloos aan. Je ziet een knuffelbeer. >zoen maartje (1) Eénmaal, teder, op haar voorhoofd. (2) Begerig, op haar mond. (3) Wild, over haar gehele lichaam. Selecteer een optie >> 1 Maartje verstijft zodra je over haar heen buigt, maar je zoent haar slechts lichtjes op haar voorhoofd. >quit Weet je zeker dat je wilt stoppen? j Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051101 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051101 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Aan de noordkant van de overloop is, dicht, de rood geschilderde deur naar de kamer van Maartje. Naast de trap naar beneden staat een houten kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst je beschuldigend aanstaart. >n (de deur naar Maartjes kamer openend) In Maartjes kamer In het schemerig duister staan de meubels van Maartje er liefdeloos bij. Het poppenhuis, al jaren onaangeroerd, kwijnt weg in een hoek, terwijl het bed en het bureau niets zijn dan gebruiksvoorwerpen. Alles lijkt te wachten op het zwarte schouwspel dat zich in de al te doorzichtige duisternis zal voltrekken. Vanuit het bed staart Maartje je emotieloos aan. Je ziet een knuffelbeer. >zoen maartje (1) Eénmaal, teder, op haar voorhoofd. (2) Begerig, op haar mond. (3) Wild, over haar gehele lichaam. Selecteer een optie >> 1 Maartje verstijft zodra je over haar heen buigt, maar je zoent haar slechts lichtjes op haar voorhoofd. >zoen maartje (1) Eénmaal, teder, op haar voorhoofd. (2) Begerig, op haar mond. (3) Wild, over haar gehele lichaam. Selecteer een optie >> 2 >zoen maartje (1) Eénmaal, teder, op haar voorhoofd. (2) Begerig, op haar mond. (3) Wild, over haar gehele lichaam. Selecteer een optie >> 3 >quit Weet je zeker dat je wilt stoppen? j Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051101 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051101 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Aan de noordkant van de overloop is, dicht, de rood geschilderde deur naar de kamer van Maartje. Naast de trap naar beneden staat een houten kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst je beschuldigend aanstaart. >n (de deur naar Maartjes kamer openend) In Maartjes kamer In het schemerig duister staan de meubels van Maartje er liefdeloos bij. Het poppenhuis, al jaren onaangeroerd, kwijnt weg in een hoek, terwijl het bed en het bureau niets zijn dan gebruiksvoorwerpen. Alles lijkt te wachten op het zwarte schouwspel dat zich in de al te doorzichtige duisternis zal voltrekken. Vanuit het bed staart Maartje je emotieloos aan. Je ziet een knuffelbeer. >zoen maartje (1) Eénmaal, teder, op haar voorhoofd. (2) Begerig, op haar mond. (3) Wild, over haar gehele lichaam. Selecteer een optie >> 2 Je buigt je voorover en zet je lippen op die van Maartje, eerst zachtjes, maar alras weet je jezelf niet meer te bedwingen. Je tong dwingt haar mond openen, en je zoent haar wild en vol lust. Ondertussen hebben je handen haar kleine borstjes gevonden, die ze begonnen zijn te strelen. Maartje heeft haar ogen gelosten en ondergaat alles lijdzaam. Terwijl je het bed in kruipt fluister je: (1) "Het spijt me, maar ik kan er niets aan doen." (2) "Ik houd van je, o Maartje, ik houd zo ontzettend veel van je." (3) "Het is je eigen schuld, hoor je dat? Dan had je maar niet zo mooi moeten zijn." Selecteer een optie >> 2 En opnieuw spel van de lust. Zal de cirkel ooit gebroken worden? (1) Ja. Niet vannacht, misschien niet de volgende nacht - maar ooit zal hij gebroken worden. (2) Nee. Nooit zal ik sterk genoeg zijn om het te beëindigen. Selecteer een optie >> 2 Ben jij schuldig? (1) Ik ben geen mens meer. Ik ben een monster. (2) Ik ben zo schuldig als een mens ooit geweest is. (3) Ik ben slechts zwak: veracht mij, maar veroordeel mij niet. Selecteer een optie >> 2 *** EINDE *** Wil je een HERSTART, een oud spel INLEZEN of een EINDE aan het spel maken? > einde Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051101 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051101 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Aan de noordkant van de overloop is, dicht, de rood geschilderde deur naar de kamer van Maartje. Naast de trap naar beneden staat een houten kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst je beschuldigend aanstaart. >n (de deur naar Maartjes kamer openend) In Maartjes kamer In het schemerig duister staan de meubels van Maartje er liefdeloos bij. Het poppenhuis, al jaren onaangeroerd, kwijnt weg in een hoek, terwijl het bed en het bureau niets zijn dan gebruiksvoorwerpen. Alles lijkt te wachten op het zwarte schouwspel dat zich in de al te doorzichtige duisternis zal voltrekken. Vanuit het bed staart Maartje je emotieloos aan. Je ziet een knuffelbeer. >zoen maartje (1) Eénmaal, teder, op haar voorhoofd. (2) Begerig, op haar mond. (3) Wild, over haar gehele lichaam. Selecteer een optie >> 3 Je buigt je naar Maartje toe en zoent haar; eerst haar gezicht, dan haar hals, haar armen, haar borsten, haar buik, haar benen, haar geslacht. Overal waar ze die maar kunnen vinden strelen je handen haar zachte huid. Zonder iets te zeggen en zonder te bewegen ondergaat Maartje lijdzaam je liefkozingen. Terwijl je het bed in kruipt fluister je: (1) "Het spijt me, maar ik kan er niets aan doen." (2) "Ik houd van je, o Maartje, ik houd zo ontzettend veel van je." (3) "Het is je eigen schuld, hoor je dat? Dan had je maar niet zo mooi moeten zijn." Selecteer een optie >> 1 En eens meer speel je het spel van de lust. Zal de cirkel ooit gebroken worden? (1) Ja. Niet vannacht, misschien niet de volgende nacht - maar ooit zal hij gebroken worden. (2) Nee. Nooit zal ik sterk genoeg zijn om het te beëindigen. Selecteer een optie >> 1 Ben jij schuldig? (1) Meer dan schuldig: ik ben geen mens meer, ik ben een monster. (2) Ja, ik ben zo schuldig als een mens ooit geweest is. (3) Nee, ik ben slechts zwak: veracht mij, maar veroordeel mij niet. Selecteer een optie >> 2 *** EINDE *** Wil je een HERSTART, een oud spel INLEZEN of een EINDE aan het spel maken? > herstart Transcriptie staat al aan. De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051101 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Aan de noordkant van de overloop is, dicht, de rood geschilderde deur naar de kamer van Maartje. Naast de trap naar beneden staat een houten kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst je beschuldigend aanstaart. >n (de deur naar Maartjes kamer openend) In Maartjes kamer In het schemerig duister staan de meubels van Maartje er liefdeloos bij. Het poppenhuis, al jaren onaangeroerd, kwijnt weg in een hoek, terwijl het bed en het bureau niets zijn dan gebruiksvoorwerpen. Alles lijkt te wachten op het zwarte schouwspel dat zich in de al te doorzichtige duisternis zal voltrekken. Vanuit het bed staart Maartje je emotieloos aan. Je ziet een knuffelbeer. >z Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Aan de noordkant van de overloop staat de rode deur naar Maartjes kamer op een kier. Naast de trap naar beneden staat een houten kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst je beschuldigend aanstaart. >sla baron Woedend sla je met je vuist op het gezicht van de baron dat in het glas van de spiegel gereflecteerd wordt. De spiegel barst, en valt in gruzelementen en één enkele grote scherf uiteen. >pak scherf Gepakt. >n In Maartjes kamer In het schemerig duister staan de meubels van Maartje er liefdeloos bij. Het poppenhuis, al jaren onaangeroerd, kwijnt weg in een hoek, terwijl het bed en het bureau niets zijn dan gebruiksvoorwerpen. Alles lijkt te wachten op het zwarte schouwspel dat zich in de al te doorzichtige duisternis zal voltrekken. Vanuit het bed staart Maartje je emotieloos aan. Je ziet een knuffelbeer. >geef scherf aan maaike Dat kun je alleen met een levend wezen doen. >geef scherf aan maartje Je strekt je hand uit waarin je het scherpe stuk glas houdt. (1) "Ga je gang. Leef al je woede uit op mij." (2) "Ik kan het zelf niet. Hier is een scherf, en hier is mijn halsslagader." (3) "Ik heb je leven verpest. Dit is de enige uitweg." Selecteer een optie >> 3 Aarzelend pakt Maartje het scherpe stuk glas van je over. (1) Maar ze zit met de scherf in haar handen alsof ze niet weet wat ze ermee aanmoet. (2) Ze kijkt je smekend aan, maar je geeft geen krimp. Dan drukt ze de scherf in haar pols. Selecteer een optie >> 2 Je dwingt jezelf toe te kijken wanneer ze het vlijmscherpe glas over haar pols haalt, tegen de richting van de bloedvaten in. Er sijpelt slechts een weinig bloed naar buiten. "Je moet met de slagadres mee snijden," zeg je haar. Je stem is doods en emotieloos. Maartje slaat haar ogen naar je op; tranen lopen over haar wangen - maar ze doet wat je zegt, steekt de scherf nogmaals diep in haar vlees en snijdt haar slagader open. Rood bloed spuit in een grote straal naar buiten, over haar lichaam en over haar bed. Je kan je ogen niet van het gruwelijk schouwspel lostrekken. Zachtjes zakt Maartje terug in haar bed. De scherf valt uit haar krachteloos geworden hand. Het bloed blijft stromen, maar steeds langzamer, en Maartje wordt steeds bleker, haalt langzamer adem en sluit uiteindelijk haar ogen. Dan, op het moment dat ze sterft, verschijnt op haar gelaat... (1) ... een zwakke glimlach. (2) ... een uitdrukking van totale rust. (3) ... een uitdrukking van pure wanhoop. Selecteer een optie >> 1 Was dit werkelijk het beste voor haar? (1) Ja. Zij had nooit meer gelukkig kunnen worden. (2) Nee. Maar ik kon haar ongeluk niet meer aanzien. Selecteer een optie >> 1 >zoen haar Ik weet niet precies wat je met "haar" bedoelt. >zoen maartje (1) Eénmaal, teder, op haar voorhoofd. (2) Begerig, op haar mond. (3) Wild, over haar gehele lichaam. Selecteer een optie >> 1 Je drukt met je lippen een kus op Maartjes bleke voorhoofd, ten afscheid. >zoen maartje (1) Eénmaal, teder, op haar voorhoofd. (2) Begerig, op haar mond. (3) Wild, over haar gehele lichaam. Selecteer een optie >> 3 Je buigt je naar het lijkje van Maartje toe, en begint haar te zoenen: eerst op haar dode lippen, dan haar hals, haar armen, haar borsten, haar buik, haar benen, haar geslacht. Zelfs in de dood weet ze je nog te betoveren. (1) Beheers je. (2) Neem haar zoals je haar zo vaak genomen hebt. Selecteer een optie >> 2 Je kruipt op Maartje, en streelt haar zachte huid, kust haar bleke lippen, snuift de geur van haar haren op. Elke seconde wordt het verlangen sterker, en uiteindelijk bezet het je geheel. Voor de laatste maal speel je het spel van de lust. Hoe loopt deze zwarte geschiedenis af? (1) Ik maak nog deze nacht een einde aan mijn leven. (2) De rest van mijn leven zal ik in een kleine gevangeniscel slijten. (3) Wanneer het dorp begrijpt wat er gebeurd is hoeven ze mij eindelijk niet meer als mens te zien, en zullen ze me lynchen als monster. (4) De gemeenschap wil de waarheid niet zien, en de moord verdwijnt in de doofpot. De rest van mijn leven is één grote leugen. Selecteer een optie >> 1 *** EINDE *** Wil je een HERSTART, een oud spel INLEZEN of een EINDE aan het spel maken? > einde Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051101 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051101 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Aan de noordkant van de overloop is, dicht, de rood geschilderde deur naar de kamer van Maartje. Naast de trap naar beneden staat een houten kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst je beschuldigend aanstaart. >n (de deur naar Maartjes kamer openend) In Maartjes kamer In het schemerig duister staan de meubels van Maartje er liefdeloos bij. Het poppenhuis, al jaren onaangeroerd, kwijnt weg in een hoek, terwijl het bed en het bureau niets zijn dan gebruiksvoorwerpen. Alles lijkt te wachten op het zwarte schouwspel dat zich in de al te doorzichtige duisternis zal voltrekken. Vanuit het bed staart Maartje je emotieloos aan. Je ziet een knuffelbeer. >z Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Aan de noordkant van de overloop staat de rode deur naar Maartjes kamer op een kier. Naast de trap naar beneden staat een houten kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst je beschuldigend aanstaart. >sla glas Woedend sla je met je vuist op het gezicht van de baron dat in het glas van de spiegel gereflecteerd wordt. De spiegel barst, en valt in gruzelementen en één enkele grote scherf uiteen. >pak scherf Gepakt. >n In Maartjes kamer In het schemerig duister staan de meubels van Maartje er liefdeloos bij. Het poppenhuis, al jaren onaangeroerd, kwijnt weg in een hoek, terwijl het bed en het bureau niets zijn dan gebruiksvoorwerpen. Alles lijkt te wachten op het zwarte schouwspel dat zich in de al te doorzichtige duisternis zal voltrekken. Vanuit het bed staart Maartje je emotieloos aan. Je ziet een knuffelbeer. >geef scherf aan maartje Je strekt je hand uit waarin je het scherpe stuk glas houdt. (1) "Ga je gang. Leef al je woede uit op mij." (2) "Ik kan het zelf niet. Hier is een scherf, en hier is mijn halsslagader." (3) "Ik heb je leven verpest. Dit is de enige uitweg." Selecteer een optie >> 3 Aarzelend pakt Maartje het scherpe stuk glas van je over. (1) Maar ze zit met de scherf in haar handen alsof ze niet weet wat ze ermee aanmoet. (2) Ze kijkt je smekend aan, maar je geeft geen krimp. Dan drukt ze de scherf in haar pols. Selecteer een optie >> 2 Je dwingt jezelf toe te kijken wanneer ze het vlijmscherpe glas over haar pols haalt, tegen de richting van de bloedvaten in. Er sijpelt slechts een weinig bloed naar buiten. "Je moet met de slagadres mee snijden," zeg je haar. Je stem is doods en emotieloos. Maartje slaat haar ogen naar je op; tranen lopen over haar wangen - maar ze doet wat je zegt, steekt de scherf nogmaals diep in haar vlees en snijdt haar slagader open. Rood bloed spuit in een grote straal naar buiten, over haar lichaam en over haar bed. Je kan je ogen niet van het gruwelijk schouwspel lostrekken. Zachtjes zakt Maartje terug in haar bed. De scherf valt uit haar krachteloos geworden hand. Het bloed blijft stromen, maar steeds langzamer, en Maartje wordt steeds bleker, haalt langzamer adem en sluit uiteindelijk haar ogen. Dan, op het moment dat ze sterft, verschijnt op haar gelaat... (1) ... een zwakke glimlach. (2) ... een uitdrukking van totale rust. (3) ... een uitdrukking van pure wanhoop. Selecteer een optie >> 2 Was dit werkelijk het beste voor haar? (1) Ja. Zij had nooit meer gelukkig kunnen worden. (2) Nee. Maar ik kon haar ongeluk niet meer aanzien. Selecteer een optie >> 1 >zoen haar Ik weet niet precies wat je met "haar" bedoelt. >zoen maartje (1) Eénmaal, teder, op haar voorhoofd. (2) Begerig, op haar mond. (3) Wild, over haar gehele lichaam. Selecteer een optie >> 2 Je buigt je naar het lijkje van Maartje toe, en begint haar te zoenen: eerst op haar dode lippen, dan haar hals, haar armen, haar borsten, haar buik, haar benen, haar geslacht. Zelfs in de dood weet ze je nog te betoveren. (1) Beheers je. (2) Neem haar zoals je haar zo vaak genomen hebt. Selecteer een optie >> 2 Je kruipt op Maartje, en streelt haar zachte huid, kust haar bleke lippen, snuift de geur van haar haren op. Elke seconde wordt het verlangen sterker, en uiteindelijk neemt het geheel bezit van je. Voor de laatste maal speel je het spel van de lust. Hoe loopt deze zwarte geschiedenis af? Wat wil je zeggen? (1) Ik maak nog deze nacht een einde aan mijn leven. Hiermee kan ik niet leven. (2) De rest van mijn leven zal ik slijten in een kleine gevangeniscel. Dat is mijn straf. (3) Wanneer het dorp begrijpt wat er gebeurd is hoeven ze mij eindelijk niet meer als mens te zien, en zullen ze me lynchen als monster. Zo heb ik het gewild; geen mens meer zijn, maar een monster. (4) Het dorp wil de waarheid niet zien, en men geeft voor te geloven dat Maartjes dood een ongeluk was. De rest van mijn leven is één groot verwijt aan mijzelf, een straf die erger is dan wat iemand anders mij ooit aan had kunnen doen. Selecteer een optie of 0 om af te sluiten >> 0 >quit Weet je zeker dat je wilt stoppen? j Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051101 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051101 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Aan de noordkant van de overloop is, dicht, de rood geschilderde deur naar de kamer van Maartje. Naast de trap naar beneden staat een houten kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst je beschuldigend aanstaart. >sla glas Woedend sla je met je vuist op het gezicht van de baron dat in het glas van de spiegel gereflecteerd wordt. De spiegel barst, en valt in gruzelementen en één enkele grote scherf uiteen. >neem glas (de scherf) Gepakt. >n (de deur naar Maartjes kamer openend) In Maartjes kamer In het schemerig duister staan de meubels van Maartje er liefdeloos bij. Het poppenhuis, al jaren onaangeroerd, kwijnt weg in een hoek, terwijl het bed en het bureau niets zijn dan gebruiksvoorwerpen. Alles lijkt te wachten op het zwarte schouwspel dat zich in de al te doorzichtige duisternis zal voltrekken. Vanuit het bed staart Maartje je emotieloos aan. Je ziet een knuffelbeer. >sla maartje Je hebt al te veel kapot gemaakt. >neuk haar Dat is geen werkwoord dat ik ken. >zoen haar (1) Eénmaal, teder, op haar voorhoofd. (2) Begerig, op haar mond. (3) Wild, over haar gehele lichaam. Selecteer een optie >> 1 Maartje verstijft zodra je over haar heen buigt, maar je zoent haar slechts lichtjes op haar voorhoofd. >geef scherf aan maartje Je strekt je hand uit waarin je het scherpe stuk glas houdt. (1) "Ga je gang. Leef al je woede uit op mij." (2) "Ik kan het zelf niet. Hier is een scherf, en hier is mijn halsslagader." (3) "Ik heb je leven verpest. Dit is de enige uitweg." Selecteer een optie >> 3 Aarzelend pakt Maartje het scherpe stuk glas van je over. (1) Maar ze zit met de scherf in haar handen alsof ze niet weet wat ze ermee aanmoet. (2) Ze kijkt je smekend aan, maar je geeft geen krimp. Dan drukt ze de scherf in haar pols. Selecteer een optie >> 2 Je dwingt jezelf toe te kijken wanneer ze het vlijmscherpe glas over haar pols haalt, tegen de richting van de bloedvaten in. Er sijpelt slechts een weinig bloed naar buiten. "Je moet met de slagadres mee snijden," zeg je haar. Je stem is doods en emotieloos. Maartje slaat haar ogen naar je op; tranen lopen over haar wangen - maar ze doet wat je zegt, steekt de scherf nogmaals diep in haar vlees en snijdt haar slagader open. Rood bloed spuit in een grote straal naar buiten, over haar lichaam en over haar bed. Je kan je ogen niet van het gruwelijk schouwspel lostrekken. Zachtjes zakt Maartje terug in haar bed. De scherf valt uit haar krachteloos geworden hand. Het bloed blijft stromen, maar steeds langzamer, en Maartje wordt steeds bleker, haalt langzamer adem en sluit uiteindelijk haar ogen. Dan, op het moment dat ze sterft, verschijnt op haar gelaat... (1) ... een zwakke glimlach. (2) ... een uitdrukking van totale rust. (3) ... een uitdrukking van pure wanhoop. Selecteer een optie >> 3 Was dit werkelijk het beste voor haar? (1) Ja. Zij had nooit meer gelukkig kunnen worden. (2) Nee. Maar ik kon haar ongeluk niet meer aanzien. Selecteer een optie >> 2 >zoen haar (1) Eénmaal, teder, op haar voorhoofd. (2) Begerig, op haar mond. (3) Wild, over haar gehele lichaam. Selecteer een optie >> 3 Je buigt je naar het lijkje van Maartje toe, en begint haar te zoenen: eerst op haar dode lippen, dan haar hals, haar armen, haar borsten, haar buik, haar benen, haar geslacht. Zelfs in de dood weet ze je nog te betoveren. (1) Beheers je. (2) Neem haar zoals je haar zo vaak genomen hebt. Selecteer een optie >> 2 Je kruipt op Maartje, en streelt haar zachte huid, kust haar bleke lippen, snuift de geur van haar haren op. Elke seconde wordt het verlangen sterker, en uiteindelijk neemt het geheel bezit van je. Voor de laatste maal speel je het spel van de lust. Hoe loopt deze zwarte geschiedenis af? (1) Ik maak nog deze nacht een einde aan mijn leven. Hiermee kan ik niet leven. (2) De rest van mijn leven zal ik slijten in een kleine gevangeniscel. Dat is mijn straf. (3) Wanneer het dorp begrijpt wat er gebeurd is hoeven ze mij eindelijk niet meer als mens te zien, en zullen ze me lynchen als monster. Zo heb ik het gewild; geen mens meer zijn, maar een monster. (4) Het dorp wil de waarheid niet zien, en men geeft voor te geloven dat Maartjes dood een ongeluk was. De rest van mijn leven is één groot verwijt aan mijzelf, een straf die erger is dan wat iemand anders mij ooit aan had kunnen doen. Selecteer een optie >> 0 Selecteer een optie >> 3 *** EINDE *** Wil je een HERSTART, een oud spel INLEZEN of een EINDE aan het spel maken? > einde Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051101 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051101 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Aan de noordkant van de overloop is, dicht, de rood geschilderde deur naar de kamer van Maartje. Naast de trap naar beneden staat een houten kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst je beschuldigend aanstaart. >masturbeer Niet hier. Niet nu. >ruk Niet hier. Niet nu. >n (de deur naar Maartjes kamer openend) In Maartjes kamer In het schemerig duister staan de meubels van Maartje er liefdeloos bij. Het poppenhuis, al jaren onaangeroerd, kwijnt weg in een hoek, terwijl het bed en het bureau niets zijn dan gebruiksvoorwerpen. Alles lijkt te wachten op het zwarte schouwspel dat zich in de al te doorzichtige duisternis zal voltrekken. Vanuit het bed staart Maartje je emotieloos aan. Je ziet een knuffelbeer. >neuk maartje\ Zoiets zie je niet, of het is niet belangrijk om je ermee bezig te houden. >neuk maartje Daar voel je geen enkele behoefte toe. >quit Weet je zeker dat je wilt stoppen? j Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051101 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051101 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Aan de noordkant van de overloop is, dicht, de rood geschilderde deur naar de kamer van Maartje. Naast de trap naar beneden staat een houten kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst je beschuldigend aanstaart. >n (de deur naar Maartjes kamer openend) In Maartjes kamer In het schemerig duister staan de meubels van Maartje er liefdeloos bij. Het poppenhuis, al jaren onaangeroerd, kwijnt weg in een hoek, terwijl het bed en het bureau niets zijn dan gebruiksvoorwerpen. Alles lijkt te wachten op het zwarte schouwspel dat zich in de al te doorzichtige duisternis zal voltrekken. Vanuit het bed staart Maartje je emotieloos aan. Je ziet een knuffelbeer. >z Test! TODO >k In Maartjes kamer In het schemerig duister staan de meubels van Maartje er liefdeloos bij. Het poppenhuis, al jaren onaangeroerd, kwijnt weg in een hoek, terwijl het bed en het bureau niets zijn dan gebruiksvoorwerpen. Alles lijkt te wachten op het zwarte schouwspel dat zich in de al te doorzichtige duisternis zal voltrekken. Vanuit het bed staart Maartje je emotieloos aan. Je ziet een knuffelbeer. >quit Weet je zeker dat je wilt stoppen? j Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051101 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051101 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Aan de noordkant van de overloop is, dicht, de rood geschilderde deur naar de kamer van Maartje. Naast de trap naar beneden staat een houten kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst je beschuldigend aanstaart. >sla spiegel Woedend sla je met je vuist op het gezicht van de baron dat in het glas van de spiegel gereflecteerd wordt. De spiegel barst, en valt in gruzelementen en één enkele grote scherf uiteen. >neem scherf Gepakt. >n (de deur naar Maartjes kamer openend) In Maartjes kamer In het schemerig duister staan de meubels van Maartje er liefdeloos bij. Het poppenhuis, al jaren onaangeroerd, kwijnt weg in een hoek, terwijl het bed en het bureau niets zijn dan gebruiksvoorwerpen. Alles lijkt te wachten op het zwarte schouwspel dat zich in de al te doorzichtige duisternis zal voltrekken. Vanuit het bed staart Maartje je emotieloos aan. Je ziet een knuffelbeer. >z (1) Het is je gelukt je te beheersen; je hebt de lust overwonnen. (2) Je loopt alleen even terug naar de gang. Selecteer een optie >> 2 >quit Weet je zeker dat je wilt stoppen? j Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051101 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051101 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Aan de noordkant van de overloop is, dicht, de rood geschilderde deur naar de kamer van Maartje. Naast de trap naar beneden staat een houten kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst je beschuldigend aanstaart. >n (de deur naar Maartjes kamer openend) In Maartjes kamer In het schemerig duister staan de meubels van Maartje er liefdeloos bij. Het poppenhuis, al jaren onaangeroerd, kwijnt weg in een hoek, terwijl het bed en het bureau niets zijn dan gebruiksvoorwerpen. Alles lijkt te wachten op het zwarte schouwspel dat zich in de al te doorzichtige duisternis zal voltrekken. Vanuit het bed staart Maartje je emotieloos aan. Je ziet een knuffelbeer. >z Waarom loop je de gang op? (1) Het is me gelukt me te beheersen. Ik heb de lust overwonnen. (2) Ik loop alleen even terug om iets te halen. Selecteer een optie >> 2 Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Aan de noordkant van de overloop staat de rode deur naar Maartjes kamer op een kier. Naast de trap naar beneden staat een houten kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst je beschuldigend aanstaart. >sla glas Woedend sla je met je vuist op het gezicht van de baron dat in het glas van de spiegel gereflecteerd wordt. De spiegel barst, en valt in gruzelementen en één enkele grote scherf uiteen. >pak glas (de scherf) Gepakt. >n In Maartjes kamer In het schemerig duister staan de meubels van Maartje er liefdeloos bij. Het poppenhuis, al jaren onaangeroerd, kwijnt weg in een hoek, terwijl het bed en het bureau niets zijn dan gebruiksvoorwerpen. Alles lijkt te wachten op het zwarte schouwspel dat zich in de al te doorzichtige duisternis zal voltrekken. Vanuit het bed staart Maartje je emotieloos aan. Je ziet een knuffelbeer. >z Waarom loop je de gang op? (1) Het is me gelukt me te beheersen. Ik heb de lust overwonnen. (2) Ik loop alleen even terug om iets te halen. Selecteer een optie >> 1 TODO. >kijk In Maartjes kamer In het schemerig duister staan de meubels van Maartje er liefdeloos bij. Het poppenhuis, al jaren onaangeroerd, kwijnt weg in een hoek, terwijl het bed en het bureau niets zijn dan gebruiksvoorwerpen. Alles lijkt te wachten op het zwarte schouwspel dat zich in de al te doorzichtige duisternis zal voltrekken. Vanuit het bed staart Maartje je emotieloos aan. Je ziet een knuffelbeer. >geef scherf aan maartje Je strekt je hand uit waarin je het scherpe stuk glas houdt. (1) "Ga je gang. Leef al je woede uit op mij." (2) "Ik kan het zelf niet. Hier is een scherf, en hier is mijn halsslagader." (3) "Ik heb je leven verpest. Dit is de enige uitweg." Selecteer een optie >> 3 Aarzelend pakt Maartje het scherpe stuk glas van je over. (1) Maar ze zit met de scherf in haar handen alsof ze niet weet wat ze ermee aanmoet. (2) Ze kijkt je smekend aan, maar je geeft geen krimp. Dan drukt ze de scherf in haar pols. Selecteer een optie >> 2 Je dwingt jezelf toe te kijken wanneer ze het vlijmscherpe glas over haar pols haalt, tegen de richting van de bloedvaten in. Er sijpelt slechts een weinig bloed naar buiten. "Je moet met de slagadres mee snijden," zeg je haar. Je stem is doods en emotieloos. Maartje slaat haar ogen naar je op; tranen lopen over haar wangen - maar ze doet wat je zegt, steekt de scherf nogmaals diep in haar vlees en snijdt haar slagader open. Rood bloed spuit in een grote straal naar buiten, over haar lichaam en over haar bed. Je kan je ogen niet van het gruwelijk schouwspel lostrekken. Zachtjes zakt Maartje terug in haar bed. De scherf valt uit haar krachteloos geworden hand. Het bloed blijft stromen, maar steeds langzamer, en Maartje wordt steeds bleker, haalt langzamer adem en sluit uiteindelijk haar ogen. Dan, op het moment dat ze sterft, verschijnt op haar gelaat... (1) ... een zwakke glimlach. (2) ... een uitdrukking van totale rust. (3) ... een uitdrukking van pure wanhoop. Selecteer een optie >> 1 Was dit werkelijk het beste voor haar? (1) Ja. Zij had nooit meer gelukkig kunnen worden. (2) Nee. Maar ik kon haar ongeluk niet meer aanzien. Selecteer een optie >> 1 > Pardon? >z Je werpt nog een laatste blik op het dode lichaam van Maartje. Dan loop je voor de laatste maal haar kamer uit. Hoe loopt deze zwarte geschiedenis af? (1) Ik maak nog deze nacht een einde aan mijn leven. Hiermee kan ik niet leven. (2) De rest van mijn leven zal ik slijten in een kleine gevangeniscel. Dat is mijn straf. (3) Wanneer het dorp begrijpt wat er gebeurd is hoeven ze mij eindelijk niet meer als mens te zien, en zullen ze me lynchen als monster. Zo heb ik het gewild; geen mens meer zijn, maar een monster. (4) Het dorp wil de waarheid niet zien, en men geeft voor te geloven dat Maartjes dood een ongeluk was. De rest van mijn leven is één groot verwijt aan mijzelf, een straf die erger is dan wat iemand anders mij ooit aan had kunnen doen. Selecteer een optie >> 4 *** EINDE *** Wil je een HERSTART, een oud spel INLEZEN of een EINDE aan het spel maken? > einde Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051101 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051101 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Aan de noordkant van de overloop is, dicht, de rood geschilderde deur naar de kamer van Maartje. Naast de trap naar beneden staat een houten kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst je beschuldigend aanstaart. >quit Weet je zeker dat je wilt stoppen? j Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051101 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051101 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Aan de noordkant van de overloop is, dicht, de rood geschilderde deur naar de kamer van Maartje. Naast de trap naar beneden staat een houten kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst je beschuldigend aanstaart. >n (de deur naar Maartjes kamer openend) In Maartjes kamer In het schemerig duister staan de meubels van Maartje er liefdeloos bij. Het poppenhuis, al jaren onaangeroerd, kwijnt weg in een hoek, terwijl het bed en het bureau niets zijn dan gebruiksvoorwerpen. Alles lijkt te wachten op het zwarte schouwspel dat zich in de al te doorzichtige duisternis zal voltrekken. Vanuit het bed staart Maartje je emotieloos aan. Je ziet een knuffelbeer. >z Waarom loop je de gang op? (1) Het is me gelukt me te beheersen. Ik heb de lust overwonnen. (2) Ik loop alleen even terug om iets te halen. Selecteer een optie >> 1 Het is je gelukt. Terwijl elke vezel van je lichaam schreeuwt dat je je bij Maartje neer moet vleien en énén met haar moet worden, heb je je omgedraaid en ben je weggelopen. Je bent sterker dan de lust. Is de band van de lust nu voorgoed gebroken? (1) Ja. Dit was de laatste nacht dat ik de tocht heb ondernomen. (2) Nee. Deze strijd zal nog vele malen gestreden moeten worden. Selecteer een optie >> 1 Kan Maartje je ooit je daden vergeven? (1) Nee. Of ik haar leven nu voor altijd verpest heb of niet, ze zal me altijd blijven haten. (2) Ja. Met de tijd helen de wonden en neemt haar haat af; en misschien zal er een dag komen dat ze me een heel klein beetje zal begrijpen, en een heel klein beetje medelijden - of zelfs liefde - zal voelen. Selecteer een optie >> 2 Zal jullie gezin nog normaal en gelukkig kunnen worden? >quit Weet je zeker dat je wilt stoppen? j Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051101 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051101 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Aan de noordkant van de overloop is, dicht, de rood geschilderde deur naar de kamer van Maartje. Naast de trap naar beneden staat een houten kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst je beschuldigend aanstaart. >n (de deur naar Maartjes kamer openend) In Maartjes kamer In het schemerig duister staan de meubels van Maartje er liefdeloos bij. Het poppenhuis, al jaren onaangeroerd, kwijnt weg in een hoek, terwijl het bed en het bureau niets zijn dan gebruiksvoorwerpen. Alles lijkt te wachten op het zwarte schouwspel dat zich in de al te doorzichtige duisternis zal voltrekken. Vanuit het bed staart Maartje je emotieloos aan. Je ziet een knuffelbeer. >z Waarom loop je de gang op? (1) Het is me gelukt me te beheersen. Ik heb de lust overwonnen. (2) Ik loop alleen even terug om iets te halen. Selecteer een optie >> 1 Terwijl elke vezel van je lichaam schreeuwt dat je je bij Maartje neer moet vleien en énén met haar moet worden, draai je je om en loop je weg. Je bent sterker dan de lust. Je bent sterker. Is de band van de lust nu voorgoed gebroken? (1) Ja. Dit was de laatste nacht dat ik de tocht heb ondernomen. (2) Nee. Deze strijd zal nog vele malen gestreden moeten worden. Selecteer een optie >> 1 Kan Maartje je ooit je daden vergeven? (1) Nee. Of ik haar leven nu voor altijd verpest heb of niet, ze zal me altijd blijven haten. (2) Ja. Met de tijd helen de wonden en neemt haar haat af; en misschien zal er een dag komen dat ze me een heel klein beetje zal begrijpen, en een heel klein beetje medelijden - of zelfs liefde - zal voelen. Selecteer een optie >> 1 Zal jullie gezin nog normaal en gelukkig kunnen worden? (1) Het zal tijd kosten, maar het zal gebeuren. Zelfs de ergste wonden helen. (2) Nee, als Maartje haar leven weet terug te vinden dan zal dat buiten ons gezin zijn. Selecteer een optie >> 1 *** EINDE *** Wil je een HERSTART, een oud spel INLEZEN of een EINDE aan het spel maken? > einde Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051101 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051101 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Aan de noordkant van de overloop is, dicht, de rood geschilderde deur naar de kamer van Maartje. Naast de trap naar beneden staat een houten kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst je beschuldigend aanstaart. >n (de deur naar Maartjes kamer openend) In Maartjes kamer In het schemerig duister staan de meubels van Maartje er liefdeloos bij. Het poppenhuis, al jaren onaangeroerd, kwijnt weg in een hoek, terwijl het bed en het bureau niets zijn dan gebruiksvoorwerpen. Alles lijkt te wachten op het zwarte schouwspel dat zich in de al te doorzichtige duisternis zal voltrekken. Vanuit het bed staart Maartje je emotieloos aan. Je ziet een knuffelbeer. >kijk onder deken Je trekt de deken opzij, waaronder Maartjes naakte lichaam verborgen lag. Ze verroert zich niet, en doet niet eens de moeite haar geslacht of haar opkomende borstjes te bedekken. De aanblik van haar witte vlees is als een blaasbalg voor het vuur van je lust. >x bed Maartje ligt in haar bed, een ruim kinderledikant van verveloos hout. Ze heeft de dekens tot hoog onder haar kin opgetrokken en volgt elk van je bewegingen met ogen die geen enkele gedachte verraden. >x maartje Maartje ligt goed in haar deken ingepakt in haar bed, zoals elke nacht. De apathische blik in haar ogen, alsof ze al haar gevoelens heeft uitgezet, doet je meer pijn dan haar wanhoop gedaan zou hebben - maar ook zo kijkt ze elke nacht. >quit Weet je zeker dat je wilt stoppen? j Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051101 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051101 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Aan de noordkant van de overloop is, dicht, de rood geschilderde deur naar de kamer van Maartje. Naast de trap naar beneden staat een houten kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst je beschuldigend aanstaart. >n (de deur naar Maartjes kamer openend) In Maartjes kamer In het schemerig duister staan de meubels van Maartje er liefdeloos bij. Het poppenhuis, al jaren onaangeroerd, kwijnt weg in een hoek, terwijl het bed en het bureau niets zijn dan gebruiksvoorwerpen. Alles lijkt te wachten op het zwarte schouwspel dat zich in de al te doorzichtige duisternis zal voltrekken. Vanuit het bed staart Maartje je emotieloos aan. Je ziet een knuffelbeer. >kijk onder deken Je trekt de deken opzij, waaronder Maartjes naakte lichaam verborgen lag. Ze verroert zich niet, en doet niet eens de moeite haar geslacht of haar opkomende borstjes te bedekken. De aanblik van haar witte vlees is als een blaasbalg voor het vuur van je lust. >x maartje Nu je de deken hebt weggetrokken ligt Maartje naakt op het bed. Ze doet niet de moeite haar geslacht of haar opkomende borstjes te bedekken, en de aanblik van haar witte vlees is als een blaasbalg voor het vuur van je lust. >neuk haar Hier gebeuren allerlei verkeerde dingen. TODO. >quit Weet je zeker dat je wilt stoppen? j Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051101 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051101 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Aan de noordkant van de overloop is, dicht, de rood geschilderde deur naar de kamer van Maartje. Naast de trap naar beneden staat een houten kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst je beschuldigend aanstaart. >n (de deur naar Maartjes kamer openend) In Maartjes kamer In het schemerig duister staan de meubels van Maartje er liefdeloos bij. Het poppenhuis, al jaren onaangeroerd, kwijnt weg in een hoek, terwijl het bed en het bureau niets zijn dan gebruiksvoorwerpen. Alles lijkt te wachten op het zwarte schouwspel dat zich in de al te doorzichtige duisternis zal voltrekken. Vanuit het bed staart Maartje je emotieloos aan. Je ziet een knuffelbeer. >masturbeer Niet hier. Niet nu. >quit Weet je zeker dat je wilt stoppen? j Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051101 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051101 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Aan de noordkant van de overloop is, dicht, de rood geschilderde deur naar de kamer van Maartje. Naast de trap naar beneden staat een houten kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst je beschuldigend aanstaart. >n (de deur naar Maartjes kamer openend) In Maartjes kamer In het schemerig duister staan de meubels van Maartje er liefdeloos bij. Het poppenhuis, al jaren onaangeroerd, kwijnt weg in een hoek, terwijl het bed en het bureau niets zijn dan gebruiksvoorwerpen. Alles lijkt te wachten op het zwarte schouwspel dat zich in de al te doorzichtige duisternis zal voltrekken. Vanuit het bed staart Maartje je emotieloos aan. Je ziet een knuffelbeer. >masturbeer Eerst wil je Maartjes naakte lichaam zien. >trek deken weg Ik begrijp alleen het gedeelte: trek Maartjes deken. >trek deken Je trekt de deken opzij, waaronder Maartjes naakte lichaam verborgen lag. Ze verroert zich niet, en doet niet eens de moeite haar geslacht of haar opkomende borstjes te bedekken. De aanblik van haar witte vlees is als een blaasbalg voor het vuur van je lust. >masturbeer Je gaat op het bed naast Maartje zitten, en voelt hoe je lid zich opricht. Met je rechterhand begin je het te strelen. De lust die je voelt is sterk, zo sterk, zo onnoemenlijk sterk... Je buigt je naar Maartje toe en zoent haar; eerst haar gezicht, dan haar hals, haar armen, haar borsten, haar buik, haar benen, haar geslacht. Overal waar ze die maar kunnen vinden strelen je handen haar zachte huid. Zonder iets te zeggen en zonder te bewegen ondergaat Maartje lijdzaam je liefkozingen. Terwijl je het bed in kruipt fluister je: (1) "Het spijt me, maar ik kan er niets aan doen." (2) "Ik houd van je, o Maartje, ik houd zo ontzettend veel van je." (3) "Het is je eigen schuld, hoor je dat? Dan had je maar niet zo mooi moeten zijn." Selecteer een optie >> 3 En eens meer speel je het spel van de lust. Zal de cirkel ooit gebroken worden? (1) Ja. Niet vannacht, misschien niet de volgende nacht - maar ooit zal hij gebroken worden. (2) Nee. Nooit zal ik sterk genoeg zijn om het te beëindigen. Selecteer een optie >> 2 Ben je schuldig? (1) Meer dan schuldig: ik ben geen mens meer, ik ben een monster. (2) Ja, ik ben zo schuldig als een mens ooit geweest is. (3) Nee, ik ben slechts zwak: veracht mij, maar veroordeel mij niet. Selecteer een optie >> 1 *** EINDE *** Wil je een HERSTART, een oud spel INLEZEN of een EINDE aan het spel maken? > einde Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051101 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051101 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Aan de noordkant van de overloop is, dicht, de rood geschilderde deur naar de kamer van Maartje. Naast de trap naar beneden staat een houten kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst je beschuldigend aanstaart. >quit Weet je zeker dat je wilt stoppen? j Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051101 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051101 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Aan de noordkant van de overloop is, dicht, de rood geschilderde deur naar de kamer van Maartje. Naast de trap naar beneden staat een houten kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst je beschuldigend aanstaart. >n (de deur naar Maartjes kamer openend) In Maartjes kamer In het schemerig duister staan de meubels van Maartje er liefdeloos bij. Het poppenhuis, al jaren onaangeroerd, kwijnt weg in een hoek, terwijl het bed en het bureau niets zijn dan gebruiksvoorwerpen. Alles lijkt te wachten op het zwarte schouwspel dat zich in de al te doorzichtige duisternis zal voltrekken. Vanuit het bed staart Maartje je emotieloos aan. Je ziet een knuffelbeer. >dood maartje TODO. Je hebt al te veel kapot gemaakt. >quit Weet je zeker dat je wilt stoppen? j Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051101 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051101 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Aan de noordkant van de overloop is, dicht, de rood geschilderde deur naar de kamer van Maartje. Naast de trap naar beneden staat een houten kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst je beschuldigend aanstaart. >pak glas Dat is in dit verhaal niet belangrijk. >x me Daar sta je, naakt. Je bent de vader van Maartje. Je bent de baron. Ben je een schurk of een slachtoffer, een kwaadaardig monster of slechts een zwakkeling? Kan je nog veranderen? Kan je haar nog helpen? >x glas Het gezicht van de baron staart je vanuit de spiegel tegemoet. >sla baron Woedend sla je met je vuist op het gezicht van de baron dat in het glas van de spiegel gereflecteerd wordt. De spiegel barst, en valt in gruzelementen en één enkele grote scherf uiteen. >pak scherf Gepakt. >n (de deur naar Maartjes kamer openend) In Maartjes kamer In het schemerig duister staan de meubels van Maartje er liefdeloos bij. Het poppenhuis, al jaren onaangeroerd, kwijnt weg in een hoek, terwijl het bed en het bureau niets zijn dan gebruiksvoorwerpen. Alles lijkt te wachten op het zwarte schouwspel dat zich in de al te doorzichtige duisternis zal voltrekken. Vanuit het bed staart Maartje je emotieloos aan. Je ziet een knuffelbeer. >pak kussen Gepakt. >x kussen Je kunt de geur van haar haren, die ook de geur van haar kussen is, in gedachten al ruiken. >save Enter a file name. Default is "baron.sav": Ok. >dood maartje met kussen Maartje probeert dieper onder de deken we te kruipen (1) "Vergeef me," fluister je. "Vergeef me." (2) "Het is het beste. Geloof me," zeg je schor. (3) Zie van je daad af. Selecteer een optie >> 3 Je bedenkt je, en stapt weer naar achteren. Moet je je nu al tot dit soort plannen verlagen? Je zucht diep. >quit Weet je zeker dat je wilt stoppen? j Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051101 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051101 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Aan de noordkant van de overloop is, dicht, de rood geschilderde deur naar de kamer van Maartje. Naast de trap naar beneden staat een houten kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst je beschuldigend aanstaart. >sla baron Woedend sla je met je vuist op het gezicht van de baron dat in het glas van de spiegel gereflecteerd wordt. De spiegel barst, en valt in gruzelementen en één enkele grote scherf uiteen. >pak glas (de scherf) Gepakt. >n (de deur naar Maartjes kamer openend) In Maartjes kamer In het schemerig duister staan de meubels van Maartje er liefdeloos bij. Het poppenhuis, al jaren onaangeroerd, kwijnt weg in een hoek, terwijl het bed en het bureau niets zijn dan gebruiksvoorwerpen. Alles lijkt te wachten op het zwarte schouwspel dat zich in de al te doorzichtige duisternis zal voltrekken. Vanuit het bed staart Maartje je emotieloos aan. Je ziet een knuffelbeer. >pak kussen Gepakt. >save Enter a file name. Default is "baron.sav": Ok. >dood maartje met kussen Maartje probeert dieper onder de deken weg te kruipen wanneer jij je met het kussen in je handen naar haar toe buigt. (1) "Vergeef me," fluister je. "Vergeef me." (2) "Het is het beste. Geloof me," zeg je schor. (3) Zie van je daad af. Selecteer een optie >> 2 Dan druk je het kussen op haar gezicht, hard, zodat het zeker is dat ze geen adem meer kan halen. Maartje stribbelt tegen, maar kan tegen jouw kracht niet beginnen. Haar spartelende armpjes en beentjes proberen je te slaan en te stoppen, maar zonder effect, en even later worden hun bewgingen langzamer tot ze geheel stil liggen. Je neemt het kussen van Maartjes gezicht weg. Daar ligt ze, bleek en stil. Dood. Was dit werkelijk het beste voor haar? (1) Ja. Zij had nooit meer gelukkig kunnen worden. (2) Nee. Maar ik kon haar ongeluk niet meer aanzien. Selecteer een optie >> 1 >z Je werpt nog een laatste blik op het dode lichaam van Maartje. Dan loop je voor de laatste maal haar kamer uit. Hoe loopt deze zwarte geschiedenis af? (1) Ik maak nog deze nacht een einde aan mijn leven. Hiermee kan ik niet leven. (2) De rest van mijn leven zal ik slijten in een kleine gevangeniscel. Dat is mijn straf. (3) Wanneer het dorp begrijpt wat er gebeurd is hoeven ze mij eindelijk niet meer als mens te zien, en zullen ze me lynchen als monster. Zo heb ik het gewild; geen mens meer zijn, maar een monster. (4) Het dorp wil de waarheid niet zien, en men geeft voor te geloven dat Maartjes dood een ongeluk was. De rest van mijn leven is één groot verwijt aan mijzelf, een straf die erger is dan wat iemand anders mij ooit aan had kunnen doen. Selecteer een optie >> 3 *** EINDE *** Wil je een HERSTART, een oud spel INLEZEN of een EINDE aan het spel maken? > einde Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051101 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051101 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Aan de noordkant van de overloop is, dicht, de rood geschilderde deur naar de kamer van Maartje. Naast de trap naar beneden staat een houten kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst je beschuldigend aanstaart. >n (de deur naar Maartjes kamer openend) In Maartjes kamer In het schemerig duister staan de meubels van Maartje er liefdeloos bij. Het poppenhuis, al jaren onaangeroerd, kwijnt weg in een hoek, terwijl het bed en het bureau niets zijn dan gebruiksvoorwerpen. Alles lijkt te wachten op het zwarte schouwspel dat zich in de al te doorzichtige duisternis zal voltrekken. Vanuit het bed staart Maartje je emotieloos aan. Je ziet een knuffelbeer. >pak kussen Gepakt. >dood haar Ik weet niet precies wat je met "haar" bedoelt. >dood maartje Maartje probeert dieper onder de deken weg te kruipen wanneer jij met moorddadige intentie op haar afloopt. Je legt je sterke handen om haar keel. (1) "Vergeef me," fluister je. "Vergeef me." (2) "Het is het beste. Geloof me," zeg je schor. (3) Zie van je daad af. Selecteer een optie >> 1 Dan knijp je, zo hard als je kunt, Maartjes luchtpijp dicht. Ze stribbelt tegen, maar kan tegen jouw kracht niets beginnen. Haar gezichtje loopt eerst rood aan, dan blauw, en in haar ogen is pure paniek te lezen. Maar jij knijpt en knijpt en knijpt, en alras verslapt het kleine lichaampje onder je - maar voor de zekerheid knijp je nog even door, zodat je zeker weet dat ze dood is. Was dit werkelijk het beste voor haar? (1) Ja. Zij had nooit meer gelukkig kunnen worden. (2) Nee. Maar ik kon haar ongeluk niet meer aanzien. Selecteer een optie >> 2 >x me Daar sta je, naakt. Je bent de vader van Maartje. Je bent de baron. Ben je een schurk of een slachtoffer, een kwaadaardig monster of slechts een zwakkeling? Kan je nog veranderen? Kan je haar nog helpen? >x maartje Met rode striemen rond haar nek ligt het ontzielde lichaam van Maartje op haar bed. >x bed Met rode striemen rond haar nek ligt het ontzielde lichaam van Maartje op haar bed. >bid (1) "Genadige God, vergeef mij alstublieft de misdaad die ik begaan zal." (2) "Genadige God, vergeef mij dat ik mijn dochter heb omgebracht!" (3) "Alstublieft God, geef mij de kracht om mijn lust te weerstaan." (4) "Lieve God, ik vraag niets voor mijzelf, maar redt U alstublieft mijn dochter Maartje." Selecteer een optie >> 4 Zal ze ooit door God gered worden? (1) Ja. (2) Nee. Selecteer een optie >> 1 >quit Weet je zeker dat je wilt stoppen? j Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051101 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051101 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Aan de noordkant van de overloop is, dicht, de rood geschilderde deur naar de kamer van Maartje. Naast de trap naar beneden staat een houten kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst je beschuldigend aanstaart. >n (de deur naar Maartjes kamer openend) In Maartjes kamer In het schemerig duister staan de meubels van Maartje er liefdeloos bij. Het poppenhuis, al jaren onaangeroerd, kwijnt weg in een hoek, terwijl het bed en het bureau niets zijn dan gebruiksvoorwerpen. Alles lijkt te wachten op het zwarte schouwspel dat zich in de al te doorzichtige duisternis zal voltrekken. Vanuit het bed staart Maartje je emotieloos aan. Je ziet een knuffelbeer. >dood maartje Maartje probeert dieper onder de deken weg te kruipen wanneer jij met moorddadige intentie op haar afloopt. Je legt je sterke handen om haar keel. (1) "Vergeef me," fluister je. "Vergeef me." (2) "Het is het beste. Geloof me," zeg je schor. (3) Zie van je daad af. Selecteer een optie >> 1 Dan knijp je, zo hard als je kunt, Maartjes luchtpijp dicht. Ze stribbelt tegen, maar kan tegen jouw kracht niets beginnen. Haar gezichtje loopt eerst rood aan, dan blauw, en in haar ogen is pure paniek te lezen. Maar jij knijpt en knijpt en knijpt, en alras verslapt het kleine lichaampje onder je - maar voor de zekerheid knijp je nog even door, zodat je zeker weet dat ze dood is. Was dit werkelijk het beste voor haar? (1) Ja. Zij had nooit meer gelukkig kunnen worden. (2) Nee. Maar ik kon haar ongeluk niet meer aanzien. Selecteer een optie >> 1 >bid (1) "Genadige God, vergeef mij alstublieft de misdaad die ik begaan zal." (2) "Genadige God, vergeef mij dat ik mijn dochter heb omgebracht!" (3) "Alstublieft God, geef mij de kracht om mijn lust te weerstaan." (4) "Lieve God, ik vraag niets voor mijzelf, maar redt U alstublieft mijn dochter Maartje." Selecteer een optie >> 1 Geloof je dat God je die misdaad vergeven zal? (1) Ja. (2) Nee. Selecteer een optie >> 1 >quit Weet je zeker dat je wilt stoppen? j Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051101 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051101 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Aan de noordkant van de overloop is, dicht, de rood geschilderde deur naar de kamer van Maartje. Naast de trap naar beneden staat een houten kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst je beschuldigend aanstaart. >bid (1) "Genadige God, vergeef mij alstublieft de misdaad die ik begaan zal." (2) "Alstublieft God, geef mij de kracht om mijn lust te weerstaan." (3) "Lieve God, ik vraag niets voor mijzelf, maar redt U alstublieft mijn dochter Maartje." Selecteer een optie >> 2 Verhoort God je gebed? (1) Ja. (2) Nee. Selecteer een optie >> 2 >n (de deur naar Maartjes kamer openend) In Maartjes kamer In het schemerig duister staan de meubels van Maartje er liefdeloos bij. Het poppenhuis, al jaren onaangeroerd, kwijnt weg in een hoek, terwijl het bed en het bureau niets zijn dan gebruiksvoorwerpen. Alles lijkt te wachten op het zwarte schouwspel dat zich in de al te doorzichtige duisternis zal voltrekken. Vanuit het bed staart Maartje je emotieloos aan. Je ziet een knuffelbeer. >bid (1) "Genadige God, vergeef mij alstublieft de misdaad die ik begaan zal." (2) "Lieve God, ik vraag niets voor mijzelf, maar redt U alstublieft mijn dochter Maartje." Selecteer een optie >> 2 Zal ze ooit door God gered worden? (1) Ja. (2) Nee. Selecteer een optie >> 1 >dood maartje Maartje probeert dieper onder de deken weg te kruipen wanneer jij met moorddadige intentie op haar afloopt. Je legt je sterke handen om haar keel. (1) "Vergeef me," fluister je. "Vergeef me." (2) "Het is het beste. Geloof me," zeg je schor. (3) Zie van je daad af. Selecteer een optie >> 1 Dan knijp je, zo hard als je kunt, Maartjes luchtpijp dicht. Ze stribbelt tegen, maar kan tegen jouw kracht niets beginnen. Haar gezichtje loopt eerst rood aan, dan blauw, en in haar ogen is pure paniek te lezen. Maar jij knijpt en knijpt en knijpt, en alras verslapt het kleine lichaampje onder je - maar voor de zekerheid knijp je nog even door, zodat je zeker weet dat ze dood is. Was dit werkelijk het beste voor haar? (1) Ja. Zij had nooit meer gelukkig kunnen worden. (2) Nee. Maar ik kon haar ongeluk niet meer aanzien. Selecteer een optie >> 1 >bid (1) "Genadige God, vergeef mij dat ik mijn dochter heb omgebracht!" Selecteer een optie >> 1 Geloof je dat God je die misdaad vergeven zal? (1) Ja. (2) Nee. Selecteer een optie >> 2 >restart Weet je zeker dat je wilt herstarten? j Transcriptie staat al aan. De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051101 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Aan de noordkant van de overloop is, dicht, de rood geschilderde deur naar de kamer van Maartje. Naast de trap naar beneden staat een houten kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst je beschuldigend aanstaart. >n (de deur naar Maartjes kamer openend) In Maartjes kamer In het schemerig duister staan de meubels van Maartje er liefdeloos bij. Het poppenhuis, al jaren onaangeroerd, kwijnt weg in een hoek, terwijl het bed en het bureau niets zijn dan gebruiksvoorwerpen. Alles lijkt te wachten op het zwarte schouwspel dat zich in de al te doorzichtige duisternis zal voltrekken. Vanuit het bed staart Maartje je emotieloos aan. Je ziet een knuffelbeer. >dood maartje Maartje probeert dieper onder de deken weg te kruipen wanneer jij met moorddadige intentie op haar afloopt. Je legt je sterke handen om haar keel. (1) "Vergeef me," fluister je. "Vergeef me." (2) "Het is het beste. Geloof me," zeg je schor. (3) Zie van je daad af. Selecteer een optie >> 1 Dan knijp je, zo hard als je kunt, Maartjes luchtpijp dicht. Ze stribbelt tegen, maar kan tegen jouw kracht niets beginnen. Haar gezichtje loopt eerst rood aan, dan blauw, en in haar ogen is pure paniek te lezen. Maar jij knijpt en knijpt en knijpt, en alras verslapt het kleine lichaampje onder je - maar voor de zekerheid knijp je nog even door, zodat je zeker weet dat ze dood is. Was dit werkelijk het beste voor haar? (1) Ja. Zij had nooit meer gelukkig kunnen worden. (2) Nee. Maar ik kon haar ongeluk niet meer aanzien. Selecteer een optie >> 1 >bid (1) "Genadige God, vergeef mij alstublieft de misdaad die ik begaan zal." (2) "Genadige God, vergeef mij dat ik mijn dochter heb omgebracht!" (3) "Alstublieft God, geef mij de kracht om mijn lust te weerstaan." (4) "Lieve God, ik vraag niets voor mijzelf, maar redt U alstublieft mijn dochter Maartje." Selecteer een optie >> 4 Zal ze ooit door God gered worden? (1) Ja. (2) Nee. Selecteer een optie >> 1 >bid (1) "Genadige God, vergeef mij alstublieft de misdaad die ik begaan zal." (2) "Genadige God, vergeef mij dat ik mijn dochter heb omgebracht!" (3) "Alstublieft God, geef mij de kracht om mijn lust te weerstaan." Selecteer een optie >> 3 Verhoort God je gebed? (1) Ja. (2) Nee. Selecteer een optie >> 1 >quit Weet je zeker dat je wilt stoppen? j Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051101 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051101 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Aan de noordkant van de overloop is, dicht, de rood geschilderde deur naar de kamer van Maartje. Naast de trap naar beneden staat een houten kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst je beschuldigend aanstaart. >bid (1) "Genadige God, vergeef mij alstublieft de misdaad die ik begaan zal." (2) "Alstublieft God, geef mij de kracht om mijn lust te weerstaan." (3) "Lieve God, ik vraag niets voor mijzelf, maar redt U alstublieft mijn dochter Maartje." Selecteer een optie >> 1 Geloof je dat God je die misdaad vergeven zal? (1) Ja. (2) Nee. Selecteer een optie >> 1 >n (de deur naar Maartjes kamer openend) In Maartjes kamer In het schemerig duister staan de meubels van Maartje er liefdeloos bij. Het poppenhuis, al jaren onaangeroerd, kwijnt weg in een hoek, terwijl het bed en het bureau niets zijn dan gebruiksvoorwerpen. Alles lijkt te wachten op het zwarte schouwspel dat zich in de al te doorzichtige duisternis zal voltrekken. Vanuit het bed staart Maartje je emotieloos aan. Je ziet een knuffelbeer. >dood maartje Maartje probeert dieper onder de deken weg te kruipen wanneer jij met moorddadige intentie op haar afloopt. Je legt je sterke handen om haar keel. (1) "Vergeef me," fluister je. "Vergeef me." (2) "Het is het beste. Geloof me," zeg je schor. (3) Zie van je daad af. Selecteer een optie >> 2 Dan knijp je, zo hard als je kunt, Maartjes luchtpijp dicht. Ze stribbelt tegen, maar kan tegen jouw kracht niets beginnen. Haar gezichtje loopt eerst rood aan, dan blauw, en in haar ogen is pure paniek te lezen. Maar jij knijpt en knijpt en knijpt, en alras verslapt het kleine lichaampje onder je - maar voor de zekerheid knijp je nog even door, zodat je zeker weet dat ze dood is. Was dit werkelijk het beste voor haar? (1) Ja. Zij had nooit meer gelukkig kunnen worden. (2) Nee. Maar ik kon haar ongeluk niet meer aanzien. Selecteer een optie >> 1 >bid Je kan niets bedenken om te zeggen. >restart Weet je zeker dat je wilt herstarten? j Transcriptie staat al aan. De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051101 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Aan de noordkant van de overloop is, dicht, de rood geschilderde deur naar de kamer van Maartje. Naast de trap naar beneden staat een houten kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst je beschuldigend aanstaart. >n (de deur naar Maartjes kamer openend) In Maartjes kamer In het schemerig duister staan de meubels van Maartje er liefdeloos bij. Het poppenhuis, al jaren onaangeroerd, kwijnt weg in een hoek, terwijl het bed en het bureau niets zijn dan gebruiksvoorwerpen. Alles lijkt te wachten op het zwarte schouwspel dat zich in de al te doorzichtige duisternis zal voltrekken. Vanuit het bed staart Maartje je emotieloos aan. Je ziet een knuffelbeer. >dood maartje Maartje probeert dieper onder de deken weg te kruipen wanneer jij met moorddadige intentie op haar afloopt. Je legt je sterke handen om haar keel. (1) "Vergeef me," fluister je. "Vergeef me." (2) "Het is het beste. Geloof me," zeg je schor. (3) Zie van je daad af. Selecteer een optie >> 1 Dan knijp je, zo hard als je kunt, Maartjes luchtpijp dicht. Ze stribbelt tegen, maar kan tegen jouw kracht niets beginnen. Haar gezichtje loopt eerst rood aan, dan blauw, en in haar ogen is pure paniek te lezen. Maar jij knijpt en knijpt en knijpt, en alras verslapt het kleine lichaampje onder je - maar voor de zekerheid knijp je nog even door, zodat je zeker weet dat ze dood is. Was dit werkelijk het beste voor haar? (1) Ja. Zij had nooit meer gelukkig kunnen worden. (2) Nee. Maar ik kon haar ongeluk niet meer aanzien. Selecteer een optie >> 2 >bid (1) "Genadige God, vergeef mij alstublieft de misdaad die ik begaan zal." (2) "Genadige God, vergeef mij dat ik mijn dochter heb omgebracht!" (3) "Alstublieft God, geef mij de kracht om mijn lust te weerstaan." (4) "Lieve God, ik vraag niets voor mijzelf, maar redt U alstublieft mijn dochter Maartje." Selecteer een optie >> 1 Geloof je dat God je die misdaad vergeven zal? (1) Ja. (2) Nee. Selecteer een optie >> 1 >restart Weet je zeker dat je wilt herstarten? j Transcriptie staat al aan. De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051101 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Aan de noordkant van de overloop is, dicht, de rood geschilderde deur naar de kamer van Maartje. Naast de trap naar beneden staat een houten kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst je beschuldigend aanstaart. >n (de deur naar Maartjes kamer openend) In Maartjes kamer In het schemerig duister staan de meubels van Maartje er liefdeloos bij. Het poppenhuis, al jaren onaangeroerd, kwijnt weg in een hoek, terwijl het bed en het bureau niets zijn dan gebruiksvoorwerpen. Alles lijkt te wachten op het zwarte schouwspel dat zich in de al te doorzichtige duisternis zal voltrekken. Vanuit het bed staart Maartje je emotieloos aan. Je ziet een knuffelbeer. >dood maartje Maartje probeert dieper onder de deken weg te kruipen wanneer jij met moorddadige intentie op haar afloopt. Je legt je sterke handen om haar keel. (1) "Vergeef me," fluister je. "Vergeef me." (2) "Het is het beste. Geloof me," zeg je schor. (3) Zie van je daad af. Selecteer een optie >> 1 Dan knijp je, zo hard als je kunt, Maartjes luchtpijp dicht. Ze stribbelt tegen, maar kan tegen jouw kracht niets beginnen. Haar gezichtje loopt eerst rood aan, dan blauw, en in haar ogen is pure paniek te lezen. Maar jij knijpt en knijpt en knijpt, en alras verslapt het kleine lichaampje onder je - maar voor de zekerheid knijp je nog even door, zodat je zeker weet dat ze dood is. Was dit werkelijk het beste voor haar? (1) Ja. Zij had nooit meer gelukkig kunnen worden. (2) Nee. Maar ik kon haar ongeluk niet meer aanzien. Selecteer een optie >> 1 >bid (1) "Genadige God, vergeef mij alstublieft de misdaad die ik begaan zal." (2) "Genadige God, vergeef mij dat ik mijn dochter heb omgebracht!" (3) "Alstublieft God, geef mij de kracht om mijn lust te weerstaan." (4) "Lieve God, ik vraag niets voor mijzelf, maar redt U alstublieft mijn dochter Maartje." Selecteer een optie >> 1 Geloof je dat God je die misdaad vergeven zal? (1) Ja. (2) Nee. Selecteer een optie >> 1 >bid (1) "Genadige God, vergeef mij dat ik mijn dochter heb omgebracht!" (2) "Alstublieft God, geef mij de kracht om mijn lust te weerstaan." (3) "Lieve God, ik vraag niets voor mijzelf, maar redt U alstublieft mijn dochter Maartje." Selecteer een optie >> 1 Geloof je dat God je die misdaad vergeven zal? (1) Ja. (2) Nee. Selecteer een optie >> 1 >restart Weet je zeker dat je wilt herstarten? j Transcriptie staat al aan. De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051101 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Aan de noordkant van de overloop is, dicht, de rood geschilderde deur naar de kamer van Maartje. Naast de trap naar beneden staat een houten kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst je beschuldigend aanstaart. > Pardon? >bid (1) "Genadige God, vergeef mij alstublieft de misdaad die ik begaan zal." (2) "Alstublieft God, geef mij de kracht om mijn lust te weerstaan." (3) "Lieve God, ik vraag niets voor mijzelf, maar redt U alstublieft mijn dochter Maartje." Selecteer een optie >> 1 Geloof je dat God je die misdaad vergeven zal? (1) Ja. (2) Nee. Selecteer een optie >> 1 >n (de deur naar Maartjes kamer openend) In Maartjes kamer In het schemerig duister staan de meubels van Maartje er liefdeloos bij. Het poppenhuis, al jaren onaangeroerd, kwijnt weg in een hoek, terwijl het bed en het bureau niets zijn dan gebruiksvoorwerpen. Alles lijkt te wachten op het zwarte schouwspel dat zich in de al te doorzichtige duisternis zal voltrekken. Vanuit het bed staart Maartje je emotieloos aan. Je ziet een knuffelbeer. >dood maartje Maartje probeert dieper onder de deken weg te kruipen wanneer jij met moorddadige intentie op haar afloopt. Je legt je sterke handen om haar keel. (1) "Vergeef me," fluister je. "Vergeef me." (2) "Het is het beste. Geloof me," zeg je schor. (3) Zie van je daad af. Selecteer een optie >> 2 Dan knijp je, zo hard als je kunt, Maartjes luchtpijp dicht. Ze stribbelt tegen, maar kan tegen jouw kracht niets beginnen. Haar gezichtje loopt eerst rood aan, dan blauw, en in haar ogen is pure paniek te lezen. Maar jij knijpt en knijpt en knijpt, en alras verslapt het kleine lichaampje onder je - maar voor de zekerheid knijp je nog even door, zodat je zeker weet dat ze dood is. Was dit werkelijk het beste voor haar? (1) Ja. Zij had nooit meer gelukkig kunnen worden. (2) Nee. Maar ik kon haar ongeluk niet meer aanzien. Selecteer een optie >> 2 >bid Je kan niets bedenken om te zeggen. >restart Weet je zeker dat je wilt herstarten? j Transcriptie staat al aan. De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051101 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Aan de noordkant van de overloop is, dicht, de rood geschilderde deur naar de kamer van Maartje. Naast de trap naar beneden staat een houten kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst je beschuldigend aanstaart. >bid (1) "Genadige God, vergeef mij alstublieft de misdaad die ik begaan zal." (2) "Alstublieft God, geef mij de kracht om mijn lust te weerstaan." (3) "Lieve God, ik vraag niets voor mijzelf, maar redt U alstublieft mijn dochter Maartje." Selecteer een optie >> 3 Zal ze ooit door God gered worden? (1) Ja. (2) Nee. Selecteer een optie >> 1 >n (de deur naar Maartjes kamer openend) In Maartjes kamer In het schemerig duister staan de meubels van Maartje er liefdeloos bij. Het poppenhuis, al jaren onaangeroerd, kwijnt weg in een hoek, terwijl het bed en het bureau niets zijn dan gebruiksvoorwerpen. Alles lijkt te wachten op het zwarte schouwspel dat zich in de al te doorzichtige duisternis zal voltrekken. Vanuit het bed staart Maartje je emotieloos aan. Je ziet een knuffelbeer. >dood maartje Maartje probeert dieper onder de deken weg te kruipen wanneer jij met moorddadige intentie op haar afloopt. Je legt je sterke handen om haar keel. (1) "Vergeef me," fluister je. "Vergeef me." (2) "Het is het beste. Geloof me," zeg je schor. (3) Zie van je daad af. Selecteer een optie >> 1 Dan knijp je, zo hard als je kunt, Maartjes luchtpijp dicht. Ze stribbelt tegen, maar kan tegen jouw kracht niets beginnen. Haar gezichtje loopt eerst rood aan, dan blauw, en in haar ogen is pure paniek te lezen. Maar jij knijpt en knijpt en knijpt, en alras verslapt het kleine lichaampje onder je - maar voor de zekerheid knijp je nog even door, zodat je zeker weet dat ze dood is. Was dit werkelijk het beste voor haar? (1) Ja. Zij had nooit meer gelukkig kunnen worden. (2) Nee. Maar ik kon haar ongeluk niet meer aanzien. Selecteer een optie >> 1 >bid (1) "Genadige God, vergeef mij dat ik mijn dochter heb omgebracht!" Selecteer een optie >> 1 Geloof je dat God je die misdaad vergeven zal? (1) Ja. (2) Nee. Selecteer een optie >> 1 >restart Weet je zeker dat je wilt herstarten? j Transcriptie staat al aan. De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051101 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Aan de noordkant van de overloop is, dicht, de rood geschilderde deur naar de kamer van Maartje. Naast de trap naar beneden staat een houten kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst je beschuldigend aanstaart. >messages [Message listing on.] [ "(Inform Parser)".parse_input(17833) ] [ "(LibraryMessages)".before() ] [ "(Library Extensions)".RunWhile(81,0) ] >changes [ "jezelf".grammar() ] [ "(Inform Library)".begin_action(121,0,0,0) ] [Changes listing on.] [ "(Inform Parser)".parse_input(17833) ] [ "(LibraryMessages)".before() ] [ "(Library Extensions)".RunWhile(81,0) ] >save [ "jezelf".grammar() ] [ "(Inform Library)".begin_action(4,0,0,0) ] Enter a file name. Default is "baron.sav": [ "(LibraryMessages)".before() ] [ "(Library Extensions)".RunWhile(81,0) ] Ok. [ "(Inform Parser)".parse_input(17833) ] [ "(LibraryMessages)".before() ] [ "(Library Extensions)".RunWhile(81,0) ] >bid [ "jezelf".grammar() ] [ "(Inform Library)".begin_action(47,0,0,0) ] [ "jezelf".orders() ] [ "deur naar Maartjes kamer".react_before() ] [ "Op de overloop".before() ] [ "(pray_dialoog)".select(1) ] [ "(pray_dialoog)".qinitial() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(3) ] [ "(pray_dialoog)".qon(0) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(13) ] [ "(pray_dialoog)".qon(1) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(1,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(23) ] [ "(pray_dialoog)".qon(2) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(2,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(33) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(43) ] [ "(pray_dialoog)".qon(4) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(4,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(53) ] [ "(pray_dialoog)".qon(5) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(5,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(63) ] [ "(pray_dialoog)".qon(6) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(6,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(73) ] [ "(pray_dialoog)".qon(7) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(7,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(83) ] [ "(pray_dialoog)".qon(8) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(8,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(93) ] [ "(pray_dialoog)".qon(9) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(9,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(103) ] [ "(pray_dialoog)".qon(10) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(10,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(113) ] [ "(pray_dialoog)".qon(11) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(11,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(123) ] [ "(pray_dialoog)".qon(12) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(12,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(133) ] [ "(pray_dialoog)".qon(13) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(13,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(143) ] [ "(pray_dialoog)".qon(14) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(14,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(153) ] [ "(pray_dialoog)".qon(15) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(15,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(163) ] [ "(pray_dialoog)".qon(16) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(16,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(173) ] [ "(pray_dialoog)".qon(17) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(17,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(183) ] [ "(pray_dialoog)".qon(18) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(18,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(193) ] [ "(pray_dialoog)".qon(19) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(19,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(203) ] [ "(pray_dialoog)".qon(20) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(20,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(213) ] [ "(pray_dialoog)".qon(21) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(21,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(223) ] [ "(pray_dialoog)".qon(22) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(22,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(233) ] [ "(pray_dialoog)".qon(23) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(23,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(243) ] [ "(pray_dialoog)".qon(24) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(24,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(253) ] [ "(pray_dialoog)".qon(25) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(25,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(263) ] [ "(pray_dialoog)".qon(26) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(26,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(273) ] [ "(pray_dialoog)".qon(27) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(27,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(283) ] [ "(pray_dialoog)".qon(28) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(28,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(293) ] [ "(pray_dialoog)".qon(29) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(29,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(303) ] [ "(pray_dialoog)".qon(30) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(30,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(313) ] [ "(pray_dialoog)".qon(31) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(31,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(323) ] [ "(pray_dialoog)".qon(32) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(32,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(333) ] [ "(pray_dialoog)".qon(33) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(33,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(343) ] [ "(pray_dialoog)".qon(34) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(34,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(353) ] [ "(pray_dialoog)".qon(35) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(35,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(363) ] [ "(pray_dialoog)".qon(36) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(36,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(373) ] [ "(pray_dialoog)".qon(37) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(37,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(383) ] [ "(pray_dialoog)".qon(38) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(38,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(393) ] [ "(pray_dialoog)".qon(39) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(39,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(403) ] [ "(pray_dialoog)".qon(40) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(40,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(413) ] [ "(pray_dialoog)".qon(41) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(41,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(423) ] [ "(pray_dialoog)".qon(42) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(42,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(433) ] [ "(pray_dialoog)".qon(43) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(43,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(443) ] [ "(pray_dialoog)".qon(44) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(44,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(453) ] [ "(pray_dialoog)".qon(45) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(45,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(463) ] [ "(pray_dialoog)".qon(46) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(46,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(473) ] [ "(pray_dialoog)".qon(47) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(47,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(483) ] [ "(pray_dialoog)".qon(48) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(48,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(493) ] [ "(pray_dialoog)".qon(49) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(49,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(503) ] [ "(pray_dialoog)".qon(50) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(50,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(513) ] [ "(pray_dialoog)".qon(51) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(51,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(523) ] [ "(pray_dialoog)".qon(52) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(52,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(533) ] [ "(pray_dialoog)".qon(53) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(53,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(543) ] [ "(pray_dialoog)".qon(54) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(54,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(553) ] [ "(pray_dialoog)".qon(55) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(55,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(563) ] [ "(pray_dialoog)".qon(56) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(56,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(573) ] [ "(pray_dialoog)".qon(57) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(57,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(583) ] [ "(pray_dialoog)".qon(58) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(58,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(593) ] [ "(pray_dialoog)".qon(59) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(59,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(603) ] [ "(pray_dialoog)".qon(60) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(60,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(613) ] [ "(pray_dialoog)".qon(61) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(61,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(623) ] [ "(pray_dialoog)".qon(62) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(62,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(633) ] [ "(pray_dialoog)".qon(63) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(63,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(643) ] [ "(pray_dialoog)".qon(64) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(64,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(653) ] [ "(pray_dialoog)".qon(65) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(65,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(663) ] [ "(pray_dialoog)".qon(66) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(66,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(673) ] [ "(pray_dialoog)".qon(67) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(67,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(683) ] [ "(pray_dialoog)".qon(68) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(68,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(693) ] [ "(pray_dialoog)".qon(69) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(69,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(703) ] [ "(pray_dialoog)".qon(70) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(70,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(713) ] [ "(pray_dialoog)".qon(71) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(71,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(723) ] [ "(pray_dialoog)".qon(72) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(72,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(733) ] [ "(pray_dialoog)".qon(73) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(73,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(743) ] [ "(pray_dialoog)".qon(74) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(74,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(753) ] [ "(pray_dialoog)".qon(75) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(75,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(763) ] [ "(pray_dialoog)".qon(76) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(76,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(773) ] [ "(pray_dialoog)".qon(77) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(77,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(783) ] [ "(pray_dialoog)".qon(78) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(78,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(793) ] [ "(pray_dialoog)".qon(79) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(79,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(803) ] [ "(pray_dialoog)".qon(80) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(80,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(813) ] [ "(pray_dialoog)".qon(81) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(81,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(823) ] [ "(pray_dialoog)".qon(82) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(82,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(833) ] [ "(pray_dialoog)".qon(83) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(83,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(843) ] [ "(pray_dialoog)".qon(84) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(84,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(853) ] [ "(pray_dialoog)".qon(85) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(85,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(863) ] [ "(pray_dialoog)".qon(86) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(86,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(873) ] [ "(pray_dialoog)".qon(87) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(87,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(883) ] [ "(pray_dialoog)".qon(88) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(88,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(893) ] [ "(pray_dialoog)".qon(89) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(89,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(903) ] [ "(pray_dialoog)".qon(90) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(90,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(913) ] [ "(pray_dialoog)".qon(91) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(91,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(923) ] [ "(pray_dialoog)".qon(92) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(92,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(933) ] [ "(pray_dialoog)".qon(93) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(93,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(943) ] [ "(pray_dialoog)".qon(94) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(94,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(953) ] [ "(pray_dialoog)".qon(95) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(95,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [Setting (pray_dialoog).quipsinitialized to 1] [ "(pray_dialoog)".quip(13) ] [ "(pray_dialoog)".quip(12) ] [ "(pray_dialoog)".quip(14,0) ] [ "(pray_dialoog)".quip(14,1) ] [ "(pray_dialoog)".qtest(2) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(14,2) ] [ "(pray_dialoog)".qtest(3) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(14,3) ] [ "(pray_dialoog)".qtest(4) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(14,4) ] [ "(pray_dialoog)".qtest(5) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(14,0) ] [ "(pray_dialoog)".quip(14,1) ] [ "(pray_dialoog)".qtest(2) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] (1) [ "(pray_dialoog)".quip(14,1) ] [ "(pray_dialoog)".quip(21) ] "Genadige God, vergeef mij alstublieft de misdaad die ik begaan zal." [ "(pray_dialoog)".quip(14,2) ] [ "(pray_dialoog)".qtest(3) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(14,3) ] [ "(pray_dialoog)".qtest(4) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] (2) [ "(pray_dialoog)".quip(14,3) ] [ "(pray_dialoog)".quip(41) ] "Alstublieft God, geef mij de kracht om mijn lust te weerstaan." [ "(pray_dialoog)".quip(14,4) ] [ "(pray_dialoog)".qtest(5) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] (3) [ "(pray_dialoog)".quip(14,4) ] [ "(pray_dialoog)".quip(51) ] "Lieve God, ik vraag niets voor mijzelf, maar redt U alstublieft mijn dochter Maartje." Selecteer een optie >> Selecteer een optie >> Selecteer een optie >> Selecteer een optie >> 3 [ "(pray_dialoog)".quip(14,0) ] [ "(pray_dialoog)".quip(14,1) ] [ "(pray_dialoog)".qtest(2) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(14,2) ] [ "(pray_dialoog)".qtest(3) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(14,3) ] [ "(pray_dialoog)".qtest(4) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(14,4) ] [ "(pray_dialoog)".qtest(5) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(14,4) ] [ "(pray_dialoog)".quip(53) ] [ "(pray_dialoog)".quip(52) ] [ "(pray_dialoog)".qoff(5) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(5,0) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] Zal ze ooit door God gered worden? [ "(pray_dialoog)".quip(54,0) ] [ "(pray_dialoog)".quip(54,1) ] [ "(pray_dialoog)".qtest(6) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(54,2) ] [ "(pray_dialoog)".qtest(7) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(54,0) ] [ "(pray_dialoog)".quip(54,1) ] [ "(pray_dialoog)".qtest(6) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] (1) [ "(pray_dialoog)".quip(54,1) ] [ "(pray_dialoog)".quip(61) ] Ja. [ "(pray_dialoog)".quip(54,2) ] [ "(pray_dialoog)".qtest(7) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] (2) [ "(pray_dialoog)".quip(54,2) ] [ "(pray_dialoog)".quip(71) ] Nee. Selecteer een optie >> 1 [ "(pray_dialoog)".quip(54,0) ] [ "(pray_dialoog)".quip(54,1) ] [ "(pray_dialoog)".qtest(6) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(54,1) ] [ "(pray_dialoog)".quip(63) ] [ "(pray_dialoog)".quip(62) ] [ "(pray_dialoog)".quip(64,0) ] [ "(Inform Library)".end_turn_sequence() ] [ "(Inform Parser)".parse_input(17833) ] [ "(LibraryMessages)".before() ] [ "(Library Extensions)".RunWhile(81,0) ] >n [ "jezelf".grammar() ] [Moving [ "deur naar Maartjes kamer".short_name() ] deur naar Maartjes kamer to Op de overloop] [ "deur naar Maartjes kamer".door_to() ] [Moving [ "deur naar Maartjes kamer".short_name() ] deur naar Maartjes kamer to Op de overloop] [Giving noorden phrase_matched] [ "(Inform Library)".begin_action(27,7,0,0) ] [ "jezelf".orders() ] [ "deur naar Maartjes kamer".react_before() ] [ "deur naar Maartjes kamer".door_dir() ] [ "deur naar Maartjes kamer".open_by_myself() ] (de [ "deur naar Maartjes kamer".short_name() ] deur naar Maartjes kamer openend) [ "(Inform Library)".begin_action(39,254,0,1) ] [ "jezelf".orders() ] [ "deur naar Maartjes kamer".react_before() ] [ "Op de overloop".before() ] [ "deur naar Maartjes kamer".before() ] [Giving [ "deur naar Maartjes kamer".short_name() ] deur naar Maartjes kamer open] [ "Op de overloop".after() ] [ "deur naar Maartjes kamer".after() ] [ "Op de overloop".before() ] [ "noorden".before() ] [ "deur naar Maartjes kamer".door_to() ] [Moving jezelf to In Maartjes kamer] [Moving [ "deur naar de overloop".short_name() ] deur naar de overloop to In Maartjes kamer] [ "In Maartjes kamer".after() ] [ "noorden".after() ] In Maartjes kamer [ "In Maartjes kamer".description() ] In het schemerig duister staan de meubels van Maartje er liefdeloos bij. Het poppenhuis, al jaren onaangeroerd, kwijnt weg in een hoek, terwijl het bed en het bureau niets zijn dan gebruiksvoorwerpen. Alles lijkt te wachten op het zwarte schouwspel dat zich in de al te doorzichtige duisternis zal voltrekken. Vanuit het bed staart Maartje je emotieloos aan. [ "(LibraryMessages)".before() ] [ "(Library Extensions)".RunWhile(81,0) ] Je ziet een knuffelbeer. [Giving In Maartjes kamer visited] [ "In Maartjes kamer".after() ] [ "noorden".after() ] [ "(Inform Library)".end_turn_sequence() ] [ "(Inform Parser)".parse_input(17833) ] [ "(LibraryMessages)".before() ] [ "(Library Extensions)".RunWhile(81,0) ] >dood maartje [ "jezelf".grammar() ] [Giving noorden ~phrase_matched] [Moving [ "deur naar de overloop".short_name() ] deur naar de overloop to In Maartjes kamer] [ "deur naar de overloop".door_to() ] [Moving [ "deur naar de overloop".short_name() ] deur naar de overloop to In Maartjes kamer] [Giving Maartje phrase_matched] [ "(Inform Library)".begin_action(66,281,0,0) ] [ "jezelf".orders() ] [ "deur naar de overloop".react_before() ] [ "In Maartjes kamer".before() ] [ "Maartje".before() ] Maartje probeert dieper onder de deken weg te kruipen wanneer jij met moorddadige intentie op haar afloopt. Je legt je sterke handen om haar keel. [ "(dood_maartje_dialoog)".select(1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qinitial() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(3) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(0) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(13) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(1,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(23) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(2) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(2,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(33) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(3) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(3,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(43) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(4) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(4,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(53) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(5) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(5,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(63) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(6) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(6,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(73) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(7) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(7,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(83) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(8) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(8,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(93) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(9) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(9,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(103) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(10) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(10,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(113) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(11) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(11,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(123) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(12) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(12,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(133) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(13) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(13,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(143) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(14) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(14,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(153) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(15) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(15,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(163) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(16) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(16,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(173) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(17) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(17,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(183) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(18) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(18,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(193) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(19) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(19,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(203) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(20) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(20,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(213) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(21) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(21,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(223) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(22) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(22,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(233) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(23) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(23,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(243) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(24) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(24,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(253) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(25) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(25,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(263) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(26) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(26,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(273) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(27) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(27,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(283) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(28) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(28,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(293) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(29) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(29,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(303) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(30) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(30,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(313) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(31) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(31,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(323) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(32) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(32,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(333) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(33) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(33,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(343) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(34) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(34,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(353) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(35) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(35,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(363) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(36) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(36,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(373) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(37) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(37,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(383) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(38) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(38,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(393) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(39) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(39,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(403) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(40) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(40,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(413) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(41) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(41,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(423) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(42) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(42,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(433) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(43) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(43,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(443) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(44) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(44,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(453) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(45) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(45,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(463) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(46) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(46,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(473) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(47) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(47,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(483) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(48) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(48,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(493) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(49) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(49,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(503) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(50) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(50,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(513) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(51) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(51,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(523) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(52) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(52,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(533) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(53) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(53,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(543) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(54) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(54,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(553) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(55) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(55,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(563) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(56) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(56,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(573) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(57) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(57,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(583) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(58) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(58,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(593) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(59) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(59,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(603) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(60) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(60,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(613) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(61) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(61,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(623) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(62) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(62,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(633) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(63) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(63,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(643) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(64) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(64,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(653) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(65) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(65,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(663) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(66) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(66,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(673) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(67) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(67,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(683) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(68) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(68,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(693) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(69) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(69,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(703) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(70) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(70,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(713) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(71) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(71,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(723) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(72) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(72,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(733) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(73) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(73,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(743) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(74) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(74,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(753) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(75) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(75,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(763) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(76) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(76,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(773) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(77) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(77,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(783) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(78) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(78,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(793) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(79) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(79,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(803) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(80) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(80,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(813) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(81) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(81,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(823) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(82) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(82,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(833) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(83) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(83,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(843) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(84) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(84,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(853) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(85) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(85,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(863) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(86) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(86,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(873) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(87) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(87,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(883) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(88) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(88,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(893) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(89) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(89,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(903) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(90) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(90,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(913) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(91) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(91,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(923) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(92) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(92,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(933) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(93) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(93,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(943) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(94) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(94,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(953) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(95) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(95,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [Setting (dood_maartje_dialoog).quipsinitialized to 1] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(13) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(12) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(14,0) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(14,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qtest(2) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(14,2) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qtest(3) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(14,3) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qtest(4) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(14,0) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(14,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qtest(2) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] (1) [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(14,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(21) ] "Vergeef me," fluister je. "Vergeef me." [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(14,2) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qtest(3) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] (2) [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(14,2) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(31) ] "Het is het beste. Geloof me," zeg je schor. [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(14,3) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qtest(4) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] (3) [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(14,3) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(41) ] Zie van je daad af. Selecteer een optie >> 1 [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(14,0) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(14,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qtest(2) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(14,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(23) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(22) ] [Setting (dood_maartje_dialoog).keuze to 2] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(24,0) ] Dan knijp je, zo hard als je kunt, Maartjes luchtpijp dicht. Ze stribbelt tegen, maar kan tegen jouw kracht niets beginnen. Haar gezichtje loopt eerst rood aan, dan blauw, en in haar ogen is pure paniek te lezen. Maar jij knijpt en knijpt en knijpt, en alras verslapt het kleine lichaampje onder je - maar voor de zekerheid knijp je nog even door, zodat je zeker weet dat ze dood is. [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".select(1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qinitial() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(3) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(0) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(13) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(1,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(23) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(2) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(2,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(33) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(3) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(3,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(43) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(4) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(4,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(53) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(5) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(5,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(63) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(6) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(6,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(73) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(7) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(7,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(83) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(8) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(8,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(93) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(9) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(9,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(103) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(10) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(10,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(113) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(11) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(11,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(123) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(12) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(12,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(133) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(13) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(13,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(143) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(14) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(14,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(153) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(15) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(15,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(163) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(16) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(16,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(173) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(17) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(17,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(183) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(18) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(18,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(193) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(19) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(19,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(203) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(20) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(20,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(213) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(21) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(21,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(223) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(22) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(22,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(233) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(23) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(23,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(243) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(24) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(24,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(253) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(25) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(25,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(263) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(26) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(26,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(273) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(27) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(27,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(283) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(28) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(28,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(293) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(29) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(29,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(303) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(30) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(30,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(313) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(31) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(31,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(323) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(32) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(32,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(333) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(33) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(33,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(343) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(34) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(34,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(353) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(35) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(35,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(363) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(36) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(36,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(373) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(37) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(37,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(383) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(38) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(38,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(393) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(39) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(39,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(403) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(40) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(40,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(413) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(41) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(41,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(423) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(42) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(42,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(433) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(43) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(43,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(443) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(44) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(44,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(453) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(45) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(45,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(463) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(46) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(46,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(473) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(47) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(47,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(483) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(48) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(48,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(493) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(49) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(49,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(503) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(50) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(50,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(513) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(51) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(51,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(523) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(52) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(52,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(533) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(53) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(53,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(543) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(54) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(54,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(553) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(55) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(55,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(563) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(56) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(56,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(573) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(57) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(57,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(583) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(58) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(58,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(593) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(59) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(59,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(603) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(60) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(60,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(613) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(61) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(61,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(623) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(62) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(62,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(633) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(63) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(63,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(643) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(64) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(64,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(653) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(65) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(65,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(663) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(66) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(66,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(673) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(67) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(67,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(683) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(68) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(68,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(693) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(69) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(69,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(703) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(70) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(70,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(713) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(71) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(71,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(723) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(72) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(72,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(733) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(73) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(73,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(743) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(74) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(74,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(753) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(75) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(75,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(763) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(76) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(76,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(773) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(77) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(77,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(783) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(78) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(78,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(793) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(79) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(79,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(803) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(80) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(80,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(813) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(81) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(81,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(823) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(82) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(82,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(833) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(83) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(83,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(843) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(84) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(84,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(853) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(85) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(85,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(863) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(86) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(86,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(873) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(87) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(87,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(883) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(88) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(88,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(893) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(89) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(89,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(903) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(90) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(90,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(913) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(91) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(91,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(923) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(92) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(92,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(933) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(93) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(93,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(943) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(94) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(94,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(953) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(95) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(95,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [Setting (maartje_zelfmoord_dialoog).quipsinitialized to 1] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(13) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(12) ] [ "(pray_dialoog)".dochter_dood() ] [ "(pray_dialoog)".qoff(2) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(2,0) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".qoff(4) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(4,0) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".qoff(5) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(5,0) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".qon(3) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(3,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] Was dit werkelijk het beste voor haar? [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(14,0) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(14,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qtest(2) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(14,2) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qtest(3) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(14,0) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(14,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qtest(2) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] (1) [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(14,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(21) ] Ja. Zij had nooit meer gelukkig kunnen worden. [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(14,2) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qtest(3) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] (2) [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(14,2) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(31) ] Nee. Maar ik kon haar ongeluk niet meer aanzien. Selecteer een optie >> 1 [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(14,0) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(14,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qtest(2) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(14,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(23) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(22) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(24,0) ] [ "(pray_dialoog)".dochter_dood() ] [ "(pray_dialoog)".qoff(2) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(2,0) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".qoff(4) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(4,0) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".qoff(5) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(5,0) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".qon(3) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(3,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [Setting Maartje.state to 3] [ "(Inform Library)".end_turn_sequence() ] [ "(Inform Parser)".parse_input(17833) ] [ "(LibraryMessages)".before() ] [ "(Library Extensions)".RunWhile(81,0) ] >bid [ "jezelf".grammar() ] [ "(Inform Library)".begin_action(47,0,0,0) ] [ "jezelf".orders() ] [ "deur naar de overloop".react_before() ] [ "In Maartjes kamer".before() ] [ "(pray_dialoog)".select(1) ] [ "(pray_dialoog)".quip(13) ] [ "(pray_dialoog)".quip(12) ] [ "(pray_dialoog)".quip(14,0) ] [ "(pray_dialoog)".quip(14,1) ] [ "(pray_dialoog)".qtest(2) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(14,2) ] [ "(pray_dialoog)".qtest(3) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(14,3) ] [ "(pray_dialoog)".qtest(4) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(14,4) ] [ "(pray_dialoog)".qtest(5) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(14,0) ] [ "(pray_dialoog)".quip(14,1) ] [ "(pray_dialoog)".qtest(2) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(14,2) ] [ "(pray_dialoog)".qtest(3) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] (1) [ "(pray_dialoog)".quip(14,2) ] [ "(pray_dialoog)".quip(31) ] "Genadige God, vergeef mij dat ik mijn dochter heb omgebracht!" [ "(pray_dialoog)".quip(14,3) ] [ "(pray_dialoog)".qtest(4) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(14,4) ] [ "(pray_dialoog)".qtest(5) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] Selecteer een optie >> 1 [ "(pray_dialoog)".quip(14,0) ] [ "(pray_dialoog)".quip(14,1) ] [ "(pray_dialoog)".qtest(2) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(14,2) ] [ "(pray_dialoog)".qtest(3) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(14,2) ] [ "(pray_dialoog)".quip(33) ] [ "(pray_dialoog)".quip(32) ] [ "(pray_dialoog)".qoff(3) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(3,0) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] Geloof je dat God je die misdaad vergeven zal? [ "(pray_dialoog)".quip(34,0) ] [ "(pray_dialoog)".quip(34,1) ] [ "(pray_dialoog)".qtest(6) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(34,2) ] [ "(pray_dialoog)".qtest(7) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(34,0) ] [ "(pray_dialoog)".quip(34,1) ] [ "(pray_dialoog)".qtest(6) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] (1) [ "(pray_dialoog)".quip(34,1) ] [ "(pray_dialoog)".quip(61) ] Ja. [ "(pray_dialoog)".quip(34,2) ] [ "(pray_dialoog)".qtest(7) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] (2) [ "(pray_dialoog)".quip(34,2) ] [ "(pray_dialoog)".quip(71) ] Nee. Selecteer een optie >> 1 [ "(pray_dialoog)".quip(34,0) ] [ "(pray_dialoog)".quip(34,1) ] [ "(pray_dialoog)".qtest(6) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(34,1) ] [ "(pray_dialoog)".quip(63) ] [ "(pray_dialoog)".quip(62) ] [ "(pray_dialoog)".quip(64,0) ] [ "(Inform Library)".end_turn_sequence() ] [ "(Inform Parser)".parse_input(17833) ] [ "(LibraryMessages)".before() ] [ "(Library Extensions)".RunWhile(81,0) ] >restart [ "jezelf".grammar() ] [ "(Inform Library)".begin_action(2,0,0,0) ] [ "(LibraryMessages)".before() ] [ "(Library Extensions)".RunWhile(81,0) ] Weet je zeker dat je wilt herstarten? j Transcriptie staat al aan. De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051101 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Aan de noordkant van de overloop is, dicht, de rood geschilderde deur naar de kamer van Maartje. Naast de trap naar beneden staat een houten kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst je beschuldigend aanstaart. >n (de deur naar Maartjes kamer openend) In Maartjes kamer In het schemerig duister staan de meubels van Maartje er liefdeloos bij. Het poppenhuis, al jaren onaangeroerd, kwijnt weg in een hoek, terwijl het bed en het bureau niets zijn dan gebruiksvoorwerpen. Alles lijkt te wachten op het zwarte schouwspel dat zich in de al te doorzichtige duisternis zal voltrekken. Vanuit het bed staart Maartje je emotieloos aan. Je ziet een knuffelbeer. >changes [Changes listing on.] >z [Giving noorden ~phrase_matched] [Moving deur naar de overloop to In Maartjes kamer] [Moving deur naar de overloop to In Maartjes kamer] [Giving zuiden phrase_matched] [Setting (weg_uit_kamer_maartje).quipsinitialized to 1] Waarom loop je de gang op? (1) Het is me gelukt me te beheersen. Ik heb de lust overwonnen. (2) Ik loop alleen even terug om iets te halen. Selecteer een optie >> 2 [Setting (weg_uit_kamer_maartje).terug to 0] [Moving jezelf to Op de overloop] [Moving deur naar Maartjes kamer to Op de overloop] Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Aan de noordkant van de overloop staat de rode deur naar Maartjes kamer op een kier. Naast de trap naar beneden staat een houten kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst je beschuldigend aanstaart. >n [Moving deur naar Maartjes kamer to Op de overloop] [Moving deur naar Maartjes kamer to Op de overloop] [Giving noorden phrase_matched] [Giving zuiden ~phrase_matched] [Moving jezelf to In Maartjes kamer] [Moving deur naar de overloop to In Maartjes kamer] In Maartjes kamer In het schemerig duister staan de meubels van Maartje er liefdeloos bij. Het poppenhuis, al jaren onaangeroerd, kwijnt weg in een hoek, terwijl het bed en het bureau niets zijn dan gebruiksvoorwerpen. Alles lijkt te wachten op het zwarte schouwspel dat zich in de al te doorzichtige duisternis zal voltrekken. Vanuit het bed staart Maartje je emotieloos aan. Je ziet een knuffelbeer. >messages [Message listing on.] [ "(Inform Parser)".parse_input(17833) ] [ "(LibraryMessages)".before() ] [ "(Library Extensions)".RunWhile(81,0) ] >sla maartje dood [ "jezelf".grammar() ] [Giving noorden ~phrase_matched] [Moving [ "deur naar de overloop".short_name() ] deur naar de overloop to In Maartjes kamer] [ "deur naar de overloop".door_to() ] [Moving [ "deur naar de overloop".short_name() ] deur naar de overloop to In Maartjes kamer] [Giving Maartje phrase_matched] [Moving [ "deur naar de overloop".short_name() ] deur naar de overloop to In Maartjes kamer] [ "deur naar de overloop".door_to() ] [Moving [ "deur naar de overloop".short_name() ] deur naar de overloop to In Maartjes kamer] [Giving Maartje ~phrase_matched] [Giving Maartje phrase_matched] [Moving [ "deur naar de overloop".short_name() ] deur naar de overloop to In Maartjes kamer] [ "deur naar de overloop".door_to() ] [Moving [ "deur naar de overloop".short_name() ] deur naar de overloop to In Maartjes kamer] [Giving Maartje ~phrase_matched] [Giving Maartje phrase_matched] [Moving [ "deur naar de overloop".short_name() ] deur naar de overloop to In Maartjes kamer] [ "deur naar de overloop".door_to() ] [Moving [ "deur naar de overloop".short_name() ] deur naar de overloop to In Maartjes kamer] [Giving Maartje ~phrase_matched] [Giving Maartje phrase_matched] [ "(Inform Library)".begin_action(66,281,0,0) ] [ "jezelf".orders() ] [ "deur naar de overloop".react_before() ] [ "In Maartjes kamer".before() ] [ "Maartje".before() ] Maartje probeert dieper onder de deken weg te kruipen wanneer jij met moorddadige intentie op haar afloopt. Je legt je sterke handen om haar keel. [ "(dood_maartje_dialoog)".select(1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qinitial() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(3) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(0) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(13) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(1,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(23) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(2) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(2,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(33) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(3) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(3,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(43) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(4) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(4,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(53) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(5) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(5,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(63) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(6) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(6,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(73) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(7) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(7,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(83) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(8) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(8,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(93) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(9) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(9,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(103) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(10) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(10,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(113) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(11) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(11,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(123) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(12) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(12,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(133) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(13) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(13,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(143) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(14) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(14,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(153) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(15) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(15,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(163) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(16) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(16,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(173) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(17) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(17,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(183) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(18) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(18,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(193) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(19) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(19,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(203) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(20) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(20,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(213) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(21) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(21,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(223) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(22) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(22,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(233) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(23) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(23,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(243) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(24) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(24,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(253) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(25) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(25,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(263) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(26) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(26,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(273) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(27) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(27,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(283) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(28) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(28,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(293) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(29) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(29,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(303) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(30) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(30,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(313) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(31) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(31,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(323) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(32) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(32,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(333) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(33) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(33,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(343) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(34) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(34,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(353) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(35) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(35,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(363) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(36) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(36,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(373) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(37) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(37,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(383) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(38) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(38,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(393) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(39) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(39,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(403) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(40) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(40,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(413) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(41) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(41,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(423) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(42) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(42,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(433) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(43) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(43,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(443) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(44) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(44,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(453) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(45) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(45,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(463) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(46) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(46,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(473) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(47) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(47,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(483) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(48) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(48,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(493) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(49) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(49,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(503) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(50) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(50,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(513) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(51) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(51,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(523) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(52) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(52,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(533) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(53) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(53,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(543) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(54) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(54,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(553) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(55) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(55,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(563) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(56) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(56,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(573) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(57) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(57,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(583) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(58) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(58,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(593) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(59) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(59,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(603) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(60) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(60,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(613) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(61) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(61,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(623) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(62) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(62,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(633) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(63) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(63,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(643) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(64) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(64,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(653) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(65) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(65,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(663) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(66) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(66,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(673) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(67) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(67,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(683) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(68) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(68,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(693) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(69) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(69,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(703) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(70) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(70,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(713) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(71) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(71,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(723) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(72) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(72,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(733) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(73) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(73,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(743) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(74) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(74,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(753) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(75) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(75,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(763) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(76) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(76,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(773) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(77) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(77,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(783) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(78) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(78,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(793) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(79) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(79,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(803) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(80) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(80,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(813) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(81) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(81,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(823) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(82) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(82,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(833) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(83) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(83,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(843) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(84) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(84,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(853) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(85) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(85,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(863) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(86) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(86,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(873) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(87) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(87,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(883) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(88) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(88,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(893) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(89) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(89,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(903) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(90) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(90,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(913) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(91) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(91,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(923) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(92) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(92,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(933) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(93) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(93,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(943) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(94) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(94,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(953) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qon(95) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qset1(95,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [Setting (dood_maartje_dialoog).quipsinitialized to 1] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(13) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(12) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(14,0) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(14,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qtest(2) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(14,2) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qtest(3) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(14,3) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qtest(4) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(14,0) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(14,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qtest(2) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] (1) [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(14,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(21) ] "Vergeef me," fluister je. "Vergeef me." [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(14,2) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qtest(3) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] (2) [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(14,2) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(31) ] "Het is het beste. Geloof me," zeg je schor. [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(14,3) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qtest(4) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] (3) [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(14,3) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(41) ] Zie van je daad af. Selecteer een optie >> 1 [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(14,0) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(14,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".qtest(2) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".maxquip() ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(14,1) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(23) ] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(22) ] [Setting (dood_maartje_dialoog).keuze to 2] [ "(dood_maartje_dialoog)".quip(24,0) ] Dan knijp je, zo hard als je kunt, Maartjes luchtpijp dicht. Ze stribbelt tegen, maar kan tegen jouw kracht niets beginnen. Haar gezichtje loopt eerst rood aan, dan blauw, en in haar ogen is pure paniek te lezen. Maar jij knijpt en knijpt en knijpt, en alras verslapt het kleine lichaampje onder je - maar voor de zekerheid knijp je nog even door, zodat je zeker weet dat ze dood is. [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".select(1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qinitial() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(3) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(0) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(13) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(1,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(23) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(2) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(2,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(33) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(3) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(3,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(43) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(4) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(4,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(53) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(5) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(5,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(63) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(6) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(6,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(73) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(7) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(7,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(83) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(8) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(8,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(93) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(9) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(9,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(103) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(10) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(10,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(113) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(11) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(11,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(123) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(12) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(12,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(133) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(13) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(13,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(143) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(14) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(14,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(153) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(15) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(15,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(163) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(16) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(16,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(173) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(17) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(17,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(183) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(18) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(18,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(193) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(19) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(19,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(203) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(20) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(20,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(213) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(21) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(21,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(223) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(22) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(22,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(233) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(23) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(23,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(243) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(24) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(24,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(253) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(25) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(25,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(263) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(26) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(26,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(273) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(27) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(27,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(283) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(28) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(28,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(293) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(29) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(29,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(303) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(30) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(30,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(313) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(31) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(31,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(323) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(32) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(32,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(333) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(33) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(33,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(343) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(34) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(34,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(353) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(35) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(35,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(363) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(36) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(36,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(373) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(37) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(37,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(383) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(38) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(38,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(393) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(39) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(39,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(403) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(40) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(40,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(413) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(41) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(41,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(423) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(42) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(42,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(433) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(43) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(43,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(443) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(44) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(44,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(453) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(45) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(45,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(463) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(46) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(46,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(473) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(47) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(47,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(483) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(48) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(48,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(493) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(49) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(49,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(503) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(50) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(50,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(513) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(51) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(51,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(523) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(52) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(52,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(533) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(53) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(53,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(543) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(54) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(54,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(553) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(55) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(55,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(563) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(56) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(56,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(573) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(57) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(57,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(583) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(58) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(58,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(593) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(59) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(59,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(603) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(60) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(60,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(613) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(61) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(61,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(623) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(62) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(62,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(633) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(63) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(63,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(643) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(64) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(64,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(653) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(65) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(65,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(663) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(66) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(66,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(673) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(67) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(67,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(683) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(68) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(68,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(693) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(69) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(69,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(703) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(70) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(70,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(713) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(71) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(71,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(723) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(72) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(72,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(733) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(73) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(73,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(743) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(74) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(74,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(753) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(75) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(75,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(763) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(76) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(76,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(773) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(77) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(77,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(783) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(78) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(78,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(793) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(79) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(79,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(803) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(80) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(80,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(813) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(81) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(81,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(823) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(82) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(82,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(833) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(83) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(83,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(843) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(84) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(84,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(853) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(85) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(85,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(863) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(86) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(86,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(873) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(87) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(87,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(883) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(88) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(88,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(893) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(89) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(89,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(903) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(90) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(90,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(913) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(91) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(91,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(923) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(92) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(92,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(933) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(93) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(93,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(943) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(94) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(94,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(953) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qon(95) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qset1(95,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [Setting (maartje_zelfmoord_dialoog).quipsinitialized to 1] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(13) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(12) ] [ "(pray_dialoog)".dochter_dood() ] [ "(pray_dialoog)".qoff(2) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(2,0) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".qoff(4) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(4,0) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".qoff(5) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(5,0) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".qon(3) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(3,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] Was dit werkelijk het beste voor haar? [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(14,0) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(14,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qtest(2) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(14,2) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qtest(3) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(14,0) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(14,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qtest(2) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] (1) [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(14,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(21) ] Ja. Zij had nooit meer gelukkig kunnen worden. [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(14,2) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qtest(3) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] (2) [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(14,2) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(31) ] Nee. Maar ik kon haar ongeluk niet meer aanzien. Selecteer een optie >> 2 [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(14,0) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(14,1) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qtest(2) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(14,2) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".qtest(3) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".maxquip() ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(14,2) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(33) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(32) ] [ "(maartje_zelfmoord_dialoog)".quip(34,0) ] [ "(pray_dialoog)".dochter_dood() ] [ "(pray_dialoog)".qoff(2) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(2,0) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".qoff(4) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(4,0) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".qoff(5) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(5,0) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".qon(3) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(3,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [Setting Maartje.state to 3] [ "(Inform Library)".end_turn_sequence() ] [ "(Inform Parser)".parse_input(17833) ] [ "(LibraryMessages)".before() ] [ "(Library Extensions)".RunWhile(81,0) ] >bid [ "jezelf".grammar() ] [ "(Inform Library)".begin_action(47,0,0,0) ] [ "jezelf".orders() ] [ "deur naar de overloop".react_before() ] [ "In Maartjes kamer".before() ] [ "(pray_dialoog)".select(1) ] [ "(pray_dialoog)".qinitial() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(3) ] [ "(pray_dialoog)".qon(0) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(13) ] [ "(pray_dialoog)".qon(1) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(1,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(23) ] [ "(pray_dialoog)".qon(2) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(2,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(33) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(43) ] [ "(pray_dialoog)".qon(4) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(4,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(53) ] [ "(pray_dialoog)".qon(5) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(5,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(63) ] [ "(pray_dialoog)".qon(6) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(6,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(73) ] [ "(pray_dialoog)".qon(7) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(7,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(83) ] [ "(pray_dialoog)".qon(8) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(8,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(93) ] [ "(pray_dialoog)".qon(9) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(9,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(103) ] [ "(pray_dialoog)".qon(10) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(10,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(113) ] [ "(pray_dialoog)".qon(11) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(11,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(123) ] [ "(pray_dialoog)".qon(12) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(12,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(133) ] [ "(pray_dialoog)".qon(13) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(13,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(143) ] [ "(pray_dialoog)".qon(14) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(14,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(153) ] [ "(pray_dialoog)".qon(15) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(15,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(163) ] [ "(pray_dialoog)".qon(16) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(16,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(173) ] [ "(pray_dialoog)".qon(17) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(17,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(183) ] [ "(pray_dialoog)".qon(18) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(18,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(193) ] [ "(pray_dialoog)".qon(19) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(19,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(203) ] [ "(pray_dialoog)".qon(20) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(20,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(213) ] [ "(pray_dialoog)".qon(21) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(21,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(223) ] [ "(pray_dialoog)".qon(22) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(22,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(233) ] [ "(pray_dialoog)".qon(23) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(23,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(243) ] [ "(pray_dialoog)".qon(24) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(24,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(253) ] [ "(pray_dialoog)".qon(25) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(25,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(263) ] [ "(pray_dialoog)".qon(26) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(26,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(273) ] [ "(pray_dialoog)".qon(27) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(27,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(283) ] [ "(pray_dialoog)".qon(28) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(28,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(293) ] [ "(pray_dialoog)".qon(29) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(29,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(303) ] [ "(pray_dialoog)".qon(30) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(30,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(313) ] [ "(pray_dialoog)".qon(31) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(31,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(323) ] [ "(pray_dialoog)".qon(32) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(32,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(333) ] [ "(pray_dialoog)".qon(33) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(33,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(343) ] [ "(pray_dialoog)".qon(34) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(34,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(353) ] [ "(pray_dialoog)".qon(35) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(35,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(363) ] [ "(pray_dialoog)".qon(36) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(36,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(373) ] [ "(pray_dialoog)".qon(37) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(37,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(383) ] [ "(pray_dialoog)".qon(38) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(38,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(393) ] [ "(pray_dialoog)".qon(39) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(39,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(403) ] [ "(pray_dialoog)".qon(40) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(40,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(413) ] [ "(pray_dialoog)".qon(41) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(41,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(423) ] [ "(pray_dialoog)".qon(42) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(42,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(433) ] [ "(pray_dialoog)".qon(43) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(43,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(443) ] [ "(pray_dialoog)".qon(44) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(44,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(453) ] [ "(pray_dialoog)".qon(45) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(45,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(463) ] [ "(pray_dialoog)".qon(46) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(46,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(473) ] [ "(pray_dialoog)".qon(47) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(47,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(483) ] [ "(pray_dialoog)".qon(48) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(48,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(493) ] [ "(pray_dialoog)".qon(49) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(49,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(503) ] [ "(pray_dialoog)".qon(50) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(50,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(513) ] [ "(pray_dialoog)".qon(51) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(51,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(523) ] [ "(pray_dialoog)".qon(52) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(52,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(533) ] [ "(pray_dialoog)".qon(53) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(53,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(543) ] [ "(pray_dialoog)".qon(54) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(54,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(553) ] [ "(pray_dialoog)".qon(55) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(55,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(563) ] [ "(pray_dialoog)".qon(56) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(56,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(573) ] [ "(pray_dialoog)".qon(57) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(57,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(583) ] [ "(pray_dialoog)".qon(58) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(58,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(593) ] [ "(pray_dialoog)".qon(59) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(59,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(603) ] [ "(pray_dialoog)".qon(60) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(60,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(613) ] [ "(pray_dialoog)".qon(61) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(61,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(623) ] [ "(pray_dialoog)".qon(62) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(62,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(633) ] [ "(pray_dialoog)".qon(63) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(63,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(643) ] [ "(pray_dialoog)".qon(64) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(64,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(653) ] [ "(pray_dialoog)".qon(65) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(65,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(663) ] [ "(pray_dialoog)".qon(66) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(66,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(673) ] [ "(pray_dialoog)".qon(67) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(67,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(683) ] [ "(pray_dialoog)".qon(68) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(68,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(693) ] [ "(pray_dialoog)".qon(69) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(69,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(703) ] [ "(pray_dialoog)".qon(70) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(70,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(713) ] [ "(pray_dialoog)".qon(71) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(71,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(723) ] [ "(pray_dialoog)".qon(72) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(72,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(733) ] [ "(pray_dialoog)".qon(73) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(73,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(743) ] [ "(pray_dialoog)".qon(74) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(74,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(753) ] [ "(pray_dialoog)".qon(75) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(75,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(763) ] [ "(pray_dialoog)".qon(76) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(76,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(773) ] [ "(pray_dialoog)".qon(77) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(77,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(783) ] [ "(pray_dialoog)".qon(78) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(78,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(793) ] [ "(pray_dialoog)".qon(79) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(79,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(803) ] [ "(pray_dialoog)".qon(80) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(80,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(813) ] [ "(pray_dialoog)".qon(81) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(81,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(823) ] [ "(pray_dialoog)".qon(82) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(82,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(833) ] [ "(pray_dialoog)".qon(83) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(83,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(843) ] [ "(pray_dialoog)".qon(84) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(84,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(853) ] [ "(pray_dialoog)".qon(85) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(85,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(863) ] [ "(pray_dialoog)".qon(86) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(86,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(873) ] [ "(pray_dialoog)".qon(87) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(87,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(883) ] [ "(pray_dialoog)".qon(88) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(88,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(893) ] [ "(pray_dialoog)".qon(89) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(89,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(903) ] [ "(pray_dialoog)".qon(90) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(90,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(913) ] [ "(pray_dialoog)".qon(91) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(91,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(923) ] [ "(pray_dialoog)".qon(92) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(92,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(933) ] [ "(pray_dialoog)".qon(93) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(93,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(943) ] [ "(pray_dialoog)".qon(94) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(94,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(953) ] [ "(pray_dialoog)".qon(95) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(95,1) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [Setting (pray_dialoog).quipsinitialized to 1] [ "(pray_dialoog)".quip(13) ] [ "(pray_dialoog)".quip(12) ] [ "(pray_dialoog)".quip(14,0) ] [ "(pray_dialoog)".quip(14,1) ] [ "(pray_dialoog)".qtest(2) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(14,2) ] [ "(pray_dialoog)".qtest(3) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(14,3) ] [ "(pray_dialoog)".qtest(4) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(14,4) ] [ "(pray_dialoog)".qtest(5) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(14,0) ] [ "(pray_dialoog)".quip(14,1) ] [ "(pray_dialoog)".qtest(2) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] (1) [ "(pray_dialoog)".quip(14,1) ] [ "(pray_dialoog)".quip(21) ] "Genadige God, vergeef mij alstublieft de misdaad die ik begaan zal." [ "(pray_dialoog)".quip(14,2) ] [ "(pray_dialoog)".qtest(3) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] (2) [ "(pray_dialoog)".quip(14,2) ] [ "(pray_dialoog)".quip(31) ] "Genadige God, vergeef mij dat ik mijn dochter heb omgebracht!" [ "(pray_dialoog)".quip(14,3) ] [ "(pray_dialoog)".qtest(4) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] (3) [ "(pray_dialoog)".quip(14,3) ] [ "(pray_dialoog)".quip(41) ] "Alstublieft God, geef mij de kracht om mijn lust te weerstaan." [ "(pray_dialoog)".quip(14,4) ] [ "(pray_dialoog)".qtest(5) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] (4) [ "(pray_dialoog)".quip(14,4) ] [ "(pray_dialoog)".quip(51) ] "Lieve God, ik vraag niets voor mijzelf, maar redt U alstublieft mijn dochter Maartje." Selecteer een optie >> 1 [ "(pray_dialoog)".quip(14,0) ] [ "(pray_dialoog)".quip(14,1) ] [ "(pray_dialoog)".qtest(2) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(14,1) ] [ "(pray_dialoog)".quip(23) ] [ "(pray_dialoog)".quip(22) ] [ "(pray_dialoog)".qoff(2) ] [ "(pray_dialoog)".qset1(2,0) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [Setting (pray_dialoog).vergeef to 1] Geloof je dat God je die misdaad vergeven zal? [ "(pray_dialoog)".quip(24,0) ] [ "(pray_dialoog)".quip(24,1) ] [ "(pray_dialoog)".qtest(6) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(24,2) ] [ "(pray_dialoog)".qtest(7) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(24,0) ] [ "(pray_dialoog)".quip(24,1) ] [ "(pray_dialoog)".qtest(6) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] (1) [ "(pray_dialoog)".quip(24,1) ] [ "(pray_dialoog)".quip(61) ] Ja. [ "(pray_dialoog)".quip(24,2) ] [ "(pray_dialoog)".qtest(7) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] (2) [ "(pray_dialoog)".quip(24,2) ] [ "(pray_dialoog)".quip(71) ] Nee. Selecteer een optie >> 1 [ "(pray_dialoog)".quip(24,0) ] [ "(pray_dialoog)".quip(24,1) ] [ "(pray_dialoog)".qtest(6) ] [ "(pray_dialoog)".maxquip() ] [ "(pray_dialoog)".quip(24,1) ] [ "(pray_dialoog)".quip(63) ] [ "(pray_dialoog)".quip(62) ] [ "(pray_dialoog)".quip(64,0) ] [ "(Inform Library)".end_turn_sequence() ] [ "(Inform Parser)".parse_input(17833) ] [ "(LibraryMessages)".before() ] [ "(Library Extensions)".RunWhile(81,0) ] >exit [ "jezelf".grammar() ] [ "(Inform Library)".begin_action(25,0,0,0) ] [ "jezelf".orders() ] [ "deur naar de overloop".react_before() ] [ "In Maartjes kamer".before() ] [ "(LibraryMessages)".before() ] [ "(Library Extensions)".RunWhile(81,0) ] Maar je bevindt je momenteel nergens in. [ "(Inform Library)".end_turn_sequence() ] [ "(Inform Parser)".parse_input(17833) ] [ "(LibraryMessages)".before() ] [ "(Library Extensions)".RunWhile(81,0) ] >quit [ "jezelf".grammar() ] [ "(Inform Library)".begin_action(1,0,0,0) ] [ "(LibraryMessages)".before() ] [ "(Library Extensions)".RunWhile(81,0) ] Weet je zeker dat je wilt stoppen? j Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051101 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051101 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Aan de noordkant van de overloop is, dicht, de rood geschilderde deur naar de kamer van Maartje. Naast de trap naar beneden staat een houten kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst je beschuldigend aanstaart. >n (de deur naar Maartjes kamer openend) In Maartjes kamer In het schemerig duister staan de meubels van Maartje er liefdeloos bij. Het poppenhuis, al jaren onaangeroerd, kwijnt weg in een hoek, terwijl het bed en het bureau niets zijn dan gebruiksvoorwerpen. Alles lijkt te wachten op het zwarte schouwspel dat zich in de al te doorzichtige duisternis zal voltrekken. Vanuit het bed staart Maartje je emotieloos aan. Je ziet een knuffelbeer. >dood maartje Maartje probeert dieper onder de deken weg te kruipen wanneer jij met moorddadige intentie op haar afloopt. Je legt je sterke handen om haar keel. (1) "Vergeef me," fluister je. "Vergeef me." (2) "Het is het beste. Geloof me," zeg je schor. (3) Zie van je daad af. Selecteer een optie >> 1 Dan knijp je, zo hard als je kunt, Maartjes luchtpijp dicht. Ze stribbelt tegen, maar kan tegen jouw kracht niets beginnen. Haar gezichtje loopt eerst rood aan, dan blauw, en in haar ogen is pure paniek te lezen. Maar jij knijpt en knijpt en knijpt, en alras verslapt het kleine lichaampje onder je - maar voor de zekerheid knijp je nog even door, zodat je zeker weet dat ze dood is. Was dit werkelijk het beste voor haar? (1) Ja. Zij had nooit meer gelukkig kunnen worden. (2) Nee. Maar ik kon haar ongeluk niet meer aanzien. Selecteer een optie >> 1 >bid (1) "Genadige God, vergeef mij dat ik mijn dochter heb omgebracht!" Selecteer een optie >> 1 Geloof je dat God je die misdaad vergeven zal? (1) Ja. (2) Nee. Selecteer een optie >> 1 >quit Weet je zeker dat je wilt stoppen? j Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051101 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051101 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Aan de noordkant van de overloop is, dicht, de rood geschilderde deur naar de kamer van Maartje. Naast de trap naar beneden staat een houten kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst je beschuldigend aanstaart. >n (de deur naar Maartjes kamer openend) In Maartjes kamer In het schemerig duister staan de meubels van Maartje er liefdeloos bij. Het poppenhuis, al jaren onaangeroerd, kwijnt weg in een hoek, terwijl het bed en het bureau niets zijn dan gebruiksvoorwerpen. Alles lijkt te wachten op het zwarte schouwspel dat zich in de al te doorzichtige duisternis zal voltrekken. Vanuit het bed staart Maartje je emotieloos aan. Je ziet een knuffelbeer. >dood maartje Maartje probeert dieper onder de deken weg te kruipen wanneer jij met moorddadige intentie op haar afloopt. Je legt je sterke handen om haar keel. Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051101 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051101 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Aan de noordkant van de overloop is, dicht, de rood geschilderde deur naar de kamer van Maartje. Naast de trap naar beneden staat een houten kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst je beschuldigend aanstaart. >n (de deur naar Maartjes kamer openend) In Maartjes kamer In het schemerig duister staan de meubels van Maartje er liefdeloos bij. Het poppenhuis, al jaren onaangeroerd, kwijnt weg in een hoek, terwijl het bed en het bureau niets zijn dan gebruiksvoorwerpen. Alles lijkt te wachten op het zwarte schouwspel dat zich in de al te doorzichtige duisternis zal voltrekken. Vanuit het bed staart Maartje je emotieloos aan. Je ziet een knuffelbeer. >dood maartje Maartje probeert dieper onder de deken weg te kruipen wanneer jij met moorddadige intentie op haar afloopt. Je legt je sterke handen om haar keel. (1) "Vergeef me," fluister je. "Vergeef me." (2) "Het is het beste. Geloof me," zeg je schor. (3) Zie van je daad af. Selecteer een optie >> 1 Dan knijp je, zo hard als je kunt, Maartjes luchtpijp dicht. Ze stribbelt tegen, maar kan tegen jouw kracht niets beginnen. Haar gezichtje loopt eerst rood aan, dan blauw, en in haar ogen is pure paniek te lezen. Maar jij knijpt en knijpt en knijpt, en alras verslapt het kleine lichaampje onder je - maar voor de zekerheid knijp je nog even door, zodat je zeker weet dat ze dood is. Was dit werkelijk het beste voor haar? (1) Ja. Zij had nooit meer gelukkig kunnen worden. (2) Nee. Maar ik kon haar ongeluk niet meer aanzien. Selecteer een optie >> 1 >bid (1) "Genadige God, vergeef mij dat ik mijn dochter heb omgebracht!" Selecteer een optie >> 1 Geloof je dat God je die misdaad vergeven zal? (1) Ja. (2) Nee. Selecteer een optie >> 1 >quit Weet je zeker dat je wilt stoppen? j Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051101 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051101 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Aan de noordkant van de overloop is, dicht, de rood geschilderde deur naar de kamer van Maartje. Naast de trap naar beneden staat een houten kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst je beschuldigend aanstaart. >n (de deur naar Maartjes kamer openend) In Maartjes kamer In het schemerig duister staan de meubels van Maartje er liefdeloos bij. Het poppenhuis, al jaren onaangeroerd, kwijnt weg in een hoek, terwijl het bed en het bureau niets zijn dan gebruiksvoorwerpen. Alles lijkt te wachten op het zwarte schouwspel dat zich in de al te doorzichtige duisternis zal voltrekken. Vanuit het bed staart Maartje je emotieloos aan. Je ziet een knuffelbeer. >z Waarom loop je de gang op? (1) Het is me gelukt me te beheersen. Ik heb de lust overwonnen. (2) Ik loop alleen even terug om iets te halen. Selecteer een optie >> 2 Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Aan de noordkant van de overloop staat de rode deur naar Maartjes kamer op een kier. Naast de trap naar beneden staat een houten kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst je beschuldigend aanstaart. >sla glas Woedend sla je met je vuist op het gezicht van de baron dat in het glas van de spiegel gereflecteerd wordt. De spiegel barst, en valt in gruzelementen en één enkele grote scherf uiteen. >pak scherf Gepakt. >n In Maartjes kamer In het schemerig duister staan de meubels van Maartje er liefdeloos bij. Het poppenhuis, al jaren onaangeroerd, kwijnt weg in een hoek, terwijl het bed en het bureau niets zijn dan gebruiksvoorwerpen. Alles lijkt te wachten op het zwarte schouwspel dat zich in de al te doorzichtige duisternis zal voltrekken. Vanuit het bed staart Maartje je emotieloos aan. Je ziet een knuffelbeer. >dood maartje met glas Maartje probeert dieper onder de deken weg te kruipen wanneer jij met de messcherpe scherf op haar afkomt. Je drukt die zachtjes tegen haar keel aan. (1) "Vergeef me," fluister je. "Vergeef me." (2) "Het is het beste. Geloof me," zeg je schor. (3) Zie van je daad af. Selecteer een optie >> 2 Dan snijd je met een ruk haar keel open. Bloed gutst over haar nek, over je handen, over haar lichaam en het bed. Het lijkt alsof ze probeert je nog iets te zeggen, maar er komen geen woorden meer uit haar mond, alleen een straaltje felrood bloed dat langs haar wang naar beneden druipt. Dan valt ze achterover, en beweegt niet meer. Was dit werkelijk het beste voor haar? (1) Ja. Zij had nooit meer gelukkig kunnen worden. (2) Nee. Maar ik kon haar ongeluk niet meer aanzien. Selecteer een optie >> 1 >bid (1) "Genadige God, vergeef mij dat ik mijn dochter heb omgebracht!" Selecteer een optie >> 1 Geloof je dat God je die misdaad vergeven zal? (1) Ja. (2) Nee. Selecteer een optie >> 2 >z Je werpt nog een laatste blik op het dode lichaam van Maartje. Dan loop je voor de laatste maal haar kamer uit. Hoe loopt deze zwarte geschiedenis af? (1) Ik maak nog deze nacht een einde aan mijn leven. Hiermee kan ik niet leven. (2) De rest van mijn leven zal ik slijten in een kleine gevangeniscel. Dat is mijn straf. (3) Wanneer het dorp begrijpt wat er gebeurd is hoeven ze mij eindelijk niet meer als mens te zien, en zullen ze me lynchen als monster. Zo heb ik het gewild; geen mens meer zijn, maar een monster. (4) Het dorp wil de waarheid niet zien, en men geeft voor te geloven dat Maartjes dood een ongeluk was. De rest van mijn leven is één groot verwijt aan mijzelf, een straf die erger is dan wat iemand anders mij ooit aan had kunnen doen. Selecteer een optie >> 1 *** EINDE *** Wil je een HERSTART, een oud spel INLEZEN of een EINDE aan het spel maken? > einde Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051105 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051105 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Aan de noordkant van de overloop is, dicht, de rood geschilderde deur naar de kamer van Maartje. Naast de trap naar beneden staat een houten kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst je beschuldigend aanstaart. >n (de deur naar Maartjes kamer openend) In Maartjes kamer In het schemerig duister staan de meubels van Maartje er liefdeloos bij. Het poppenhuis, al jaren onaangeroerd, kwijnt weg in een hoek, terwijl het bed en het bureau niets zijn dan gebruiksvoorwerpen. Alles lijkt te wachten op het zwarte schouwspel dat zich in de al te doorzichtige duisternis zal voltrekken. Vanuit het bed staart Maartje je emotieloos aan. Je ziet een knuffelbeer. >streel maartje (1) Streel met je vingers even, licht, haar glanzende haar. (2) Streel gepassioneerd haar armen, haar nek, haar borsten, ... (3) Streel haar geslacht. Selecteer een optie >> 1 Je laat je vingers door Maartjes geurige, volle haar glijden. Haar dode ogen staren wezenloos voor zich uit. >quit Weet je zeker dat je wilt stoppen? j Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051105 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051105 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Aan de noordkant van de overloop is, dicht, de rood geschilderde deur naar de kamer van Maartje. Naast de trap naar beneden staat een houten kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst je beschuldigend aanstaart. >n (de deur naar Maartjes kamer openend) In Maartjes kamer In het schemerig duister staan de meubels van Maartje er liefdeloos bij. Het poppenhuis, al jaren onaangeroerd, kwijnt weg in een hoek, terwijl het bed en het bureau niets zijn dan gebruiksvoorwerpen. Alles lijkt te wachten op het zwarte schouwspel dat zich in de al te doorzichtige duisternis zal voltrekken. Vanuit het bed staart Maartje je emotieloos aan. Je ziet een knuffelbeer. >streel maartje (1) Streel met je vingers even, licht, haar glanzende haar. (2) Streel gepassioneerd haar armen, haar nek, haar borsten, ... (3) Streel haar geslacht. Selecteer een optie >> 1 Je laat je vingers door haar geurige, volle haar glijden. Maartje kijkt je angstig aan. >streel maartje (1) Streel met je vingers even, licht, haar glanzende haar. (2) Streel gepassioneerd haar armen, haar nek, haar borsten, ... (3) Streel haar geslacht. Selecteer een optie >> 2 Je vingers traceren teder paden over de blanke huid van Maartje, over haar gezichtje, haar hals en haar nek, langs haar borsten en over haar buik. Maartje lijkt slechts zo diep mogelijk in het matras te willen wegzinken om je zoekende handen te ontkomen, maar je kan je niet beheersen en streelt haar steeds gepassioneerder en vuriger. Terwijl je het bed in kruipt fluister je: (1) "Het spijt me, maar ik kan er niets aan doen." (2) "Ik houd van je, o Maartje, ik houd zo ontzettend veel van je." (3) "Het is je eigen schuld, hoor je dat? Dan had je maar niet zo mooi moeten zijn." Selecteer een optie >> 1 En eens meer speel je het spel van de lust. Zal de cirkel ooit gebroken worden? (1) Ja. Niet vannacht, misschien niet de volgende nacht - maar ooit zal hij gebroken worden. (2) Nee. Nooit zal ik sterk genoeg zijn om het te beëindigen. Selecteer een optie >> 2 Ben je schuldig? (1) Meer dan schuldig: ik ben geen mens meer, ik ben een monster. (2) Ja, ik ben zo schuldig als een mens ooit geweest is. (3) Nee, ik ben slechts zwak: veracht mij, maar veroordeel mij niet. Selecteer een optie >> 2 *** EINDE *** Wil je een HERSTART, een oud spel INLEZEN of een EINDE aan het spel maken? > einde Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051105 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051105 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Aan de noordkant van de overloop is, dicht, de rood geschilderde deur naar de kamer van Maartje. Naast de trap naar beneden staat een houten kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst je beschuldigend aanstaart. >n (de deur naar Maartjes kamer openend) In Maartjes kamer In het schemerig duister staan de meubels van Maartje er liefdeloos bij. Het poppenhuis, al jaren onaangeroerd, kwijnt weg in een hoek, terwijl het bed en het bureau niets zijn dan gebruiksvoorwerpen. Alles lijkt te wachten op het zwarte schouwspel dat zich in de al te doorzichtige duisternis zal voltrekken. Vanuit het bed staart Maartje je emotieloos aan. Je ziet een knuffelbeer. >neuk maartje Terwijl je het bed in kruipt fluister je: (1) "Het spijt me, maar ik kan er niets aan doen." (2) "Ik houd van je, o Maartje, ik houd zo ontzettend veel van je." (3) "Het is je eigen schuld, hoor je dat? Dan had je maar niet zo mooi moeten zijn." Selecteer een optie >> 1 En opnieuw speel je het spel van de lust. Zal de cirkel ooit gebroken worden? (1) Ja. Niet vannacht, misschien niet de volgende nacht - maar ooit zal hij gebroken worden. (2) Nee. Nooit zal ik sterk genoeg zijn om het te beëindigen. Selecteer een optie >> 1 Ben jij schuldig? (1) Meer dan schuldig: ik ben geen mens meer, ik ben een monster. (2) Ja, ik ben zo schuldig als een mens ooit geweest is. (3) Nee, ik ben slechts zwak: veracht mij, maar veroordeel mij niet. Selecteer een optie >> 1 *** EINDE *** Wil je een HERSTART, een oud spel INLEZEN of een EINDE aan het spel maken? > herstart Transcriptie staat al aan. De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051105 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Aan de noordkant van de overloop is, dicht, de rood geschilderde deur naar de kamer van Maartje. Naast de trap naar beneden staat een houten kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst je beschuldigend aanstaart. >n (de deur naar Maartjes kamer openend) In Maartjes kamer In het schemerig duister staan de meubels van Maartje er liefdeloos bij. Het poppenhuis, al jaren onaangeroerd, kwijnt weg in een hoek, terwijl het bed en het bureau niets zijn dan gebruiksvoorwerpen. Alles lijkt te wachten op het zwarte schouwspel dat zich in de al te doorzichtige duisternis zal voltrekken. Vanuit het bed staart Maartje je emotieloos aan. Je ziet een knuffelbeer. >sla haar Ik weet niet precies wat je met "haar" bedoelt. >sla maartje Maartje probeert dieper onder de deken weg te kruipen wanneer jij met moorddadige intentie op haar afloopt. Je legt je sterke handen om haar keel. (1) "Vergeef me," fluister je. "Vergeef me." (2) "Het is het beste. Geloof me," zeg je schor. (3) Zie van je daad af. Selecteer een optie >> 2 Dan knijp je, zo hard als je kunt, Maartjes luchtpijp dicht. Ze stribbelt tegen, maar kan tegen jouw kracht niets beginnen. Haar gezichtje loopt eerst rood aan, dan blauw, en in haar ogen is pure paniek te lezen. Maar jij knijpt en knijpt en knijpt, en alras verslapt het kleine lichaampje onder je - maar voor de zekerheid knijp je nog even door, zodat je zeker weet dat ze dood is. Was dit werkelijk het beste voor haar? (1) Ja. Zij had nooit meer gelukkig kunnen worden. (2) Nee. Maar ik kon haar ongeluk niet meer aanzien. Selecteer een optie >> 1 >neuk haar Je buigt je voorover naar het weerloze lijkje van Maartje, overvallen door begeerte naar het vlees dat zelfs in de dood je geest kan betoveren. Vurig zoen je haar dode gezichtje. (1) Beheers je. (2) Neem haar zoals je haar zo vaak genomen hebt. Selecteer een optie >> 2 Je kruipt op Maartje, en streelt haar zachte huid, kust haar bleke lippen, snuift de geur van haar haren op. Elke seconde wordt het verlangen sterker, en uiteindelijk neemt het geheel bezit van je. Voor de laatste maal speel je het spel van de lust. Hoe loopt deze zwarte geschiedenis af? (1) Ik maak nog deze nacht een einde aan mijn leven. Hiermee kan ik niet leven. (2) De rest van mijn leven zal ik slijten in een kleine gevangeniscel. Dat is mijn straf. (3) Wanneer het dorp begrijpt wat er gebeurd is hoeven ze mij eindelijk niet meer als mens te zien, en zullen ze me lynchen als monster. Zo heb ik het gewild; geen mens meer zijn, maar een monster. (4) Het dorp wil de waarheid niet zien, en men geeft voor te geloven dat Maartjes dood een ongeluk was. De rest van mijn leven is één groot verwijt aan mijzelf, een straf die erger is dan wat iemand anders mij ooit aan had kunnen doen. Selecteer een optie >> 4 *** EINDE *** Wil je een HERSTART, een oud spel INLEZEN of een EINDE aan het spel maken? > einde Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051105 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051105 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Aan de noordkant van de overloop is, dicht, de rood geschilderde deur naar de kamer van Maartje. Naast de trap naar beneden staat een houten kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst je beschuldigend aanstaart. >n (de deur naar Maartjes kamer openend) In Maartjes kamer In het schemerig duister staan de meubels van Maartje er liefdeloos bij. Het poppenhuis, al jaren onaangeroerd, kwijnt weg in een hoek, terwijl het bed en het bureau niets zijn dan gebruiksvoorwerpen. Alles lijkt te wachten op het zwarte schouwspel dat zich in de al te doorzichtige duisternis zal voltrekken. Vanuit het bed staart Maartje je emotieloos aan. Je ziet een knuffelbeer. >spreek met maartje (1) "Het spijt me, Maartje, maar ik kan niet anders. Het is te sterk voor mij." (2) "Maartje, ik kom je het onmogelijke vragen. Ik smeek je om vergiffenis." (3) "Maartje, ik beloof het: gisteren was de laatste keer. Het zal nooit meer gebeuren." (4) "Maartje, ik beloof het: vandaag zal de laatste keer zijn. Hierna zal het nooit meer gebeuren." Selecteer een optie >> 3 Maartje kijkt weg, zonder iets te zeggen. (1) Nochthans maak ik deze belofte voor het eerst; en ik zal hem houden. (2) Het klopt, ze hoort dit elke nacht; maar nu zal ik me er aan houden. (3) Het klopt, ze hoort dit elke nacht; en opnieuw is het een loze belofte. Selecteer een optie >> 1 >quit Weet je zeker dat je wilt stoppen? j Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051105 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051105 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Aan de noordkant van de overloop is, dicht, de rood geschilderde deur naar de kamer van Maartje. Naast de trap naar beneden staat een houten kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst je beschuldigend aanstaart. >n (de deur naar Maartjes kamer openend) In Maartjes kamer In het schemerig duister staan de meubels van Maartje er liefdeloos bij. Het poppenhuis, al jaren onaangeroerd, kwijnt weg in een hoek, terwijl het bed en het bureau niets zijn dan gebruiksvoorwerpen. Alles lijkt te wachten op het zwarte schouwspel dat zich in de al te doorzichtige duisternis zal voltrekken. Vanuit het bed staart Maartje je emotieloos aan. Je ziet een knuffelbeer. >spreek met Maartje (1) "Het spijt me, Maartje, maar ik kan niet anders. Het is te sterk voor mij." (2) [Knielend] "Maartje, ik kom je het onmogelijke vragen. Ik smeek je om vergiffenis." (3) "Maartje, ik beloof het: gisteren was de laatste keer. Het zal nooit meer gebeuren." (4) "Maartje, ik beloof het: vandaag zal de laatste keer zijn. Hierna zal het nooit meer gebeuren." Selecteer een optie >> 2 Maartje zegt niets, maar staart je slechts strak aan. (1) Het kan ook niet, mij vergeven. Zelfs God zou dat niet kunnen. (2) Ik moet haar alleen laten. Ik kan en mag niet al direct een antwoord verlangen. (3) "Alsjeblieft Maartje, alsjeblieft, vergeef me. Ik smeek het je!" Selecteer een optie >> 3 Je wil haar knieën vastpakken om je smeekbede extra effect bij te zetten, maar bedenkt je net op tijd dat dat waarschijnlijk alleen averechts zal werken. Met een wanhopige gezichtsuitdrukking en ineengevouwen handen kijk je Maartje vragend aan - maar zij wendt zich slechts van je af, luid snikkend. >undo In Maartjes kamer [Vorige beurt ongedaan gemaakt.] >spreek met Maartje (1) "Het spijt me, Maartje, maar ik kan niet anders. Het is te sterk voor mij." (2) [Knielend] "Maartje, ik kom je het onmogelijke vragen. Ik smeek je om vergiffenis." (3) "Maartje, ik beloof het: gisteren was de laatste keer. Het zal nooit meer gebeuren." (4) "Maartje, ik beloof het: vandaag zal de laatste keer zijn. Hierna zal het nooit meer gebeuren." Selecteer een optie >> 2 Maartje zegt niets, maar staart je slechts strak aan. (1) Het kan ook niet, mij vergeven. Zelfs God zou dat niet kunnen. (2) Ik moet haar alleen laten. Ik kan en mag niet al direct een antwoord verlangen. (3) "Alsjeblieft Maartje, alsjeblieft, vergeef me. Ik smeek het je!" Selecteer een optie >> 2 >quit Weet je zeker dat je wilt stoppen? j Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051105 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051105 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Aan de noordkant van de overloop is, dicht, de rood geschilderde deur naar de kamer van Maartje. Naast de trap naar beneden staat een houten kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst je beschuldigend aanstaart. >n (de deur naar Maartjes kamer openend) In Maartjes kamer In het schemerig duister staan de meubels van Maartje er liefdeloos bij. Het poppenhuis, al jaren onaangeroerd, kwijnt weg in een hoek, terwijl het bed en het bureau niets zijn dan gebruiksvoorwerpen. Alles lijkt te wachten op het zwarte schouwspel dat zich in de al te doorzichtige duisternis zal voltrekken. Vanuit het bed staart Maartje je emotieloos aan. Je ziet een knuffelbeer. >spreek met maartje (1) "Het spijt me, Maartje, maar ik kan niet anders. Het is te sterk voor mij." (2) [Knielend] "Maartje, ik kom je het onmogelijke vragen. Ik smeek je om vergiffenis." (3) "Maartje, ik beloof het: gisteren was de laatste keer. Het zal nooit meer gebeuren." (4) "Maartje, ik beloof het: vandaag zal de laatste keer zijn. Hierna zal het nooit meer gebeuren." Selecteer een optie >> 3 Maartje kijkt weg, zonder iets te zeggen. Alsof ze deze belofte elke nacht hoort. (1) Nochthans maak ik haar voor het eerst; en ik zal hem houden ook. (2) Het klopt, ze hoort dit elke nacht; maar nu zal ik me er aan houden. (3) Het klopt, ze hoort dit elke nacht; en opnieuw is het een loze belofte. Selecteer een optie >> 1 >quit Weet je zeker dat je wilt stoppen? j Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051105 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051105 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Het voorportaal van de grot De kleine hal is door mensen uitgehouwen en met zwart marmer bekleed. Twee bronzen deuren in het zuiden sluiten de uitgang hermetisch af; in het noorden leidt een smalle grot naar de vurige woonstee van de draak. De grond hier is bezaaid met geblakerde botten en schedels, die flikkerende schaduwen zuidwaarts werpen. >n Je probeert om de menselijke beenderen heen te stappen, maar kan niet voorkomen dat er bij elke stap verschillende breken onder het gewicht van jou en je wapenrusting. Een lage doorgang De grot is laag, en je moet bukken om er doorheen te kunnen. Op de vloer ligt een dikke laag as. De vlammen die overal in de grote zaal in het noorden uit spleten in de grond komen zijn haast verblindend fel, en de hitte is enorm. Het zweet breekt je aan alle kanten uit. In het zuiden ligt de betrekkelijke koelte van het halletje. >n Met de bijl stevig in je handen geklemd, het vizier van je helm opengeklapt zoals een man van eer betaamt, treed je de draak tegemoet. Een ondergrondse zaal De zaal is tientallen meters hoog, en honderden meters breed en diep. De grond is bedekt met een dikke laag as, behalve waar brede spleten de rots doorklieven. Metershoge vlammen schieten uit deze spleten omhoog. De hitte is bijna ondraaglijk. In het midden van de zaal staat de draak, een enorm roodgeschubt monster. Hij draait zijn kop naar je toe, en staart je met twee grote gele ogen aan. >n De enige uitgang ligt in het zuiden. De draak draait zich naar je toe, en stapt met logge passen op je af. Hij opent zijn bek en stoot een kreet uit die de hele grot op zijn grondvesten doet schudden. Even wankel je, maar je weet je evenwicht te hervinden. >n De enige uitgang ligt in het zuiden. Een immense straal vuur spuit uit de bek van de draak, langs zijn scherpe tanden, en omringt je volledig. De pijn doet je naar adem happen. >n Je rent in het wilde weg rond, overmand door paniek. Je ziet nauwelijks waar je heen gaat, alles is vuur, vlammen, rook, flikkerend licht. Je struikelt, valt, springt overeind - de angst geeft je zoveel kracht dat je het harnas nauwelijks voelt. Je rent verder in een willekeurige richting, dan, plotseling, stap je in het niets en val je voorover een kloof in. Wanhopig probeer je iets te grijpen, houvast te krijgen, maar de wanden zijn glad en zonder uitsteeksels, en je valt, dieper en dieper. Rook en zwaveldampen vullen de spleet en benemen je de adem. Je hoest en proest, hapt naar lucht, maar krijgt alleen de giftige dampen binnen. Nog voor je de bodem bereikt hebt verlies je het bewustzijn. [Druk op een toets.] DE BARON Een interactief verhaal geschreven door Victor Gijsbers. Chi l'anima mi lacera? Chi m'agita le viscere? Che strazio, ohimè, che smania! Che inferno, che terror! "Wie verscheurt mijn ziel? Wie windt mijn hart zo op? Wat een kwelling, wat een waanzin! Wat een hel! Welk een verschrikking!" Uit de opera "Don Giovanni" Tekst: Lorenzo da Ponte Muziek: Wolfgang A. Mozart Twee doordringende dissonanten, kort na elkaar, wekken je uit je onrustige slaap. Na de tweede toon zwijgt de kerkklok en de stilte van de winternacht nestelt zich weer in het dorp. Je wrijft de slaap uit je ogen. Uiterst voorzichtig stap je uit bed, opdat je je vrouw Hilde niet wakker maakt. Zij zou je zeker proberen te stoppen. In je slaapkamer Het zwakke schijnsel van de maan dat door het raam naar binnen valt hult de meubels in de slaapkamer in een mantel van onwereldse schoonheid. Alleen het zachte ademen van je echtgenote in het grote ledikant doorbreekt de stilte. Naast de zware eiken kledingkast bevindt zich de deur naar de overloop in het noorden. In de onverwarmde kamer is het ijzig koud. Je ziet een stoel (met daarop je werkkleding) en een vuren nachtkastje. >n (de deur naar de overloop openend) Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Maanlicht schijnt naar binnen door de open deur naar de slaapkamer in het zuiden. Aan de noordkant van de overloop leidt een rood geschilderde deur naar de kamer van je dochter Maartje. Naast de trap naar beneden staat een elegant kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst prijkt. >l Behoedzaam zoek je je weg door de duisternis naar beneden. In de gang neem je even de tijd om je lange winterjas aan te trekken, en dan open je de voordeur en stap je naar buiten de tuin in. In de tuin Ook je voortuin is bedolven onder een dikke laag sneeuw, die alle planten aan het zicht onttrekt. Alleen een paar kale struiken die zich tegen het tuinhek aan schurken steken door de witte deken heen. Achter je leidt de voordeur terug het huis in, terwijl de weg naar het oosten zich door het dorp en het woud heen naar het kasteel van de baron slingert. Vanuit zijn onbereikbare hoogte kijkt de maan verwijtend op je neer. Het uiterste puntje van de kerktoren steekt boven de huizen aan de overkant uit. Je ziet een brievenbus (die dicht is) en een bijl. >o Heel even aarzel je, maar dan stap je vastbesloten de weg naar het donkere woud op. In het dorp is geen teken van leven te bekenen. Langzaam wordt je boos op al je buren en mededorpelingen. Waar zijn ze wanneer je ze nodig hebt? Waarom is er niet één bij die het lef heeft Maartje te bevrijden? Een gebrek aan liefde - dat is wat mensen in staat stelt de problemen van anderen te negeren. Iedereen weet wat er aan de hand is, maar niemand doet iets, omdat niemand zich verantwoordelijk voelt. Na enkel minuten bereik je de rand van het bos. Alsof je de donkere muil van een enorm en kwaadaardig beest in loopt, zo is het om het pad onder het overhangende bladerdek van de naaldbomen te volgen. Het licht van de maan bereikt de grond nauwelijks, en meermaals struikel je over grote takken die als valstrikken onder de sneeuw liggen te wachten. Met ferme tred stap je verder, terwijl je probeert te bedenken hoe je het gemakkelijkst het kasteel van de baron in kan komen. Dan wordt je uit je overpeinzingen opgeschrikt door het gehuil van wolven. Het is moeilijk schatten, maar je zou verbaasd zijn als ze meer dan een kilometer van je verwijderd zijn. En het is nog zeker tien kilometer oostwaards naar het kasteel van de baron. Lopend op een pad in het woud Op de meest zonnige dagen is het al schemerig in dit dichte naaldbos, en in het holst van deze winternacht is het pikdonker. Een nauwelijks als zodanig herkenbaar pad loopt van het dorp in het westen naar het kasteel in het oosten. Te dichtbij, van links, klinkt het gehuil van een roede wolven. In dit jaargetij is er geen wild te vinden, en zijn de wolven hongerig, brutaal en zelfs voor mensen gevaarlijk. >o Op een pad in het woud Het pad is hier smal en kronkelig, en in de sneeuw nauwelijks te herkennen. Maanlicht schijnt slechts hier en daar tussen de beladen takken van de dennen door. Oostwaards ligt het kasteel van de baron, naar het westen leiden je voetstappen terug naar het dorp. Vanuit de bomen aan de linkerkant van het pad springt plots een donkere schim naar voren. Het is een wolvin; ze blijft op enkele meters afstand van je staan, midden op het pad, jou fixerend met twee ogen waarin de maan zich spiegelt. Uit haar keel klinkt een fel gegrom. >o Weet je zeker dat je wilt proberen door te lopen over het pad, langs de wolvin? j Voetje voor voetje schuifel je zo dicht mogelijk langs de bomen. De wolvin gromt vervaarlijk, en draait met je mee. "Geen angst tonen!", houd je jezelf voor. Honden kunnen angst ruiken, en wolven zijn eigenlijk net wildere en slimmere honden. Of dat vertelt je jezelf toch. Je houdt je gezicht strak in de plooi, en zonder je te haasten, maar ook zonder bangelijke bewegingen te maken, loop je verder, loop je langs het punt waar je het dichtst bij de wolvin bent, en dan een paar meter verder. Je hart slaat zo hard dat je verbaasd bent je ribben niet te horen kraken. Achteruit, met je gezicht naar de wolvin toe, loop je verder langs het pad. Rustig. Zonder te rennen. Alsof je haar geen moment hebt gevreesd. Zij blijft stokstijf staan, en kijkt je na totdat je uit het zich verdwenen bent. Maar ze komt je niet achterna. Op een pad in het woud Vanaf dit stuk van het kronkelige bospad kan je het kasteel van de baron in het oosten zien oprijzen. Het silhouet met de drie scheve torens staat afgetekend tegen de sterrenhemel. Een spoor van voetstappen - de jouwe - geeft het pad in het westen aan. Hier, zo dicht bij het domein van de baron, zijn zelfs de wolven stil. >o Bij de poort van het kasteel De ophaalbrug van het kasteel is neergelaten, twintig meter houten planken waarmee je de diepe slotgracht in het noorden kunt oversteken. Aan het andere einde bewaakt de massieve toegangspoort de ingang tot het slot; maar de deuren staan wagenwijd open. De drie torens lijken vanaf hier tot aan de hemel te reiken, en de vele waterspuwers en gargouilles die de muren bevolken geven het kasteel een zeer onvriendelijk uiterlijk. Het geluid van vleugelslagen doet je omhoog kijken, waar de kantelen, torens en monsterlijk grote waterspuwers van het kasteel zich aftekenen tegen de sterrenhemel. Een van de gargouilles heeft zijn vleugels gespreid, en zeilt met trage slagen naar de ophaalbrug beneden. Enkele meters voor je landt hij, een stenen demon zo groot als een man. Twee inktzwarte ogen staren je aandachtig aan. Dan zegt de gargouille met een stem als scheurende rots: "Het vereist moed om je niet van je pad te laten afbrengen. Maar als je de confrontatie nooit aangaat, blijf je dan niet altijd in cirkels lopen?" (1) "Als je leven genoegzaam en prettig is, waarom zou je dan confrontaties willen aangaan? Wat is er mis met een cirkel, zolang de cirkel niet te moeilijk te bewandelen is?" (2) "Mijn doel is helder, en mijn pad is recht. Ik ben hier om mijn dochter te halen, en ik zal een confrontatie met de baron niet schuwen." (3) "Het belangrijkste is trouw te blijven aan jezelf, en je niet door krachten van buiten van het pad te laten brengen waar je eigen innerlijk je op gestuurd heeft. Authenticiteit gaat boven alles, ook als zij in cirkels leidt." Selecteer een optie >> 1 De gargouille kijkt bedachtzaam, alsof hij je antwoord in overweging neemt. Dan knikt hij kort. "Opnieuw kom je hier, om opnieuw hetzelfde te bereiken. Geloof je nog dat het ooit anders zal aflopen?" (1) "Je vergist je. Dit is de eerste maal dat ik hier kom." (2) "'Opnieuw'? Bedoel je dat ik al vaker hier geweest ben, al vaker het kasteel van de baron ben binnen gedrongen?" (3) "Opnieuw en opnieuw en opnieuw, en zo door de eeuwigheid, totdat het me lukt er een einde aan te maken. Er is altijd nog een kans." (4) "Nee, ik kan niet veranderen. Ik heb het geprobeerd, dat weet je. Maar de cirkel van het noodlot is te sterk: ik ben gedoemd voor eeuwig rond te lopen, en met elke rondgang verf ik mijn ziel een tint zwarter." Selecteer een optie >> 1 "Dus je bent het weer vergeten." In de onaardse bas van de gargouille klinkt vermoeidheid en medelijden mee. "Elke nacht kom je hier, elke nacht spreek ik met je, elke nacht verlies je het gevecht, en elke volgende nacht sta je weer vol naïeve moed voor mijn neus. Als je je ogen voor je eigen daden blijft sluiten zal je nooit jezelf overwinnen!" (1) [Stellig] "Zwijg, duivel! Ik ben hier voor de eerste maal, en jouw leugens kunnen mij de moed niet doen verliezen." (2) [Met een ondertoon van paniek] "Nee, nee, je vergist je of probeert mij te bedriegen! Ik ben hier nog nooit eerder geweest, en het zal ook niet nodig zijn dat ik hier vaker kom." (3) Probeer je te herinneren of je hier inderdaad al eerder geweest bent. Selecteer een optie >> 1 "Zoals je wilt." Met een krakend geluid buigt het stenen monster respectvol zijn hoofd. "Ik denk niet dat je zal slagen, maar wie weet - het leven kent veel verrassingen. Laat mij je niet langer ophouden... tenzij... tenzij ik je een vraag over mijn eigen probleem mag stellen?" (1) "Ik heb geen tijd voor jou en je on-leven, gedrocht. Mijn dochter wacht op mij." (2) "Een paar momenten kan ik wel verliezen. Vertel me wat je op je hart hebt." Selecteer een optie >> 1 "Natuurlijk. Zoals gezegd, ik zal je niet langer storen" Hij draait zich om, en met enkele slagen van zijn zwarte vleugels stijgt hij op, cirkelt rond het kasteel en verdwijnt in het duister van de nacht. >n De hal van het kasteel Achter een façade van gaafheid gaat een heuse ruïne schuil. De helft van de muren van de geheel lege grote hal is ingestort, en de maan schijnt ongehinderd naar binnen langs het skelet van een dak. De rest van het kasteel is er niet beter aan toe: grote, ondergesneeuwde hopen steen geven aan waar vroeger gebouwen hebben gestaan. Alleen in het oosten leidt een doorgang naar een zaal die nog redelijk intact is. Van het gebouw in het westen staan nog een aantal muren overeind, en in het noordwesten kronkelt een smal pad tussen een rotsblok en een massief beeld door naar de binnenplaats. >nw Op de binnenplaats Vanaf hier is de staat van het kasteel goed zichtbaar. Beide kleinere torens zijn van binnen geheel ingestort, en kunnen onmogelijk nog beklommen worden. Daarentegen ziet de grote toren, die aan de noordkant van de binnenplaats ligt, er nog vrijwel intact uit. De meest gebouwen zijn tot niets meer dan een hoop puin gereduceerd; alleen een ruïne in het zuiden en twee zalen in het zuidoosten hebben nog enige structuur. >n Onderin de middelste toren De cirkelvormige ruimte ligt vol met stapels papier die zonder zichtbare organisatie zijn neergelegd. Verschillende stapels zijn omgevallen, maar blokkeren net niet de weg naar de trap die zich in het midden van de toren omhoog wentelt. Twee paar modderige voetstappen - het ene van een volwassene met zware laarzen, het andere van een kind op blote voeten - lopen vanaf de deur in het zuiden naar de trap. >h Je rent de trap op, die rond en rond draait totdat je bijna bovenin de toren moet zijn. Daar komt hij uit in een grote kamer. De kamer van de baron De ruimte is sober ingericht en donker, slechts verlicht door de kaarsen van één enkele kroonluchter. In het midden van de zaal ligt een berenvel; aan de wanden hangen de opgezette koppen van wolven, elanden en andere grote zoogdieren. Naast het berenvel staat een grote stenen troon, ingezet met felle robijnen die het licht van de kroonluchter duizendvoudig weerspiegelen. Achter de troon, aan de noordkant van de kamer, zijn twee grote bronzen deuren. Op de troon zit de baron. >spreek met baron "U moet begrijpen," zo begint de baron te spreken voordat je iets hebt kunnen zeggen, "dat ik slechts uit de meest nobele motieven heb gehandeld. Het is altijd alleen maar mijn wens geweest om uw dochter gelukkig te maken." (1) [Woedend] "Gelukkig? Zelf jouw beestachtige brein kan niet zo geperverteerd zijn dat je die leugens gelooft!" (2) [Bedroefd] "Nee, dat is niet waar. Haar geluk is nooit het doel van je handelen geweest." (3) [Vermoeid] "Spaar me je leugens - onze leugens. Ik heb ze te vaak gehoord, en ze al te vaak leren herkennen als de slappe zelfrechtvaardiging die ze zijn." Selecteer een optie >> 1 "Goed, goed." De baron heft zijn handen op, als om je te kalmeren. "Misschien was haar geluk niet de reden waarom ik haar ontvoerde. Maar niettemin: kon ik het helpen? Had ik anders kunnen handelen? Is het rechtvaardig dat je boos op me bent?" (1) "Want? Hoe zou het mogelijk zijn dat hier - juist hier! - niet veroordeeld mag worden?" (2) "Zeg niets. Het zijn toch maar mijn eigen gedachtenspinsels die je verwoordt." (3) Dood de baron voordat hij op je in kan praten. Selecteer een optie >> 1 "Ik geef toe, ik geef toe, het is niet gemakkelijk te begrijpen," stemt de baron in. "Maar toch is het zo. Kan men de adelaar veroordelen wanneer deze een jong lammetje verorbert? De schapen zullen ongetwijfeld zeggen van wel, en zij zullen de adelaar kwaadaardig noemen - maar zij kennen zelf de lust om lammetjes te eten ook niet. Maar de adelaar is door de natuur zo geschapen dat hij wel lammetjes moet eten, het is zijn aard, hij kan niet anders. Hoe het kwaad de schapen het ook mogen vinden, in feite is er niets aan het gedrag van de roofvogel dat veroordeeld kan worden." (1) "En hoe heeft dat betrekking op jou, mij en Maartje?" (2) "En je wilt mij wijsmaken dat jij net als die adelaar bent, en Maartje als het lammetje?" Selecteer een optie >> 2 "Maar zo is het precies, zo is het precies! Luister; ik zal puur voor mezelf spreken. Ik voel in mijn een buitengewoon grote lust; en die lust is zo sterk dat ik niets heb dat hem kan overwinnen. Ik kan alles proberen wat ik wil: mijn morele gevoelens, mijn liefde, wat dan ook - allemaal zijn ze te zwak om de lust in mij te overwinnen. Dus doe ik wat ik doe; en ik kan ook niet anders. Maar hoe zou het slecht kunnen zijn om te doen wat je moet doen? Hoe zou je veroordeeld kunnen worden voor iets dat je helemaal niet anders gedaan had kunnen hebben? Hoewel het zo misschien op het eerste gezicht niet lijkt, ben ik in de grond net zo onschuldig; ik ben slechts een blad dat door een sterke wind wordt meegevoerd, en mijn baan kan ik niet zelf uitkiezen." (1) [Verslagen] "Je hebt gelijk. Er valt jou - er valt ons niets te verwijzen. Wij kunnen het ook niet helpen." (2) [Bedroef] "Altijd weer zelfrechtvaardigingen. Kijk naar haar leed, stel je er voor open - en voel de schuld. Wij zijn schuldig, diep, diep schuldig, en je weet het, en je weet dat er geen excuus is." Selecteer een optie >> 1 "Inderdaad! Wel, ik ben blij dat je eindelijk tot inzicht bent gekomen!" De baron lijkt erg in zijn nopjes. Dan neemt hij zijn kroon af en werpt hem je toe; in een reflex vang je hem op. "Het is niet veel soeps, die kroon, dat geef ik toe, maar je zult hem op moeten zetten om bij je dochter te komen achter gindse muren. Veel plezier!" Het ergste is zijn grijns. >i Je hebt bij je: een kroon een winterjas (gedragen) >zet kroon op Je pakt de metalen cirkel met twee handen vast, en zet hem voorzichtig op je hoofd. De kroon is zwaar en drukt pijnlijk op je geest. >n Dat gaat niet; de bronzen deuren zijn in de weg. >open deuren Zodra je op de deuren toeloopt beginnen ze open te zwaaien, van je af - erachter ligt niets dan duisternis. Je loopt verder, en wanneer je de drempel oversteekt valt de linker deur met een donderen geraas om, geeft een klap als een koperen gong en blijft liggen. Onmiddellijk daarna valt ook de rechterdeur en laat nogmaals een door merg en been snijdende dissonant weerklinken. Je doet nog een stap, en staat... Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Aan de noordkant van de overloop is, dicht, de rood geschilderde deur naar de kamer van Maartje. Naast de trap naar beneden staat een houten kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst je beschuldigend aanstaart. >i Je hebt niets bij je. >n (de deur naar Maartjes kamer openend) In Maartjes kamer In het schemerig duister staan de meubels van Maartje er liefdeloos bij. Het poppenhuis, al jaren onaangeroerd, kwijnt weg in een hoek, terwijl het bed en het bureau niets zijn dan gebruiksvoorwerpen. Alles lijkt te wachten op het zwarte schouwspel dat zich in de al te doorzichtige duisternis zal voltrekken. Vanuit het bed staart Maartje je emotieloos aan. Je ziet een knuffelbeer. >neuk maartje Terwijl je het bed in kruipt fluister je: (1) "Het spijt me, maar ik kan er niets aan doen." (2) "Ik houd van je, o Maartje, ik houd zo ontzettend veel van je." (3) "Het is je eigen schuld, hoor je dat? Dan had je maar niet zo mooi moeten zijn." Selecteer een optie >> 3 En opnieuw speel je het spel van de lust. Zal de cirkel ooit gebroken worden? (1) Ja. Niet vannacht, misschien niet de volgende nacht - maar ooit zal hij gebroken worden. (2) Nee. Nooit zal ik sterk genoeg zijn om het te beëindigen. Selecteer een optie >> 2 Ben je schuldig? (1) Meer dan schuldig: ik ben geen mens meer, ik ben een monster. (2) Ja, ik ben zo schuldig als een mens ooit geweest is. (3) Nee, ik ben slechts zwak: veracht mij, maar veroordeel mij niet. Selecteer een optie >> 2 *** EINDE *** Wil je een HERSTART, een oud spel INLEZEN of een EINDE aan het spel maken? > einde Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051105 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051105 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Het voorportaal van de grot De kleine hal is door mensen uitgehouwen en met zwart marmer bekleed. Twee bronzen deuren in het zuiden sluiten de uitgang hermetisch af; in het noorden leidt een smalle grot naar de vurige woonstee van de draak. De grond hier is bezaaid met geblakerde botten en schedels, die flikkerende schaduwen zuidwaarts werpen. >dood mij Het is de draak die je kapot moet maken. >i Je hebt bij je: een helm (gedragen) een volledige wapenrusting (gedragen) een strijdbijl >sla mij met bijl Het is de draak die je kapot moet maken. >stop Welk voorwerp bedoel je precies als je zegt "stop"? >quit Weet je zeker dat je wilt stoppen? j Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051105 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051105 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Het voorportaal van de grot De kleine hal is door mensen uitgehouwen en met zwart marmer bekleed. Twee bronzen deuren in het zuiden sluiten de uitgang hermetisch af; in het noorden leidt een smalle grot naar de vurige woonstee van de draak. De grond hier is bezaaid met geblakerde botten en schedels, die flikkerende schaduwen zuidwaarts werpen. >menu In dit verhaal is een tragisch en mogelijk schokkend thema aan de orde. "De baron" is dan ook zeker niet geschikt voor kinderen; ik adviseer een leeftijdsgrens van tenminste vijftien jaar. Ook wie er geen behoefte aan heeft geconfronteerd te worden met fictieve narigheid kan dit verhaal beter links laten liggen. [Druk alstublieft op de SPATIEBALK.] "De baron" is geen traditionele text-adventure. Er zijn geen puzzels om op te lossen, en u kunt niet winnen of verliezen. Het is heel letterlijk interactieve fictie, niet een spel. Het doel is de fictionele wereld en de verontrustende thematiek van het verhaal zo intens mogelijk te beleven. Er zijn een aantal zaken die de speler in zijn achterhoofd dient de houden tijdens het lezen van het verhaal. Er is geen enkele mogelijke manier om het spel in een toestand te krijgen van waaruit het niet meer af te ronden valt. Men kan ook niet een onverhoeds einde bereiken voordat het verhaal bij het eindpunt is aangekomen. Bovendien is het verhaal zo ontworpen dat vrijwel elke zinnige actie het verhaal een stap vooruit helpt: er is in feite geen enkel echt obstakel op de weg. De vraag is niet OF de lezer naar het einde van het verhaal weet te komen, maar HOE hij of zij daar komt. Wat de lezer zich dus dient af te vragen tijdens het spelen is niet: gaat deze actie mij helpen het verhaal af te ronden?, maar: vind ik deze actie passend, mooi of anderszins esthetisch interessant? Wanneer men ergens een bijl tegenkomt, dan kan men die oppakken of niet, gene van beide is noodzakelijk om het verhaal door te komen. De keuze is esthetisch: wil je een verhaal vertellen waarin de hoofdpersoon met een bijl in zijn handen zijn problemen tegemoed treedt, of liever een verhaal waarin hij ongewapend zijn gelijk gaat halen? Het verhaal bevat een aantal belangrijke knooppunten, die allemaal op veel verschillende manieren kunnen worden afgehandeld. De keuzes die de speler hier maakt zullen van grote invloed zijn op de betekenis van het verhaal; en dat is waar het in "De baron" om te doen is: de lezer treedt op als een scheppende esthetische kracht, die de symbolen en handelingen naar zijn eigen smaak en inzicht aaneenrijgt. [Druk alstublieft op de SPATIEBALK.] "De baron" is een verhaal. Maar waar bij traditionele verhalen de tekst die de lezer voorgeschoteld zal krijgen al van tevoren vast staat, en hij of zij deze alleen maar tot zich hoeft te nemen, wordt van de lezer bij een interactief verhaal als "De baron" meer eigen inbreng verwacht. Telkens wanneer het programma een stuk tekst heeft getoond verschijnt er een prompt op het scherm, waarachter u verwacht wordt een opdracht in te typen. Door middel van deze opdrachten stuurt u het verhaal een bepaalde richting in. U speelt dus zelf een actieve rol in de fictieve wereld. Centraal in het verhaal staat een hoofdpersoon, die de computer met u identificeert. U bestuurt de hoofdpersoon door hem opdrachten te geven. Wanneer u de opdracht 'BEKIJK BED' intypt, zal de hoofdpersoon naar het bed kijken, wat een meer gedetaileerde beschrijving van dit voorwerp oplevert. Typt u 'PAK DE KNUFFEL', dan wordt de knuffel opgepakt; bij 'OPEN DEUR' zal de hoofdpersoon de deur proberen te openen; etcetera. Experimenteer vooral met deze en andere werkwoorden, een deel van het plezier van interactieve fictie is het uitzoeken wat er allemaal mogelijk is in de fictieve wereld. U dient er wel rekening mee te houden dat het programma maar een beperkte woordenschat heeft, en dus het beste in zo kort mogelijke zinnen aangesproken kan worden. Waar 'PAK DE KNUFFEL' en 'PAK KNUFFEL' allebei werken, zal 'RAAP HET PLUIZIGE BEEST OP' waarschijnlijk geen effect meer sorteren, en is 'ZOU JE ALSJEBLIEFT DE KNUFFEL WILLEN OPPAKKEN?' voor de computer helemaal niet meer te begrijpen. Probeer dus in het algemeen uw doel met korte opdrachten, gebruik makend van zo simpel mogelijke werkwoorden, te bereiken. Men dient het programma echter ook niet te onderschatten. Complexe zinnen als 'LEG DE KLEDING OP DE STOEL', 'OPEN DE DEUR MET DE BRONZEN SLEUTEL' en 'LEG ALLES OP TAFEL BEHALVE DE KRUIK' worden door veel programma's zonder moeite begrepen, als die voorwerpen althans aanwezig zijn in de fictieve wereld. Tot slot is het nuttig u te bedenken dat de complexiteit van het programma beperkt is, en dus niet een hele wereld gemodelleerd kan worden. Zo is het in het algemeen het geval dat het programma wel bijhoudt in welke kamer u bent, maar niet waar u precies in die kamer bent, of welke kan u op gedraaid staat. Opdrachten als 'LOOP NAAR DE KAST' en 'DRAAI JE OM' zullen dus in de meeste verhalen geen effect hebben. Wanneer u meer interactieve fictie leest ontdekt u vanzelf welke aspecten meestal wel, en welke meestal niet woren gemodelleerd in verhalen. [Druk alstublieft op de SPATIEBALK.] Welke opdrachten een gegeven verhaal begrijpt kan sterk verschillen, maar er is een basis van algemene en zeer handige opdrachten die vrijwel elk verhaal begrijpt. De volgende opdrachten zullen u in bijna elk verhaal van pas komen; er wordt ook een Engelse variant gegeven, omdat het overgrote merendeel van de interactieve fictie nu eenmaal in het Engels is: KIJK: Ook afgekort als K. Deze opdracht laat de hoofdpersoon rondkijken, en toont u zo nogmaals de beschrijving van de kamer waar hij of zij zich in bevindt. (In het Engels: LOOK en L.) BEKIJK : Ook afgekort als B of X. De hoofdpersoon zal nauwkueriger kijken naar de persoon of het voorwerp dat u hem of haar vraagt te bekijken. Het is meestal verstandig om alles wat u belangrijk lijkt voor het verhaal te bekijken wanneer u het tegenkomt. Bekijk ook eens de dingen die u bij zich draagt, of de hoofdpersoon zelf: BEKIJK ME, X MIJ, of iets dergelijks. (In het Engels: EXAMINE en X.) INVENTARIS: Ook afgekort als I. Dit commando toont alles wat de hoofdpersoon bij zich draagt; dus alles wat u heeft opgepakt, en eventuele dingen die de hoofdpersoon al vanaf het begin van het spel bij zich had. Het is vaak een goed idee I te typen aan het begin van een verhaal. (In het Engels: INVENTORY of I.) GA : Er zijn tien standaard richtingen: NOORD, ZUID, WEST, OOST, ZUIDWEST, ZUIDOOST, NOORDWEST, NOORDOOST, OMHOOG en OMLAAG. Deze kunnen allemaal afgekort worden, tot respectievelijk: N, Z, W, O, ZW, ZO, NW, NO, H en L. Bovendien kan het GA commando weggelaten worden: GA NOORD, NOORD, GA N en N hebben dus allemaal hetzelfde effect. Sommige verhalen laten ook andere manieren van voortbewegen toe: GA IN AUTO, bijvoorbeeld, of GA NAAR SLAAPKAMER. Dat zal u zelf moeten uitzoeken. (In het Engels: N, S, W, E, SW, SE, NW, NE, U, D. Vergeet daar ook de werkwoorden ENTER en EXIT niet.) Een korte lijst met werkwoorden die voor zichzelf spreken: PAK of NEEM LEG , LEG NEER of LAAT VALLEN LEG OP OPEN SLUIT GEEF AAN DRAAG Enzovoorts. Probeer vooral door experimenteren erachter te komen welke werkwoorden werken in een bepaalde situatie, en welke niet. Wanneer de schrijver van een verhaal zijn werk goed gedaan heeft, dan zal de optie die u het meest logisch lijkt ondersteund worden. [Druk alstublieft op de SPATIEBALK.] De meeste interactieve verhalen ondersteunen een aantal belangrijke meta- opdrachten. Deze hebben geen invloed op het verhaal, maar kunnen voor de lezer wel zeer nuttig zijn. SAVE: U geeft een bestandsnaam in, en de huidige stand van het verhaal wordt bewaard, zodat u er later weer naar kunt terugkeren. LOAD: U geeft een bestandsnaam in, en de daar opgeslagen positie van het verhaal wordt hersteld. Met behulp van SAVE en LOAD kunt u voorkomen dat u het verhaal opnieuw moet beginnen wanneer u iets gevaarlijks probeert te doen en dat verkeerd afloopt. RESTART: Hiermee start u het verhaal helemaal opnieuw. QUIT: Hiermij sluit u het verhaal af. Het programma zal u om een bevestiging vragen. In plaats van 'ja' en 'nee' kunt u ook 'j' en 'n' typen. UNDO: Hiermee kunt u de opdracht die u het laatst heeft ingevoerd ongedaan maken. Het spel keert terug naar de toestand waarin het daarvoor was. [Druk alstublieft op de SPATIEBALK.] Copyright 2004, Victor Gijsbers De baron wordt gepubliceerd onder de GNU General Public License. Kort gezegd houdt dit in dat zowel dit programma als de broncode gratis te verkrijgen zijn en naar hartelust gekopieerd en verspreid mogen worden. Echter, alle software of andere werken waarin delen van dit programma of de broncode gebruikt worden, moeten op hun beurt ook onder de GNU General Public License uitgebracht worden. This program is free software; you can redistribute it and/or modify it under the terms of the GNU General Public License as published by the Free Software Foundation; either version 2 of the License, or (at your option) any later version. This program is distributed in the hope that it will be useful, but WITHOUT ANY WARRANTY; without even the implied warranty of MERCHANTABILITY or FITNESS FOR A PARTICULAR PURPOSE. See the GNU General Public License for more details. You should have received a copy of the GNU General Public License along with this program; if not, write to the Free Software Foundation, Inc., 59 Temple Place, Suite 330, Boston, MA 02111-1307 USA Kijk op http://www.gnu.org/licenses/gpl.txt voor de tekst van de GNU General Public License. [Druk alstublieft op de SPATIEBALK.] Veel eer gaat naar mijn beta-tester Eva Deinum. [Druk alstublieft op de SPATIEBALK.] Het interactieve verhaal "De baron" werd geschreven door Victor Gijsbers. Het is zijn eerste Interactive Fiction werk. Bij het schrijven werd dankbaar gebruik gemaakt van Graham Nelson's "Inform" en Yuri Robbers vertaling van en niet aflatende ondersteuning bij de Nederlandse Inform Library. [Druk alstublieft op de SPATIEBALK.] Neem bij vragen, commentaar of bugreports vooral contact op met de auteur: victor@lilith.gotdns.org. [Druk alstublieft op de SPATIEBALK.] Het voorportaal van de grot De kleine hal is door mensen uitgehouwen en met zwart marmer bekleed. Twee bronzen deuren in het zuiden sluiten de uitgang hermetisch af; in het noorden leidt een smalle grot naar de vurige woonstee van de draak. De grond hier is bezaaid met geblakerde botten en schedels, die flikkerende schaduwen zuidwaarts werpen. >quit Weet je zeker dat je wilt stoppen? j Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051105 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051105 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Het voorportaal van de grot De kleine hal is door mensen uitgehouwen en met zwart marmer bekleed. Twee bronzen deuren in het zuiden sluiten de uitgang hermetisch af; in het noorden leidt een smalle grot naar de vurige woonstee van de draak. De grond hier is bezaaid met geblakerde botten en schedels, die flikkerende schaduwen zuidwaarts werpen. >dood mij Het is de draak die je kapot moet maken. >quit Weet je zeker dat je wilt stoppen? j Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051106 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051106 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Het voorportaal van de grot De kleine hal is door mensen uitgehouwen en met zwart marmer bekleed. Twee bronzen deuren in het zuiden sluiten de uitgang hermetisch af; in het noorden leidt een smalle grot naar de vurige woonstee van de draak. De grond hier is bezaaid met geblakerde botten en schedels, die flikkerende schaduwen zuidwaarts werpen. >sla mij Het is de draak die je kapot moet maken. >quit Weet je zeker dat je wilt stoppen? j Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051106 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051106 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Het voorportaal van de grot De kleine hal is door mensen uitgehouwen en met zwart marmer bekleed. Twee bronzen deuren in het zuiden sluiten de uitgang hermetisch af; in het noorden leidt een smalle grot naar de vurige woonstee van de draak. De grond hier is bezaaid met geblakerde botten en schedels, die flikkerende schaduwen zuidwaarts werpen. >sla mij Je wilt geen zelfmoord plegen. >quit Weet je zeker dat je wilt stoppen? Antwoord alsjeblieft met ja of nee.> j Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051106 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051106 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Aan de noordkant van de overloop is, dicht, de rood geschilderde deur naar de kamer van Maartje. Naast de trap naar beneden staat een houten kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst je beschuldigend aanstaart. >dood mij Je hebt niets om jezelf mee te doden. >sla spiegel Woedend sla je met je vuist op het gezicht van de baron dat in het glas van de spiegel gereflecteerd wordt. De spiegel barst, en valt in gruzelementen en één enkele grote scherf uiteen. >pak scherf Gepakt. >pleeg zelfmoord Je staart even naar het vlijmscherpe stuk glas, maar je weet dat er niets anders op zit. Je zet de punt van de scherf in de huid van je pols, precies waar de slagader zich bevindt, en drukt. Een druppel bloed welt op uit het kleine gaatje. Heb je de moed om hiermee door te gaan? (1) Ja. Ik ben er sterk genoeg voor. (2) Nee. Ik kan het niet. Selecteer een optie >> 1 Met een felle haal snijd je in de richting van je arm, zodat je slagader over een lengte van centimeters open ligt. Felrood bloed spuit naar buiten, over je handen, over de scherf, over je nachthemd, over de grond. Je zakt op je knieën in elkaar. Nu is het alleen nog een kwestie van tijd. Terwijl je leven langzaam wegvloeit komen er vragen bij je op, vragen waarop je het antwoord nu heel helder kan zien. Was dit de gemakkelijke uitweg? (1) Ja. Ik was niet in staat te blijven leven met deze schuld. (2) Nee. Het was het moeilijkste offer dat ik ooit bracht. Selecteer een optie >> 1 Zal Maartje je ooit vergeven? (1) Nee. Of ik haar leven nu voor altijd verpest heb of niet, ze zal me altijd blijven haten. (2) Ja. Met de tijd helen de wonden en neemt haar haat af; en misschien zal er een dag komen dat ze me een heel klein beetje zal begrijpen, en een heel klein beetje medelijden - of zelfs liefde - zal voelen. Selecteer een optie >> 1 *** EINDE *** Wil je een HERSTART, een oud spel INLEZEN of een EINDE aan het spel maken? > einde Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051106 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051106 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Het voorportaal van de grot De kleine hal is door mensen uitgehouwen en met zwart marmer bekleed. Twee bronzen deuren in het zuiden sluiten de uitgang hermetisch af; in het noorden leidt een smalle grot naar de vurige woonstee van de draak. De grond hier is bezaaid met geblakerde botten en schedels, die flikkerende schaduwen zuidwaarts werpen. >actions [Action listing on.] >snijd je Zoiets zie je niet, of het is niet belangrijk om je ermee bezig te houden. >snijd jezelf Zoiets zie je niet, of het is niet belangrijk om je ermee bezig te houden. >snijd mij [Giving jezelf phrase_matched] Welk voorwerp bedoel je precies als je zegt "snijd jezelf met"? >snijd mij met bijl [Giving jezelf ~phrase_matched] [Giving jezelf phrase_matched] [Giving strijdbijl phrase_matched] [Giving jezelf ~phrase_matched] [Giving strijdbijl ~phrase_matched] [Giving strijdbijl phrase_matched] [ Action AttackWith with noun 20 (jezelf) and second 30 (strijdbijl) ] [ Action Attack with noun 20 (jezelf) (from < > statement) ] [ Life rule Attack with noun 20 (jezelf)] Je wilt geen zelfmoord plegen. >quit [ Action Quit ] Weet je zeker dat je wilt stoppen? j Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051106 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051106 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Het voorportaal van de grot De kleine hal is door mensen uitgehouwen en met zwart marmer bekleed. Twee bronzen deuren in het zuiden sluiten de uitgang hermetisch af; in het noorden leidt een smalle grot naar de vurige woonstee van de draak. De grond hier is bezaaid met geblakerde botten en schedels, die flikkerende schaduwen zuidwaarts werpen. >n Je probeert om de menselijke beenderen heen te stappen, maar kan niet voorkomen dat er bij elke stap verschillende breken onder het gewicht van jou en je wapenrusting. Een lage doorgang De grot is laag, en je moet bukken om er doorheen te lopen. Op de vloer ligt een dikke laag as. De vlammen die overal in de grote zaal in het noorden uit spleten in de grond komen zijn haast verblindend fel, en de hitte is enorm. Het zweet breekt je aan alle kanten uit. In het zuiden ligt de betrekkelijke koelte van het halletje. >n Met de bijl stevig in je handen geklemd, het vizier van je helm opengeklapt zoals een man van eer betaamt, treed je de draak tegemoet. Een ondergrondse zaal De zaal is tientallen meters hoog, en honderden meters breed en diep. De grond is bedekt met een dikke laag as, behalve waar brede spleten de rots doorklieven. Metershoge vlammen schieten uit deze spleten omhoog. De hitte is bijna ondraaglijk. In het midden van de zaal staat de draak, een enorm roodgeschubd monster. Hij draait zijn kop naar je toe, en staart je met twee grote gele ogen aan. >n De enige uitgang ligt in het zuiden. De draak draait zich naar je toe, en stapt met logge passen op je af. Hij opent zijn bek en stoot een kreet uit die de hele grot op zijn grondvesten doet schudden. Even wankel je, maar je weet je evenwicht te hervinden. >n De enige uitgang ligt in het zuiden. Een immense straal vuur spuit uit de bek van de draak, langs zijn scherpe tanden, en omringt je volledig. De pijn doet je naar adem happen. >n Je rent in het wilde weg rond, overmand door paniek. Je ziet nauwelijks waar je heen gaat, alles is vuur, vlammen, rook, flikkerend licht. Je struikelt, valt, springt overeind - de angst geeft je zoveel kracht dat je het harnas nauwelijks voelt. Je rent verder in een willekeurige richting, dan, plotseling, stap je in het niets en val je voorover een kloof in. Wanhopig probeer je iets te grijpen, houvast te krijgen, maar de wanden zijn glad en zonder uitsteeksels, en je valt, dieper en dieper. Rook en zwaveldampen vullen de spleet en benemen je de adem. Je hoest en proest, hapt naar lucht, maar krijgt alleen de giftige dampen binnen. Nog voor je de bodem bereikt hebt verlies je het bewustzijn. [Druk op een toets.] DE BARON Een interactief verhaal geschreven door Victor Gijsbers. Chi l'anima mi lacera? Chi m'agita le viscere? Che strazio, ohimè, che smania! Che inferno, che terror! "Wie verscheurt mijn ziel? Wie windt mijn hart zo op? Wat een kwelling, wat een waanzin! Wat een hel! Welk een verschrikking!" Uit de opera "Don Giovanni" Tekst: Lorenzo da Ponte Muziek: Wolfgang A. Mozart Twee doordringende dissonanten, kort na elkaar, wekken je uit je onrustige slaap. Na de tweede toon zwijgt de kerkklok en de stilte van de winternacht nestelt zich weer in het dorp. Je wrijft de slaap uit je ogen. Uiterst voorzichtig stap je uit bed, opdat je je vrouw Hilde niet wakker maakt. Zij zou je zeker proberen te stoppen. In je slaapkamer Het zwakke schijnsel van de maan dat door het raam naar binnen valt hult de meubels in de slaapkamer in een mantel van onwereldse schoonheid. Alleen het zachte ademen van je echtgenote in het grote ledikant doorbreekt de stilte. Naast de zware eiken kledingkast bevindt zich de deur naar de overloop in het noorden. In de onverwarmde kamer is het ijzig koud. Je ziet een stoel (met daarop je werkkleding) en een vuren nachtkastje. >n (de deur naar de overloop openend) Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Maanlicht schijnt naar binnen door de open deur naar de slaapkamer in het zuiden. Aan de noordkant van de overloop leidt een rood geschilderde deur naar de kamer van je dochter Maartje. Naast de trap naar beneden staat een elegant kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst prijkt. >open kastje Je opent het kastje, en onthult een fotoboek. >x foto's Ik begrijp alleen het gedeelte: onderzoek het fotoboek. >x fotoboek In dit dikke boek plakt Hilde alle foto's die van jullie gezinnetje gemaakt worden, al vanaf de geboorte van Maartje. Je slaat het fotoalbum open, en ziet het geboortekaartje van Maartje. Negentien december, slechts enkele dagen voor kerstmis. Je slaat om, en daar ligt ze als baby in bad. Hilde, uitgeput in het ziekenhuisbed, houdt een huilende Maartje lachend in haar armen. Jijzelf, apetrots, houdt haar omhoog naar de fotograaf. De grootouders van beide kanten staan om het ziekenhuisbed. Even laat je je mee drijven op een stroom van gelukzalige herinneringen, maar de gedachte aan de baron brengt je al snel terug naar de realiteit. Verstoord kijk je op. Er staan nog meer foto's in het album. >messages [Message listing on.] [ "(Inform Parser)".parse_input(18087) ] [ "(LibraryMessages)".before() ] [ "(Library Extensions)".RunWhile(81,0) ] >actions [ "jezelf".grammar() ] [ "(Inform Library)".begin_action(116,0,0,0) ] [Action listing on.] [ "(Inform Parser)".parse_input(18087) ] [ "(LibraryMessages)".before() ] [ "(Library Extensions)".RunWhile(81,0) ] >x foto's [ "jezelf".grammar() ] [Moving [ "deur naar Maartjes kamer".short_name() ] deur naar Maartjes kamer to Op de overloop] [ "deur naar Maartjes kamer".door_to() ] [Moving [ "deur naar Maartjes kamer".short_name() ] deur naar Maartjes kamer to Op de overloop] [Moving [ "deur naar de slaapkamer".short_name() ] deur naar de slaapkamer to Op de overloop] [ "deur naar de slaapkamer".door_to() ] [Moving [ "deur naar de slaapkamer".short_name() ] deur naar de slaapkamer to Op de overloop] [Moving trap to Op de overloop] [ "trap".door_to() ] [Moving trap to Op de overloop] [Moving trap to Op de overloop] [ "trap".door_to() ] [Moving trap to Op de overloop] [Giving fotoboek ~phrase_matched] [Giving fotoboek phrase_matched] [ "(LibraryMessages)".before() ] [ "(Library Extensions)".RunWhile(81,0) ] Ik begrijp alleen het gedeelte: onderzoek het fotoboek[ "(LibraryMessages)".before() ] [ "(Library Extensions)".RunWhile(81,0) ] . [ "(LibraryMessages)".before() ] [ "(Library Extensions)".RunWhile(81,0) ] >x foto [ "jezelf".grammar() ] [Moving [ "deur naar Maartjes kamer".short_name() ] deur naar Maartjes kamer to Op de overloop] [ "deur naar Maartjes kamer".door_to() ] [Moving [ "deur naar Maartjes kamer".short_name() ] deur naar Maartjes kamer to Op de overloop] [Moving [ "deur naar de slaapkamer".short_name() ] deur naar de slaapkamer to Op de overloop] [ "deur naar de slaapkamer".door_to() ] [Moving [ "deur naar de slaapkamer".short_name() ] deur naar de slaapkamer to Op de overloop] [Moving trap to Op de overloop] [ "trap".door_to() ] [Moving trap to Op de overloop] [Moving trap to Op de overloop] [ "trap".door_to() ] [Moving trap to Op de overloop] [Giving fotoboek ~phrase_matched] [Giving fotoboek phrase_matched] [ "(Inform Library)".begin_action(32,85,0,0) ] [ Action Examine with noun 85 (fotoboek) ] [ "jezelf".orders() ] [ "deur naar de slaapkamer".react_before() ] [ "deur naar Maartjes kamer".react_before() ] [ "Op de overloop".before() ] [ "fotoboek".before() ] [ "fotoboek".description() ] [Setting fotoboek.gesloten to 0] Je bladert verder door het album, en ziet Maartje steeds verder opgroeien. Tientallen gelukkige momenten uit een idyllische jeugd zijn hier vereeuwigd. Maanden heb je in het geheim in de schuur gewerkt aan een poppenhuis voor Maartjes vierde verjaardag. Drie verdiepingen, met deurtjes en raampjes die open en dicht kunnen, allerhande meubels, en houten popjes met fijn gesneden gezichten die de woning kunnen bevolken. Hilde heeft gordijntjes gemaakt, vloerkleedjes en kleertjes voor de poppen. Nu staat het prachtige resultaat in kleurig feestpapier verpakt in een hoek van de kamer, en Maartje rent er op af en scheurt het papier aan repen. Ze slaakt een kreetje van verbazing, en kijkt dan minutenlang verwonderd naar het poppenhuis, opent de deurtjes, beweegt de poppen, doet de gordijnen dicht. Dan draait ze zich om, en rent lachend naar jullie toe om je te bedanken. Haar hoge gekir klinkt nu, acht jaar later, nog na in je oren. [Setting (verhaaltracker).fotoalbum to 2] [ "Op de overloop".after() ] [ "fotoboek".after() ] [ "(Inform Library)".end_turn_sequence() ] [ "draak".daemon() ] [Setting draak.counting to 8] [ "(Inform Parser)".parse_input(18087) ] [ "(LibraryMessages)".before() ] [ "(Library Extensions)".RunWhile(81,0) ] > [ "(LibraryMessages)".before() ] [ "(Library Extensions)".RunWhile(81,0) ] Pardon? [ "(LibraryMessages)".before() ] [ "(Library Extensions)".RunWhile(81,0) ] > [ "(LibraryMessages)".before() ] [ "(Library Extensions)".RunWhile(81,0) ] Pardon? [ "(LibraryMessages)".before() ] [ "(Library Extensions)".RunWhile(81,0) ] >quit [ "jezelf".grammar() ] [ "(Inform Library)".begin_action(1,0,0,0) ] [ Action Quit ] [ "(LibraryMessages)".before() ] [ "(Library Extensions)".RunWhile(81,0) ] Weet je zeker dat je wilt stoppen? j Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051108 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051108 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Het voorportaal van de grot De kleine hal is door mensen uitgehouwen en met zwart marmer bekleed. Twee bronzen deuren in het zuiden sluiten de uitgang hermetisch af; in het noorden leidt een smalle grot naar de vurige woonstee van de draak. De grond hier is bezaaid met geblakerde botten en schedels, die flikkerende schaduwen zuidwaarts werpen. >n Je probeert om de menselijke beenderen heen te stappen, maar kan niet voorkomen dat er bij elke stap verschillende breken onder het gewicht van jou en je wapenrusting. Een lage doorgang De grot is laag, en je moet bukken om er doorheen te lopen. Op de vloer ligt een dikke laag as. De vlammen die overal in de grote zaal in het noorden uit spleten in de grond komen zijn haast verblindend fel, en de hitte is enorm. Het zweet breekt je aan alle kanten uit. In het zuiden ligt de betrekkelijke koelte van het halletje. >n Met de bijl stevig in je handen geklemd, het vizier van je helm opengeklapt zoals een man van eer betaamt, treed je de draak tegemoet. Een ondergrondse zaal De zaal is tientallen meters hoog, en honderden meters breed en diep. De grond is bedekt met een dikke laag as, behalve waar brede spleten de rots doorklieven. Metershoge vlammen schieten uit deze spleten omhoog. De hitte is bijna ondraaglijk. In het midden van de zaal staat de draak, een enorm roodgeschubd monster. Hij draait zijn kop naar je toe, en staart je met twee grote gele ogen aan. >n De enige uitgang ligt in het zuiden. De draak draait zich naar je toe, en stapt met logge passen op je af. Hij opent zijn bek en stoot een kreet uit die de hele grot op zijn grondvesten doet schudden. Even wankel je, maar je weet je evenwicht te hervinden. >n De enige uitgang ligt in het zuiden. Een immense straal vuur spuit uit de bek van de draak, langs zijn scherpe tanden, en omringt je volledig. De pijn doet je naar adem happen. >n Je rent in het wilde weg rond, overmand door paniek. Je ziet nauwelijks waar je heen gaat, alles is vuur, vlammen, rook, flikkerend licht. Je struikelt, valt, springt overeind - de angst geeft je zoveel kracht dat je het harnas nauwelijks voelt. Je rent verder in een willekeurige richting, dan, plotseling, stap je in het niets en val je voorover een kloof in. Wanhopig probeer je iets te grijpen, houvast te krijgen, maar de wanden zijn glad en zonder uitsteeksels, en je valt, dieper en dieper. Rook en zwaveldampen vullen de spleet en benemen je de adem. Je hoest en proest, hapt naar lucht, maar krijgt alleen de giftige dampen binnen. Nog voor je de bodem bereikt hebt verlies je het bewustzijn. [Druk op een toets.] DE BARON Een interactief verhaal geschreven door Victor Gijsbers. Chi l'anima mi lacera? Chi m'agita le viscere? Che strazio, ohimè, che smania! Che inferno, che terror! "Wie verscheurt mijn ziel? Wie windt mijn hart zo op? Wat een kwelling, wat een waanzin! Wat een hel! Welk een verschrikking!" Uit de opera "Don Giovanni" Tekst: Lorenzo da Ponte Muziek: Wolfgang A. Mozart Twee doordringende dissonanten, kort na elkaar, wekken je uit je onrustige slaap. Na de tweede toon zwijgt de kerkklok en de stilte van de winternacht nestelt zich weer in het dorp. Je wrijft de slaap uit je ogen. Uiterst voorzichtig stap je uit bed, opdat je je vrouw Hilde niet wakker maakt. Zij zou je zeker proberen te stoppen. In je slaapkamer Het zwakke schijnsel van de maan dat door het raam naar binnen valt hult de meubels in de slaapkamer in een mantel van onwereldse schoonheid. Alleen het zachte ademen van je echtgenote in het grote ledikant doorbreekt de stilte. Naast de zware eiken kledingkast bevindt zich de deur naar de overloop in het noorden. In de onverwarmde kamer is het ijzig koud. Je ziet een stoel (met daarop je werkkleding) en een vuren nachtkastje. >n (de deur naar de overloop openend) Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Maanlicht schijnt naar binnen door de open deur naar de slaapkamer in het zuiden. Aan de noordkant van de overloop leidt een rood geschilderde deur naar de kamer van je dochter Maartje. Naast de trap naar beneden staat een elegant kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst prijkt. >l Behoedzaam zoek je je weg door de duisternis naar beneden. In de gang neem je even de tijd om je lange winterjas aan te trekken, en dan open je de voordeur en stap je naar buiten de tuin in. In de tuin Ook je voortuin is bedolven onder een dikke laag sneeuw, die alle planten aan het zicht onttrekt. Alleen een paar kale struiken die zich tegen het tuinhek aan schurken steken door de witte deken heen. Achter je leidt de voordeur terug het huis in, terwijl de weg naar het oosten zich door het dorp en het woud heen naar het kasteel van de baron slingert. Vanuit zijn onbereikbare hoogte kijkt de maan verwijtend op je neer. Het uiterste puntje van de kerktoren steekt boven de huizen aan de overkant uit. Je ziet een brievenbus (die dicht is) en een bijl. >o Heel even aarzel je, maar dan stap je vastbesloten de weg naar het donkere woud op. In het dorp is geen teken van leven te bekenen. Langzaam wordt je boos op al je buren en mededorpelingen. Waar zijn ze wanneer je ze nodig hebt? Waarom is er niet één bij die het lef heeft Maartje te bevrijden? Een gebrek aan liefde - dat is wat mensen in staat stelt de problemen van anderen te negeren. Iedereen weet wat er aan de hand is, maar niemand doet iets, omdat niemand zich verantwoordelijk voelt. Na enkel minuten bereik je de rand van het bos. Alsof je de donkere muil van een enorm en kwaadaardig beest in loopt, zo is het om het pad onder het overhangende bladerdek van de naaldbomen te volgen. Het licht van de maan bereikt de grond nauwelijks, en meermaals struikel je over grote takken die als valstrikken onder de sneeuw liggen te wachten. Met ferme tred stap je verder, terwijl je probeert te bedenken hoe je het gemakkelijkst het kasteel van de baron in kan komen. Dan wordt je uit je overpeinzingen opgeschrikt door het gehuil van wolven. Het is moeilijk schatten, maar je zou verbaasd zijn als ze meer dan een kilometer van je verwijderd zijn. En het is nog zeker tien kilometer oostwaards naar het kasteel van de baron. Lopend op een pad in het woud Op de meest zonnige dagen is het al schemerig in dit dichte naaldbos, en in het holst van deze winternacht is het pikdonker. Een nauwelijks als zodanig herkenbaar pad loopt van het dorp in het westen naar het kasteel in het oosten. Te dichtbij, van links, klinkt het gehuil van een roede wolven. In dit jaargetij is er geen wild te vinden, en zijn de wolven hongerig, brutaal en zelfs voor mensen gevaarlijk. >o Op een pad in het woud Het pad is hier smal en kronkelig, en in de sneeuw nauwelijks te herkennen. Maanlicht schijnt slechts hier en daar tussen de beladen takken van de dennen door. Oostwaards ligt het kasteel van de baron; naar het westen leiden je voetstappen terug naar het dorp. Vanuit de bomen aan de linkerkant van het pad springt plots een donkere schim naar voren. Het is een wolvin; ze blijft op enkele meters afstand van je staan, midden op het pad, jou fixerend met twee ogen waarin de maan zich spiegelt. Uit haar keel klinkt een fel gegrom. >save Enter a file name. Default is "baron.sav": Ok. >praat met wolvin (1) Grom kwaad en dreigend. (2) Grom zachtjes en kalmerend. (3) Huil droevig tot de maan. Selecteer een optie >> 1 De wolvin zet haar nekharen overeind en gromt fel terug. Haar spieren zijn gespannen, klaar voor de sprong. (1) Val haar aan. (2) Grom nogmaals, fel. (3) Bied haar je keel aan. Selecteer een optie >> 2 De wolvin open haar bek, twee rijen scherpe tanden ontblotend. Vanuit het bos sluipt een tweede gestalte naar haar toe: een nog jonge wolf, uitzonderlijk mager. Snel en plotseling als een bliksemschicht springt de wolvin je naar de keel. Je valt achterover, en zij staat bovenop je. Haar scherpe tanden zetten zich in je keel en je voelt, vol afschuw, hoe je luchtpijp aan stukken wordt gescheurd, hoe warm, zoet bloed over je tong stroomt, hoe je naar adem hapt als een vis op het droge, hoe de tanden van het uitgehongerde jonge wolfje je buik openrijten op zoek naar je dampende ingewanden, voordat alles zwart wordt. Het warme, zoete bloed stroomt over je tong. Hongerig scheur je hompen vlees uit het lichaam en verorbert ze. Naast je begint ook je kind te smullen van het vlees van de prooi, het eerste wat hij, afgezien van een halve woelmuis, in een week binnen heeft gekregen. Je draait je naar hem toe, en likt zijn vacht. Hij gromt tevreden, en gaat dan verder met eten. Hij ziet geen zorgen meer, en waant zich veilig. Maar jij weet beter. Zolang de jager in het grote stenen huis zit zijn jullie geen van beiden veilig. En nu dit onverwachte maal je nieuwe kracht heeft gegeven, is het tijd met hem af te rekenen. >load Enter a file name. Default is "baron.sav": Ok. > Pardon? >wacht Er is geen tijd te verliezen. De wolvin open haar bek, twee rijen scherpe tanden ontblotend. Vanuit het bos sluipt een tweede gestalte naar haar toe: een nog jonge wolf, uitzonderlijk mager. >praat met wolvin (1) Grom kwaad en dreigend. (2) Grom zachtjes en kalmerend. (3) Huil droevig tot de maan. Selecteer een optie >> 1 De wolvin zet haar nekharen overeind en gromt fel terug. Haar spieren zijn gespannen, klaar voor de sprong. (1) Val haar aan. (2) Grom nogmaals, fel. (3) Bied haar je keel aan. Selecteer een optie >> 2 Snel en plotseling als een bliksemschicht springt de wolvin je naar de keel. Je valt achterover, en zij staat bovenop je. Haar scherpe tanden zetten zich in je keel en je voelt, vol afschuw, hoe je luchtpijp aan stukken wordt gescheurd, hoe warm, zoet bloed over je tong stroomt, hoe je naar adem hapt als een vis op het droge, hoe de tanden van het uitgehongerde jonge wolfje je buik openrijten op zoek naar je dampende ingewanden, voordat alles zwart wordt. Het warme, zoete bloed stroomt over je tong. Hongerig scheur je hompen vlees uit het lichaam en verorbert ze. Naast je begint ook je kind te smullen van het vlees van de prooi, het eerste wat hij, afgezien van een halve woelmuis, in een week binnen heeft gekregen. Je draait je naar hem toe, en likt zijn vacht. Hij gromt tevreden, en gaat dan verder met eten. Hij ziet geen zorgen meer, en waant zich veilig. Maar jij weet beter. Zolang de jager in het grote stenen huis zit zijn jullie geen van beiden veilig. En nu dit onverwachte maal je nieuwe kracht heeft gegeven, is het tijd met hem af te rekenen. >quit Weet je zeker dat je wilt stoppen? j Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051108 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051108 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Het voorportaal van de grot De kleine hal is door mensen uitgehouwen en met zwart marmer bekleed. Twee bronzen deuren in het zuiden sluiten de uitgang hermetisch af; in het noorden leidt een smalle grot naar de vurige woonstee van de draak. De grond hier is bezaaid met geblakerde botten en schedels, die flikkerende schaduwen zuidwaarts werpen. >n Je probeert om de menselijke beenderen heen te stappen, maar kan niet voorkomen dat er bij elke stap verschillende breken onder het gewicht van jou en je wapenrusting. Een lage doorgang De grot is laag, en je moet bukken om er doorheen te lopen. Op de vloer ligt een dikke laag as. De vlammen die overal in de grote zaal in het noorden uit spleten in de grond komen zijn haast verblindend fel, en de hitte is enorm. Het zweet breekt je aan alle kanten uit. In het zuiden ligt de betrekkelijke koelte van het halletje. >pleeg zelfmoord Je wilt geen zelfmoord plegen. >n Met de bijl stevig in je handen geklemd, het vizier van je helm opengeklapt zoals een man van eer betaamt, treed je de draak tegemoet. Een ondergrondse zaal De zaal is tientallen meters hoog, en honderden meters breed en diep. De grond is bedekt met een dikke laag as, behalve waar brede spleten de rots doorklieven. Metershoge vlammen schieten uit deze spleten omhoog. De hitte is bijna ondraaglijk. In het midden van de zaal staat de draak, een enorm roodgeschubd monster. Hij draait zijn kop naar je toe, en staart je met twee grote gele ogen aan. >sla draak Met de bijl geheven stap je af op de draak, vastbesloten hem een kopje kleiner te maken. Het ondier kijkt je aan met een priemende blik, en opent zijn bek. Decimeters lange tanden staan in twee rijen achter elkaar, en diep in het duister van zijn keelgat lijkt een vuur te branden. Maar je laat je niet intimideren, en blijft met ferme passen op hem aflopen. Dan - zo snel en plotseling dat je niet eens meer kan proberen om weg te duiken - barst het vuur naar buiten, uit de bek van de draak, een straal van tientallen meters die je van top tot teen omhult. De pijn doet je naar adem happen. >pleeg zelfmoord De pijn, het licht, de draak - alles verdwijnt naar de achtergrond wanneer je je terugtrekt in de innerlijke kalmte van je ziel. Je hebt verloren, je queeste is mislukt; je kan alleen nog de eer aan jezelf houden. Rustig, bedaard, met snelheid en precisie maak je je klaar. De helm zet je af. Je houdt de bijl stevig vast, draait het blad naar je toe, en slaat met een enkele klap je eigen hoofd doormidden. [Druk op een toets.] DE BARON Een interactief verhaal geschreven door Victor Gijsbers. Chi l'anima mi lacera? Chi m'agita le viscere? Che strazio, ohimè, che smania! Che inferno, che terror! "Wie verscheurt mijn ziel? Wie windt mijn hart zo op? Wat een kwelling, wat een waanzin! Wat een hel! Welk een verschrikking!" Uit de opera "Don Giovanni" Tekst: Lorenzo da Ponte Muziek: Wolfgang A. Mozart Twee doordringende dissonanten, kort na elkaar, wekken je uit je onrustige slaap. Na de tweede toon zwijgt de kerkklok en de stilte van de winternacht nestelt zich weer in het dorp. Je wrijft de slaap uit je ogen. Uiterst voorzichtig stap je uit bed, opdat je je vrouw Hilde niet wakker maakt. Zij zou je zeker proberen te stoppen. In je slaapkamer Het zwakke schijnsel van de maan dat door het raam naar binnen valt hult de meubels in de slaapkamer in een mantel van onwereldse schoonheid. Alleen het zachte ademen van je echtgenote in het grote ledikant doorbreekt de stilte. Naast de zware eiken kledingkast bevindt zich de deur naar de overloop in het noorden. In de onverwarmde kamer is het ijzig koud. Je ziet een stoel (met daarop je werkkleding) en een vuren nachtkastje. >quit Weet je zeker dat je wilt stoppen? j Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051108 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051108 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Aan de noordkant van de overloop is, dicht, de rood geschilderde deur naar de kamer van Maartje. Naast de trap naar beneden staat een houten kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst je beschuldigend aanstaart. >sla baron Woedend sla je met je vuist op het gezicht van de baron dat in het glas van de spiegel gereflecteerd wordt. De spiegel barst, en valt in gruzelementen en één enkele grote scherf uiteen. >pak scherf Gepakt. >pleeg zelfmoord Je wilt geen zelfmoord plegen. >snijd mij Welk voorwerp bedoel je precies als je zegt "snijd jezelf met"? >scherf Je staart even naar het vlijmscherpe stuk glas, maar je weet dat er niets anders op zit. Je zet de punt van de scherf in de huid van je pols, precies waar de slagader zich bevindt, en drukt. Een druppel bloed welt op uit het kleine gaatje. Heb je de moed om hiermee door te gaan? (1) Ja. Ik ben er sterk genoeg voor. (2) Nee. Ik kan het niet. Selecteer een optie >> 1 Met een felle haal snijd je in de richting van je arm, zodat je slagader over een lengte van centimeters open ligt. Felrood bloed spuit naar buiten, over je handen, over de scherf, over je nachthemd, over de grond. Je zakt op je knieën in elkaar. Nu is het alleen nog een kwestie van tijd. Terwijl je leven langzaam wegvloeit komen er vragen bij je op, vragen waarop je het antwoord nu heel helder kan zien. Was dit de gemakkelijke uitweg? (1) Ja. Ik was niet in staat te blijven leven met deze schuld. (2) Nee. Het was het moeilijkste offer dat ik ooit bracht. Selecteer een optie >> 1 Zal Maartje je ooit vergeven? (1) Nee. Of ik haar leven nu voor altijd verpest heb of niet, ze zal me altijd blijven haten. (2) Ja. Met de tijd helen de wonden en neemt haar haat af; en misschien zal er een dag komen dat ze me een heel klein beetje zal begrijpen, en een heel klein beetje medelijden - of zelfs liefde - zal voelen. Selecteer een optie >> 1 *** EINDE *** Wil je een HERSTART, een oud spel INLEZEN of een EINDE aan het spel maken? > quit Geef alsjeblieft een van bovenstaande antwoorden. > einde Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051108 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051108 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Aan de noordkant van de overloop is, dicht, de rood geschilderde deur naar de kamer van Maartje. Naast de trap naar beneden staat een houten kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst je beschuldigend aanstaart. >sla spiegel Woedend sla je met je vuist op het gezicht van de baron dat in het glas van de spiegel gereflecteerd wordt. De spiegel barst, en valt in gruzelementen en één enkele grote scherf uiteen. >snijd mij met scherf (eerst de scherf oppakkend) Je staart even naar het vlijmscherpe stuk glas, maar je weet dat er niets anders op zit. Je zet de punt van de scherf in de huid van je pols, precies waar de slagader zich bevindt, en drukt. Een druppel bloed welt op uit het kleine gaatje. Heb je de moed om hiermee door te gaan? (1) Ja. Ik ben er sterk genoeg voor. (2) Nee. Ik kan het niet. Selecteer een optie >> 1 Met een felle haal snijd je in de richting van je arm, zodat je slagader over een lengte van centimeters open ligt. Felrood bloed spuit naar buiten, over je handen, over de scherf, over je nachthemd, over de grond. Je zakt op je knieën in elkaar. Nu is het alleen nog een kwestie van tijd. Terwijl je leven langzaam wegvloeit komen er vragen bij je op, vragen waarop je het antwoord nu heel helder kan zien. Was dit de gemakkelijke uitweg? (1) Ja. Ik was niet in staat te blijven leven met deze schuld. (2) Nee. Het was het moeilijkste offer dat ik ooit bracht. Selecteer een optie >> 1 Zal Maartje je ooit vergeven? (1) Nee. Of ik haar leven nu voor altijd verpest heb of niet, ze zal me altijd blijven haten. (2) Ja. Met de tijd helen de wonden en neemt haar haat af; en misschien zal er een dag komen dat ze me een heel klein beetje zal begrijpen, en een heel klein beetje medelijden - of zelfs liefde - zal voelen. Selecteer een optie >> 1 *** EINDE *** Wil je een HERSTART, een oud spel INLEZEN, het MENU (met informatie over hulpverlening) bekijken of een EINDE aan het verhaal maken? > menu Geef alsjeblieft een van bovenstaande antwoorden. > quit Geef alsjeblieft een van bovenstaande antwoorden. > einde Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051108 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051108 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Aan de noordkant van de overloop is, dicht, de rood geschilderde deur naar de kamer van Maartje. Naast de trap naar beneden staat een houten kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst je beschuldigend aanstaart. >n (de deur naar Maartjes kamer openend) In Maartjes kamer In het schemerig duister staan de meubels van Maartje er liefdeloos bij. Het poppenhuis, al jaren onaangeroerd, kwijnt weg in een hoek, terwijl het bed en het bureau niets zijn dan gebruiksvoorwerpen. Alles lijkt te wachten op het zwarte schouwspel dat zich in de al te doorzichtige duisternis zal voltrekken. Vanuit het bed staart Maartje je emotieloos aan. Je ziet een knuffelbeer. >z Waarom loop je de gang op? (1) Het is me gelukt me te beheersen. Ik heb de lust overwonnen. (2) Ik loop alleen even terug om iets te halen. Selecteer een optie >> 1 Terwijl elke vezel van je lichaam schreeuwt dat je je bij Maartje neer moet vleien en één met haar moet worden, draai je je om en loop je weg. Je bent sterker dan de lust. Je bent sterker. Is de band van de lust nu voorgoed gebroken? (1) Ja. Dit was de laatste nacht dat ik de tocht heb ondernomen. (2) Nee. Deze strijd zal nog vele malen gestreden moeten worden. Selecteer een optie >> 1 Kan Maartje je ooit je daden vergeven? (1) Nee. Of ik haar leven nu voor altijd verpest heb of niet, ze zal me altijd blijven haten. (2) Ja. Met de tijd helen de wonden en neemt haar haat af; en misschien zal er een dag komen dat ze me een heel klein beetje zal begrijpen, en een heel klein beetje medelijden - of zelfs liefde - zal voelen. Selecteer een optie >> 1 Zal jullie gezin nog normaal en gelukkig kunnen worden? (1) Het zal tijd kosten, maar het zal gebeuren. Zelfs de ergste wonden helen. (2) Nee, als Maartje haar leven weet terug te vinden dan zal dat buiten ons gezin zijn. Selecteer een optie >> 1 *** EINDE *** Wil je een HERSTART, een oud spel INLEZEN, het MENU (met informatie over hulpverlening) bekijken of een EINDE aan het verhaal maken? > menu [No text written for this option.] [Druk alstublieft op de SPATIEBALK.] [No text written for this option.] [Druk alstublieft op de SPATIEBALK.] Wil je een HERSTART, een oud spel INLEZEN, het MENU (met informatie over hulpverlening) bekijken of een EINDE aan het verhaal maken? > quit Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051108 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051108 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Aan de noordkant van de overloop is, dicht, de rood geschilderde deur naar de kamer van Maartje. Naast de trap naar beneden staat een houten kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst je beschuldigend aanstaart. >sla spiegel Woedend sla je met je vuist op het gezicht van de baron dat in het glas van de spiegel gereflecteerd wordt. De spiegel barst, en valt in gruzelementen en één enkele grote scherf uiteen. >snijd mij met glas (de scherf) (eerst de scherf oppakkend) Je staart even naar het vlijmscherpe stuk glas, maar je weet dat er niets anders op zit. Je zet de punt van de scherf in de huid van je pols, precies waar de slagader zich bevindt, en drukt. Een druppel bloed welt op uit het kleine gaatje. Heb je de moed om hiermee door te gaan? (1) Ja. Ik ben er sterk genoeg voor. (2) Nee. Ik kan het niet. Selecteer een optie >> 1 Met een felle haal snijd je in de richting van je arm, zodat je slagader over een lengte van centimeters open ligt. Felrood bloed spuit naar buiten, over je handen, over de scherf, over je nachthemd, over de grond. Je zakt op je knieën in elkaar. Nu is het alleen nog een kwestie van tijd. Terwijl je leven langzaam wegvloeit komen er vragen bij je op, vragen waarop je het antwoord nu heel helder kan zien. Was dit de gemakkelijke uitweg? (1) Ja. Ik was niet in staat te blijven leven met deze schuld. (2) Nee. Het was het moeilijkste offer dat ik ooit bracht. Selecteer een optie >> 1 Zal Maartje je ooit vergeven? (1) Nee. Of ik haar leven nu voor altijd verpest heb of niet, ze zal me altijd blijven haten. (2) Ja. Met de tijd helen de wonden en neemt haar haat af; en misschien zal er een dag komen dat ze me een heel klein beetje zal begrijpen, en een heel klein beetje medelijden - of zelfs liefde - zal voelen. Selecteer een optie >> 1 *** EINDE *** Wil je een HERSTART, een oud spel INLEZEN, het MENU (nu aangevuld met informatie over hulpverlening voor slachtoffers en daders) bekijken of een EINDE aan het verhaal maken? > menu [No text written for this option.] [Druk alstublieft op de SPATIEBALK.] Wil je een HERSTART, een oud spel INLEZEN, het MENU (nu aangevuld met informatie over hulpverlening voor slachtoffers en daders) bekijken of een EINDE aan het verhaal maken? > quit Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051108 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051108 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Aan de noordkant van de overloop is, dicht, de rood geschilderde deur naar de kamer van Maartje. Naast de trap naar beneden staat een houten kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst je beschuldigend aanstaart. >n (de deur naar Maartjes kamer openend) In Maartjes kamer In het schemerig duister staan de meubels van Maartje er liefdeloos bij. Het poppenhuis, al jaren onaangeroerd, kwijnt weg in een hoek, terwijl het bed en het bureau niets zijn dan gebruiksvoorwerpen. Alles lijkt te wachten op het zwarte schouwspel dat zich in de al te doorzichtige duisternis zal voltrekken. Vanuit het bed staart Maartje je emotieloos aan. Je ziet een knuffelbeer. >z Waarom loop je de gang op? (1) Het is me gelukt me te beheersen. Ik heb de lust overwonnen. (2) Ik loop alleen even terug om iets te halen. Selecteer een optie >> 1 Terwijl elke vezel van je lichaam schreeuwt dat je je bij Maartje neer moet vleien en één met haar moet worden, draai je je om en loop je weg. Je bent sterker dan de lust. Je bent sterker. Is de band van de lust nu voorgoed gebroken? (1) Ja. Dit was de laatste nacht dat ik de tocht heb ondernomen. (2) Nee. Deze strijd zal nog vele malen gestreden moeten worden. Selecteer een optie >> 1 Kan Maartje je ooit je daden vergeven? (1) Nee. Of ik haar leven nu voor altijd verpest heb of niet, ze zal me altijd blijven haten. (2) Ja. Met de tijd helen de wonden en neemt haar haat af; en misschien zal er een dag komen dat ze me een heel klein beetje zal begrijpen, en een heel klein beetje medelijden - of zelfs liefde - zal voelen. Selecteer een optie >> 1 Zal jullie gezin nog normaal en gelukkig kunnen worden? (1) Het zal tijd kosten, maar het zal gebeuren. Zelfs de ergste wonden helen. (2) Nee, als Maartje haar leven weet terug te vinden dan zal dat buiten ons gezin zijn. Selecteer een optie >> 1 *** EINDE *** Wil je een HERSTART, een oud spel INLEZEN, het MENU (met informatie over hulpverlening, en over de gedachte achter "De baron") bekijken of een EINDE aan het verhaal maken? > menu [No text written for this option.] [Druk alstublieft op de SPATIEBALK.] Wil je een HERSTART, een oud spel INLEZEN, het MENU (met informatie over hulpverlening, en over de gedachte achter "De baron") bekijken of een EINDE aan het verhaal maken? > quit Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051109 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051109 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Het voorportaal van de grot De kleine hal is door mensen uitgehouwen en met zwart marmer bekleed. Twee bronzen deuren in het zuiden sluiten de uitgang hermetisch af; in het noorden leidt een smalle grot naar de vurige woonstee van de draak. De grond hier is bezaaid met geblakerde botten en schedels, die flikkerende schaduwen zuidwaarts werpen. >menu [No text written for this option.] [Druk alstublieft op de SPATIEBALK.] Het voorportaal van de grot De kleine hal is door mensen uitgehouwen en met zwart marmer bekleed. Twee bronzen deuren in het zuiden sluiten de uitgang hermetisch af; in het noorden leidt een smalle grot naar de vurige woonstee van de draak. De grond hier is bezaaid met geblakerde botten en schedels, die flikkerende schaduwen zuidwaarts werpen. >quit Weet je zeker dat je wilt stoppen? j Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051109 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051109 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Het voorportaal van de grot De kleine hal is door mensen uitgehouwen en met zwart marmer bekleed. Twee bronzen deuren in het zuiden sluiten de uitgang hermetisch af; in het noorden leidt een smalle grot naar de vurige woonstee van de draak. De grond hier is bezaaid met geblakerde botten en schedels, die flikkerende schaduwen zuidwaarts werpen. >manu Dat is geen werkwoord dat ik ken. >menu De informatie in dit deel van het menu kunt u beter niet lezen voordat u minimaal éénmaal "De Baron" geheel gelezen en verwekt hebt. De 'walkthroughs' geven aan hoe u op verschillende manieren door het hele verhaal kunt komen, en vernietigen zo de kracht van het zelf ontdekken. De ontwerpfilosofie behandelt het doel dat ik poogde te bereiken met het schrijven van "De baron", en ook dat kan men beter pas naderhand te weten komen om het verhaal zelf zonder preconcepties tegemoet te kunnen treden. [Druk alstublieft op de SPATIEBALK.] Het voorportaal van de grot De kleine hal is door mensen uitgehouwen en met zwart marmer bekleed. Twee bronzen deuren in het zuiden sluiten de uitgang hermetisch af; in het noorden leidt een smalle grot naar de vurige woonstee van de draak. De grond hier is bezaaid met geblakerde botten en schedels, die flikkerende schaduwen zuidwaarts werpen. >quit Weet je zeker dat je wilt stoppen? j Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051109 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051109 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Het voorportaal van de grot De kleine hal is door mensen uitgehouwen en met zwart marmer bekleed. Twee bronzen deuren in het zuiden sluiten de uitgang hermetisch af; in het noorden leidt een smalle grot naar de vurige woonstee van de draak. De grond hier is bezaaid met geblakerde botten en schedels, die flikkerende schaduwen zuidwaarts werpen. >blader in bijl De strijdbijl is vlijmscherp en is zo zwaar dat slechts weinigen hem op kunnen tillen; maar jij kan hem met dodelijke snelheid en precisie hanteren. >quit Weet je zeker dat je wilt stoppen? j Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051109 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051109 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Het voorportaal van de grot De kleine hal is door mensen uitgehouwen en met zwart marmer bekleed. Twee bronzen deuren in het zuiden sluiten de uitgang hermetisch af; in het noorden leidt een smalle grot naar de vurige woonstee van de draak. De grond hier is bezaaid met geblakerde botten en schedels, die flikkerende schaduwen zuidwaarts werpen. >quit Weet je zeker dat je wilt stoppen? j Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051109 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051109 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Het voorportaal van de grot De kleine hal is door mensen uitgehouwen en met zwart marmer bekleed. Twee bronzen deuren in het zuiden sluiten de uitgang hermetisch af; in het noorden leidt een smalle grot naar de vurige woonstee van de draak. De grond hier is bezaaid met geblakerde botten en schedels, die flikkerende schaduwen zuidwaarts werpen. >n Je probeert om de menselijke beenderen heen te stappen, maar kan niet voorkomen dat er bij elke stap verschillende breken onder het gewicht van jou en je wapenrusting. Een lage doorgang De grot is laag, en je moet bukken om er doorheen te lopen. Op de vloer ligt een dikke laag as. De vlammen die overal in de grote zaal in het noorden uit spleten in de grond komen zijn haast verblindend fel, en de hitte is enorm. Het zweet breekt je aan alle kanten uit. In het zuiden ligt de betrekkelijke koelte van het halletje. >n Met de bijl stevig in je handen geklemd, het vizier van je helm opengeklapt zoals een man van eer betaamt, treed je de draak tegemoet. Een ondergrondse zaal De zaal is tientallen meters hoog, en honderden meters breed en diep. De grond is bedekt met een dikke laag as, behalve waar brede spleten de rots doorklieven. Metershoge vlammen schieten uit deze spleten omhoog. De hitte is bijna ondraaglijk. In het midden van de zaal staat de draak, een enorm roodgeschubd monster. Hij draait zijn kop naar je toe, en staart je met twee grote gele ogen aan. >n De enige uitgang ligt in het zuiden. De draak draait zich naar je toe, en stapt met logge passen op je af. Hij opent zijn bek en stoot een kreet uit die de hele grot op zijn grondvesten doet schudden. Even wankel je, maar je weet je evenwicht te hervinden. >n De enige uitgang ligt in het zuiden. Een immense straal vuur spuit uit de bek van de draak, langs zijn scherpe tanden, en omringt je volledig. De pijn doet je naar adem happen. >n Je rent in het wilde weg rond, overmand door paniek. Je ziet nauwelijks waar je heen gaat, alles is vuur, vlammen, rook, flikkerend licht. Je struikelt, valt, springt overeind - de angst geeft je zoveel kracht dat je het harnas nauwelijks voelt. Je rent verder in een willekeurige richting, dan, plotseling, stap je in het niets en val je voorover een kloof in. Wanhopig probeer je iets te grijpen, houvast te krijgen, maar de wanden zijn glad en zonder uitsteeksels, en je valt, dieper en dieper. Rook en zwaveldampen vullen de spleet en benemen je de adem. Je hoest en proest, hapt naar lucht, maar krijgt alleen de giftige dampen binnen. Nog voor je de bodem bereikt hebt verlies je het bewustzijn. [Druk op een toets.] DE BARON Een interactief verhaal geschreven door Victor Gijsbers. Chi l'anima mi lacera? Chi m'agita le viscere? Che strazio, ohimè, che smania! Che inferno, che terror! "Wie verscheurt mijn ziel? Wie windt mijn hart zo op? Wat een kwelling, wat een waanzin! Wat een hel! Welk een verschrikking!" Uit de opera "Don Giovanni" Tekst: Lorenzo da Ponte Muziek: Wolfgang A. Mozart Twee doordringende dissonanten, kort na elkaar, wekken je uit je onrustige slaap. Na de tweede toon zwijgt de kerkklok en de stilte van de winternacht nestelt zich weer in het dorp. Je wrijft de slaap uit je ogen. Uiterst voorzichtig stap je uit bed, opdat je je vrouw Hilde niet wakker maakt. Zij zou je zeker proberen te stoppen. In je slaapkamer Het zwakke schijnsel van de maan dat door het raam naar binnen valt hult de meubels in de slaapkamer in een mantel van onwereldse schoonheid. Alleen het zachte ademen van je echtgenote in het grote ledikant doorbreekt de stilte. Naast de zware eiken kledingkast bevindt zich de deur naar de overloop in het noorden. In de onverwarmde kamer is het ijzig koud. Je ziet een stoel (met daarop je werkkleding) en een vuren nachtkastje. >n (de deur naar de overloop openend) Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Maanlicht schijnt naar binnen door de open deur naar de slaapkamer in het zuiden. Aan de noordkant van de overloop leidt een rood geschilderde deur naar de kamer van je dochter Maartje. Naast de trap naar beneden staat een elegant kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst prijkt. >l Behoedzaam zoek je je weg door de duisternis naar beneden. In de gang neem je even de tijd om je lange winterjas aan te trekken, en dan open je de voordeur en stap je naar buiten de tuin in. In de tuin Ook je voortuin is bedolven onder een dikke laag sneeuw, die alle planten aan het zicht onttrekt. Alleen een paar kale struiken die zich tegen het tuinhek aan schurken steken door de witte deken heen. Achter je leidt de voordeur terug het huis in, terwijl de weg naar het oosten zich door het dorp en het woud heen naar het kasteel van de baron slingert. Vanuit zijn onbereikbare hoogte kijkt de maan verwijtend op je neer. Het uiterste puntje van de kerktoren steekt boven de huizen aan de overkant uit. Je ziet een brievenbus (die dicht is) en een bijl. >o Heel even aarzel je, maar dan stap je vastbesloten de weg naar het donkere woud op. In het dorp is geen teken van leven te bekenen. Langzaam wordt je boos op al je buren en mededorpelingen. Waar zijn ze wanneer je ze nodig hebt? Waarom is er niet één bij die het lef heeft Maartje te bevrijden? Een gebrek aan liefde - dat is wat mensen in staat stelt de problemen van anderen te negeren. Iedereen weet wat er aan de hand is, maar niemand doet iets, omdat niemand zich verantwoordelijk voelt. Na enkel minuten bereik je de rand van het bos. Alsof je de donkere muil van een enorm en kwaadaardig beest in loopt, zo is het om het pad onder het overhangende bladerdek van de naaldbomen te volgen. Het licht van de maan bereikt de grond nauwelijks, en meermaals struikel je over grote takken die als valstrikken onder de sneeuw liggen te wachten. Met ferme tred stap je verder, terwijl je probeert te bedenken hoe je het gemakkelijkst het kasteel van de baron in kan komen. Dan wordt je uit je overpeinzingen opgeschrikt door het gehuil van wolven. Het is moeilijk schatten, maar je zou verbaasd zijn als ze meer dan een kilometer van je verwijderd zijn. En het is nog zeker tien kilometer oostwaards naar het kasteel van de baron. Lopend op een pad in het woud Op de meest zonnige dagen is het al schemerig in dit dichte naaldbos, en in het holst van deze winternacht is het pikdonker. Een nauwelijks als zodanig herkenbaar pad loopt van het dorp in het westen naar het kasteel in het oosten. Te dichtbij, van links, klinkt het gehuil van een roede wolven. In dit jaargetij is er geen wild te vinden, en zijn de wolven hongerig, brutaal en zelfs voor mensen gevaarlijk. >o Op een pad in het woud Het pad is hier smal en kronkelig, en in de sneeuw nauwelijks te herkennen. Maanlicht schijnt slechts hier en daar tussen de beladen takken van de dennen door. Oostwaarts ligt het kasteel van de baron; naar het westen leiden je voetstappen terug naar het dorp. Vanuit de bomen aan de linkerkant van het pad springt plots een donkere schim naar voren. Het is een wolvin; ze blijft op enkele meters afstand van je staan, midden op het pad, jou fixerend met twee ogen waarin de maan zich spiegelt. Uit haar keel klinkt een fel gegrom. >o Weet je zeker dat je wilt proberen door te lopen over het pad, langs de wolvin? j Voetje voor voetje schuifel je zo dicht mogelijk langs de bomen. De wolvin gromt vervaarlijk, en draait met je mee. "Geen angst tonen!", houd je jezelf voor. Honden kunnen angst ruiken, en wolven zijn eigenlijk net wildere en slimmere honden. Of dat vertelt je jezelf toch. Je houdt je gezicht strak in de plooi, en zonder je te haasten, maar ook zonder bangelijke bewegingen te maken, loop je verder, langs het punt waar je het dichtst bij de wolvin bent en dan een paar meter verder. Je hart slaat zo wild dat je verbaasd bent je ribben niet te horen kraken. Achteruit, met je gezicht naar de wolvin toe, loop je verder langs het pad. Rustig. Zonder te rennen. Alsof je haar geen moment hebt gevreesd. Zij blijft stokstijf staan, en kijkt je na totdat je uit het zich verdwenen bent. Maar ze komt je niet achterna. Op een pad in het woud Vanaf dit stuk van het kronkelige bospad kan je het kasteel van de baron in het oosten zien oprijzen. Het silhouet met de drie scheve torens staat afgetekend tegen de sterrenhemel. Een spoor van voetstappen - de jouwe - geeft het pad in het westen aan. Hier, zo dicht bij het domein van de baron, zijn zelfs de wolven stil. >o Bij de poort van het kasteel De ophaalbrug van het kasteel is neergelaten, twintig meter houten planken waarmee je de diepe slotgracht in het noorden kunt oversteken. Aan het andere einde bewaakt de massieve toegangspoort de ingang tot het slot, maar de deuren staan wagenwijd open. De drie torens lijken vanaf hier tot aan de hemel te reiken, en de vele waterspuwers en gargouilles die de muren bevolken staren onvriendelijk op je neer. Het geluid van vleugelslagen doet je omhoog kijken, waar de kantelen, torens en monsterlijk grote waterspuwers van het kasteel zich aftekenen tegen de sterrenhemel. Eén van de gargouilles heeft zijn vleugels gespreid, en zeilt met trage slagen naar de ophaalbrug beneden. Enkele meters voor je landt hij, een stenen demon zo groot als een man. Twee inktzwarte ogen staren je aandachtig aan. Dan zegt de gargouille met een stem als scheurende rots: "Het vereist moed om je niet van je pad te laten afbrengen. Maar als je de confrontatie nooit aangaat, blijf je dan niet altijd in cirkels lopen?" (1) "Als je leven genoegzaam en prettig is, waarom zou je dan confrontaties willen aangaan? Wat is er mis met een cirkel, zolang de cirkel niet te moeilijk te bewandelen is?" (2) "Mijn doel is helder, en mijn pad is recht. Ik ben hier om mijn dochter te halen, en ik zal een confrontatie met de baron niet schuwen." (3) "Het belangrijkste is trouw te blijven aan jezelf, en je niet door krachten van buiten van het pad te laten brengen waar je eigen innerlijk je op gestuurd heeft. Authenticiteit gaat boven alles, ook als zij in cirkels leidt." Selecteer een optie >> 1 De gargouille kijkt bedachtzaam, alsof hij je antwoord in overweging neemt. Dan knikt hij kort. "Opnieuw kom je hier, om opnieuw hetzelfde te bereiken. Geloof je nog dat het ooit anders zal aflopen?" (1) "Je vergist je. Dit is de eerste maal dat ik hier kom." (2) "'Opnieuw'? Bedoel je dat ik al vaker hier geweest ben, al vaker het kasteel van de baron ben binnen gedrongen?" (3) "Opnieuw en opnieuw en opnieuw, en zo door de eeuwigheid, totdat het me lukt er een einde aan te maken. Er is altijd nog een kans." (4) "Nee, ik kan niet veranderen. Ik heb het geprobeerd, dat weet je. Maar de cirkel van het noodlot is te sterk: ik ben gedoemd voor eeuwig rond te lopen, en met elke rondgang verf ik mijn ziel een tint zwarter." Selecteer een optie >> 1 "Dus je bent het weer vergeten." In de onaardse bas van de gargouille klinkt vermoeidheid en medelijden mee. "Elke nacht kom je hier, elke nacht spreek ik met je, elke nacht verlies je het gevecht, en elke volgende nacht sta je weer vol naïeve moed voor mijn neus. Als je je ogen voor je eigen daden blijft sluiten zal je nooit jezelf overwinnen!" (1) [Stellig] "Zwijg, duivel! Ik ben hier voor de eerste maal, en jouw leugens kunnen mij de moed niet doen verliezen." (2) [Met een ondertoon van paniek] "Nee, nee, je vergist je of probeert mij te bedriegen! Ik ben hier nog nooit eerder geweest, en het zal ook niet nodig zijn dat ik hier vaker kom!" (3) Probeer je te herinneren of je hier inderdaad al eerder geweest bent. Selecteer een optie >> 1 "Zoals je wilt." Met een krakend geluid buigt het stenen monster respectvol zijn hoofd. "Ik denk niet dat je zal slagen, maar wie weet - het leven kent vele verrassingen. Laat mij je niet langer ophouden... tenzij... tenzij ik je een vraag over mijn eigen probleem mag stellen?" (1) "Ik heb geen tijd voor jou en je on-leven, gedrocht. Mijn dochter wacht op mij." (2) "Een paar momenten kan ik wel verliezen. Vertel me wat je op je hart hebt." Selecteer een optie >> 1 "Natuurlijk. Zoals gezegd, ik zal je niet langer storen" Hij draait zich om, en met enkele slagen van zijn zwarte vleugels stijgt hij op, cirkelt rond het kasteel en verdwijnt in het duister van de nacht. >n De hal van het kasteel Achter een façade van gaafheid gaat een heuse ruïne schuil. De helft van de muren van de geheel lege hal is ingestort, en de maan schijnt ongehinderd naar binnen langs het skelet van een dak. De rest van het kasteel is er niet beter aan toe: grote, ondergesneeuwde hopen steen geven aan waar vroeger gebouwen hebben gestaan. Alleen in het oosten leidt een doorgang naar een zaal die nog redelijk intact is. Van het gebouw in het westen staan nog een aantal muren overeind, en in het noordwesten kronkelt een smal pad tussen een rotsblok en een massief beeld door naar de binnenplaats. >w Geruïneerd bijgebouw Afbrokkelende muurtjes steken boven het puin uit, suggesties van de oude glorie van het gebouw. Nu is er geen enkel teken van leven meer, en alleen de stenen herinneren zich nog hoe hier ooit de bedienden leefden, lachten en de liefde bedreven. Wat over is van de grote hal van het kasteel ligt in het oosten; in het noorden kan je je tussen de resten van de ruïne door een weg naar de binnenplaats banen. In een hoek van de ruïne ligt een hoop stenen die niet door sneeuw bedekt is. Je ziet ook een doorweekte pagina. >duw tegen stenen De stenen zijn zwaar, maar met de nodige moeite lukt het je om hen opzij te duwen en te rollen. Onder de stapel blijkt een metalen luik in de grond te zitten. >l (het luik openend) Een vochtige kerker In het zwakke schijnsel dat door het luik komt kan je net ontwaren dat dit een kerker is geweest. Langs één van de muren bakent traliewerk een kleine cel af, waarin je nog botten, ketens en - vreemd genoeg - een uitgemergelde moederpop ziet liggen. Aan de andere kant van de kerker staan twee martelwerktuigen: een rek en een ijzeren maagd. Waterdruppels vallen met onregelmatige tussenpozen van het plafond op de koude stenen vloer. Je hoort het zwijgen van verstilde stemmen. Op het rek is een uitgerekte vaderpop. >open maagd Je opent de zware metalen deuren van de ijzeren maagd, die van binnen met scherpe punten bezet zijn. Ook de binnenkant van de maagd zelf zit vol metalen punten. Gespiest op één van hen hangt een kleine dochterpop. >maak vaderpop los Dat kun je alleen met een levend wezen doen. >actions [Action listing on.] >maak vaderpop los [Giving uitgerekte vaderpop ~phrase_matched] [Giving uitgerekte vaderpop phrase_matched] [Moving luik to Een vochtige kerker] [Moving luik to Een vochtige kerker] [Giving uitgerekte vaderpop ~phrase_matched] [Giving uitgerekte vaderpop phrase_matched] [Moving luik to Een vochtige kerker] [Moving luik to Een vochtige kerker] [Giving uitgerekte vaderpop ~phrase_matched] [Giving uitgerekte vaderpop phrase_matched] [Moving luik to Een vochtige kerker] [Moving luik to Een vochtige kerker] [Giving uitgerekte vaderpop ~phrase_matched] [Giving uitgerekte vaderpop phrase_matched] [Moving luik to Een vochtige kerker] [Moving luik to Een vochtige kerker] [Giving uitgerekte vaderpop ~phrase_matched] [Giving uitgerekte vaderpop phrase_matched] Dat kun je alleen met een levend wezen doen. >bevrijd vaderpop [Moving luik to Een vochtige kerker] [Moving luik to Een vochtige kerker] Dat is geen werkwoord dat ik ken. >pak vaderpop [Moving luik to Een vochtige kerker] [Moving luik to Een vochtige kerker] [Giving uitgerekte vaderpop ~phrase_matched] [Giving uitgerekte vaderpop phrase_matched] [ Action Take with noun 212 (uitgerekte vaderpop) ] [Giving uitgerekte vaderpop ~general] [Moving uitgerekte vaderpop to jezelf] [Setting rek.gedraaid to 99] Je bevrijdt de vaderpop uit zijn benarde positie. [Setting draak.counting to 16] [Giving uitgerekte vaderpop moved] >quit [ Action Quit ] Weet je zeker dat je wilt stoppen? j Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051109 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051109 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Het voorportaal van de grot De kleine hal is door mensen uitgehouwen en met zwart marmer bekleed. Twee bronzen deuren in het zuiden sluiten de uitgang hermetisch af; in het noorden leidt een smalle grot naar de vurige woonstee van de draak. De grond hier is bezaaid met geblakerde botten en schedels, die flikkerende schaduwen zuidwaarts werpen. >n Je probeert om de menselijke beenderen heen te stappen, maar kan niet voorkomen dat er bij elke stap verschillende breken onder het gewicht van jou en je wapenrusting. Een lage doorgang De grot is laag, en je moet bukken om er doorheen te lopen. Op de vloer ligt een dikke laag as. De vlammen die overal in de grote zaal in het noorden uit spleten in de grond komen zijn haast verblindend fel, en de hitte is enorm. Het zweet breekt je aan alle kanten uit. In het zuiden ligt de betrekkelijke koelte van het halletje. >n Met de bijl stevig in je handen geklemd, het vizier van je helm opengeklapt zoals een man van eer betaamt, treed je de draak tegemoet. Een ondergrondse zaal De zaal is tientallen meters hoog, en honderden meters breed en diep. De grond is bedekt met een dikke laag as, behalve waar brede spleten de rots doorklieven. Metershoge vlammen schieten uit deze spleten omhoog. De hitte is bijna ondraaglijk. In het midden van de zaal staat de draak, een enorm roodgeschubd monster. Hij draait zijn kop naar je toe, en staart je met twee grote gele ogen aan. >n De enige uitgang ligt in het zuiden. De draak draait zich naar je toe, en stapt met logge passen op je af. Hij opent zijn bek en stoot een kreet uit die de hele grot op zijn grondvesten doet schudden. Even wankel je, maar je weet je evenwicht te hervinden. >n De enige uitgang ligt in het zuiden. Een immense straal vuur spuit uit de bek van de draak, langs zijn scherpe tanden, en omringt je volledig. De pijn doet je naar adem happen. >n Je rent in het wilde weg rond, overmand door paniek. Je ziet nauwelijks waar je heen gaat, alles is vuur, vlammen, rook, flikkerend licht. Je struikelt, valt, springt overeind - de angst geeft je zoveel kracht dat je het harnas nauwelijks voelt. Je rent verder in een willekeurige richting, dan, plotseling, stap je in het niets en val je voorover een kloof in. Wanhopig probeer je iets te grijpen, houvast te krijgen, maar de wanden zijn glad en zonder uitsteeksels, en je valt, dieper en dieper. Rook en zwaveldampen vullen de spleet en benemen je de adem. Je hoest en proest, hapt naar lucht, maar krijgt alleen de giftige dampen binnen. Nog voor je de bodem bereikt hebt verlies je het bewustzijn. [Druk op een toets.] DE BARON Een interactief verhaal geschreven door Victor Gijsbers. Chi l'anima mi lacera? Chi m'agita le viscere? Che strazio, ohimè, che smania! Che inferno, che terror! "Wie verscheurt mijn ziel? Wie windt mijn hart zo op? Wat een kwelling, wat een waanzin! Wat een hel! Welk een verschrikking!" Uit de opera "Don Giovanni" Tekst: Lorenzo da Ponte Muziek: Wolfgang A. Mozart Twee doordringende dissonanten, kort na elkaar, wekken je uit je onrustige slaap. Na de tweede toon zwijgt de kerkklok en de stilte van de winternacht nestelt zich weer in het dorp. Je wrijft de slaap uit je ogen. Uiterst voorzichtig stap je uit bed, opdat je je vrouw Hilde niet wakker maakt. Zij zou je zeker proberen te stoppen. In je slaapkamer Het zwakke schijnsel van de maan dat door het raam naar binnen valt hult de meubels in de slaapkamer in een mantel van onwereldse schoonheid. Alleen het zachte ademen van je echtgenote in het grote ledikant doorbreekt de stilte. Naast de zware eiken kledingkast bevindt zich de deur naar de overloop in het noorden. In de onverwarmde kamer is het ijzig koud. Je ziet een stoel (met daarop je werkkleding) en een vuren nachtkastje. >n (de deur naar de overloop openend) Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Maanlicht schijnt naar binnen door de open deur naar de slaapkamer in het zuiden. Aan de noordkant van de overloop leidt een rood geschilderde deur naar de kamer van je dochter Maartje. Naast de trap naar beneden staat een elegant kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst prijkt. >n (de deur naar Maartjes kamer openend) In Maartjes kamer Zonder Maartjes stralende aanwezigheid lijkt haar kamer doods en leeg. Het geeft een droeve aanblik: een bed waar niet in geslapen wordt, een poppenhuis waar niet mee gespeeld wordt, een bureau waaraan niet gestudeerd wordt. De bonte kleuren waarin jij haar plafond en meubilair geverfd hebt verschijnen in het bleke licht van de sterren als een waaier aan grijstinten. De deur in het zuiden leidt terug naar de overloop. Op het bureau is een dagboek. Je ziet een knuffelbeer. >z Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Maanlicht schijnt naar binnen door de open deur naar de slaapkamer in het zuiden. Aan de noordkant van de overloop staat de rode deur naar Maartjes kamer op een kier. Naast de trap naar beneden staat een elegant kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst prijkt. >l Behoedzaam zoek je je weg door de duisternis naar beneden. In de gang neem je even de tijd om je lange winterjas aan te trekken, en dan open je de voordeur en stap je naar buiten de tuin in. In de tuin Ook je voortuin is bedolven onder een dikke laag sneeuw, die alle planten aan het zicht onttrekt. Alleen een paar kale struiken die zich tegen het tuinhek aan schurken steken door de witte deken heen. Achter je leidt de voordeur terug het huis in, terwijl de weg naar het oosten zich door het dorp en het woud heen naar het kasteel van de baron slingert. Vanuit zijn onbereikbare hoogte kijkt de maan verwijtend op je neer. Het uiterste puntje van de kerktoren steekt boven de huizen aan de overkant uit. Je ziet een brievenbus (die dicht is) en een bijl. > Pardon? >o Heel even aarzel je, maar dan stap je vastbesloten de weg naar het donkere woud op. In het dorp is geen teken van leven te bekenen. Langzaam wordt je boos op al je buren en mededorpelingen. Waar zijn ze wanneer je ze nodig hebt? Waarom is er niet één bij die het lef heeft Maartje te bevrijden? Een gebrek aan liefde - dat is wat mensen in staat stelt de problemen van anderen te negeren. Iedereen weet wat er aan de hand is, maar niemand doet iets, omdat niemand zich verantwoordelijk voelt. Na enkel minuten bereik je de rand van het bos. Alsof je de donkere muil van een enorm en kwaadaardig beest in loopt, zo is het om het pad onder het overhangende bladerdek van de naaldbomen te volgen. Het licht van de maan bereikt de grond nauwelijks, en meermaals struikel je over grote takken die als valstrikken onder de sneeuw liggen te wachten. Met ferme tred stap je verder, terwijl je probeert te bedenken hoe je het gemakkelijkst het kasteel van de baron in kan komen. Dan wordt je uit je overpeinzingen opgeschrikt door het gehuil van wolven. Het is moeilijk schatten, maar je zou verbaasd zijn als ze meer dan een kilometer van je verwijderd zijn. En het is nog zeker tien kilometer oostwaards naar het kasteel van de baron. Lopend op een pad in het woud Op de meest zonnige dagen is het al schemerig in dit dichte naaldbos, en in het holst van deze winternacht is het pikdonker. Een nauwelijks als zodanig herkenbaar pad loopt van het dorp in het westen naar het kasteel in het oosten. Te dichtbij, van links, klinkt het gehuil van een roede wolven. In dit jaargetij is er geen wild te vinden, en zijn de wolven hongerig, brutaal en zelfs voor mensen gevaarlijk. >o Op een pad in het woud Het pad is hier smal en kronkelig, en in de sneeuw nauwelijks te herkennen. Maanlicht schijnt slechts hier en daar tussen de beladen takken van de dennen door. Oostwaarts ligt het kasteel van de baron; naar het westen leiden je voetstappen terug naar het dorp. Vanuit de bomen aan de linkerkant van het pad springt plots een donkere schim naar voren. Het is een wolvin; ze blijft op enkele meters afstand van je staan, midden op het pad, jou fixerend met twee ogen waarin de maan zich spiegelt. Uit haar keel klinkt een fel gegrom. >o Weet je zeker dat je wilt proberen door te lopen over het pad, langs de wolvin? j Voetje voor voetje schuifel je zo dicht mogelijk langs de bomen. De wolvin gromt vervaarlijk, en draait met je mee. "Geen angst tonen!", houd je jezelf voor. Honden kunnen angst ruiken, en wolven zijn eigenlijk net wildere en slimmere honden. Of dat vertelt je jezelf toch. Je houdt je gezicht strak in de plooi, en zonder je te haasten, maar ook zonder bangelijke bewegingen te maken, loop je verder, langs het punt waar je het dichtst bij de wolvin bent en dan een paar meter verder. Je hart slaat zo wild dat je verbaasd bent je ribben niet te horen kraken. Achteruit, met je gezicht naar de wolvin toe, loop je verder langs het pad. Rustig. Zonder te rennen. Alsof je haar geen moment hebt gevreesd. Zij blijft stokstijf staan, en kijkt je na totdat je uit het zich verdwenen bent. Maar ze komt je niet achterna. Op een pad in het woud Vanaf dit stuk van het kronkelige bospad kan je het kasteel van de baron in het oosten zien oprijzen. Het silhouet met de drie scheve torens staat afgetekend tegen de sterrenhemel. Een spoor van voetstappen - de jouwe - geeft het pad in het westen aan. Hier, zo dicht bij het domein van de baron, zijn zelfs de wolven stil. >o Bij de poort van het kasteel De ophaalbrug van het kasteel is neergelaten, twintig meter houten planken waarmee je de diepe slotgracht in het noorden kunt oversteken. Aan het andere einde bewaakt de massieve toegangspoort de ingang tot het slot, maar de deuren staan wagenwijd open. De drie torens lijken vanaf hier tot aan de hemel te reiken, en de vele waterspuwers en gargouilles die de muren bevolken staren onvriendelijk op je neer. Het geluid van vleugelslagen doet je omhoog kijken, waar de kantelen, torens en monsterlijk grote waterspuwers van het kasteel zich aftekenen tegen de sterrenhemel. Eén van de gargouilles heeft zijn vleugels gespreid, en zeilt met trage slagen naar de ophaalbrug beneden. Enkele meters voor je landt hij, een stenen demon zo groot als een man. Twee inktzwarte ogen staren je aandachtig aan. Dan zegt de gargouille met een stem als scheurende rots: "Het vereist moed om je niet van je pad te laten afbrengen. Maar als je de confrontatie nooit aangaat, blijf je dan niet altijd in cirkels lopen?" (1) "Als je leven genoegzaam en prettig is, waarom zou je dan confrontaties willen aangaan? Wat is er mis met een cirkel, zolang de cirkel niet te moeilijk te bewandelen is?" (2) "Mijn doel is helder, en mijn pad is recht. Ik ben hier om mijn dochter te halen, en ik zal een confrontatie met de baron niet schuwen." (3) "Het belangrijkste is trouw te blijven aan jezelf, en je niet door krachten van buiten van het pad te laten brengen waar je eigen innerlijk je op gestuurd heeft. Authenticiteit gaat boven alles, ook als zij in cirkels leidt." Selecteer een optie >> 1 De gargouille kijkt bedachtzaam, alsof hij je antwoord in overweging neemt. Dan knikt hij kort. "Opnieuw kom je hier, om opnieuw hetzelfde te bereiken. Geloof je nog dat het ooit anders zal aflopen?" (1) "Je vergist je. Dit is de eerste maal dat ik hier kom." (2) "'Opnieuw'? Bedoel je dat ik al vaker hier geweest ben, al vaker het kasteel van de baron ben binnen gedrongen?" (3) "Opnieuw en opnieuw en opnieuw, en zo door de eeuwigheid, totdat het me lukt er een einde aan te maken. Er is altijd nog een kans." (4) "Nee, ik kan niet veranderen. Ik heb het geprobeerd, dat weet je. Maar de cirkel van het noodlot is te sterk: ik ben gedoemd voor eeuwig rond te lopen, en met elke rondgang verf ik mijn ziel een tint zwarter." Selecteer een optie >> 1 "Dus je bent het weer vergeten." In de onaardse bas van de gargouille klinkt vermoeidheid en medelijden mee. "Elke nacht kom je hier, elke nacht spreek ik met je, elke nacht verlies je het gevecht, en elke volgende nacht sta je weer vol naïeve moed voor mijn neus. Als je je ogen voor je eigen daden blijft sluiten zal je nooit jezelf overwinnen!" (1) [Stellig] "Zwijg, duivel! Ik ben hier voor de eerste maal, en jouw leugens kunnen mij de moed niet doen verliezen." (2) [Met een ondertoon van paniek] "Nee, nee, je vergist je of probeert mij te bedriegen! Ik ben hier nog nooit eerder geweest, en het zal ook niet nodig zijn dat ik hier vaker kom!" (3) Probeer je te herinneren of je hier inderdaad al eerder geweest bent. Selecteer een optie >> 1 "Zoals je wilt." Met een krakend geluid buigt het stenen monster respectvol zijn hoofd. "Ik denk niet dat je zal slagen, maar wie weet - het leven kent vele verrassingen. Laat mij je niet langer ophouden... tenzij... tenzij ik je een vraag over mijn eigen probleem mag stellen?" (1) "Ik heb geen tijd voor jou en je on-leven, gedrocht. Mijn dochter wacht op mij." (2) "Een paar momenten kan ik wel verliezen. Vertel me wat je op je hart hebt." Selecteer een optie >> 1 "Natuurlijk. Zoals gezegd, ik zal je niet langer storen" Hij draait zich om, en met enkele slagen van zijn zwarte vleugels stijgt hij op, cirkelt rond het kasteel en verdwijnt in het duister van de nacht. >n De hal van het kasteel Achter een façade van gaafheid gaat een heuse ruïne schuil. De helft van de muren van de geheel lege hal is ingestort, en de maan schijnt ongehinderd naar binnen langs het skelet van een dak. De rest van het kasteel is er niet beter aan toe: grote, ondergesneeuwde hopen steen geven aan waar vroeger gebouwen hebben gestaan. Alleen in het oosten leidt een doorgang naar een zaal die nog redelijk intact is. Van het gebouw in het westen staan nog een aantal muren overeind, en in het noordwesten kronkelt een smal pad tussen een rotsblok en een massief beeld door naar de binnenplaats. >w Geruïneerd bijgebouw Afbrokkelende muurtjes steken boven het puin uit, suggesties van de oude glorie van het gebouw. Nu is er geen enkel teken van leven meer, en alleen de stenen herinneren zich nog hoe hier ooit de bedienden leefden, lachten en de liefde bedreven. Wat over is van de grote hal van het kasteel ligt in het oosten; in het noorden kan je je tussen de resten van de ruïne door een weg naar de binnenplaats banen. In een hoek van de ruïne ligt een hoop stenen die niet door sneeuw bedekt is. Je ziet ook een doorweekte pagina. >duw stenen De stenen zijn zwaar, maar met de nodige moeite lukt het je om hen opzij te duwen en te rollen. Onder de stapel blijkt een metalen luik in de grond te zitten. >l (het luik openend) Een vochtige kerker In het zwakke schijnsel dat door het luik komt kan je net ontwaren dat dit een kerker is geweest. Langs één van de muren bakent traliewerk een kleine cel af, waarin je nog botten, ketens en - vreemd genoeg - een uitgemergelde moederpop ziet liggen. Aan de andere kant van de kerker staan twee martelwerktuigen: een rek en een ijzeren maagd. Waterdruppels vallen met onregelmatige tussenpozen van het plafond op de koude stenen vloer. Je hoort het zwijgen van verstilde stemmen. Op het rek is een uitgerekte vaderpop. >bevrijd vaderpop Je bevrijdt de vaderpop uit zijn benarde positie. >open maagd Je opent de zware metalen deuren van de ijzeren maagd, die van binnen met scherpe punten bezet zijn. Ook de binnenkant van de maagd zelf zit vol metalen punten. Gespiest op één van hen hangt een kleine dochterpop. >sluit luik Je sluit het luik. Duisternis vult onmiddellijk de wereld. >luister "Waarom? Waarom moest ons dit overkomen?", zegt een zachte vrouwenstem. "Ik weet het niet, ik... ik... ik heb geprobeerd het te stoppen, maar ik kan het niet," antwoordt een mannenstem, fluisterend. Een zacht gehuil komt uit de ijzeren maagd. "Was ik niet genoeg voor je? Waarom moest je ons geluk kapot maken voor dat wicht?" "Wat weet jij ervan! Jij hebt niet nacht na nacht met deze infernische lust moeten worstelen, totdat je ziel in tweeën scheurde en je opnieuw verdronk in een zee van vlammen!" Even is het stil. Dan gaat de vrouwenstem verder, kalmer nu: "Ik zei niet dat je het kon helpen... ik... ik weet het allemaal ook niet meer. Al jaren niet meer. Misschien dat alles weer normaal wordt als ze oud genoeg is om het huis uit te gaan?". "Het wordt nooit meer normaal." Na die fatalistische conclusie zwijgen de stemmen. >pak dochter Zoiets zie je niet, of het is niet belangrijk om je ermee bezig te houden. >pak dochterpop Zoiets zie je niet, of het is niet belangrijk om je ermee bezig te houden. >open luik Je opent het luik. Een vochtige kerker In het zwakke schijnsel dat door het luik komt kan je net ontwaren dat dit een kerker is geweest. Langs één van de muren bakent traliewerk een kleine cel af, waarin je nog botten, ketens en - vreemd genoeg - een uitgemergelde moederpop ziet liggen. Aan de andere kant van de kerker staan twee martelwerktuigen: een rek en een ijzeren maagd. Waterdruppels vallen met onregelmatige tussenpozen van het plafond op de koude stenen vloer. Je hoort het zwijgen van verstilde stemmen. >pak dochter Gepakt. >sluit luik Je sluit het luik. Duisternis vult onmiddellijk de wereld. >luister "Waarom? Waarom moest ons dit overkomen?", zegt een zachte vrouwenstem. "Ik weet het niet, ik... ik... ik heb geprobeerd het te stoppen, maar ik kan het niet," antwoordt een mannenstem, fluisterend. "En dus heb je mijn jeugd vernietigd en mijn leven tot een hel gemaakt?", vraagt de stem van een meisje beschuldigend. "En míjn leven dan?", antwoordt de vrouw. "Denk je dat deze jaren voor míj plezierig geweest zijn? Dat ik er genot aan beleefd heb toe te kijken hoe mijn dochter verdorde en steeds verder in zichzelf terugkroop?" "Wat?!" Het meisje klinkt woedend. "Jarenlang heb je geen vinger voor me durven uitsteken, en nu durf je om medelijden te vragen? Het is jouw lafheid die ervoor gezorgd heeft dat hij al die tijd heeft kunnen doorgaan." "Nee," valt de man hen in de rede. "Het is míjn schuld, allemaal míjn schuld. Ik weet het, en toch kan ik ons niet bevrijden uit deze hel. Vergeef me." Maar op die laatste opmerking blijft het akelig stil. >quit Weet je zeker dat je wilt stoppen? j Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051110 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051110 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Het voorportaal van de grot De kleine hal is door mensen uitgehouwen en met zwart marmer bekleed. Twee bronzen deuren in het zuiden sluiten de uitgang hermetisch af; in het noorden leidt een smalle grot naar de vurige woonstee van de draak. De grond hier is bezaaid met geblakerde botten en schedels, die flikkerende schaduwen zuidwaarts werpen. Je ziet een rode auto's en een groene foto's. >pak auto's Zoiets zie je niet, of het is niet belangrijk om je ermee bezig te houden. >pak foto's Zoiets zie je niet, of het is niet belangrijk om je ermee bezig te houden. >quit Weet je zeker dat je wilt stoppen? j Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051110 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051110 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Het voorportaal van de grot De kleine hal is door mensen uitgehouwen en met zwart marmer bekleed. Twee bronzen deuren in het zuiden sluiten de uitgang hermetisch af; in het noorden leidt een smalle grot naar de vurige woonstee van de draak. De grond hier is bezaaid met geblakerde botten en schedels, die flikkerende schaduwen zuidwaarts werpen. >n Je probeert om de menselijke beenderen heen te stappen, maar kan niet voorkomen dat er bij elke stap verschillende breken onder het gewicht van jou en je wapenrusting. Een lage doorgang De grot is laag, en je moet bukken om er doorheen te lopen. Op de vloer ligt een dikke laag as. De vlammen die overal in de grote zaal in het noorden uit spleten in de grond komen zijn haast verblindend fel, en de hitte is enorm. Het zweet breekt je aan alle kanten uit. In het zuiden ligt de betrekkelijke koelte van het halletje. >n Met de bijl stevig in je handen geklemd, het vizier van je helm opengeklapt zoals een man van eer betaamt, treed je de draak tegemoet. Een ondergrondse zaal De zaal is tientallen meters hoog, en honderden meters breed en diep. De grond is bedekt met een dikke laag as, behalve waar brede spleten de rots doorklieven. Metershoge vlammen schieten uit deze spleten omhoog. De hitte is bijna ondraaglijk. In het midden van de zaal staat de draak, een enorm roodgeschubd monster. Hij draait zijn kop naar je toe, en staart je met twee grote gele ogen aan. >n De enige uitgang ligt in het zuiden. De draak draait zich naar je toe, en stapt met logge passen op je af. Hij opent zijn bek en stoot een kreet uit die de hele grot op zijn grondvesten doet schudden. Even wankel je, maar je weet je evenwicht te hervinden. >n De enige uitgang ligt in het zuiden. Een immense straal vuur spuit uit de bek van de draak, langs zijn scherpe tanden, en omringt je volledig. De pijn doet je naar adem happen. >n Je rent in het wilde weg rond, overmand door paniek. Je ziet nauwelijks waar je heen gaat, alles is vuur, vlammen, rook, flikkerend licht. Je struikelt, valt, springt overeind - de angst geeft je zoveel kracht dat je het harnas nauwelijks voelt. Je rent verder in een willekeurige richting, dan, plotseling, stap je in het niets en val je voorover een kloof in. Wanhopig probeer je iets te grijpen, houvast te krijgen, maar de wanden zijn glad en zonder uitsteeksels, en je valt, dieper en dieper. Rook en zwaveldampen vullen de spleet en benemen je de adem. Je hoest en proest, hapt naar lucht, maar krijgt alleen de giftige dampen binnen. Nog voor je de bodem bereikt hebt verlies je het bewustzijn. [Druk op een toets.] DE BARON Een interactief verhaal geschreven door Victor Gijsbers. Chi l'anima mi lacera? Chi m'agita le viscere? Che strazio, ohimè, che smania! Che inferno, che terror! "Wie verscheurt mijn ziel? Wie windt mijn hart zo op? Wat een kwelling, wat een waanzin! Wat een hel! Welk een verschrikking!" Uit de opera "Don Giovanni" Tekst: Lorenzo da Ponte Muziek: Wolfgang A. Mozart Twee doordringende dissonanten, kort na elkaar, wekken je uit je onrustige slaap. Na de tweede toon zwijgt de kerkklok en de stilte van de winternacht nestelt zich weer in het dorp. Je wrijft de slaap uit je ogen. Uiterst voorzichtig stap je uit bed, opdat je je vrouw Hilde niet wakker maakt. Zij zou je zeker proberen te stoppen. In je slaapkamer Het zwakke schijnsel van de maan dat door het raam naar binnen valt hult de meubels in de slaapkamer in een mantel van onwereldse schoonheid. Alleen het zachte ademen van je echtgenote in het grote ledikant doorbreekt de stilte. Naast de zware eiken kledingkast bevindt zich de deur naar de overloop in het noorden. In de onverwarmde kamer is het ijzig koud. Je ziet een stoel (met daarop je werkkleding) en een vuren nachtkastje. >o Die kant kun je niet op. >n (de deur naar de overloop openend) Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Maanlicht schijnt naar binnen door de open deur naar de slaapkamer in het zuiden. Aan de noordkant van de overloop leidt een rood geschilderde deur naar de kamer van je dochter Maartje. Naast de trap naar beneden staat een elegant kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst prijkt. >l Behoedzaam zoek je je weg door de duisternis naar beneden. In de gang neem je even de tijd om je lange winterjas aan te trekken, en dan open je de voordeur en stap je naar buiten de tuin in. In de tuin Ook je voortuin is bedolven onder een dikke laag sneeuw, die alle planten aan het zicht onttrekt. Alleen een paar kale struiken die zich tegen het tuinhek aan schurken steken door de witte deken heen. Achter je leidt de voordeur terug het huis in, terwijl de weg naar het oosten zich door het dorp en het woud heen naar het kasteel van de baron slingert. Vanuit zijn onbereikbare hoogte kijkt de maan verwijtend op je neer. Het uiterste puntje van de kerktoren steekt boven de huizen aan de overkant uit. Je ziet een brievenbus (die dicht is) en een bijl. >o Heel even aarzel je, maar dan stap je vastbesloten de weg naar het donkere woud op. In het dorp is geen teken van leven te bekenen. Langzaam wordt je boos op al je buren en mededorpelingen. Waar zijn ze wanneer je ze nodig hebt? Waarom is er niet één bij die het lef heeft Maartje te bevrijden? Een gebrek aan liefde - dat is wat mensen in staat stelt de problemen van anderen te negeren. Iedereen weet wat er aan de hand is, maar niemand doet iets, omdat niemand zich verantwoordelijk voelt. Na enkel minuten bereik je de rand van het bos. Alsof je de donkere muil van een enorm en kwaadaardig beest in loopt, zo is het om het pad onder het overhangende bladerdek van de naaldbomen te volgen. Het licht van de maan bereikt de grond nauwelijks, en meermaals struikel je over grote takken die als valstrikken onder de sneeuw liggen te wachten. Met ferme tred stap je verder, terwijl je probeert te bedenken hoe je het gemakkelijkst het kasteel van de baron in kan komen. Dan wordt je uit je overpeinzingen opgeschrikt door het gehuil van wolven. Het is moeilijk schatten, maar je zou verbaasd zijn als ze meer dan een kilometer van je verwijderd zijn. En het is nog zeker tien kilometer oostwaards naar het kasteel van de baron. Lopend op een pad in het woud Op de meest zonnige dagen is het al schemerig in dit dichte naaldbos, en in het holst van deze winternacht is het pikdonker. Een nauwelijks als zodanig herkenbaar pad loopt van het dorp in het westen naar het kasteel in het oosten. Te dichtbij, van links, klinkt het gehuil van een roede wolven. In dit jaargetij is er geen wild te vinden, en zijn de wolven hongerig, brutaal en zelfs voor mensen gevaarlijk. >o Op een pad in het woud Het pad is hier smal en kronkelig, en in de sneeuw nauwelijks te herkennen. Maanlicht schijnt slechts hier en daar tussen de beladen takken van de dennen door. Oostwaarts ligt het kasteel van de baron; naar het westen leiden je voetstappen terug naar het dorp. Vanuit de bomen aan de linkerkant van het pad springt plots een donkere schim naar voren. Het is een wolvin; ze blijft op enkele meters afstand van je staan, midden op het pad, jou fixerend met twee ogen waarin de maan zich spiegelt. Uit haar keel klinkt een fel gegrom. >o Weet je zeker dat je wilt proberen door te lopen over het pad, langs de wolvin? o Antwoord alsjeblieft met ja of nee.> j Voetje voor voetje schuifel je zo dicht mogelijk langs de bomen. De wolvin gromt vervaarlijk, en draait met je mee. "Geen angst tonen!", houd je jezelf voor. Honden kunnen angst ruiken, en wolven zijn eigenlijk net wildere en slimmere honden. Of dat vertelt je jezelf toch. Je houdt je gezicht strak in de plooi, en zonder je te haasten, maar ook zonder bangelijke bewegingen te maken, loop je verder, langs het punt waar je het dichtst bij de wolvin bent en dan een paar meter verder. Je hart slaat zo wild dat je verbaasd bent je ribben niet te horen kraken. Achteruit, met je gezicht naar de wolvin toe, loop je verder langs het pad. Rustig. Zonder te rennen. Alsof je haar geen moment hebt gevreesd. Zij blijft stokstijf staan, en kijkt je na totdat je uit het zich verdwenen bent. Maar ze komt je niet achterna. Op een pad in het woud Vanaf dit stuk van het kronkelige bospad kan je het kasteel van de baron in het oosten zien oprijzen. Het silhouet met de drie scheve torens staat afgetekend tegen de sterrenhemel. Een spoor van voetstappen - de jouwe - geeft het pad in het westen aan. Hier, zo dicht bij het domein van de baron, zijn zelfs de wolven stil. >i Je hebt bij je: een winterjas (gedragen) >o Bij de poort van het kasteel De ophaalbrug van het kasteel is neergelaten, twintig meter houten planken waarmee je de diepe slotgracht in het noorden kunt oversteken. Aan het andere einde bewaakt de massieve toegangspoort de ingang tot het slot, maar de deuren staan wagenwijd open. De drie torens lijken vanaf hier tot aan de hemel te reiken, en de vele waterspuwers en gargouilles die de muren bevolken staren onvriendelijk op je neer. Het geluid van vleugelslagen doet je omhoog kijken, waar de kantelen, torens en monsterlijk grote waterspuwers van het kasteel zich aftekenen tegen de sterrenhemel. Eén van de gargouilles heeft zijn vleugels gespreid, en zeilt met trage slagen naar de ophaalbrug beneden. Enkele meters voor je landt hij, een stenen demon zo groot als een man. Twee inktzwarte ogen staren je aandachtig aan. Dan zegt de gargouille met een stem als scheurende rots: "Het vereist moed om je niet van je pad te laten afbrengen. Maar als je de confrontatie nooit aangaat, blijf je dan niet altijd in cirkels lopen?" (1) "Als je leven genoegzaam en prettig is, waarom zou je dan confrontaties willen aangaan? Wat is er mis met een cirkel, zolang de cirkel niet te moeilijk te bewandelen is?" (2) "Mijn doel is helder, en mijn pad is recht. Ik ben hier om mijn dochter te halen, en ik zal een confrontatie met de baron niet schuwen." (3) "Het belangrijkste is trouw te blijven aan jezelf, en je niet door krachten van buiten van het pad te laten brengen waar je eigen innerlijk je op gestuurd heeft. Authenticiteit gaat boven alles, ook als zij in cirkels leidt." Selecteer een optie >> 1 De gargouille kijkt bedachtzaam, alsof hij je antwoord in overweging neemt. Dan knikt hij kort. "Opnieuw kom je hier, om opnieuw hetzelfde te bereiken. Geloof je nog dat het ooit anders zal aflopen?" (1) "Je vergist je. Dit is de eerste maal dat ik hier kom." (2) "'Opnieuw'? Bedoel je dat ik al vaker hier geweest ben, al vaker het kasteel van de baron ben binnen gedrongen?" (3) "Opnieuw en opnieuw en opnieuw, en zo door de eeuwigheid, totdat het me lukt er een einde aan te maken. Er is altijd nog een kans." (4) "Nee, ik kan niet veranderen. Ik heb het geprobeerd, dat weet je. Maar de cirkel van het noodlot is te sterk: ik ben gedoemd voor eeuwig rond te lopen, en met elke rondgang verf ik mijn ziel een tint zwarter." Selecteer een optie >> 1 "Dus je bent het weer vergeten." In de onaardse bas van de gargouille klinkt vermoeidheid en medelijden mee. "Elke nacht kom je hier, elke nacht spreek ik met je, elke nacht verlies je het gevecht, en elke volgende nacht sta je weer vol naïeve moed voor mijn neus. Als je je ogen voor je eigen daden blijft sluiten zal je nooit jezelf overwinnen!" (1) [Stellig] "Zwijg, duivel! Ik ben hier voor de eerste maal, en jouw leugens kunnen mij de moed niet doen verliezen." (2) [Met een ondertoon van paniek] "Nee, nee, je vergist je of probeert mij te bedriegen! Ik ben hier nog nooit eerder geweest, en het zal ook niet nodig zijn dat ik hier vaker kom!" (3) Probeer je te herinneren of je hier inderdaad al eerder geweest bent. Selecteer een optie >> 1 "Zoals je wilt." Met een krakend geluid buigt het stenen monster respectvol zijn hoofd. "Ik denk niet dat je zal slagen, maar wie weet - het leven kent vele verrassingen. Laat mij je niet langer ophouden... tenzij... tenzij ik je een vraag over mijn eigen probleem mag stellen?" (1) "Ik heb geen tijd voor jou en je on-leven, gedrocht. Mijn dochter wacht op mij." (2) "Een paar momenten kan ik wel verliezen. Vertel me wat je op je hart hebt." Selecteer een optie >> 1 "Natuurlijk. Zoals gezegd, ik zal je niet langer storen" Hij draait zich om, en met enkele slagen van zijn zwarte vleugels stijgt hij op, cirkelt rond het kasteel en verdwijnt in het duister van de nacht. >n De hal van het kasteel Achter een façade van gaafheid gaat een heuse ruïne schuil. De helft van de muren van de geheel lege hal is ingestort, en de maan schijnt ongehinderd naar binnen langs het skelet van een dak. De rest van het kasteel is er niet beter aan toe: grote, ondergesneeuwde hopen steen geven aan waar vroeger gebouwen hebben gestaan. Alleen in het oosten leidt een doorgang naar een zaal die nog redelijk intact is. Van het gebouw in het westen staan nog een aantal muren overeind, en in het noordwesten kronkelt een smal pad tussen een rotsblok en een massief beeld door naar de binnenplaats. >nw Op de binnenplaats Vanaf hier is de staat van het kasteel goed zichtbaar. Beide kleinere torens zijn van binnen geheel ingestort, en kunnen onmogelijk nog beklommen worden. Daarentegen ziet de grote toren, die aan de noordkant van de binnenplaats ligt, er nog vrijwel intact uit. De meest gebouwen zijn tot niets meer dan een hoop puin gereduceerd; alleen een ruïne in het zuiden en twee zalen in het zuidoosten hebben nog enige structuur. >n Onderin de middelste toren De cirkelvormige ruimte ligt vol met stapels papier die zonder zichtbare organisatie zijn neergelegd. Verschillende stapels zijn omgevallen, maar blokkeren net niet de weg naar de trap die zich in het midden van de toren omhoog wentelt. Twee paar modderige voetstappen - het ene van een volwassene met zware laarzen, het andere van een kind op blote voeten - lopen vanaf de deur in het zuiden naar de trap. >h Je rent de trap op, die rond en rond draait totdat je bijna bovenin de toren moet zijn. Daar komt hij uit in een grote kamer. De kamer van de baron De ruimte is sober ingericht en donker, slechts verlicht door de kaarsen van één enkele kroonluchter. In het midden van de zaal ligt een berenvel; aan de wanden hangen de opgezette koppen van wolven, elanden en andere grote zoogdieren. Naast het berenvel staat een grote stenen troon, ingezet met felle robijnen die het licht van de kroonluchter duizendvoudig weerspiegelen. Achter de troon, aan de noordkant van de kamer, zijn twee grote bronzen deuren. Op de troon zit de baron. >dood baron De baron houdt afwerend zijn handen omhoog wanneer je op hem afrent. "Waarom meteen geweld, mijn waarde?", vraagt hij. "Ik denk dat het verstandiger zou zijn als wij eerst wat zouden praten." >dood baron (1) Sla hem dood met je blote vuisten. (2) Ransel hem af. Selecteer een optie >> 1 Razend van woede ren je op de baron af, die zich niet verroert maar je aanstaart als een konijntje de koplampen van een naderende auto. Je eerste vuistslag is recht op zijn gezicht; je voelt zijn neus breken. Onmiddellijk vervolg je me je ander vuist, een klap in zijn maag die hem doet dubbelvouwen. Het lijkt alsof hij zijn mond open wil doen om iets te zeggen. Maar voordat hij een woord uit kan brengen heb je zijn hoofd met twee handen vastgepakt en ram je het zo hard als je kan tegen de stenen troon. Een aantal tanden vallen uit zijn mond, maar je besteedt er nauwelijks aandacht aan - nogmaals beuk je zijn hoofd tegen de troon, en nogmaals, en nogmaals. "Schoft! Klootzaak!", schreeuw je, met overslaande stem, en je blijft beuken en beuken en beuken tot alles je rood voor de ogen wordt. Wanneer je weer bij bezinning bent gekomen zie je niets meer van de baron - geen bloed, geen tanden, geen dood lichaam. Maar op de troon, precies waar jij zojuist het hoofd tegenaan beukte, ligt zijn kroon. >ga op troon zitten Je klimt op de troon en gaat zitten. >pak kroon Gepakt. >zet kroon op Je pakt de metalen cirkel met twee handen vast, en zet hem voorzichtig op je hoofd. De kroon is zwaar en drukt pijnlijk op je geest. >k De kamer van de baron (op de stenen troon) De ruimte is sober ingericht en donker, slechts verlicht door de kaarsen van één enkele kroonluchter. In het midden van de zaal ligt een berenvel; aan de wanden hangen de opgezette koppen van wolven, elanden en andere grote zoogdieren. Naast het berenvel staat een grote stenen troon, ingezet met felle robijnen die het licht van de kroonluchter duizendvoudig weerspiegelen. Achter de troon, aan de noordkant van de kamer, zijn twee grote bronzen deuren. >open deuren Zodra je op de deuren toeloopt beginnen ze open te zwaaien, van je af - erachter ligt niets dan duisternis. Je loopt verder, en wanneer je de drempel oversteekt valt de linker deur met een donderen geraas om, geeft een klap als een koperen gong en blijft liggen. Onmiddellijk daarna valt ook de rechterdeur en laat nogmaals een door merg en been snijdende dissonant weerklinken. Je doet nog een stap, en staat... Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Aan de noordkant van de overloop is, dicht, de rood geschilderde deur naar de kamer van Maartje. Naast de trap naar beneden staat een houten kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst je beschuldigend aanstaart. >i Je hebt niets bij je. >x troon Zoiets zie je niet, of het is niet belangrijk om je ermee bezig te houden. >quit Weet je zeker dat je wilt stoppen? j Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051110 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051110 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Het voorportaal van de grot De kleine hal is door mensen uitgehouwen en met zwart marmer bekleed. Twee bronzen deuren in het zuiden sluiten de uitgang hermetisch af; in het noorden leidt een smalle grot naar de vurige woonstee van de draak. De grond hier is bezaaid met geblakerde botten en schedels, die flikkerende schaduwen zuidwaarts werpen. >n Je probeert om de menselijke beenderen heen te stappen, maar kan niet voorkomen dat er bij elke stap verschillende breken onder het gewicht van jou en je wapenrusting. Een lage doorgang De grot is laag, en je moet bukken om er doorheen te lopen. Op de vloer ligt een dikke laag as. De vlammen die overal in de grote zaal in het noorden uit spleten in de grond komen zijn haast verblindend fel, en de hitte is enorm. Het zweet breekt je aan alle kanten uit. In het zuiden ligt de betrekkelijke koelte van het halletje. >n Met de bijl stevig in je handen geklemd, het vizier van je helm opengeklapt zoals een man van eer betaamt, treed je de draak tegemoet. Een ondergrondse zaal De zaal is tientallen meters hoog, en honderden meters breed en diep. De grond is bedekt met een dikke laag as, behalve waar brede spleten de rots doorklieven. Metershoge vlammen schieten uit deze spleten omhoog. De hitte is bijna ondraaglijk. In het midden van de zaal staat de draak, een enorm roodgeschubd monster. Hij draait zijn kop naar je toe, en staart je met twee grote gele ogen aan. >pak draa'''k Zoiets zie je niet, of het is niet belangrijk om je ermee bezig te houden. >n De enige uitgang ligt in het zuiden. De draak draait zich naar je toe, en stapt met logge passen op je af. Hij opent zijn bek en stoot een kreet uit die de hele grot op zijn grondvesten doet schudden. Even wankel je, maar je weet je evenwicht te hervinden. >n De enige uitgang ligt in het zuiden. Een immense straal vuur spuit uit de bek van de draak, langs zijn scherpe tanden, en omringt je volledig. De pijn doet je naar adem happen. >n Je rent in het wilde weg rond, overmand door paniek. Je ziet nauwelijks waar je heen gaat, alles is vuur, vlammen, rook, flikkerend licht. Je struikelt, valt, springt overeind - de angst geeft je zoveel kracht dat je het harnas nauwelijks voelt. Je rent verder in een willekeurige richting, dan, plotseling, stap je in het niets en val je voorover een kloof in. Wanhopig probeer je iets te grijpen, houvast te krijgen, maar de wanden zijn glad en zonder uitsteeksels, en je valt, dieper en dieper. Rook en zwaveldampen vullen de spleet en benemen je de adem. Je hoest en proest, hapt naar lucht, maar krijgt alleen de giftige dampen binnen. Nog voor je de bodem bereikt hebt verlies je het bewustzijn. [Druk op een toets.] DE BARON Een interactief verhaal geschreven door Victor Gijsbers. Chi l'anima mi lacera? Chi m'agita le viscere? Che strazio, ohimè, che smania! Che inferno, che terror! "Wie verscheurt mijn ziel? Wie windt mijn hart zo op? Wat een kwelling, wat een waanzin! Wat een hel! Welk een verschrikking!" Uit de opera "Don Giovanni" Tekst: Lorenzo da Ponte Muziek: Wolfgang A. Mozart Twee doordringende dissonanten, kort na elkaar, wekken je uit je onrustige slaap. Na de tweede toon zwijgt de kerkklok en de stilte van de winternacht nestelt zich weer in het dorp. Je wrijft de slaap uit je ogen. Uiterst voorzichtig stap je uit bed, opdat je je vrouw Hilde niet wakker maakt. Zij zou je zeker proberen te stoppen. In je slaapkamer Het zwakke schijnsel van de maan dat door het raam naar binnen valt hult de meubels in de slaapkamer in een mantel van onwereldse schoonheid. Alleen het zachte ademen van je echtgenote in het grote ledikant doorbreekt de stilte. Naast de zware eiken kledingkast bevindt zich de deur naar de overloop in het noorden. In de onverwarmde kamer is het ijzig koud. Je ziet een stoel (met daarop je werkkleding) en een vuren nachtkastje. >n (de deur naar de overloop openend) Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Maanlicht schijnt naar binnen door de open deur naar de slaapkamer in het zuiden. Aan de noordkant van de overloop leidt een rood geschilderde deur naar de kamer van je dochter Maartje. Naast de trap naar beneden staat een elegant kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst prijkt. >open kastje Je opent het kastje, en onthult een fotoboek. >pak foto's Gepakt. >l Behoedzaam zoek je je weg door de duisternis naar beneden. In de gang neem je even de tijd om je lange winterjas aan te trekken, en dan open je de voordeur en stap je naar buiten de tuin in. In de tuin Ook je voortuin is bedolven onder een dikke laag sneeuw, die alle planten aan het zicht onttrekt. Alleen een paar kale struiken die zich tegen het tuinhek aan schurken steken door de witte deken heen. Achter je leidt de voordeur terug het huis in, terwijl de weg naar het oosten zich door het dorp en het woud heen naar het kasteel van de baron slingert. Vanuit zijn onbereikbare hoogte kijkt de maan verwijtend op je neer. Het uiterste puntje van de kerktoren steekt boven de huizen aan de overkant uit. Je ziet een brievenbus (die dicht is) en een bijl. >o Heel even aarzel je, maar dan stap je vastbesloten de weg naar het donkere woud op. In het dorp is geen teken van leven te bekenen. Langzaam wordt je boos op al je buren en mededorpelingen. Waar zijn ze wanneer je ze nodig hebt? Waarom is er niet één bij die het lef heeft Maartje te bevrijden? Een gebrek aan liefde - dat is wat mensen in staat stelt de problemen van anderen te negeren. Iedereen weet wat er aan de hand is, maar niemand doet iets, omdat niemand zich verantwoordelijk voelt. Na enkel minuten bereik je de rand van het bos. Alsof je de donkere muil van een enorm en kwaadaardig beest in loopt, zo is het om het pad onder het overhangende bladerdek van de naaldbomen te volgen. Het licht van de maan bereikt de grond nauwelijks, en meermaals struikel je over grote takken die als valstrikken onder de sneeuw liggen te wachten. Met ferme tred stap je verder, terwijl je probeert te bedenken hoe je het gemakkelijkst het kasteel van de baron in kan komen. Dan wordt je uit je overpeinzingen opgeschrikt door het gehuil van wolven. Het is moeilijk schatten, maar je zou verbaasd zijn als ze meer dan een kilometer van je verwijderd zijn. En het is nog zeker tien kilometer oostwaards naar het kasteel van de baron. Lopend op een pad in het woud Op de meest zonnige dagen is het al schemerig in dit dichte naaldbos, en in het holst van deze winternacht is het pikdonker. Een nauwelijks als zodanig herkenbaar pad loopt van het dorp in het westen naar het kasteel in het oosten. Te dichtbij, van links, klinkt het gehuil van een roede wolven. In dit jaargetij is er geen wild te vinden, en zijn de wolven hongerig, brutaal en zelfs voor mensen gevaarlijk. >o Op een pad in het woud Het pad is hier smal en kronkelig, en in de sneeuw nauwelijks te herkennen. Maanlicht schijnt slechts hier en daar tussen de beladen takken van de dennen door. Oostwaarts ligt het kasteel van de baron; naar het westen leiden je voetstappen terug naar het dorp. Vanuit de bomen aan de linkerkant van het pad springt plots een donkere schim naar voren. Het is een wolvin; ze blijft op enkele meters afstand van je staan, midden op het pad, jou fixerend met twee ogen waarin de maan zich spiegelt. Uit haar keel klinkt een fel gegrom. >o Weet je zeker dat je wilt proberen door te lopen over het pad, langs de wolvin? j Voetje voor voetje schuifel je zo dicht mogelijk langs de bomen. De wolvin gromt vervaarlijk, en draait met je mee. "Geen angst tonen!", houd je jezelf voor. Honden kunnen angst ruiken, en wolven zijn eigenlijk net wildere en slimmere honden. Of dat vertelt je jezelf toch. Je houdt je gezicht strak in de plooi, en zonder je te haasten, maar ook zonder bangelijke bewegingen te maken, loop je verder, langs het punt waar je het dichtst bij de wolvin bent en dan een paar meter verder. Je hart slaat zo wild dat je verbaasd bent je ribben niet te horen kraken. Achteruit, met je gezicht naar de wolvin toe, loop je verder langs het pad. Rustig. Zonder te rennen. Alsof je haar geen moment hebt gevreesd. Zij blijft stokstijf staan, en kijkt je na totdat je uit het zich verdwenen bent. Maar ze komt je niet achterna. Op een pad in het woud Vanaf dit stuk van het kronkelige bospad kan je het kasteel van de baron in het oosten zien oprijzen. Het silhouet met de drie scheve torens staat afgetekend tegen de sterrenhemel. Een spoor van voetstappen - de jouwe - geeft het pad in het westen aan. Hier, zo dicht bij het domein van de baron, zijn zelfs de wolven stil. >o Bij de poort van het kasteel De ophaalbrug van het kasteel is neergelaten, twintig meter houten planken waarmee je de diepe slotgracht in het noorden kunt oversteken. Aan het andere einde bewaakt de massieve toegangspoort de ingang tot het slot, maar de deuren staan wagenwijd open. De drie torens lijken vanaf hier tot aan de hemel te reiken, en de vele waterspuwers en gargouilles die de muren bevolken staren onvriendelijk op je neer. Het geluid van vleugelslagen doet je omhoog kijken, waar de kantelen, torens en monsterlijk grote waterspuwers van het kasteel zich aftekenen tegen de sterrenhemel. Eén van de gargouilles heeft zijn vleugels gespreid, en zeilt met trage slagen naar de ophaalbrug beneden. Enkele meters voor je landt hij, een stenen demon zo groot als een man. Twee inktzwarte ogen staren je aandachtig aan. Dan zegt de gargouille met een stem als scheurende rots: "Het vereist moed om je niet van je pad te laten afbrengen. Maar als je de confrontatie nooit aangaat, blijf je dan niet altijd in cirkels lopen?" (1) "Als je leven genoegzaam en prettig is, waarom zou je dan confrontaties willen aangaan? Wat is er mis met een cirkel, zolang de cirkel niet te moeilijk te bewandelen is?" (2) "Mijn doel is helder, en mijn pad is recht. Ik ben hier om mijn dochter te halen, en ik zal een confrontatie met de baron niet schuwen." (3) "Het belangrijkste is trouw te blijven aan jezelf, en je niet door krachten van buiten van het pad te laten brengen waar je eigen innerlijk je op gestuurd heeft. Authenticiteit gaat boven alles, ook als zij in cirkels leidt." Selecteer een optie >> Selecteer een optie >> 1 De gargouille kijkt bedachtzaam, alsof hij je antwoord in overweging neemt. Dan knikt hij kort. "Opnieuw kom je hier, om opnieuw hetzelfde te bereiken. Geloof je nog dat het ooit anders zal aflopen?" (1) "Je vergist je. Dit is de eerste maal dat ik hier kom." (2) "'Opnieuw'? Bedoel je dat ik al vaker hier geweest ben, al vaker het kasteel van de baron ben binnen gedrongen?" (3) "Opnieuw en opnieuw en opnieuw, en zo door de eeuwigheid, totdat het me lukt er een einde aan te maken. Er is altijd nog een kans." (4) "Nee, ik kan niet veranderen. Ik heb het geprobeerd, dat weet je. Maar de cirkel van het noodlot is te sterk: ik ben gedoemd voor eeuwig rond te lopen, en met elke rondgang verf ik mijn ziel een tint zwarter." Selecteer een optie >> 1 "Dus je bent het weer vergeten." In de onaardse bas van de gargouille klinkt vermoeidheid en medelijden mee. "Elke nacht kom je hier, elke nacht spreek ik met je, elke nacht verlies je het gevecht, en elke volgende nacht sta je weer vol naïeve moed voor mijn neus. Als je je ogen voor je eigen daden blijft sluiten zal je nooit jezelf overwinnen!" (1) [Stellig] "Zwijg, duivel! Ik ben hier voor de eerste maal, en jouw leugens kunnen mij de moed niet doen verliezen." (2) [Met een ondertoon van paniek] "Nee, nee, je vergist je of probeert mij te bedriegen! Ik ben hier nog nooit eerder geweest, en het zal ook niet nodig zijn dat ik hier vaker kom!" (3) Probeer je te herinneren of je hier inderdaad al eerder geweest bent. Selecteer een optie >> 1 "Zoals je wilt." Met een krakend geluid buigt het stenen monster respectvol zijn hoofd. "Ik denk niet dat je zal slagen, maar wie weet - het leven kent vele verrassingen. Laat mij je niet langer ophouden... tenzij... tenzij ik je een vraag over mijn eigen probleem mag stellen?" (1) "Ik heb geen tijd voor jou en je on-leven, gedrocht. Mijn dochter wacht op mij." (2) "Een paar momenten kan ik wel verliezen. Vertel me wat je op je hart hebt." Selecteer een optie >> 1 "Natuurlijk. Zoals gezegd, ik zal je niet langer storen" Hij draait zich om, en met enkele slagen van zijn zwarte vleugels stijgt hij op, cirkelt rond het kasteel en verdwijnt in het duister van de nacht. >n De hal van het kasteel Achter een façade van gaafheid gaat een heuse ruïne schuil. De helft van de muren van de geheel lege hal is ingestort, en de maan schijnt ongehinderd naar binnen langs het skelet van een dak. De rest van het kasteel is er niet beter aan toe: grote, ondergesneeuwde hopen steen geven aan waar vroeger gebouwen hebben gestaan. Alleen in het oosten leidt een doorgang naar een zaal die nog redelijk intact is. Van het gebouw in het westen staan nog een aantal muren overeind, en in het noordwesten kronkelt een smal pad tussen een rotsblok en een massief beeld door naar de binnenplaats. >nw Op de binnenplaats Vanaf hier is de staat van het kasteel goed zichtbaar. Beide kleinere torens zijn van binnen geheel ingestort, en kunnen onmogelijk nog beklommen worden. Daarentegen ziet de grote toren, die aan de noordkant van de binnenplaats ligt, er nog vrijwel intact uit. De meest gebouwen zijn tot niets meer dan een hoop puin gereduceerd; alleen een ruïne in het zuiden en twee zalen in het zuidoosten hebben nog enige structuur. >n Onderin de middelste toren De cirkelvormige ruimte ligt vol met stapels papier die zonder zichtbare organisatie zijn neergelegd. Verschillende stapels zijn omgevallen, maar blokkeren net niet de weg naar de trap die zich in het midden van de toren omhoog wentelt. Twee paar modderige voetstappen - het ene van een volwassene met zware laarzen, het andere van een kind op blote voeten - lopen vanaf de deur in het zuiden naar de trap. >h Je rent de trap op, die rond en rond draait totdat je bijna bovenin de toren moet zijn. Daar komt hij uit in een grote kamer. De kamer van de baron De ruimte is sober ingericht en donker, slechts verlicht door de kaarsen van één enkele kroonluchter. In het midden van de zaal ligt een berenvel; aan de wanden hangen de opgezette koppen van wolven, elanden en andere grote zoogdieren. Naast het berenvel staat een grote stenen troon, ingezet met felle robijnen die het licht van de kroonluchter duizendvoudig weerspiegelen. Achter de troon, aan de noordkant van de kamer, zijn twee grote bronzen deuren. Op de troon zit de baron. >spreek met baron "U moet begrijpen," zo begint de baron te spreken voordat je iets hebt kunnen zeggen, "dat ik slechts uit de meest nobele motieven heb gehandeld. Het is altijd alleen maar mijn wens geweest om uw dochter gelukkig te maken." (1) [Woedend] "Gelukkig? Zelf jouw beestachtige brein kan niet zo geperverteerd zijn dat je die leugens gelooft!" (2) [Bedroefd] "Nee, dat is niet waar. Haar geluk is nooit het doel van je handelen geweest." (3) [Vermoeid] "Spaar me je leugens - onze leugens. Ik heb ze te vaak gehoord, en ze al te vaak leren herkennen als de slappe zelfrechtvaardiging die ze zijn." Selecteer een optie >> 1 "Goed, goed." De baron heft zijn handen op, als om je te kalmeren. "Misschien was haar geluk niet de reden waarom ik haar ontvoerde. Maar niettemin: kon ik het helpen? Had ik anders kunnen handelen? Is het rechtvaardig dat je boos op me bent?" (1) "Want? Hoe zou het mogelijk zijn dat hier - juist hier! - niet veroordeeld mag worden?" (2) "Zeg niets. Het zijn toch maar mijn eigen gedachtenspinsels die je verwoordt." (3) Dood de baron voordat hij op je in kan praten. Selecteer een optie >> 1 "Ik geef toe, ik geef toe, het is niet gemakkelijk te begrijpen," stemt de baron in. "Maar toch is het zo. Kan men de adelaar veroordelen wanneer deze een jong lammetje verorbert? De schapen zullen ongetwijfeld zeggen van wel, en zij zullen de adelaar kwaadaardig noemen - maar zij kennen zelf de lust om lammetjes te eten ook niet. Maar de adelaar is door de natuur zo geschapen dat hij wel lammetjes moet eten, het is zijn aard, hij kan niet anders. Hoe het kwaad de schapen het ook mogen vinden, in feite is er niets aan het gedrag van de roofvogel dat veroordeeld kan worden." (1) "En hoe heeft dat betrekking op jou, mij en Maartje?" (2) "En je wilt mij wijsmaken dat jij net als die adelaar bent, en Maartje als het lammetje?" Selecteer een optie >> 1 "Het is heel simpel! Ik zal puur voor mezelf spreken. Ik voel in mijn een buitengewoon grote lust; en die lust is zo sterk dat ik niets heb dat hem kan overwinnen. Ik kan alles proberen wat ik wil: mijn morele gevoelens, mijn liefde, wat dan ook - allemaal zijn ze te zwak om de lust in mij te overwinnen. Dus doe ik wat ik doe; en ik kan ook niet anders. Maar hoe zou het slecht kunnen zijn om te doen wat je moet doen? Hoe zou je veroordeeld kunnen worden voor iets dat je helemaal niet anders gedaan had kunnen hebben? Hoewel het zo misschien op het eerste gezicht niet lijkt, ben ik in de grond net zo onschuldig; ik ben slechts een blad dat door een sterke wind wordt meegevoerd, en mijn baan kan ik niet zelf uitkiezen." (1) [Verslagen] "Je hebt gelijk. Er valt jou - er valt ons niets te verwijzen. Wij kunnen het ook niet helpen." (2) [Bedroef] "Altijd weer zelfrechtvaardigingen. Kijk naar haar leed, stel je er voor open - en voel de schuld. Wij zijn schuldig, diep, diep schuldig, en je weet het, en je weet dat er geen excuus is." Selecteer een optie >> 1 "Inderdaad! Wel, ik ben blij dat je eindelijk tot inzicht bent gekomen!" De baron lijkt erg in zijn nopjes. Dan neemt hij zijn kroon af en werpt hem je toe; in een reflex vang je hem op. "Het is niet veel soeps, die kroon, dat geef ik toe, maar je zult hem op moeten zetten om bij je dochter te komen achter gindse muren. Veel plezier!" Het ergste is zijn grijns. >x baron Breeduit zit de baron, een gespierde man in een lange mantel, op zijn troon. Hij lacht, en in zijn ogen brandt het vuur van de overwinning. Ook de kroon op zijn hoofd lijkt haast van binnenuit te stralen. >toon kroon aan baron De baron lijkt niet bijzonder geïnteresseerd. >purloin dochter Welke bedoel je, de gespieste dochterpop of Maartje? >gespieste [Purloined.] >toon pop aan baron "We kunnen er niets aan doen, weet je nog wel? Helemaal niets." >undo De kamer van de baron [Vorige beurt ongedaan gemaakt.] >undo De kamer van de baron [Vorige beurt ongedaan gemaakt.] >undo De kamer van de baron [Vorige beurt ongedaan gemaakt.] >undo De kamer van de baron [Vorige beurt ongedaan gemaakt.] >undo De kamer van de baron [Vorige beurt ongedaan gemaakt.] >undo De kamer van de baron [Vorige beurt ongedaan gemaakt.] >undo Onderin de middelste toren [Vorige beurt ongedaan gemaakt.] >h Je rent de trap op, die rond en rond draait totdat je bijna bovenin de toren moet zijn. Daar komt hij uit in een grote kamer. De kamer van de baron De ruimte is sober ingericht en donker, slechts verlicht door de kaarsen van één enkele kroonluchter. In het midden van de zaal ligt een berenvel; aan de wanden hangen de opgezette koppen van wolven, elanden en andere grote zoogdieren. Naast het berenvel staat een grote stenen troon, ingezet met felle robijnen die het licht van de kroonluchter duizendvoudig weerspiegelen. Achter de troon, aan de noordkant van de kamer, zijn twee grote bronzen deuren. Op de troon zit de baron. >purloin gespieste [Purloined.] >toon gespieste aan baron Met baron kijkt even naarde baronlacht sprankelend en besteedt er verder geen aandacht aan. >quit Weet je zeker dat je wilt stoppen? j Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051110 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051110 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Het voorportaal van de grot De kleine hal is door mensen uitgehouwen en met zwart marmer bekleed. Twee bronzen deuren in het zuiden sluiten de uitgang hermetisch af; in het noorden leidt een smalle grot naar de vurige woonstee van de draak. De grond hier is bezaaid met geblakerde botten en schedels, die flikkerende schaduwen zuidwaarts werpen. >n Je probeert om de menselijke beenderen heen te stappen, maar kan niet voorkomen dat er bij elke stap verschillende breken onder het gewicht van jou en je wapenrusting. Een lage doorgang De grot is laag, en je moet bukken om er doorheen te lopen. Op de vloer ligt een dikke laag as. De vlammen die overal in de grote zaal in het noorden uit spleten in de grond komen zijn haast verblindend fel, en de hitte is enorm. Het zweet breekt je aan alle kanten uit. In het zuiden ligt de betrekkelijke koelte van het halletje. >n Met de bijl stevig in je handen geklemd, het vizier van je helm opengeklapt zoals een man van eer betaamt, treed je de draak tegemoet. Een ondergrondse zaal De zaal is tientallen meters hoog, en honderden meters breed en diep. De grond is bedekt met een dikke laag as, behalve waar brede spleten de rots doorklieven. Metershoge vlammen schieten uit deze spleten omhoog. De hitte is bijna ondraaglijk. In het midden van de zaal staat de draak, een enorm roodgeschubd monster. Hij draait zijn kop naar je toe, en staart je met twee grote gele ogen aan. >n De enige uitgang ligt in het zuiden. De draak draait zich naar je toe, en stapt met logge passen op je af. Hij opent zijn bek en stoot een kreet uit die de hele grot op zijn grondvesten doet schudden. Even wankel je, maar je weet je evenwicht te hervinden. >n De enige uitgang ligt in het zuiden. Een immense straal vuur spuit uit de bek van de draak, langs zijn scherpe tanden, en omringt je volledig. De pijn doet je naar adem happen. >n Je rent in het wilde weg rond, overmand door paniek. Je ziet nauwelijks waar je heen gaat, alles is vuur, vlammen, rook, flikkerend licht. Je struikelt, valt, springt overeind - de angst geeft je zoveel kracht dat je het harnas nauwelijks voelt. Je rent verder in een willekeurige richting, dan, plotseling, stap je in het niets en val je voorover een kloof in. Wanhopig probeer je iets te grijpen, houvast te krijgen, maar de wanden zijn glad en zonder uitsteeksels, en je valt, dieper en dieper. Rook en zwaveldampen vullen de spleet en benemen je de adem. Je hoest en proest, hapt naar lucht, maar krijgt alleen de giftige dampen binnen. Nog voor je de bodem bereikt hebt verlies je het bewustzijn. [Druk op een toets.] DE BARON Een interactief verhaal geschreven door Victor Gijsbers. Chi l'anima mi lacera? Chi m'agita le viscere? Che strazio, ohimè, che smania! Che inferno, che terror! "Wie verscheurt mijn ziel? Wie windt mijn hart zo op? Wat een kwelling, wat een waanzin! Wat een hel! Welk een verschrikking!" Uit de opera "Don Giovanni" Tekst: Lorenzo da Ponte Muziek: Wolfgang A. Mozart Twee doordringende dissonanten, kort na elkaar, wekken je uit je onrustige slaap. Na de tweede toon zwijgt de kerkklok en de stilte van de winternacht nestelt zich weer in het dorp. Je wrijft de slaap uit je ogen. Uiterst voorzichtig stap je uit bed, opdat je je vrouw Hilde niet wakker maakt. Zij zou je zeker proberen te stoppen. In je slaapkamer Het zwakke schijnsel van de maan dat door het raam naar binnen valt hult de meubels in de slaapkamer in een mantel van onwereldse schoonheid. Alleen het zachte ademen van je echtgenote in het grote ledikant doorbreekt de stilte. Naast de zware eiken kledingkast bevindt zich de deur naar de overloop in het noorden. In de onverwarmde kamer is het ijzig koud. Je ziet een stoel (met daarop je werkkleding) en een vuren nachtkastje. >pak foto Gepakt. >n (de deur naar de overloop openend) Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Maanlicht schijnt naar binnen door de open deur naar de slaapkamer in het zuiden. Aan de noordkant van de overloop leidt een rood geschilderde deur naar de kamer van je dochter Maartje. Naast de trap naar beneden staat een elegant kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst prijkt. >l Behoedzaam zoek je je weg door de duisternis naar beneden. In de gang neem je even de tijd om je lange winterjas aan te trekken, en dan open je de voordeur en stap je naar buiten de tuin in. In de tuin Ook je voortuin is bedolven onder een dikke laag sneeuw, die alle planten aan het zicht onttrekt. Alleen een paar kale struiken die zich tegen het tuinhek aan schurken steken door de witte deken heen. Achter je leidt de voordeur terug het huis in, terwijl de weg naar het oosten zich door het dorp en het woud heen naar het kasteel van de baron slingert. Vanuit zijn onbereikbare hoogte kijkt de maan verwijtend op je neer. Het uiterste puntje van de kerktoren steekt boven de huizen aan de overkant uit. Je ziet een brievenbus (die dicht is) en een bijl. >pak bijl Gepakt. >o Heel even aarzel je, maar dan stap je vastbesloten de weg naar het donkere woud op. In het dorp is geen teken van leven te bekenen. Langzaam wordt je boos op al je buren en mededorpelingen. Waar zijn ze wanneer je ze nodig hebt? Waarom is er niet één bij die het lef heeft Maartje te bevrijden? Een gebrek aan liefde - dat is wat mensen in staat stelt de problemen van anderen te negeren. Iedereen weet wat er aan de hand is, maar niemand doet iets, omdat niemand zich verantwoordelijk voelt. Na enkel minuten bereik je de rand van het bos. Alsof je de donkere muil van een enorm en kwaadaardig beest in loopt, zo is het om het pad onder het overhangende bladerdek van de naaldbomen te volgen. Het licht van de maan bereikt de grond nauwelijks, en meermaals struikel je over grote takken die als valstrikken onder de sneeuw liggen te wachten. Met ferme tred stap je verder, terwijl je probeert te bedenken hoe je het gemakkelijkst het kasteel van de baron in kan komen. Dan wordt je uit je overpeinzingen opgeschrikt door het gehuil van wolven. Het is moeilijk schatten, maar je zou verbaasd zijn als ze meer dan een kilometer van je verwijderd zijn. En het is nog zeker tien kilometer oostwaards naar het kasteel van de baron. Lopend op een pad in het woud Op de meest zonnige dagen is het al schemerig in dit dichte naaldbos, en in het holst van deze winternacht is het pikdonker. Een nauwelijks als zodanig herkenbaar pad loopt van het dorp in het westen naar het kasteel in het oosten. Te dichtbij, van links, klinkt het gehuil van een roede wolven. In dit jaargetij is er geen wild te vinden, en zijn de wolven hongerig, brutaal en zelfs voor mensen gevaarlijk. >o Op een pad in het woud Het pad is hier smal en kronkelig, en in de sneeuw nauwelijks te herkennen. Maanlicht schijnt slechts hier en daar tussen de beladen takken van de dennen door. Oostwaarts ligt het kasteel van de baron; naar het westen leiden je voetstappen terug naar het dorp. Vanuit de bomen aan de linkerkant van het pad springt plots een donkere schim naar voren. Het is een wolvin; ze blijft op enkele meters afstand van je staan, midden op het pad, jou fixerend met twee ogen waarin de maan zich spiegelt. Uit haar keel klinkt een fel gegrom. >o Weet je zeker dat je wilt proberen door te lopen over het pad, langs de wolvin? k Antwoord alsjeblieft met ja of nee.> Antwoord alsjeblieft met ja of nee.> j Voetje voor voetje schuifel je zo dicht mogelijk langs de bomen. De wolvin gromt vervaarlijk, en draait met je mee. "Geen angst tonen!", houd je jezelf voor. Honden kunnen angst ruiken, en wolven zijn eigenlijk net wildere en slimmere honden. Of dat vertelt je jezelf toch. Je houdt je gezicht strak in de plooi, en zonder je te haasten, maar ook zonder bangelijke bewegingen te maken, loop je verder, langs het punt waar je het dichtst bij de wolvin bent en dan een paar meter verder. Je hart slaat zo wild dat je verbaasd bent je ribben niet te horen kraken. Achteruit, met je gezicht naar de wolvin toe, loop je verder langs het pad. Rustig. Zonder te rennen. Alsof je haar geen moment hebt gevreesd. Zij blijft stokstijf staan, en kijkt je na totdat je uit het zich verdwenen bent. Maar ze komt je niet achterna. Op een pad in het woud Vanaf dit stuk van het kronkelige bospad kan je het kasteel van de baron in het oosten zien oprijzen. Het silhouet met de drie scheve torens staat afgetekend tegen de sterrenhemel. Een spoor van voetstappen - de jouwe - geeft het pad in het westen aan. Hier, zo dicht bij het domein van de baron, zijn zelfs de wolven stil. >o Bij de poort van het kasteel De ophaalbrug van het kasteel is neergelaten, twintig meter houten planken waarmee je de diepe slotgracht in het noorden kunt oversteken. Aan het andere einde bewaakt de massieve toegangspoort de ingang tot het slot, maar de deuren staan wagenwijd open. De drie torens lijken vanaf hier tot aan de hemel te reiken, en de vele waterspuwers en gargouilles die de muren bevolken staren onvriendelijk op je neer. Het geluid van vleugelslagen doet je omhoog kijken, waar de kantelen, torens en monsterlijk grote waterspuwers van het kasteel zich aftekenen tegen de sterrenhemel. Eén van de gargouilles heeft zijn vleugels gespreid, en zeilt met trage slagen naar de ophaalbrug beneden. Enkele meters voor je landt hij, een stenen demon zo groot als een man. Twee inktzwarte ogen staren je aandachtig aan. Dan zegt de gargouille met een stem als scheurende rots: "Het vereist moed om je niet van je pad te laten afbrengen. Maar als je de confrontatie nooit aangaat, blijf je dan niet altijd in cirkels lopen?" (1) "Als je leven genoegzaam en prettig is, waarom zou je dan confrontaties willen aangaan? Wat is er mis met een cirkel, zolang de cirkel niet te moeilijk te bewandelen is?" (2) "Mijn doel is helder, en mijn pad is recht. Ik ben hier om mijn dochter te halen, en ik zal een confrontatie met de baron niet schuwen." (3) "Het belangrijkste is trouw te blijven aan jezelf, en je niet door krachten van buiten van het pad te laten brengen waar je eigen innerlijk je op gestuurd heeft. Authenticiteit gaat boven alles, ook als zij in cirkels leidt." Selecteer een optie >> 1 De gargouille kijkt bedachtzaam, alsof hij je antwoord in overweging neemt. Dan knikt hij kort. "Opnieuw kom je hier, om opnieuw hetzelfde te bereiken. Geloof je nog dat het ooit anders zal aflopen?" (1) "Je vergist je. Dit is de eerste maal dat ik hier kom." (2) "'Opnieuw'? Bedoel je dat ik al vaker hier geweest ben, al vaker het kasteel van de baron ben binnen gedrongen?" (3) "Opnieuw en opnieuw en opnieuw, en zo door de eeuwigheid, totdat het me lukt er een einde aan te maken. Er is altijd nog een kans." (4) "Nee, ik kan niet veranderen. Ik heb het geprobeerd, dat weet je. Maar de cirkel van het noodlot is te sterk: ik ben gedoemd voor eeuwig rond te lopen, en met elke rondgang verf ik mijn ziel een tint zwarter." Selecteer een optie >> 1 "Dus je bent het weer vergeten." In de onaardse bas van de gargouille klinkt vermoeidheid en medelijden mee. "Elke nacht kom je hier, elke nacht spreek ik met je, elke nacht verlies je het gevecht, en elke volgende nacht sta je weer vol naïeve moed voor mijn neus. Als je je ogen voor je eigen daden blijft sluiten zal je nooit jezelf overwinnen!" (1) [Stellig] "Zwijg, duivel! Ik ben hier voor de eerste maal, en jouw leugens kunnen mij de moed niet doen verliezen." (2) [Met een ondertoon van paniek] "Nee, nee, je vergist je of probeert mij te bedriegen! Ik ben hier nog nooit eerder geweest, en het zal ook niet nodig zijn dat ik hier vaker kom!" (3) Probeer je te herinneren of je hier inderdaad al eerder geweest bent. Selecteer een optie >> 1 "Zoals je wilt." Met een krakend geluid buigt het stenen monster respectvol zijn hoofd. "Ik denk niet dat je zal slagen, maar wie weet - het leven kent vele verrassingen. Laat mij je niet langer ophouden... tenzij... tenzij ik je een vraag over mijn eigen probleem mag stellen?" (1) "Ik heb geen tijd voor jou en je on-leven, gedrocht. Mijn dochter wacht op mij." (2) "Een paar momenten kan ik wel verliezen. Vertel me wat je op je hart hebt." Selecteer een optie >> 1 "Natuurlijk. Zoals gezegd, ik zal je niet langer storen" Hij draait zich om, en met enkele slagen van zijn zwarte vleugels stijgt hij op, cirkelt rond het kasteel en verdwijnt in het duister van de nacht. >n De hal van het kasteel Achter een façade van gaafheid gaat een heuse ruïne schuil. De helft van de muren van de geheel lege hal is ingestort, en de maan schijnt ongehinderd naar binnen langs het skelet van een dak. De rest van het kasteel is er niet beter aan toe: grote, ondergesneeuwde hopen steen geven aan waar vroeger gebouwen hebben gestaan. Alleen in het oosten leidt een doorgang naar een zaal die nog redelijk intact is. Van het gebouw in het westen staan nog een aantal muren overeind, en in het noordwesten kronkelt een smal pad tussen een rotsblok en een massief beeld door naar de binnenplaats. >o De eetzaal De grote eetzaal is minder aangetast door het verval dan de meeste andere delen van het kasteel. Maanlicht schijnt door enkele gaten in het dak, waaronder zich hopen half gesmolten sneeuw hebben verzameld. Een lange houten tafel, met een stoel aan elk uiteinde, staat er ondanks zijn lengte verloren bij in de verder lege ruimte. Af en toe hoor je een vleermuis langs vliegen. Een deuropening leidt terug naar de hal in het westen. Een enkele toorts aan de muur verspreidt flikkerend geel licht. Op de eettafel is een gescheurde pagina. >pak toorts Gepakt. >kijk onder sneeuw Onder de grootste hoop sneeuw blijkt het bevroren lijk van een kat te liggen. >pak kat Gepakt. >i Je hebt bij je: een lijkje van Katja een toorts (lustig brandend) een bijl een winterjas (gedragen) een familiefoto >x kat Dit is onmiskenbaar het lichaam van Katja, jullie poes, die reeds jaren geleden is overleden. Maartje was ontroostbaar, en de konijnen die je later voor haar kocht hebben haar hart nooit kunnen veroveren. >w De hal van het kasteel Achter een façade van gaafheid gaat een heuse ruïne schuil. De helft van de muren van de geheel lege hal is ingestort, en de maan schijnt ongehinderd naar binnen langs het skelet van een dak. De rest van het kasteel is er niet beter aan toe: grote, ondergesneeuwde hopen steen geven aan waar vroeger gebouwen hebben gestaan. Alleen in het oosten leidt een doorgang naar een zaal die nog redelijk intact is. Van het gebouw in het westen staan nog een aantal muren overeind, en in het noordwesten kronkelt een smal pad tussen een rotsblok en een massief beeld door naar de binnenplaats. >nw Op de binnenplaats Vanaf hier is de staat van het kasteel goed zichtbaar. Beide kleinere torens zijn van binnen geheel ingestort, en kunnen onmogelijk nog beklommen worden. Daarentegen ziet de grote toren, die aan de noordkant van de binnenplaats ligt, er nog vrijwel intact uit. De meest gebouwen zijn tot niets meer dan een hoop puin gereduceerd; alleen een ruïne in het zuiden en twee zalen in het zuidoosten hebben nog enige structuur. >n Onderin de middelste toren De cirkelvormige ruimte ligt vol met stapels papier die zonder zichtbare organisatie zijn neergelegd. Verschillende stapels zijn omgevallen, maar blokkeren net niet de weg naar de trap die zich in het midden van de toren omhoog wentelt. Twee paar modderige voetstappen - het ene van een volwassene met zware laarzen, het andere van een kind op blote voeten - lopen vanaf de deur in het zuiden naar de trap. >save Enter a file name. Default is "baron.sav": Ok. >steek stapels in brand Ze zijn nu niet bepaald draagbaar. >steek stapels in de brand Ze zijn nu niet bepaald draagbaar. >steek stapels in de fik Je houdt de toorts tegen een stapel papier aan, die onmiddellijk in de fik vliegt. >undo Onderin de middelste toren [Vorige beurt ongedaan gemaakt.] >x Welk voorwerp bedoel je precies als je zegt "onderzoek"? >k Onderin de middelste toren De cirkelvormige ruimte ligt vol met stapels papier die zonder zichtbare organisatie zijn neergelegd. Verschillende stapels zijn omgevallen, maar blokkeren net niet de weg naar de trap die zich in het midden van de toren omhoog wentelt. Twee paar modderige voetstappen - het ene van een volwassene met zware laarzen, het andere van een kind op blote voeten - lopen vanaf de deur in het zuiden naar de trap. >x stapels Grote stapels papieren liggen overal in de ruimte, chaotisch overhellend en op elkaar leunend. Je grijpt er willekeurig enkele vellen uit en bekijkt ze. Ze zijn allemaal identiek aan de brief die de baron elke nacht in je brievenbus laat bezorgen. Woedend smijt je de vellen weer op een stapel neer. >actions [Action listing on.] >messages [ Action RoutinesOn ] [Message listing on.] [ "(Inform Parser)".parse_input(18323) ] [ "(LibraryMessages)".before() ] [ "(Library Extensions)".RunWhile(81,0) ] >steek stapels in brand [ "jezelf".grammar() ] [Giving stapels papier ~phrase_matched] [Giving stapels papier phrase_matched] [Giving stapels papier ~phrase_matched] [Giving stapels papier phrase_matched] [Giving stapels papier ~phrase_matched] [Giving stapels papier phrase_matched] [Giving vuur phrase_matched] [Giving stapels papier ~phrase_matched] [ "(Inform Library)".begin_action(98,225,230,0) ] [ Action Transfer with noun 225 (stapels papier) and second 230 (vuur) ] [ "jezelf".orders() ] [ "stapels papier".react_before() ] [ "Onderin de middelste toren".before() ] [ "stapels papier".before() ] [ "(LibraryMessages)".before() ] [ "(Library Extensions)".RunWhile(81,0) ] Ze zijn nu niet bepaald draagbaar. [ "(Inform Library)".end_turn_sequence() ] [ "draak".daemon() ] [Setting draak.counting to 27] [ "(Inform Parser)".parse_input(18323) ] [ "(LibraryMessages)".before() ] [ "(Library Extensions)".RunWhile(81,0) ] >messages uit [ "jezelf".grammar() ] [ "(Inform Library)".begin_action(119,0,0,0) ] [ Action RoutinesOff ] [Message listing off.] >steek stapels in brand [Giving vuur ~phrase_matched] [Giving stapels papier phrase_matched] [Giving stapels papier ~phrase_matched] [Giving stapels papier phrase_matched] [Giving stapels papier ~phrase_matched] [Giving stapels papier phrase_matched] [Giving vuur phrase_matched] [Giving stapels papier ~phrase_matched] [ Action Transfer with noun 225 (stapels papier) and second 230 (vuur) ] Ze zijn nu niet bepaald draagbaar. [Setting draak.counting to 28] >h [Giving plafond phrase_matched] [ Action Go with noun 15 (plafond) ] Je rent de trap op, die rond en rond draait totdat je bijna bovenin de toren moet zijn. Daar komt hij uit in een grote kamer. [Moving jezelf to De kamer van de baron] [Removing muren] [Removing sterren] [Removing sneeuw] [Removing hopen steen] [Removing binnenplaats] [Removing doorgang] [Removing kleinere torens] [Removing grote toren] [Removing vuur] [ Action Look (from < > statement) ] De kamer van de baron [Setting (verhaaltracker).status to 6] [Setting De kamer van de baron.firsttime to 1] De ruimte is sober ingericht en donker, slechts verlicht door de kaarsen van één enkele kroonluchter. In het midden van de zaal ligt een berenvel; aan de wanden hangen de opgezette koppen van wolven, elanden en andere grote zoogdieren. Naast het berenvel staat een grote stenen troon, ingezet met felle robijnen die het licht van de kroonluchter duizendvoudig weerspiegelen. Achter de troon, aan de noordkant van de kamer, zijn twee grote bronzen deuren. Op de troon zit de baron. [Giving De kamer van de baron visited] [Setting draak.counting to 29] [Setting baron.count to 1] >steek baron in brand [Moving bronzen deuren to De kamer van de baron] [Moving bronzen deuren to De kamer van de baron] [Giving plafond ~phrase_matched] [Giving baron phrase_matched] [Moving bronzen deuren to De kamer van de baron] [Moving bronzen deuren to De kamer van de baron] [Giving baron ~phrase_matched] [Giving baron phrase_matched] [Moving bronzen deuren to De kamer van de baron] [Moving bronzen deuren to De kamer van de baron] [Giving baron ~phrase_matched] [Moving bronzen deuren to De kamer van de baron] [Moving bronzen deuren to De kamer van de baron] [Giving baron phrase_matched] [Moving bronzen deuren to De kamer van de baron] [Moving bronzen deuren to De kamer van de baron] [Giving baron ~phrase_matched] [Moving bronzen deuren to De kamer van de baron] [Moving bronzen deuren to De kamer van de baron] [Moving bronzen deuren to De kamer van de baron] [Moving bronzen deuren to De kamer van de baron] [Giving baron phrase_matched] [Moving bronzen deuren to De kamer van de baron] [Moving bronzen deuren to De kamer van de baron] [Giving baron ~phrase_matched] [Moving bronzen deuren to De kamer van de baron] [Moving bronzen deuren to De kamer van de baron] [Giving baron phrase_matched] [Moving bronzen deuren to De kamer van de baron] [Moving bronzen deuren to De kamer van de baron] [Giving baron ~phrase_matched] [Giving baron phrase_matched] [Moving bronzen deuren to De kamer van de baron] [Moving bronzen deuren to De kamer van de baron] [Giving baron ~phrase_matched] [Giving baron phrase_matched] [Moving bronzen deuren to De kamer van de baron] [Moving bronzen deuren to De kamer van de baron] [Giving baron ~phrase_matched] [Giving baron phrase_matched] [Moving bronzen deuren to De kamer van de baron] [Moving bronzen deuren to De kamer van de baron] [Giving baron ~phrase_matched] [Giving baron phrase_matched] [ Action Burn with noun 241 (baron) ] [ Action Attack with noun 241 (baron) (from < > statement) ] [Setting baron.try_calm to 1] De baron houdt afwerend zijn handen omhoog wanneer je op hem afrent. "Waarom meteen geweld, mijn waarde?", vraagt hij. "Ik denk dat het verstandiger zou zijn als wij eerst wat zouden praten." [Setting draak.counting to 30] [Setting baron.count to 2] >undo De kamer van de baron [Vorige beurt ongedaan gemaakt.] >undo Onderin de middelste toren [Vorige beurt ongedaan gemaakt.] >quit [ Action Quit ] Weet je zeker dat je wilt stoppen? j Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051110 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051110 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Het voorportaal van de grot De kleine hal is door mensen uitgehouwen en met zwart marmer bekleed. Twee bronzen deuren in het zuiden sluiten de uitgang hermetisch af; in het noorden leidt een smalle grot naar de vurige woonstee van de draak. De grond hier is bezaaid met geblakerde botten en schedels, die flikkerende schaduwen zuidwaarts werpen. >n Je probeert om de menselijke beenderen heen te stappen, maar kan niet voorkomen dat er bij elke stap verschillende breken onder het gewicht van jou en je wapenrusting. Een lage doorgang De grot is laag, en je moet bukken om er doorheen te lopen. Op de vloer ligt een dikke laag as. De vlammen die overal in de grote zaal in het noorden uit spleten in de grond komen zijn haast verblindend fel, en de hitte is enorm. Het zweet breekt je aan alle kanten uit. In het zuiden ligt de betrekkelijke koelte van het halletje. >n Met de bijl stevig in je handen geklemd, het vizier van je helm opengeklapt zoals een man van eer betaamt, treed je de draak tegemoet. Een ondergrondse zaal De zaal is tientallen meters hoog, en honderden meters breed en diep. De grond is bedekt met een dikke laag as, behalve waar brede spleten de rots doorklieven. Metershoge vlammen schieten uit deze spleten omhoog. De hitte is bijna ondraaglijk. In het midden van de zaal staat de draak, een enorm roodgeschubd monster. Hij draait zijn kop naar je toe, en staart je met twee grote gele ogen aan. >n De enige uitgang ligt in het zuiden. De draak draait zich naar je toe, en stapt met logge passen op je af. Hij opent zijn bek en stoot een kreet uit die de hele grot op zijn grondvesten doet schudden. Even wankel je, maar je weet je evenwicht te hervinden. >n De enige uitgang ligt in het zuiden. Een immense straal vuur spuit uit de bek van de draak, langs zijn scherpe tanden, en omringt je volledig. De pijn doet je naar adem happen. >n Je rent in het wilde weg rond, overmand door paniek. Je ziet nauwelijks waar je heen gaat, alles is vuur, vlammen, rook, flikkerend licht. Je struikelt, valt, springt overeind - de angst geeft je zoveel kracht dat je het harnas nauwelijks voelt. Je rent verder in een willekeurige richting, dan, plotseling, stap je in het niets en val je voorover een kloof in. Wanhopig probeer je iets te grijpen, houvast te krijgen, maar de wanden zijn glad en zonder uitsteeksels, en je valt, dieper en dieper. Rook en zwaveldampen vullen de spleet en benemen je de adem. Je hoest en proest, hapt naar lucht, maar krijgt alleen de giftige dampen binnen. Nog voor je de bodem bereikt hebt verlies je het bewustzijn. [Druk op een toets.] DE BARON Een interactief verhaal geschreven door Victor Gijsbers. Chi l'anima mi lacera? Chi m'agita le viscere? Che strazio, ohimè, che smania! Che inferno, che terror! "Wie verscheurt mijn ziel? Wie windt mijn hart zo op? Wat een kwelling, wat een waanzin! Wat een hel! Welk een verschrikking!" Uit de opera "Don Giovanni" Tekst: Lorenzo da Ponte Muziek: Wolfgang A. Mozart Twee doordringende dissonanten, kort na elkaar, wekken je uit je onrustige slaap. Na de tweede toon zwijgt de kerkklok en de stilte van de winternacht nestelt zich weer in het dorp. Je wrijft de slaap uit je ogen. Uiterst voorzichtig stap je uit bed, opdat je je vrouw Hilde niet wakker maakt. Zij zou je zeker proberen te stoppen. In je slaapkamer Het zwakke schijnsel van de maan dat door het raam naar binnen valt hult de meubels in de slaapkamer in een mantel van onwereldse schoonheid. Alleen het zachte ademen van je echtgenote in het grote ledikant doorbreekt de stilte. Naast de zware eiken kledingkast bevindt zich de deur naar de overloop in het noorden. In de onverwarmde kamer is het ijzig koud. Je ziet een stoel (met daarop je werkkleding) en een vuren nachtkastje. >pak foto Gepakt. >n (de deur naar de overloop openend) Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Maanlicht schijnt naar binnen door de open deur naar de slaapkamer in het zuiden. Aan de noordkant van de overloop leidt een rood geschilderde deur naar de kamer van je dochter Maartje. Naast de trap naar beneden staat een elegant kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst prijkt. >l Behoedzaam zoek je je weg door de duisternis naar beneden. In de gang neem je even de tijd om je lange winterjas aan te trekken, en dan open je de voordeur en stap je naar buiten de tuin in. In de tuin Ook je voortuin is bedolven onder een dikke laag sneeuw, die alle planten aan het zicht onttrekt. Alleen een paar kale struiken die zich tegen het tuinhek aan schurken steken door de witte deken heen. Achter je leidt de voordeur terug het huis in, terwijl de weg naar het oosten zich door het dorp en het woud heen naar het kasteel van de baron slingert. Vanuit zijn onbereikbare hoogte kijkt de maan verwijtend op je neer. Het uiterste puntje van de kerktoren steekt boven de huizen aan de overkant uit. Je ziet een brievenbus (die dicht is) en een bijl. >pak bijl Gepakt. >n Door de open voordeur stap je weer naar binnen. Je hangt je winterjas terug op de kapstok, en klimt in het donker de trap op naar de overloop. Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Maanlicht schijnt naar binnen door de open deur naar de slaapkamer in het zuiden. Aan de noordkant van de overloop leidt een rood geschilderde deur naar de kamer van je dochter Maartje. Naast de trap naar beneden staat een elegant kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst prijkt. >l Behoedzaam zoek je je weg door de duisternis naar beneden. In de gang neem je even de tijd om je lange winterjas aan te trekken, en dan open je de voordeur en stap je naar buiten de tuin in. In de tuin Ook je voortuin is bedolven onder een dikke laag sneeuw, die alle planten aan het zicht onttrekt. Alleen een paar kale struiken die zich tegen het tuinhek aan schurken steken door de witte deken heen. Achter je leidt de voordeur terug het huis in, terwijl de weg naar het oosten zich door het dorp en het woud heen naar het kasteel van de baron slingert. Vanuit zijn onbereikbare hoogte kijkt de maan verwijtend op je neer. Het uiterste puntje van de kerktoren steekt boven de huizen aan de overkant uit. Je ziet een brievenbus (die dicht is). >o Heel even aarzel je, maar dan stap je vastbesloten de weg naar het donkere woud op. In het dorp is geen teken van leven te bekenen. Langzaam wordt je boos op al je buren en mededorpelingen. Waar zijn ze wanneer je ze nodig hebt? Waarom is er niet één bij die het lef heeft Maartje te bevrijden? Een gebrek aan liefde - dat is wat mensen in staat stelt de problemen van anderen te negeren. Iedereen weet wat er aan de hand is, maar niemand doet iets, omdat niemand zich verantwoordelijk voelt. Na enkel minuten bereik je de rand van het bos. Alsof je de donkere muil van een enorm en kwaadaardig beest in loopt, zo is het om het pad onder het overhangende bladerdek van de naaldbomen te volgen. Het licht van de maan bereikt de grond nauwelijks, en meermaals struikel je over grote takken die als valstrikken onder de sneeuw liggen te wachten. Met ferme tred stap je verder, terwijl je probeert te bedenken hoe je het gemakkelijkst het kasteel van de baron in kan komen. Dan wordt je uit je overpeinzingen opgeschrikt door het gehuil van wolven. Het is moeilijk schatten, maar je zou verbaasd zijn als ze meer dan een kilometer van je verwijderd zijn. En het is nog zeker tien kilometer oostwaards naar het kasteel van de baron. Lopend op een pad in het woud Op de meest zonnige dagen is het al schemerig in dit dichte naaldbos, en in het holst van deze winternacht is het pikdonker. Een nauwelijks als zodanig herkenbaar pad loopt van het dorp in het westen naar het kasteel in het oosten. Te dichtbij, van links, klinkt het gehuil van een roede wolven. In dit jaargetij is er geen wild te vinden, en zijn de wolven hongerig, brutaal en zelfs voor mensen gevaarlijk. >o Op een pad in het woud Het pad is hier smal en kronkelig, en in de sneeuw nauwelijks te herkennen. Maanlicht schijnt slechts hier en daar tussen de beladen takken van de dennen door. Oostwaarts ligt het kasteel van de baron; naar het westen leiden je voetstappen terug naar het dorp. Vanuit de bomen aan de linkerkant van het pad springt plots een donkere schim naar voren. Het is een wolvin; ze blijft op enkele meters afstand van je staan, midden op het pad, jou fixerend met twee ogen waarin de maan zich spiegelt. Uit haar keel klinkt een fel gegrom. >o Weet je zeker dat je wilt proberen door te lopen over het pad, langs de wolvin? j Voetje voor voetje schuifel je zo dicht mogelijk langs de bomen. De wolvin gromt vervaarlijk, en draait met je mee. "Geen angst tonen!", houd je jezelf voor. Honden kunnen angst ruiken, en wolven zijn eigenlijk net wildere en slimmere honden. Of dat vertelt je jezelf toch. Je houdt je gezicht strak in de plooi, en zonder je te haasten, maar ook zonder bangelijke bewegingen te maken, loop je verder, langs het punt waar je het dichtst bij de wolvin bent en dan een paar meter verder. Je hart slaat zo wild dat je verbaasd bent je ribben niet te horen kraken. Achteruit, met je gezicht naar de wolvin toe, loop je verder langs het pad. Rustig. Zonder te rennen. Alsof je haar geen moment hebt gevreesd. Zij blijft stokstijf staan, en kijkt je na totdat je uit het zich verdwenen bent. Maar ze komt je niet achterna. Op een pad in het woud Vanaf dit stuk van het kronkelige bospad kan je het kasteel van de baron in het oosten zien oprijzen. Het silhouet met de drie scheve torens staat afgetekend tegen de sterrenhemel. Een spoor van voetstappen - de jouwe - geeft het pad in het westen aan. Hier, zo dicht bij het domein van de baron, zijn zelfs de wolven stil. >o Bij de poort van het kasteel De ophaalbrug van het kasteel is neergelaten, twintig meter houten planken waarmee je de diepe slotgracht in het noorden kunt oversteken. Aan het andere einde bewaakt de massieve toegangspoort de ingang tot het slot, maar de deuren staan wagenwijd open. De drie torens lijken vanaf hier tot aan de hemel te reiken, en de vele waterspuwers en gargouilles die de muren bevolken staren onvriendelijk op je neer. Het geluid van vleugelslagen doet je omhoog kijken, waar de kantelen, torens en monsterlijk grote waterspuwers van het kasteel zich aftekenen tegen de sterrenhemel. Eén van de gargouilles heeft zijn vleugels gespreid, en zeilt met trage slagen naar de ophaalbrug beneden. Enkele meters voor je landt hij, een stenen demon zo groot als een man. Twee inktzwarte ogen staren je aandachtig aan. Dan zegt de gargouille met een stem als scheurende rots: "Het vereist moed om je niet van je pad te laten afbrengen. Maar als je de confrontatie nooit aangaat, blijf je dan niet altijd in cirkels lopen?" (1) "Als je leven genoegzaam en prettig is, waarom zou je dan confrontaties willen aangaan? Wat is er mis met een cirkel, zolang de cirkel niet te moeilijk te bewandelen is?" (2) "Mijn doel is helder, en mijn pad is recht. Ik ben hier om mijn dochter te halen, en ik zal een confrontatie met de baron niet schuwen." (3) "Het belangrijkste is trouw te blijven aan jezelf, en je niet door krachten van buiten van het pad te laten brengen waar je eigen innerlijk je op gestuurd heeft. Authenticiteit gaat boven alles, ook als zij in cirkels leidt." Selecteer een optie >> 1 De gargouille kijkt bedachtzaam, alsof hij je antwoord in overweging neemt. Dan knikt hij kort. "Opnieuw kom je hier, om opnieuw hetzelfde te bereiken. Geloof je nog dat het ooit anders zal aflopen?" (1) "Je vergist je. Dit is de eerste maal dat ik hier kom." (2) "'Opnieuw'? Bedoel je dat ik al vaker hier geweest ben, al vaker het kasteel van de baron ben binnen gedrongen?" (3) "Opnieuw en opnieuw en opnieuw, en zo door de eeuwigheid, totdat het me lukt er een einde aan te maken. Er is altijd nog een kans." (4) "Nee, ik kan niet veranderen. Ik heb het geprobeerd, dat weet je. Maar de cirkel van het noodlot is te sterk: ik ben gedoemd voor eeuwig rond te lopen, en met elke rondgang verf ik mijn ziel een tint zwarter." Selecteer een optie >> 1 "Dus je bent het weer vergeten." In de onaardse bas van de gargouille klinkt vermoeidheid en medelijden mee. "Elke nacht kom je hier, elke nacht spreek ik met je, elke nacht verlies je het gevecht, en elke volgende nacht sta je weer vol naïeve moed voor mijn neus. Als je je ogen voor je eigen daden blijft sluiten zal je nooit jezelf overwinnen!" (1) [Stellig] "Zwijg, duivel! Ik ben hier voor de eerste maal, en jouw leugens kunnen mij de moed niet doen verliezen." (2) [Met een ondertoon van paniek] "Nee, nee, je vergist je of probeert mij te bedriegen! Ik ben hier nog nooit eerder geweest, en het zal ook niet nodig zijn dat ik hier vaker kom!" (3) Probeer je te herinneren of je hier inderdaad al eerder geweest bent. Selecteer een optie >> 1 "Zoals je wilt." Met een krakend geluid buigt het stenen monster respectvol zijn hoofd. "Ik denk niet dat je zal slagen, maar wie weet - het leven kent vele verrassingen. Laat mij je niet langer ophouden... tenzij... tenzij ik je een vraag over mijn eigen probleem mag stellen?" (1) "Ik heb geen tijd voor jou en je on-leven, gedrocht. Mijn dochter wacht op mij." (2) "Een paar momenten kan ik wel verliezen. Vertel me wat je op je hart hebt." Selecteer een optie >> 1 "Natuurlijk. Zoals gezegd, ik zal je niet langer storen" Hij draait zich om, en met enkele slagen van zijn zwarte vleugels stijgt hij op, cirkelt rond het kasteel en verdwijnt in het duister van de nacht. >n De hal van het kasteel Achter een façade van gaafheid gaat een heuse ruïne schuil. De helft van de muren van de geheel lege hal is ingestort, en de maan schijnt ongehinderd naar binnen langs het skelet van een dak. De rest van het kasteel is er niet beter aan toe: grote, ondergesneeuwde hopen steen geven aan waar vroeger gebouwen hebben gestaan. Alleen in het oosten leidt een doorgang naar een zaal die nog redelijk intact is. Van het gebouw in het westen staan nog een aantal muren overeind, en in het noordwesten kronkelt een smal pad tussen een rotsblok en een massief beeld door naar de binnenplaats. >o De eetzaal De grote eetzaal is minder aangetast door het verval dan de meeste andere delen van het kasteel. Maanlicht schijnt door enkele gaten in het dak, waaronder zich hopen half gesmolten sneeuw hebben verzameld. Een lange houten tafel, met een stoel aan elk uiteinde, staat er ondanks zijn lengte verloren bij in de verder lege ruimte. Af en toe hoor je een vleermuis langs vliegen. Een deuropening leidt terug naar de hal in het westen. Een enkele toorts aan de muur verspreidt flikkerend geel licht. Op de eettafel is een gescheurde pagina. >pak toorts Gepakt. >w De hal van het kasteel Achter een façade van gaafheid gaat een heuse ruïne schuil. De helft van de muren van de geheel lege hal is ingestort, en de maan schijnt ongehinderd naar binnen langs het skelet van een dak. De rest van het kasteel is er niet beter aan toe: grote, ondergesneeuwde hopen steen geven aan waar vroeger gebouwen hebben gestaan. Alleen in het oosten leidt een doorgang naar een zaal die nog redelijk intact is. Van het gebouw in het westen staan nog een aantal muren overeind, en in het noordwesten kronkelt een smal pad tussen een rotsblok en een massief beeld door naar de binnenplaats. >o De eetzaal De grote eetzaal is minder aangetast door het verval dan de meeste andere delen van het kasteel. Maanlicht schijnt door enkele gaten in het dak, waaronder zich hopen half gesmolten sneeuw hebben verzameld. Een lange houten tafel, met een stoel aan elk uiteinde, staat er ondanks zijn lengte verloren bij in de verder lege ruimte. Af en toe hoor je een vleermuis langs vliegen. Een deuropening leidt terug naar de hal in het westen. Op de eettafel is een gescheurde pagina. >kijk onder sneeuw Onder de grootste hoop sneeuw blijkt het bevroren lijk van een kat te liggen. >pak katja Gepakt. >w De hal van het kasteel Achter een façade van gaafheid gaat een heuse ruïne schuil. De helft van de muren van de geheel lege hal is ingestort, en de maan schijnt ongehinderd naar binnen langs het skelet van een dak. De rest van het kasteel is er niet beter aan toe: grote, ondergesneeuwde hopen steen geven aan waar vroeger gebouwen hebben gestaan. Alleen in het oosten leidt een doorgang naar een zaal die nog redelijk intact is. Van het gebouw in het westen staan nog een aantal muren overeind, en in het noordwesten kronkelt een smal pad tussen een rotsblok en een massief beeld door naar de binnenplaats. >nw Op de binnenplaats Vanaf hier is de staat van het kasteel goed zichtbaar. Beide kleinere torens zijn van binnen geheel ingestort, en kunnen onmogelijk nog beklommen worden. Daarentegen ziet de grote toren, die aan de noordkant van de binnenplaats ligt, er nog vrijwel intact uit. De meest gebouwen zijn tot niets meer dan een hoop puin gereduceerd; alleen een ruïne in het zuiden en twee zalen in het zuidoosten hebben nog enige structuur. >n Onderin de middelste toren De cirkelvormige ruimte ligt vol met stapels papier die zonder zichtbare organisatie zijn neergelegd. Verschillende stapels zijn omgevallen, maar blokkeren net niet de weg naar de trap die zich in het midden van de toren omhoog wentelt. Twee paar modderige voetstappen - het ene van een volwassene met zware laarzen, het andere van een kind op blote voeten - lopen vanaf de deur in het zuiden naar de trap. >save Enter a file name. Default is "baron.sav": Ok. >steek stapels in brand Je houdt de toorts tegen een stapel papier aan, die onmiddellijk in de fik vliegt. >gooi katje in vuur Zoiets zie je niet, of het is niet belangrijk om je ermee bezig te houden. >gooi katja in vuur (het vuur) Dat is in dit verhaal niet belangrijk. Het vuur slaat van de ene stapel op de andere over, sneller dan je had kunnen vermoeden. De halve zaal brandt reeds, en de weg naar buiten wordt door het vuur versperd. Een dikke rook stijgt op van het brandende papier. >undo Onderin de middelste toren [Vorige beurt ongedaan gemaakt.] >actions [Action listing on.] >gooi katja in vuur [Giving lijkje van Katja phrase_matched] [Giving lijkje van Katja ~phrase_matched] [Giving lijkje van Katja phrase_matched] [Giving vuur phrase_matched] [Giving lijkje van Katja ~phrase_matched] [Giving toorts phrase_matched] [Giving vuur ~phrase_matched] [Giving lijkje van Katja phrase_matched] [Giving toorts ~phrase_matched] [Giving vuur phrase_matched] [Giving lijkje van Katja ~phrase_matched] [Giving toorts phrase_matched] (het vuur) [ Action Insert with noun 195 (lijkje van Katja) and second 230 (vuur) ] Dat is in dit verhaal niet belangrijk. [Setting draak.counting to 26] [Setting stapels papier.verbrand to 2] Het vuur slaat van de ene stapel op de andere over, sneller dan je had kunnen vermoeden. De halve zaal brandt reeds, en de weg naar buiten wordt door het vuur versperd. Een dikke rook stijgt op van het brandende papier. >quit [ Action Quit ] Weet je zeker dat je wilt stoppen? j Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051110 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051110 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Het voorportaal van de grot De kleine hal is door mensen uitgehouwen en met zwart marmer bekleed. Twee bronzen deuren in het zuiden sluiten de uitgang hermetisch af; in het noorden leidt een smalle grot naar de vurige woonstee van de draak. De grond hier is bezaaid met geblakerde botten en schedels, die flikkerende schaduwen zuidwaarts werpen. >n Je probeert om de menselijke beenderen heen te stappen, maar kan niet voorkomen dat er bij elke stap verschillende breken onder het gewicht van jou en je wapenrusting. Een lage doorgang De grot is laag, en je moet bukken om er doorheen te lopen. Op de vloer ligt een dikke laag as. De vlammen die overal in de grote zaal in het noorden uit spleten in de grond komen zijn haast verblindend fel, en de hitte is enorm. Het zweet breekt je aan alle kanten uit. In het zuiden ligt de betrekkelijke koelte van het halletje. >n Met de bijl stevig in je handen geklemd, het vizier van je helm opengeklapt zoals een man van eer betaamt, treed je de draak tegemoet. Een ondergrondse zaal De zaal is tientallen meters hoog, en honderden meters breed en diep. De grond is bedekt met een dikke laag as, behalve waar brede spleten de rots doorklieven. Metershoge vlammen schieten uit deze spleten omhoog. De hitte is bijna ondraaglijk. In het midden van de zaal staat de draak, een enorm roodgeschubd monster. Hij draait zijn kop naar je toe, en staart je met twee grote gele ogen aan. >n De enige uitgang ligt in het zuiden. De draak draait zich naar je toe, en stapt met logge passen op je af. Hij opent zijn bek en stoot een kreet uit die de hele grot op zijn grondvesten doet schudden. Even wankel je, maar je weet je evenwicht te hervinden. >n De enige uitgang ligt in het zuiden. Een immense straal vuur spuit uit de bek van de draak, langs zijn scherpe tanden, en omringt je volledig. De pijn doet je naar adem happen. >n Je rent in het wilde weg rond, overmand door paniek. Je ziet nauwelijks waar je heen gaat, alles is vuur, vlammen, rook, flikkerend licht. Je struikelt, valt, springt overeind - de angst geeft je zoveel kracht dat je het harnas nauwelijks voelt. Je rent verder in een willekeurige richting, dan, plotseling, stap je in het niets en val je voorover een kloof in. Wanhopig probeer je iets te grijpen, houvast te krijgen, maar de wanden zijn glad en zonder uitsteeksels, en je valt, dieper en dieper. Rook en zwaveldampen vullen de spleet en benemen je de adem. Je hoest en proest, hapt naar lucht, maar krijgt alleen de giftige dampen binnen. Nog voor je de bodem bereikt hebt verlies je het bewustzijn. [Druk op een toets.] DE BARON Een interactief verhaal geschreven door Victor Gijsbers. Chi l'anima mi lacera? Chi m'agita le viscere? Che strazio, ohimè, che smania! Che inferno, che terror! "Wie verscheurt mijn ziel? Wie windt mijn hart zo op? Wat een kwelling, wat een waanzin! Wat een hel! Welk een verschrikking!" Uit de opera "Don Giovanni" Tekst: Lorenzo da Ponte Muziek: Wolfgang A. Mozart Twee doordringende dissonanten, kort na elkaar, wekken je uit je onrustige slaap. Na de tweede toon zwijgt de kerkklok en de stilte van de winternacht nestelt zich weer in het dorp. Je wrijft de slaap uit je ogen. Uiterst voorzichtig stap je uit bed, opdat je je vrouw Hilde niet wakker maakt. Zij zou je zeker proberen te stoppen. In je slaapkamer Het zwakke schijnsel van de maan dat door het raam naar binnen valt hult de meubels in de slaapkamer in een mantel van onwereldse schoonheid. Alleen het zachte ademen van je echtgenote in het grote ledikant doorbreekt de stilte. Naast de zware eiken kledingkast bevindt zich de deur naar de overloop in het noorden. In de onverwarmde kamer is het ijzig koud. Je ziet een stoel (met daarop je werkkleding) en een vuren nachtkastje. >n (de deur naar de overloop openend) Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Maanlicht schijnt naar binnen door de open deur naar de slaapkamer in het zuiden. Aan de noordkant van de overloop leidt een rood geschilderde deur naar de kamer van je dochter Maartje. Naast de trap naar beneden staat een elegant kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst prijkt. >l Behoedzaam zoek je je weg door de duisternis naar beneden. In de gang neem je even de tijd om je lange winterjas aan te trekken, en dan open je de voordeur en stap je naar buiten de tuin in. In de tuin Ook je voortuin is bedolven onder een dikke laag sneeuw, die alle planten aan het zicht onttrekt. Alleen een paar kale struiken die zich tegen het tuinhek aan schurken steken door de witte deken heen. Achter je leidt de voordeur terug het huis in, terwijl de weg naar het oosten zich door het dorp en het woud heen naar het kasteel van de baron slingert. Vanuit zijn onbereikbare hoogte kijkt de maan verwijtend op je neer. Het uiterste puntje van de kerktoren steekt boven de huizen aan de overkant uit. Je ziet een brievenbus (die dicht is) en een bijl. >o Heel even aarzel je, maar dan stap je vastbesloten de weg naar het donkere woud op. In het dorp is geen teken van leven te bekenen. Langzaam wordt je boos op al je buren en mededorpelingen. Waar zijn ze wanneer je ze nodig hebt? Waarom is er niet één bij die het lef heeft Maartje te bevrijden? Een gebrek aan liefde - dat is wat mensen in staat stelt de problemen van anderen te negeren. Iedereen weet wat er aan de hand is, maar niemand doet iets, omdat niemand zich verantwoordelijk voelt. Na enkel minuten bereik je de rand van het bos. Alsof je de donkere muil van een enorm en kwaadaardig beest in loopt, zo is het om het pad onder het overhangende bladerdek van de naaldbomen te volgen. Het licht van de maan bereikt de grond nauwelijks, en meermaals struikel je over grote takken die als valstrikken onder de sneeuw liggen te wachten. Met ferme tred stap je verder, terwijl je probeert te bedenken hoe je het gemakkelijkst het kasteel van de baron in kan komen. Dan wordt je uit je overpeinzingen opgeschrikt door het gehuil van wolven. Het is moeilijk schatten, maar je zou verbaasd zijn als ze meer dan een kilometer van je verwijderd zijn. En het is nog zeker tien kilometer oostwaards naar het kasteel van de baron. Lopend op een pad in het woud Op de meest zonnige dagen is het al schemerig in dit dichte naaldbos, en in het holst van deze winternacht is het pikdonker. Een nauwelijks als zodanig herkenbaar pad loopt van het dorp in het westen naar het kasteel in het oosten. Te dichtbij, van links, klinkt het gehuil van een roede wolven. In dit jaargetij is er geen wild te vinden, en zijn de wolven hongerig, brutaal en zelfs voor mensen gevaarlijk. >o Op een pad in het woud Het pad is hier smal en kronkelig, en in de sneeuw nauwelijks te herkennen. Maanlicht schijnt slechts hier en daar tussen de beladen takken van de dennen door. Oostwaarts ligt het kasteel van de baron; naar het westen leiden je voetstappen terug naar het dorp. Vanuit de bomen aan de linkerkant van het pad springt plots een donkere schim naar voren. Het is een wolvin; ze blijft op enkele meters afstand van je staan, midden op het pad, jou fixerend met twee ogen waarin de maan zich spiegelt. Uit haar keel klinkt een fel gegrom. >o Weet je zeker dat je wilt proberen door te lopen over het pad, langs de wolvin? j Voetje voor voetje schuifel je zo dicht mogelijk langs de bomen. De wolvin gromt vervaarlijk, en draait met je mee. "Geen angst tonen!", houd je jezelf voor. Honden kunnen angst ruiken, en wolven zijn eigenlijk net wildere en slimmere honden. Of dat vertelt je jezelf toch. Je houdt je gezicht strak in de plooi, en zonder je te haasten, maar ook zonder bangelijke bewegingen te maken, loop je verder, langs het punt waar je het dichtst bij de wolvin bent en dan een paar meter verder. Je hart slaat zo wild dat je verbaasd bent je ribben niet te horen kraken. Achteruit, met je gezicht naar de wolvin toe, loop je verder langs het pad. Rustig. Zonder te rennen. Alsof je haar geen moment hebt gevreesd. Zij blijft stokstijf staan, en kijkt je na totdat je uit het zich verdwenen bent. Maar ze komt je niet achterna. Op een pad in het woud Vanaf dit stuk van het kronkelige bospad kan je het kasteel van de baron in het oosten zien oprijzen. Het silhouet met de drie scheve torens staat afgetekend tegen de sterrenhemel. Een spoor van voetstappen - de jouwe - geeft het pad in het westen aan. Hier, zo dicht bij het domein van de baron, zijn zelfs de wolven stil. >o Bij de poort van het kasteel De ophaalbrug van het kasteel is neergelaten, twintig meter houten planken waarmee je de diepe slotgracht in het noorden kunt oversteken. Aan het andere einde bewaakt de massieve toegangspoort de ingang tot het slot, maar de deuren staan wagenwijd open. De drie torens lijken vanaf hier tot aan de hemel te reiken, en de vele waterspuwers en gargouilles die de muren bevolken staren onvriendelijk op je neer. Het geluid van vleugelslagen doet je omhoog kijken, waar de kantelen, torens en monsterlijk grote waterspuwers van het kasteel zich aftekenen tegen de sterrenhemel. Eén van de gargouilles heeft zijn vleugels gespreid, en zeilt met trage slagen naar de ophaalbrug beneden. Enkele meters voor je landt hij, een stenen demon zo groot als een man. Twee inktzwarte ogen staren je aandachtig aan. Dan zegt de gargouille met een stem als scheurende rots: "Het vereist moed om je niet van je pad te laten afbrengen. Maar als je de confrontatie nooit aangaat, blijf je dan niet altijd in cirkels lopen?" (1) "Als je leven genoegzaam en prettig is, waarom zou je dan confrontaties willen aangaan? Wat is er mis met een cirkel, zolang de cirkel niet te moeilijk te bewandelen is?" (2) "Mijn doel is helder, en mijn pad is recht. Ik ben hier om mijn dochter te halen, en ik zal een confrontatie met de baron niet schuwen." (3) "Het belangrijkste is trouw te blijven aan jezelf, en je niet door krachten van buiten van het pad te laten brengen waar je eigen innerlijk je op gestuurd heeft. Authenticiteit gaat boven alles, ook als zij in cirkels leidt." Selecteer een optie >> 1 De gargouille kijkt bedachtzaam, alsof hij je antwoord in overweging neemt. Dan knikt hij kort. "Opnieuw kom je hier, om opnieuw hetzelfde te bereiken. Geloof je nog dat het ooit anders zal aflopen?" (1) "Je vergist je. Dit is de eerste maal dat ik hier kom." (2) "'Opnieuw'? Bedoel je dat ik al vaker hier geweest ben, al vaker het kasteel van de baron ben binnen gedrongen?" (3) "Opnieuw en opnieuw en opnieuw, en zo door de eeuwigheid, totdat het me lukt er een einde aan te maken. Er is altijd nog een kans." (4) "Nee, ik kan niet veranderen. Ik heb het geprobeerd, dat weet je. Maar de cirkel van het noodlot is te sterk: ik ben gedoemd voor eeuwig rond te lopen, en met elke rondgang verf ik mijn ziel een tint zwarter." Selecteer een optie >> 1 "Dus je bent het weer vergeten." In de onaardse bas van de gargouille klinkt vermoeidheid en medelijden mee. "Elke nacht kom je hier, elke nacht spreek ik met je, elke nacht verlies je het gevecht, en elke volgende nacht sta je weer vol naïeve moed voor mijn neus. Als je je ogen voor je eigen daden blijft sluiten zal je nooit jezelf overwinnen!" (1) [Stellig] "Zwijg, duivel! Ik ben hier voor de eerste maal, en jouw leugens kunnen mij de moed niet doen verliezen." (2) [Met een ondertoon van paniek] "Nee, nee, je vergist je of probeert mij te bedriegen! Ik ben hier nog nooit eerder geweest, en het zal ook niet nodig zijn dat ik hier vaker kom!" (3) Probeer je te herinneren of je hier inderdaad al eerder geweest bent. Selecteer een optie >> 1 "Zoals je wilt." Met een krakend geluid buigt het stenen monster respectvol zijn hoofd. "Ik denk niet dat je zal slagen, maar wie weet - het leven kent vele verrassingen. Laat mij je niet langer ophouden... tenzij... tenzij ik je een vraag over mijn eigen probleem mag stellen?" (1) "Ik heb geen tijd voor jou en je on-leven, gedrocht. Mijn dochter wacht op mij." (2) "Een paar momenten kan ik wel verliezen. Vertel me wat je op je hart hebt." Selecteer een optie >> 1 "Natuurlijk. Zoals gezegd, ik zal je niet langer storen" Hij draait zich om, en met enkele slagen van zijn zwarte vleugels stijgt hij op, cirkelt rond het kasteel en verdwijnt in het duister van de nacht. >n De hal van het kasteel Achter een façade van gaafheid gaat een heuse ruïne schuil. De helft van de muren van de geheel lege hal is ingestort, en de maan schijnt ongehinderd naar binnen langs het skelet van een dak. De rest van het kasteel is er niet beter aan toe: grote, ondergesneeuwde hopen steen geven aan waar vroeger gebouwen hebben gestaan. Alleen in het oosten leidt een doorgang naar een zaal die nog redelijk intact is. Van het gebouw in het westen staan nog een aantal muren overeind, en in het noordwesten kronkelt een smal pad tussen een rotsblok en een massief beeld door naar de binnenplaats. >o De eetzaal De grote eetzaal is minder aangetast door het verval dan de meeste andere delen van het kasteel. Maanlicht schijnt door enkele gaten in het dak, waaronder zich hopen half gesmolten sneeuw hebben verzameld. Een lange houten tafel, met een stoel aan elk uiteinde, staat er ondanks zijn lengte verloren bij in de verder lege ruimte. Af en toe hoor je een vleermuis langs vliegen. Een deuropening leidt terug naar de hal in het westen. Een enkele toorts aan de muur verspreidt flikkerend geel licht. Op de eettafel is een gescheurde pagina. >pak toorts Gepakt. >kijk onder sneeuw Onder de grootste hoop sneeuw blijkt het bevroren lijk van een kat te liggen. >pak katje Zoiets zie je niet, of het is niet belangrijk om je ermee bezig te houden. >pak katja Gepakt. >w De hal van het kasteel Achter een façade van gaafheid gaat een heuse ruïne schuil. De helft van de muren van de geheel lege hal is ingestort, en de maan schijnt ongehinderd naar binnen langs het skelet van een dak. De rest van het kasteel is er niet beter aan toe: grote, ondergesneeuwde hopen steen geven aan waar vroeger gebouwen hebben gestaan. Alleen in het oosten leidt een doorgang naar een zaal die nog redelijk intact is. Van het gebouw in het westen staan nog een aantal muren overeind, en in het noordwesten kronkelt een smal pad tussen een rotsblok en een massief beeld door naar de binnenplaats. >w Geruïneerd bijgebouw Afbrokkelende muurtjes steken boven het puin uit, suggesties van de oude glorie van het gebouw. Nu is er geen enkel teken van leven meer, en alleen de stenen herinneren zich nog hoe hier ooit de bedienden leefden, lachten en de liefde bedreven. Wat over is van de grote hal van het kasteel ligt in het oosten; in het noorden kan je je tussen de resten van de ruïne door een weg naar de binnenplaats banen. In een hoek van de ruïne ligt een hoop stenen die niet door sneeuw bedekt is. Je ziet ook een doorweekte pagina. >duw tegen stenen De stenen zijn zwaar, maar met de nodige moeite lukt het je om hen opzij te duwen en te rollen. Onder de stapel blijkt een metalen luik in de grond te zitten. >l (het luik openend) Een vochtige kerker In het zwakke schijnsel dat door het luik komt kan je net ontwaren dat dit een kerker is geweest. Langs één van de muren bakent traliewerk een kleine cel af, waarin je nog botten, ketens en - vreemd genoeg - een uitgemergelde moederpop ziet liggen. Aan de andere kant van de kerker staan twee martelwerktuigen: een rek en een ijzeren maagd. Waterdruppels vallen met onregelmatige tussenpozen van het plafond op de koude stenen vloer. Je hoort het zwijgen van verstilde stemmen. Op het rek is een uitgerekte vaderpop. >open maagd Je opent de zware metalen deuren van de ijzeren maagd, die van binnen met scherpe punten bezet zijn. Ook de binnenkant van de maagd zelf zit vol metalen punten. Gespiest op één van hen hangt een kleine dochterpop. >pak dochterpop Gepakt. >n Die kant kun je niet op. >h Geruïneerd bijgebouw Afbrokkelende muurtjes steken boven het puin uit, suggesties van de oude glorie van het gebouw. Nu is er geen enkel teken van leven meer, en alleen de stenen herinneren zich nog hoe hier ooit de bedienden leefden, lachten en de liefde bedreven. Wat over is van de grote hal van het kasteel ligt in het oosten; in het noorden kan je je tussen de resten van de ruïne door een weg naar de binnenplaats banen. Een stapel stenen ligt naast een luik op de grond. Je ziet ook een doorweekte pagina. >n Op de binnenplaats Vanaf hier is de staat van het kasteel goed zichtbaar. Beide kleinere torens zijn van binnen geheel ingestort, en kunnen onmogelijk nog beklommen worden. Daarentegen ziet de grote toren, die aan de noordkant van de binnenplaats ligt, er nog vrijwel intact uit. De meest gebouwen zijn tot niets meer dan een hoop puin gereduceerd; alleen een ruïne in het zuiden en twee zalen in het zuidoosten hebben nog enige structuur. >n Onderin de middelste toren De cirkelvormige ruimte ligt vol met stapels papier die zonder zichtbare organisatie zijn neergelegd. Verschillende stapels zijn omgevallen, maar blokkeren net niet de weg naar de trap die zich in het midden van de toren omhoog wentelt. Twee paar modderige voetstappen - het ene van een volwassene met zware laarzen, het andere van een kind op blote voeten - lopen vanaf de deur in het zuiden naar de trap. >save Enter a file name. Default is "baron.sav": Ok. >i Je hebt bij je: een gespieste dochterpop een lijkje van Katja een toorts (lustig brandend) een winterjas (gedragen) >steek stapels aan Je houdt de toorts tegen een stapel papier aan, die onmiddellijk in de fik vliegt. >gooi katja in vuur (het vuur) Je werpt het lijkje van Katja op het grote vuur, bij wijze van crematie. Snel prevel je een gebedje voor haar zielenrust. Het vuur slaat van de ene stapel op de andere over, sneller dan je had kunnen vermoeden. De halve zaal brandt reeds, en de weg naar buiten wordt door het vuur versperd. Een dikke rook stijgt op van het brandende papier. >gooi dochterpop op vuur (het vuur) Je werpt de gespieste dochterpop op het vuur - de intense vlammen grijpen gretig om zich heen, en er blijft niets van over. De hitte is haast ondraaglijk; overal waar je kijkt zie je nu vlammen. Zwarte rook vult je longen. >gooi jas op vuur (het vuur) Je werpt de winterjas op het vuur - de intense vlammen grijpen gretig om zich heen, en er blijft niets van over. Hoestend en proestend ren je de trap op, de enige uitweg, achtervolgd door dikke slierten van de zwarte rook. Na een klim die je tot bovenin de toren gevoerd moet hebben stap je een grote kamer in waar de rook minder dik is. De kamer van de baron De ruimte is sober ingericht en donker, slechts verlicht door de kaarsen van één enkele kroonluchter. In het midden van de zaal ligt een berenvel; aan de wanden hangen de opgezette koppen van wolven, elanden en andere grote zoogdieren. Naast het berenvel staat een grote stenen troon, ingezet met felle robijnen die het licht van de kroonluchter duizendvoudig weerspiegelen. Achter de troon, aan de noordkant van de kamer, zijn twee grote bronzen deuren. Op de troon zit de baron. >i Je hebt bij je: een toorts (lustig brandend) >steek baron aan De baron houdt afwerend zijn handen omhoog wanneer je op hem afrent. "Waarom meteen geweld, mijn waarde?", vraagt hij. "Ik denk dat het verstandiger zou zijn als wij eerst wat zouden praten." >steek baron aan (1) Sla hem dood met je blote vuisten. (2) Ransel hem af. (3) Steek hem in de fik. Selecteer een optie >> 3 Je lacht en gooit de toorts van hand tot hand terwijl je naar de baron toeloopt. "Branden zal je, schurk," bijt je hem toe. Angstig kijkt hij rond naar een mogelijkheid om te ontsnappen - maar dan ben jij al bij hem, en je duwt de hongerige vlam van de toorts tegen de zoom van zijn mantel aan. Het vuur grijpt wild om zich heen, en na enkele hartslagen staat de baron geheel in lichterlaaie. Hij schreeuwt als een mager speenvarken. "Genade, genade!," smeekt en schreeuwt hij. (1) Lach. (2) Huil. Selecteer een optie >> 1 Je lacht, bulderend, manisch, hysterisch, terwijl de baron om zijn leven smeekt en eerst steeds harder, dan steeds zachter zijn pijnen uitschreeuwt. Kort nadat hij geheel is verstomd dooft ook het vuur - dat niets heeft achtergelaten dan de kroon van de baron, koel en ongeschonden. >quit Weet je zeker dat je wilt stoppen? j Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051110 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051110 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Het voorportaal van de grot De kleine hal is door mensen uitgehouwen en met zwart marmer bekleed. Twee bronzen deuren in het zuiden sluiten de uitgang hermetisch af; in het noorden leidt een smalle grot naar de vurige woonstee van de draak. De grond hier is bezaaid met geblakerde botten en schedels, die flikkerende schaduwen zuidwaarts werpen. >n Je probeert om de menselijke beenderen heen te stappen, maar kan niet voorkomen dat er bij elke stap verschillende breken onder het gewicht van jou en je wapenrusting. Een lage doorgang De grot is laag, en je moet bukken om er doorheen te lopen. Op de vloer ligt een dikke laag as. De vlammen die overal in de grote zaal in het noorden uit spleten in de grond komen zijn haast verblindend fel, en de hitte is enorm. Het zweet breekt je aan alle kanten uit. In het zuiden ligt de betrekkelijke koelte van het halletje. >n Met de bijl stevig in je handen geklemd, het vizier van je helm opengeklapt zoals een man van eer betaamt, treed je de draak tegemoet. Een ondergrondse zaal De zaal is tientallen meters hoog, en honderden meters breed en diep. De grond is bedekt met een dikke laag as, behalve waar brede spleten de rots doorklieven. Metershoge vlammen schieten uit deze spleten omhoog. De hitte is bijna ondraaglijk. In het midden van de zaal staat de draak, een enorm roodgeschubd monster. Hij draait zijn kop naar je toe, en staart je met twee grote gele ogen aan. >n De enige uitgang ligt in het zuiden. De draak draait zich naar je toe, en stapt met logge passen op je af. Hij opent zijn bek en stoot een kreet uit die de hele grot op zijn grondvesten doet schudden. Even wankel je, maar je weet je evenwicht te hervinden. >n De enige uitgang ligt in het zuiden. Een immense straal vuur spuit uit de bek van de draak, langs zijn scherpe tanden, en omringt je volledig. De pijn doet je naar adem happen. >n Je rent in het wilde weg rond, overmand door paniek. Je ziet nauwelijks waar je heen gaat, alles is vuur, vlammen, rook, flikkerend licht. Je struikelt, valt, springt overeind - de angst geeft je zoveel kracht dat je het harnas nauwelijks voelt. Je rent verder in een willekeurige richting, dan, plotseling, stap je in het niets en val je voorover een kloof in. Wanhopig probeer je iets te grijpen, houvast te krijgen, maar de wanden zijn glad en zonder uitsteeksels, en je valt, dieper en dieper. Rook en zwaveldampen vullen de spleet en benemen je de adem. Je hoest en proest, hapt naar lucht, maar krijgt alleen de giftige dampen binnen. Nog voor je de bodem bereikt hebt verlies je het bewustzijn. [Druk op een toets.] DE BARON Een interactief verhaal geschreven door Victor Gijsbers. Chi l'anima mi lacera? Chi m'agita le viscere? Che strazio, ohimè, che smania! Che inferno, che terror! "Wie verscheurt mijn ziel? Wie windt mijn hart zo op? Wat een kwelling, wat een waanzin! Wat een hel! Welk een verschrikking!" Uit de opera "Don Giovanni" Tekst: Lorenzo da Ponte Muziek: Wolfgang A. Mozart Twee doordringende dissonanten, kort na elkaar, wekken je uit je onrustige slaap. Na de tweede toon zwijgt de kerkklok en de stilte van de winternacht nestelt zich weer in het dorp. Je wrijft de slaap uit je ogen. Uiterst voorzichtig stap je uit bed, opdat je je vrouw Hilde niet wakker maakt. Zij zou je zeker proberen te stoppen. In je slaapkamer Het zwakke schijnsel van de maan dat door het raam naar binnen valt hult de meubels in de slaapkamer in een mantel van onwereldse schoonheid. Alleen het zachte ademen van je echtgenote in het grote ledikant doorbreekt de stilte. Naast de zware eiken kledingkast bevindt zich de deur naar de overloop in het noorden. In de onverwarmde kamer is het ijzig koud. Je ziet een stoel (met daarop je werkkleding) en een vuren nachtkastje. >x bijl Zoiets zie je niet, of het is niet belangrijk om je ermee bezig te houden. >actions [Action listing on.] >messages [ Action RoutinesOn ] [Message listing on.] [ "(Inform Parser)".parse_input(18326) ] [ "(LibraryMessages)".before() ] [ "(Library Extensions)".RunWhile(81,0) ] >x bijl [ "jezelf".grammar() ] [Moving [ "deur naar de overloop".short_name() ] deur naar de overloop to In je slaapkamer] [ "deur naar de overloop".door_to() ] [Moving [ "deur naar de overloop".short_name() ] deur naar de overloop to In je slaapkamer] [ "(LibraryMessages)".before() ] Zoiets zie je niet, of het is niet belangrijk om je ermee bezig te houden. [ "(LibraryMessages)".before() ] [ "(Library Extensions)".RunWhile(81,0) ] >quit [ "jezelf".grammar() ] [ "(Inform Library)".begin_action(1,0,0,0) ] [ Action Quit ] [ "(LibraryMessages)".before() ] [ "(Library Extensions)".RunWhile(81,0) ] Weet je zeker dat je wilt stoppen? j Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051110 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051110 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Het voorportaal van de grot De kleine hal is door mensen uitgehouwen en met zwart marmer bekleed. Twee bronzen deuren in het zuiden sluiten de uitgang hermetisch af; in het noorden leidt een smalle grot naar de vurige woonstee van de draak. De grond hier is bezaaid met geblakerde botten en schedels, die flikkerende schaduwen zuidwaarts werpen. >n Je probeert om de menselijke beenderen heen te stappen, maar kan niet voorkomen dat er bij elke stap verschillende breken onder het gewicht van jou en je wapenrusting. Een lage doorgang De grot is laag, en je moet bukken om er doorheen te lopen. Op de vloer ligt een dikke laag as. De vlammen die overal in de grote zaal in het noorden uit spleten in de grond komen zijn haast verblindend fel, en de hitte is enorm. Het zweet breekt je aan alle kanten uit. In het zuiden ligt de betrekkelijke koelte van het halletje. >n Met de bijl stevig in je handen geklemd, het vizier van je helm opengeklapt zoals een man van eer betaamt, treed je de draak tegemoet. Een ondergrondse zaal De zaal is tientallen meters hoog, en honderden meters breed en diep. De grond is bedekt met een dikke laag as, behalve waar brede spleten de rots doorklieven. Metershoge vlammen schieten uit deze spleten omhoog. De hitte is bijna ondraaglijk. In het midden van de zaal staat de draak, een enorm roodgeschubd monster. Hij draait zijn kop naar je toe, en staart je met twee grote gele ogen aan. >n De enige uitgang ligt in het zuiden. De draak draait zich naar je toe, en stapt met logge passen op je af. Hij opent zijn bek en stoot een kreet uit die de hele grot op zijn grondvesten doet schudden. Even wankel je, maar je weet je evenwicht te hervinden. >n De enige uitgang ligt in het zuiden. Een immense straal vuur spuit uit de bek van de draak, langs zijn scherpe tanden, en omringt je volledig. De pijn doet je naar adem happen. >n Je rent in het wilde weg rond, overmand door paniek. Je ziet nauwelijks waar je heen gaat, alles is vuur, vlammen, rook, flikkerend licht. Je struikelt, valt, springt overeind - de angst geeft je zoveel kracht dat je het harnas nauwelijks voelt. Je rent verder in een willekeurige richting, dan, plotseling, stap je in het niets en val je voorover een kloof in. Wanhopig probeer je iets te grijpen, houvast te krijgen, maar de wanden zijn glad en zonder uitsteeksels, en je valt, dieper en dieper. Rook en zwaveldampen vullen de spleet en benemen je de adem. Je hoest en proest, hapt naar lucht, maar krijgt alleen de giftige dampen binnen. Nog voor je de bodem bereikt hebt verlies je het bewustzijn. [Druk op een toets.] DE BARON Een interactief verhaal geschreven door Victor Gijsbers. Chi l'anima mi lacera? Chi m'agita le viscere? Che strazio, ohimè, che smania! Che inferno, che terror! "Wie verscheurt mijn ziel? Wie windt mijn hart zo op? Wat een kwelling, wat een waanzin! Wat een hel! Welk een verschrikking!" Uit de opera "Don Giovanni" Tekst: Lorenzo da Ponte Muziek: Wolfgang A. Mozart Twee doordringende dissonanten, kort na elkaar, wekken je uit je onrustige slaap. Na de tweede toon zwijgt de kerkklok en de stilte van de winternacht nestelt zich weer in het dorp. Je wrijft de slaap uit je ogen. Uiterst voorzichtig stap je uit bed, opdat je je vrouw Hilde niet wakker maakt. Zij zou je zeker proberen te stoppen. In je slaapkamer Het zwakke schijnsel van de maan dat door het raam naar binnen valt hult de meubels in de slaapkamer in een mantel van onwereldse schoonheid. Alleen het zachte ademen van je echtgenote in het grote ledikant doorbreekt de stilte. Naast de zware eiken kledingkast bevindt zich de deur naar de overloop in het noorden. In de onverwarmde kamer is het ijzig koud. Je ziet een stoel (met daarop je werkkleding) en een vuren nachtkastje. >x bijl Zoiets zie je niet, of het is niet belangrijk om je ermee bezig te houden. >actions [Action listing on.] >messages [ Action RoutinesOn ] [Message listing on.] [ "(Inform Parser)".parse_input(18326) ] [ "(LibraryMessages)".before() ] [ "(Library Extensions)".RunWhile(81,0) ] >x bijl [ "jezelf".grammar() ] [Moving [ "deur naar de overloop".short_name() ] deur naar de overloop to In je slaapkamer] [ "deur naar de overloop".door_to() ] [Moving [ "deur naar de overloop".short_name() ] deur naar de overloop to In je slaapkamer] [ "(LibraryMessages)".before() ] Zoiets zie je niet, of het is niet belangrijk om je ermee bezig te houden. [ "(LibraryMessages)".before() ] [ "(Library Extensions)".RunWhile(81,0) ] >quit [ "jezelf".grammar() ] [ "(Inform Library)".begin_action(1,0,0,0) ] [ Action Quit ] [ "(LibraryMessages)".before() ] [ "(Library Extensions)".RunWhile(81,0) ] Weet je zeker dat je wilt stoppen? j Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051110 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051110 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Het voorportaal van de grot De kleine hal is door mensen uitgehouwen en met zwart marmer bekleed. Twee bronzen deuren in het zuiden sluiten de uitgang hermetisch af; in het noorden leidt een smalle grot naar de vurige woonstee van de draak. De grond hier is bezaaid met geblakerde botten en schedels, die flikkerende schaduwen zuidwaarts werpen. >n Je probeert om de menselijke beenderen heen te stappen, maar kan niet voorkomen dat er bij elke stap verschillende breken onder het gewicht van jou en je wapenrusting. Een lage doorgang De grot is laag, en je moet bukken om er doorheen te lopen. Op de vloer ligt een dikke laag as. De vlammen die overal in de grote zaal in het noorden uit spleten in de grond komen zijn haast verblindend fel, en de hitte is enorm. Het zweet breekt je aan alle kanten uit. In het zuiden ligt de betrekkelijke koelte van het halletje. >n Met de bijl stevig in je handen geklemd, het vizier van je helm opengeklapt zoals een man van eer betaamt, treed je de draak tegemoet. Een ondergrondse zaal De zaal is tientallen meters hoog, en honderden meters breed en diep. De grond is bedekt met een dikke laag as, behalve waar brede spleten de rots doorklieven. Metershoge vlammen schieten uit deze spleten omhoog. De hitte is bijna ondraaglijk. In het midden van de zaal staat de draak, een enorm roodgeschubd monster. Hij draait zijn kop naar je toe, en staart je met twee grote gele ogen aan. >n De enige uitgang ligt in het zuiden. De draak draait zich naar je toe, en stapt met logge passen op je af. Hij opent zijn bek en stoot een kreet uit die de hele grot op zijn grondvesten doet schudden. Even wankel je, maar je weet je evenwicht te hervinden. >n De enige uitgang ligt in het zuiden. Een immense straal vuur spuit uit de bek van de draak, langs zijn scherpe tanden, en omringt je volledig. De pijn doet je naar adem happen. >n Je rent in het wilde weg rond, overmand door paniek. Je ziet nauwelijks waar je heen gaat, alles is vuur, vlammen, rook, flikkerend licht. Je struikelt, valt, springt overeind - de angst geeft je zoveel kracht dat je het harnas nauwelijks voelt. Je rent verder in een willekeurige richting, dan, plotseling, stap je in het niets en val je voorover een kloof in. Wanhopig probeer je iets te grijpen, houvast te krijgen, maar de wanden zijn glad en zonder uitsteeksels, en je valt, dieper en dieper. Rook en zwaveldampen vullen de spleet en benemen je de adem. Je hoest en proest, hapt naar lucht, maar krijgt alleen de giftige dampen binnen. Nog voor je de bodem bereikt hebt verlies je het bewustzijn. [Druk op een toets.] DE BARON Een interactief verhaal geschreven door Victor Gijsbers. Chi l'anima mi lacera? Chi m'agita le viscere? Che strazio, ohimè, che smania! Che inferno, che terror! "Wie verscheurt mijn ziel? Wie windt mijn hart zo op? Wat een kwelling, wat een waanzin! Wat een hel! Welk een verschrikking!" Uit de opera "Don Giovanni" Tekst: Lorenzo da Ponte Muziek: Wolfgang A. Mozart Twee doordringende dissonanten, kort na elkaar, wekken je uit je onrustige slaap. Na de tweede toon zwijgt de kerkklok en de stilte van de winternacht nestelt zich weer in het dorp. Je wrijft de slaap uit je ogen. Uiterst voorzichtig stap je uit bed, opdat je je vrouw Hilde niet wakker maakt. Zij zou je zeker proberen te stoppen. In je slaapkamer Het zwakke schijnsel van de maan dat door het raam naar binnen valt hult de meubels in de slaapkamer in een mantel van onwereldse schoonheid. Alleen het zachte ademen van je echtgenote in het grote ledikant doorbreekt de stilte. Naast de zware eiken kledingkast bevindt zich de deur naar de overloop in het noorden. In de onverwarmde kamer is het ijzig koud. Je ziet een stoel (met daarop je werkkleding) en een vuren nachtkastje. >x bijl Zoiets zie je niet, of het is niet belangrijk om je ermee bezig te houden. >actions [Action listing on.] >messages [ Action RoutinesOn ] [Message listing on.] [ "(Inform Parser)".parse_input(18323) ] [ "(LibraryMessages)".before() ] [ "(Library Extensions)".RunWhile(81,0) ] >x bijl [ "jezelf".grammar() ] [Moving [ "deur naar de overloop".short_name() ] deur naar de overloop to In je slaapkamer] [ "deur naar de overloop".door_to() ] [Moving [ "deur naar de overloop".short_name() ] deur naar de overloop to In je slaapkamer] [ "(LibraryMessages)".before() ] Zoiets zie je niet, of het is niet belangrijk om je ermee bezig te houden. [ "(LibraryMessages)".before() ] [ "(Library Extensions)".RunWhile(81,0) ] >Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051112 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051112 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Het voorportaal van de grot De kleine hal is door mensen uitgehouwen en met zwart marmer bekleed. Twee bronzen deuren in het zuiden sluiten de uitgang hermetisch af; in het noorden leidt een smalle grot naar de vurige woonstee van de draak. De grond hier is bezaaid met geblakerde botten en schedels, die flikkerende schaduwen zuidwaarts werpen. >n Je probeert om de menselijke beenderen heen te stappen, maar kan niet voorkomen dat er bij elke stap verschillende breken onder het gewicht van jou en je wapenrusting. Een lage doorgang De grot is laag, en je moet bukken om er doorheen te lopen. Op de vloer ligt een dikke laag as. De vlammen die overal in de grote zaal in het noorden uit spleten in de grond komen zijn haast verblindend fel, en de hitte is enorm. Het zweet breekt je aan alle kanten uit. In het zuiden ligt de betrekkelijke koelte van het halletje. >n Met de bijl stevig in je handen geklemd, het vizier van je helm opengeklapt zoals een man van eer betaamt, treed je de draak tegemoet. Een ondergrondse zaal De zaal is tientallen meters hoog, en honderden meters breed en diep. De grond is bedekt met een dikke laag as, behalve waar brede spleten de rots doorklieven. Metershoge vlammen schieten uit deze spleten omhoog. De hitte is bijna ondraaglijk. In het midden van de zaal staat de draak, een enorm roodgeschubd monster. Hij draait zijn kop naar je toe, en staart je met twee grote gele ogen aan. >n De enige uitgang ligt in het zuiden. De draak draait zich naar je toe, en stapt met logge passen op je af. Hij opent zijn bek en stoot een kreet uit die de hele grot op zijn grondvesten doet schudden. Even wankel je, maar je weet je evenwicht te hervinden. >n De enige uitgang ligt in het zuiden. Een immense straal vuur spuit uit de bek van de draak, langs zijn scherpe tanden, en omringt je volledig. De pijn doet je naar adem happen. >n Je rent in het wilde weg rond, overmand door paniek. Je ziet nauwelijks waar je heen gaat, alles is vuur, vlammen, rook, flikkerend licht. Je struikelt, valt, springt overeind - de angst geeft je zoveel kracht dat je het harnas nauwelijks voelt. Je rent verder in een willekeurige richting, dan, plotseling, stap je in het niets en val je voorover een kloof in. Wanhopig probeer je iets te grijpen, houvast te krijgen, maar de wanden zijn glad en zonder uitsteeksels, en je valt, dieper en dieper. Rook en zwaveldampen vullen de spleet en benemen je de adem. Je hoest en proest, hapt naar lucht, maar krijgt alleen de giftige dampen binnen. Nog voor je de bodem bereikt hebt verlies je het bewustzijn. [Druk op een toets.] DE BARON Een interactief verhaal geschreven door Victor Gijsbers. Chi l'anima mi lacera? Chi m'agita le viscere? Che strazio, ohimè, che smania! Che inferno, che terror! "Wie verscheurt mijn ziel? Wie windt mijn hart zo op? Wat een kwelling, wat een waanzin! Wat een hel! Welk een verschrikking!" Uit de opera "Don Giovanni" Tekst: Lorenzo da Ponte Muziek: Wolfgang A. Mozart Twee doordringende dissonanten, kort na elkaar, wekken je uit je onrustige slaap. Na de tweede toon zwijgt de kerkklok en de stilte van de winternacht nestelt zich weer in het dorp. Je wrijft de slaap uit je ogen. Uiterst voorzichtig stap je uit bed, opdat je je vrouw Hilde niet wakker maakt. Zij zou je zeker proberen te stoppen. In je slaapkamer Het zwakke schijnsel van de maan dat door het raam naar binnen valt hult de meubels in de slaapkamer in een mantel van onwereldse schoonheid. Alleen het zachte ademen van je echtgenote in het grote ledikant doorbreekt de stilte. Naast de zware eiken kledingkast bevindt zich de deur naar de overloop in het noorden. In de onverwarmde kamer is het ijzig koud. Je ziet een stoel (met daarop je werkkleding) en een vuren nachtkastje. >n (de deur naar de overloop openend) Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Maanlicht schijnt naar binnen door de open deur naar de slaapkamer in het zuiden. Aan de noordkant van de overloop leidt een rood geschilderde deur naar de kamer van je dochter Maartje. Naast de trap naar beneden staat een elegant kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst prijkt. >l Behoedzaam zoek je je weg door de duisternis naar beneden. In de gang neem je even de tijd om je lange winterjas aan te trekken, en dan open je de voordeur en stap je naar buiten de tuin in. In de tuin Ook je voortuin is bedolven onder een dikke laag sneeuw, die alle planten aan het zicht onttrekt. Alleen een paar kale struiken die zich tegen het tuinhek aan schurken steken door de witte deken heen. Achter je leidt de voordeur terug het huis in, terwijl de weg naar het oosten zich door het dorp en het woud heen naar het kasteel van de baron slingert. Vanuit zijn onbereikbare hoogte kijkt de maan verwijtend op je neer. Het uiterste puntje van de kerktoren steekt boven de huizen aan de overkant uit. Je ziet een brievenbus (die dicht is) en een bijl. >pak bijl Gepakt. >o Heel even aarzel je, maar dan stap je vastbesloten de weg naar het donkere woud op. In het dorp is geen teken van leven te bekenen. Langzaam wordt je boos op al je buren en mededorpelingen. Waar zijn ze wanneer je ze nodig hebt? Waarom is er niet één bij die het lef heeft Maartje te bevrijden? Een gebrek aan liefde - dat is wat mensen in staat stelt de problemen van anderen te negeren. Iedereen weet wat er aan de hand is, maar niemand doet iets, omdat niemand zich verantwoordelijk voelt. Na enkel minuten bereik je de rand van het bos. Alsof je de donkere muil van een enorm en kwaadaardig beest in loopt, zo is het om het pad onder het overhangende bladerdek van de naaldbomen te volgen. Het licht van de maan bereikt de grond nauwelijks, en meermaals struikel je over grote takken die als valstrikken onder de sneeuw liggen te wachten. Met ferme tred stap je verder, terwijl je probeert te bedenken hoe je het gemakkelijkst het kasteel van de baron in kan komen. Dan wordt je uit je overpeinzingen opgeschrikt door het gehuil van wolven. Het is moeilijk schatten, maar je zou verbaasd zijn als ze meer dan een kilometer van je verwijderd zijn. En het is nog zeker tien kilometer oostwaards naar het kasteel van de baron. Lopend op een pad in het woud Op de meest zonnige dagen is het al schemerig in dit dichte naaldbos, en in het holst van deze winternacht is het pikdonker. Een nauwelijks als zodanig herkenbaar pad loopt van het dorp in het westen naar het kasteel in het oosten. Te dichtbij, van links, klinkt het gehuil van een roede wolven. In dit jaargetij is er geen wild te vinden, en zijn de wolven hongerig, brutaal en zelfs voor mensen gevaarlijk. >o Op een pad in het woud Het pad is hier smal en kronkelig, en in de sneeuw nauwelijks te herkennen. Maanlicht schijnt slechts hier en daar tussen de beladen takken van de dennen door. Oostwaarts ligt het kasteel van de baron; naar het westen leiden je voetstappen terug naar het dorp. Vanuit de bomen aan de linkerkant van het pad springt plots een donkere schim naar voren. Het is een wolvin; ze blijft op enkele meters afstand van je staan, midden op het pad, jou fixerend met twee ogen waarin de maan zich spiegelt. Uit haar keel klinkt een fel gegrom. >sla wolf Je grijpt de bijl stevig vast, zo stevig dat je knokkels wit worden. De wolf gromt, waarschuwend, maar met een ondertoon van paniek. Je zet een stap naar voren. Zij zet een halve stap naar achteren; alle haren in haar nek gaan recht overeind staan. Je zet nog een stap naar voren, en nog één, en zij springt op je af - maar voordat haar tanden zich in je keel kunnen zetten heb jij het blad van de bijl dwars door haar ribben haar lichaam in geslagen, en met een zacht gejank valt ze voor je op de grond neer en ligt stil. Tussen de bomen, heel dicht bij, klink een hartverscheurend gehuil. Een klein, jong wolfje staart vanaf een veilige afstand naar het lijk van zijn moeder. >o Op een pad in het woud Vanaf dit stuk van het kronkelige bospad kan je het kasteel van de baron in het oosten zien oprijzen. Het silhouet met de drie scheve torens staat afgetekend tegen de sterrenhemel. Een spoor van voetstappen - de jouwe - geeft het pad in het westen aan. Hier, zo dicht bij het domein van de baron, zijn zelfs de wolven stil. >o Bij de poort van het kasteel De ophaalbrug van het kasteel is neergelaten, twintig meter houten planken waarmee je de diepe slotgracht in het noorden kunt oversteken. Aan het andere einde bewaakt de massieve toegangspoort de ingang tot het slot, maar de deuren staan wagenwijd open. De drie torens lijken vanaf hier tot aan de hemel te reiken, en de vele waterspuwers en gargouilles die de muren bevolken staren onvriendelijk op je neer. Het geluid van vleugelslagen doet je omhoog kijken, waar de kantelen, torens en monsterlijk grote waterspuwers van het kasteel zich aftekenen tegen de sterrenhemel. Eén van de gargouilles heeft zijn vleugels gespreid, en zeilt met trage slagen naar de ophaalbrug beneden. Enkele meters voor je landt hij, een stenen demon zo groot als een man. Twee inktzwarte ogen staren je aandachtig aan. Dan zegt de gargouille met een stem als scheurende rots: "Geweld is vaak de snelste weg naar je doel, maar anderen moeten er de prijs voor betalen. Is het rechtvaardig dat van hen te eisen?" (1) "Mijn doel is mijn doel, en wie mijn pad blokkeert zal ik vernietigen." (2) "Het is niet rechtvaardig, en ik treur om wat ik heb moeten doen. Maar mijn doel is te belangrijk om uitstel te verdragen." (3) "Je hebt niet altijd de keuze tussen zelf de prijs betalen en hem op een ander verhalen." (4) "Ik ben geen moordenaar! Het was zelfverdediging, ik kon niet anders." Selecteer een optie >> 1 De gargouille kijkt bedachtzaam, alsof hij je antwoord in overweging neemt. Dan knikt hij kort. "Opnieuw kom je hier, om opnieuw hetzelfde te bereiken. Geloof je nog dat het ooit anders zal aflopen?" (1) "Je vergist je. Dit is de eerste maal dat ik hier kom." (2) "'Opnieuw'? Bedoel je dat ik al vaker hier geweest ben, al vaker het kasteel van de baron ben binnen gedrongen?" (3) "Opnieuw en opnieuw en opnieuw, en zo door de eeuwigheid, totdat het me lukt er een einde aan te maken. Er is altijd nog een kans." (4) "Nee, ik kan niet veranderen. Ik heb het geprobeerd, dat weet je. Maar de cirkel van het noodlot is te sterk: ik ben gedoemd voor eeuwig rond te lopen, en met elke rondgang verf ik mijn ziel een tint zwarter." Selecteer een optie >> 1 "Dus je bent het weer vergeten." In de onaardse bas van de gargouille klinkt vermoeidheid en medelijden mee. "Elke nacht kom je hier, elke nacht spreek ik met je, elke nacht verlies je het gevecht, en elke volgende nacht sta je weer vol naïeve moed voor mijn neus. Als je je ogen voor je eigen daden blijft sluiten zal je nooit jezelf overwinnen!" (1) [Stellig] "Zwijg, duivel! Ik ben hier voor de eerste maal, en jouw leugens kunnen mij de moed niet doen verliezen." (2) [Met een ondertoon van paniek] "Nee, nee, je vergist je of probeert mij te bedriegen! Ik ben hier nog nooit eerder geweest, en het zal ook niet nodig zijn dat ik hier vaker kom!" (3) Probeer je te herinneren of je hier inderdaad al eerder geweest bent. Selecteer een optie >> 1 "Zoals je wilt." Met een krakend geluid buigt het stenen monster respectvol zijn hoofd. "Ik denk niet dat je zal slagen, maar wie weet - het leven kent vele verrassingen. Laat mij je niet langer ophouden... tenzij... tenzij ik je een vraag over mijn eigen probleem mag stellen?" (1) "Ik heb geen tijd voor jou en je on-leven, gedrocht. Mijn dochter wacht op mij." (2) "Een paar momenten kan ik wel verliezen. Vertel me wat je op je hart hebt." Selecteer een optie >> 1 "Natuurlijk. Zoals gezegd, ik zal je niet langer storen" Hij draait zich om, en met enkele slagen van zijn zwarte vleugels stijgt hij op, cirkelt rond het kasteel en verdwijnt in het duister van de nacht. >o Het kasteel van de baron ligt in het noorden. >n De hal van het kasteel Achter een façade van gaafheid gaat een heuse ruïne schuil. De helft van de muren van de geheel lege hal is ingestort, en de maan schijnt ongehinderd naar binnen langs het skelet van een dak. De rest van het kasteel is er niet beter aan toe: grote, ondergesneeuwde hopen steen geven aan waar vroeger gebouwen hebben gestaan. Alleen in het oosten leidt een doorgang naar een zaal die nog redelijk intact is. Van het gebouw in het westen staan nog een aantal muren overeind, en in het noordwesten kronkelt een smal pad tussen een rotsblok en een massief beeld door naar de binnenplaats. >n Die kant kun je niet op. >nw Op de binnenplaats Vanaf hier is de staat van het kasteel goed zichtbaar. Beide kleinere torens zijn van binnen geheel ingestort, en kunnen onmogelijk nog beklommen worden. Daarentegen ziet de grote toren, die aan de noordkant van de binnenplaats ligt, er nog vrijwel intact uit. De meest gebouwen zijn tot niets meer dan een hoop puin gereduceerd; alleen een ruïne in het zuiden en twee zalen in het zuidoosten hebben nog enige structuur. >n Onderin de middelste toren De cirkelvormige ruimte ligt vol met stapels papier die zonder zichtbare organisatie zijn neergelegd. Verschillende stapels zijn omgevallen, maar blokkeren net niet de weg naar de trap die zich in het midden van de toren omhoog wentelt. Twee paar modderige voetstappen - het ene van een volwassene met zware laarzen, het andere van een kind op blote voeten - lopen vanaf de deur in het zuiden naar de trap. >h Je rent de trap op, die rond en rond draait totdat je bijna bovenin de toren moet zijn. Daar komt hij uit in een grote kamer. De kamer van de baron De ruimte is sober ingericht en donker, slechts verlicht door de kaarsen van één enkele kroonluchter. In het midden van de zaal ligt een berenvel; aan de wanden hangen de opgezette koppen van wolven, elanden en andere grote zoogdieren. Naast het berenvel staat een grote stenen troon, ingezet met felle robijnen die het licht van de kroonluchter duizendvoudig weerspiegelen. Achter de troon, aan de noordkant van de kamer, zijn twee grote bronzen deuren. Op de troon zit de baron. >sla baron De baron houdt afwerend zijn handen omhoog wanneer je op hem afrent. "Waarom meteen geweld, mijn waarde?", vraagt hij. "Ik denk dat het verstandiger zou zijn als wij eerst wat zouden praten." >sla baron (1) Sla hem dood met de bijl. (2) Sla hem dood met je blote vuisten. (3) Ransel hem af. Selecteer een optie >> 1 Je pakt de bijl en loopt op de baron af - kalm, in een cocon van stilte. Hij blijft stokstijf zitten en staart gebiologeerd naar het blinkende staal in je handen. Als je bijna bij hem bent zwaai je ineens je armen naar achteren, dan naar voren en met een slag zo hard als je nog nooit geslagen hebt splijt je zijn vervloekte schedel in tweeën. Hij heeft niet eens de tijd om te schreeuwen wanneer bloed en hersenen alle kanten op spatten. Je sluit je ogen om ze tegen de rondvliegende lichaamssappen te beschermen. Wanneer je ze even later weer open doet is er echter geen bloed te zien, en ook het lichaam van de baron is nergens te bekennen. Wel ligt aan je voeten de kroon van de baron. >pak kroon Gepakt. >zet hem op Je pakt de metalen cirkel met twee handen vast, en zet hem voorzichtig op je hoofd. De kroon is zwaar en drukt pijnlijk op je geest. >n Dat gaat niet; de bronzen deuren zijn in de weg. >open deuren Zodra je op de deuren toeloopt beginnen ze open te zwaaien, van je af - erachter ligt niets dan duisternis. Je loopt verder, en wanneer je de drempel oversteekt valt de linker deur met een donderen geraas om, geeft een klap als een koperen gong en blijft liggen. Onmiddellijk daarna valt ook de rechter deur en laat nogmaals een door merg en been snijdende dissonant weerklinken. Je doet nog een stap, en staat... Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Aan de noordkant van de overloop is, dicht, de rood geschilderde deur naar de kamer van Maartje. Naast de trap naar beneden staat een houten kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst je beschuldigend aanstaart. >save Enter a file name. Default is "baron.sav": Ok. >o Die kant kun je niet op. >n (de deur naar Maartjes kamer openend) In Maartjes kamer In het schemerig duister staan de meubels van Maartje er liefdeloos bij. Het poppenhuis, al jaren onaangeroerd, kwijnt weg in een hoek, terwijl het bed en het bureau niets zijn dan gebruiksvoorwerpen. Alles lijkt te wachten op het zwarte schouwspel dat zich in de al te doorzichtige duisternis zal voltrekken. Vanuit het bed staart Maartje je emotieloos aan. Je ziet een knuffelbeer. >praat met maartje "Maartje," stamel je, "ik..." (1) [Bedremmeld] "Ik ben de slechtste vader die je had kunnen hebben. Het meest waardeloze schepsel, nog te min om je zelfs maar te mogen zien - en toch was ik het die over jou als ouder werd aangesteld." (2) [Wanhopig] "Ik kan niet goed praten wat ik al die jaren gedaan heb. Wat recht is is recht, en wat krom is is krom, en wat was ooit krommer dan dit? Maar misschien, heel misschien, kan ik proberen om het uit te leggen." (3) [Smekend] "Haat me niet, lieve Maartje, alsjeblieft. Ik weet wat ik heb gedaan en ik weet wat ik ben en ik weet dat ik het onmogelijke vraag, maar alsje-alsje-alsjeblieft, haat mij niet." Selecteer een optie >> 2 Maartje zwijgt angstig. (1) "Ik heb vannacht gedroomd, over wolven, gargouilles en baronnen. Een hele bizarre droom, maar hij heeft mij de ogen geopend." (2) "Je moet me niet haten, Maartje, want ik het is ook allemaal mijn schuld niet. Ik kan het ook niet helpen." (3) "Ik... ik wil het goed maken, Maartje. Ik wil het goed maken." (4) "Ik zal je niet om vergeving vragen, niet hier en niet nu, want ik weet dat het onmogelijk is mij die nu te geven." (5) "Ik wil je heel plechtig iets beloven, Maartje. Dit was de laatste keer. Het zal nooit meer gebeuren." Selecteer een optie >> 1 "Ik droomde," vervolg je, "dat ik jou moest redden uit de klauwen van een kwaadaardige baron. Maar toen ik op weg ging naar zijn kasteel werd mij de weg verspert door een hongerige wolvin die voedsel voor haar jonkie zocht. Ik heb haar toen gedood." (1) "Alleen wie bereid is tot het uiterste te gaan kan zijn problemen oplossen."(2) "Maar later realiseerde ik me dat ik het recht niet had mijn probleem zo ver boven het hare te zetten dat ik zelfs bereid was ervoor te doden."(3) "Maar geweld is nooit een oplossing, en maakt alles altijd alleen erger." Selecteer een optie >> 3 >quit Weet je zeker dat je wilt stoppen? j Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051112 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051112 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Het voorportaal van de grot De kleine hal is door mensen uitgehouwen en met zwart marmer bekleed. Twee bronzen deuren in het zuiden sluiten de uitgang hermetisch af; in het noorden leidt een smalle grot naar de vurige woonstee van de draak. De grond hier is bezaaid met geblakerde botten en schedels, die flikkerende schaduwen zuidwaarts werpen. >n Je probeert om de menselijke beenderen heen te stappen, maar kan niet voorkomen dat er bij elke stap verschillende breken onder het gewicht van jou en je wapenrusting. Een lage doorgang De grot is laag, en je moet bukken om er doorheen te lopen. Op de vloer ligt een dikke laag as. De vlammen die overal in de grote zaal in het noorden uit spleten in de grond komen zijn haast verblindend fel, en de hitte is enorm. Het zweet breekt je aan alle kanten uit. In het zuiden ligt de betrekkelijke koelte van het halletje. >n Met de bijl stevig in je handen geklemd, het vizier van je helm opengeklapt zoals een man van eer betaamt, treed je de draak tegemoet. Een ondergrondse zaal De zaal is tientallen meters hoog, en honderden meters breed en diep. De grond is bedekt met een dikke laag as, behalve waar brede spleten de rots doorklieven. Metershoge vlammen schieten uit deze spleten omhoog. De hitte is bijna ondraaglijk. In het midden van de zaal staat de draak, een enorm roodgeschubd monster. Hij draait zijn kop naar je toe, en staart je met twee grote gele ogen aan. >val draak aan Met de bijl geheven stap je af op de draak, vastbesloten hem een kopje kleiner te maken. Het ondier kijkt je aan met een priemende blik, en opent zijn bek. Decimeters lange tanden staan in twee rijen achter elkaar, en diep in het duister van zijn keelgat lijkt een vuur te branden. Maar je laat je niet intimideren, en blijft met ferme passen op hem aflopen. Dan - zo snel en plotseling dat je niet eens meer kan proberen om weg te duiken - barst het vuur naar buiten, uit de bek van de draak, een straal van tientallen meters die je van top tot teen omhult. De pijn doet je naar adem happen. >n Je rent in het wilde weg rond, overmand door paniek. Je ziet nauwelijks waar je heen gaat, alles is vuur, vlammen, rook, flikkerend licht. Je struikelt, valt, springt overeind - de angst geeft je zoveel kracht dat je het harnas nauwelijks voelt. Je rent verder in een willekeurige richting, dan, plotseling, stap je in het niets en val je voorover een kloof in. Wanhopig probeer je iets te grijpen, houvast te krijgen, maar de wanden zijn glad en zonder uitsteeksels, en je valt, dieper en dieper. Rook en zwaveldampen vullen de spleet en benemen je de adem. Je hoest en proest, hapt naar lucht, maar krijgt alleen de giftige dampen binnen. Nog voor je de bodem bereikt hebt verlies je het bewustzijn. [Druk op een toets.] DE BARON Een interactief verhaal geschreven door Victor Gijsbers. Chi l'anima mi lacera? Chi m'agita le viscere? Che strazio, ohimè, che smania! Che inferno, che terror! "Wie verscheurt mijn ziel? Wie windt mijn hart zo op? Wat een kwelling, wat een waanzin! Wat een hel! Welk een verschrikking!" Uit de opera "Don Giovanni" Tekst: Lorenzo da Ponte Muziek: Wolfgang A. Mozart Twee doordringende dissonanten, kort na elkaar, wekken je uit je onrustige slaap. Na de tweede toon zwijgt de kerkklok en de stilte van de winternacht nestelt zich weer in het dorp. Je wrijft de slaap uit je ogen. Uiterst voorzichtig stap je uit bed, opdat je je vrouw Hilde niet wakker maakt. Zij zou je zeker proberen te stoppen. In je slaapkamer Het zwakke schijnsel van de maan dat door het raam naar binnen valt hult de meubels in de slaapkamer in een mantel van onwereldse schoonheid. Alleen het zachte ademen van je echtgenote in het grote ledikant doorbreekt de stilte. Naast de zware eiken kledingkast bevindt zich de deur naar de overloop in het noorden. In de onverwarmde kamer is het ijzig koud. Je ziet een stoel (met daarop je werkkleding) en een vuren nachtkastje. >n (de deur naar de overloop openend) Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Maanlicht schijnt naar binnen door de open deur naar de slaapkamer in het zuiden. Aan de noordkant van de overloop leidt een rood geschilderde deur naar de kamer van je dochter Maartje. Naast de trap naar beneden staat een elegant kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst prijkt. >n (de deur naar Maartjes kamer openend) In Maartjes kamer Zonder Maartjes stralende aanwezigheid lijkt haar kamer doods en leeg. Het geeft een droeve aanblik: een bed waar niet in geslapen wordt, een poppenhuis waar niet mee gespeeld wordt, een bureau waaraan niet gestudeerd wordt. De bonte kleuren waarin jij haar plafond en meubilair geverfd hebt verschijnen in het bleke licht van de sterren als een waaier aan grijstinten. De deur in het zuiden leidt terug naar de overloop. Op het bureau is een dagboek. Je ziet een knuffelbeer. >pak dagboek Gepakt. >z Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Maanlicht schijnt naar binnen door de open deur naar de slaapkamer in het zuiden. Aan de noordkant van de overloop staat de rode deur naar Maartjes kamer op een kier. Naast de trap naar beneden staat een elegant kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst prijkt. >l Behoedzaam zoek je je weg door de duisternis naar beneden. In de gang neem je even de tijd om je lange winterjas aan te trekken, en dan open je de voordeur en stap je naar buiten de tuin in. In de tuin Ook je voortuin is bedolven onder een dikke laag sneeuw, die alle planten aan het zicht onttrekt. Alleen een paar kale struiken die zich tegen het tuinhek aan schurken steken door de witte deken heen. Achter je leidt de voordeur terug het huis in, terwijl de weg naar het oosten zich door het dorp en het woud heen naar het kasteel van de baron slingert. Vanuit zijn onbereikbare hoogte kijkt de maan verwijtend op je neer. Het uiterste puntje van de kerktoren steekt boven de huizen aan de overkant uit. Je ziet een brievenbus (die dicht is) en een bijl. >o Heel even aarzel je, maar dan stap je vastbesloten de weg naar het donkere woud op. In het dorp is geen teken van leven te bekenen. Langzaam wordt je boos op al je buren en mededorpelingen. Waar zijn ze wanneer je ze nodig hebt? Waarom is er niet één bij die het lef heeft Maartje te bevrijden? Een gebrek aan liefde - dat is wat mensen in staat stelt de problemen van anderen te negeren. Iedereen weet wat er aan de hand is, maar niemand doet iets, omdat niemand zich verantwoordelijk voelt. Na enkel minuten bereik je de rand van het bos. Alsof je de donkere muil van een enorm en kwaadaardig beest in loopt, zo is het om het pad onder het overhangende bladerdek van de naaldbomen te volgen. Het licht van de maan bereikt de grond nauwelijks, en meermaals struikel je over grote takken die als valstrikken onder de sneeuw liggen te wachten. Met ferme tred stap je verder, terwijl je probeert te bedenken hoe je het gemakkelijkst het kasteel van de baron in kan komen. Dan wordt je uit je overpeinzingen opgeschrikt door het gehuil van wolven. Het is moeilijk schatten, maar je zou verbaasd zijn als ze meer dan een kilometer van je verwijderd zijn. En het is nog zeker tien kilometer oostwaards naar het kasteel van de baron. Lopend op een pad in het woud Op de meest zonnige dagen is het al schemerig in dit dichte naaldbos, en in het holst van deze winternacht is het pikdonker. Een nauwelijks als zodanig herkenbaar pad loopt van het dorp in het westen naar het kasteel in het oosten. Te dichtbij, van links, klinkt het gehuil van een roede wolven. In dit jaargetij is er geen wild te vinden, en zijn de wolven hongerig, brutaal en zelfs voor mensen gevaarlijk. >gooi dagboek naar wolf Zoiets zie je niet, of het is niet belangrijk om je ermee bezig te houden. >o Op een pad in het woud Het pad is hier smal en kronkelig, en in de sneeuw nauwelijks te herkennen. Maanlicht schijnt slechts hier en daar tussen de beladen takken van de dennen door. Oostwaarts ligt het kasteel van de baron; naar het westen leiden je voetstappen terug naar het dorp. Vanuit de bomen aan de linkerkant van het pad springt plots een donkere schim naar voren. Het is een wolvin; ze blijft op enkele meters afstand van je staan, midden op het pad, jou fixerend met twee ogen waarin de maan zich spiegelt. Uit haar keel klinkt een fel gegrom. >gooi dagboek naar wolf Je pakt Maartjes dagboek en werpt het naar de wolvin toe, in de hoop haar aandacht af te leiden. Het komt naast haar op de grond terecht, open, de zwarte bladzijden boven. Onmiddellijk, en met een beangstigende woestheid, springt de wolvin op het dagboek toe en begint de bladzijden eruit te scheuren. Vanuit het kreupelhout slaat een klein, jong, uitzonderlijk mager wolfje zijn moeder gade. Zodra ze alle pagina's uit het dagboek heeft gescheurd verzamelt de wolvin de buit in haar bek, en achteruit lopend, geen moment haar ogen van jou afwendend, voegt ze zich bij haar jong. Zodra ze tussen de bomen is gekomen draait ze zich om en verdwijnt met grote sprongen het bos in. Het kleine wolfje volgt haar met dezelfde verrassende snelheid. In de sneeuw ligt alleen nog de kaft van het dagboek. >pak kaft Gepakt. >o Op een pad in het woud Vanaf dit stuk van het kronkelige bospad kan je het kasteel van de baron in het oosten zien oprijzen. Het silhouet met de drie scheve torens staat afgetekend tegen de sterrenhemel. Een spoor van voetstappen - de jouwe - geeft het pad in het westen aan. Hier, zo dicht bij het domein van de baron, zijn zelfs de wolven stil. >o Bij de poort van het kasteel De ophaalbrug van het kasteel is neergelaten, twintig meter houten planken waarmee je de diepe slotgracht in het noorden kunt oversteken. Aan het andere einde bewaakt de massieve toegangspoort de ingang tot het slot, maar de deuren staan wagenwijd open. De drie torens lijken vanaf hier tot aan de hemel te reiken, en de vele waterspuwers en gargouilles die de muren bevolken staren onvriendelijk op je neer. Het geluid van vleugelslagen doet je omhoog kijken, waar de kantelen, torens en monsterlijk grote waterspuwers van het kasteel zich aftekenen tegen de sterrenhemel. Eén van de gargouilles heeft zijn vleugels gespreid, en zeilt met trage slagen naar de ophaalbrug beneden. Enkele meters voor je landt hij, een stenen demon zo groot als een man. Twee inktzwarte ogen staren je aandachtig aan. Dan zegt de gargouille met een stem als scheurende rots: "Om bij haar te komen offer je haar meest eigen gedachten. Heeft zij geen recht op een eigen leven?" (1) "Ze is een kind, en het was het dagboek van een kind. Later zou ze toch maar gelachen hebben om haar jeugdige ontboezemingen." (2) "In een hecht gezin in een hechte gemeenschap heeft men geen 'meest eigen' gedachten nodig. Je leven steunt op de liefde van de mensen om je heen." (3) "Het was een zwaar offer, maar ik zou elke dag haar herinneringen inruilen voor een veilige terugkeer uit de klauwen van de baron." Selecteer een optie >> 1 De gargouille kijkt bedachtzaam, alsof hij je antwoord in overweging neemt. Dan knikt hij kort. "Opnieuw kom je hier, om opnieuw hetzelfde te bereiken. Geloof je nog dat het ooit anders zal aflopen?" (1) "Je vergist je. Dit is de eerste maal dat ik hier kom." (2) "'Opnieuw'? Bedoel je dat ik al vaker hier geweest ben, al vaker het kasteel van de baron ben binnen gedrongen?" (3) "Opnieuw en opnieuw en opnieuw, en zo door de eeuwigheid, totdat het me lukt er een einde aan te maken. Er is altijd nog een kans." (4) "Nee, ik kan niet veranderen. Ik heb het geprobeerd, dat weet je. Maar de cirkel van het noodlot is te sterk: ik ben gedoemd voor eeuwig rond te lopen, en met elke rondgang verf ik mijn ziel een tint zwarter." Selecteer een optie >> 2 "Dus je bent het weer vergeten." In de onaardse bas van de gargouille klinkt vermoeidheid en medelijden mee. "Elke nacht kom je hier, elke nacht spreek ik met je, elke nacht verlies je het gevecht, en elke volgende nacht sta je weer vol naïeve moed voor mijn neus. Als je je ogen voor je eigen daden blijft sluiten, hoe kan je dan ooit jezelf overwinnen?" (1) [Stellig] "Zwijg, duivel! Ik ben hier voor de eerste maal, en jouw leugens kunnen mij de moed niet doen verliezen." (2) [Met een ondertoon van paniek] "Nee, nee, je vergist je of probeert mij te bedriegen! Ik ben hier nog nooit eerder geweest, en het zal ook niet nodig zijn dat ik hier vaker kom!" (3) Probeer je te herinneren of je hier inderdaad al eerder geweest bent. Selecteer een optie >> 2 "Als je dat wilt geloven." Je meent verachting van zijn stenen gelaat te kunnen aflezen. "Ik denk niet dat je zal slagen, maar wie weet - het leven kent vele verrassingen. Laat mij je niet langer ophouden. Tenzij je misschien bereid bent de tijd te nemen om naar míjn probleem te luisteren?" (1) "Ik heb geen tijd voor jou en je on-leven, gedrocht. Mijn dochter wacht op mij." (2) "Een paar momenten kan ik wel verliezen. Vertel me wat je op je hart hebt." Selecteer een optie >> 2 "Dank je. Ik zal je eerst verklaren hoe het komt dat ik leef." "Ik ben van koude harde steen, en ik zou passief, stil en zonder gevoel moeten zijn. Maar ik ben het niet: ik spreek, ik beweeg, ik denk en ik voel lust en onlust over elkaar heen buitelen. Ik houd teveel van het leven om altijd doodstil te blijven staan. Elke nacht word ik wakker, en moet ik de keuze maken tussen het leven in mij te onderdrukken en een standbeeld te blijven, of mijn vleugels te spreiden en weg te vliegen." (1) Hoor hem zwijgend aan. (2) "Ik kan je niet kwalijk nemen dat je het leven verkiest boven de levenloosheid van steen." (3) "Het is onnatuurlijk. Steen hoort niet te bewegen; en gargouilles horen zeker niet te praten en te voelen. Je zou ervoor moeten kiezen een standbeeld te blijven." Selecteer een optie >> 2 "Wacht met oordelen tot je het hele verhaal gehoord hebt. Bovendien is er van 'verkiezen' nauwelijks sprake. De lust om te leven is zo sterk, dat alle voornemens die ik de nacht ervoor gemaakt heb uit mijn geest gebrand worden. Wanneer ik het warme bloed door mijn aderen voel stromen verlies ik alle beheersing, en ik spring van de kantelen af, een nieuwe nacht tegemoet." (1) Hoor hem zwijgend aan. (2) "Klinkt goed." (3) "Ik begrijp het. De lust kan sterker zijn dan het verstand." Selecteer een optie >> 1 "Eerst geniet ik van de wind langs mijn vleugels, van de regen op mijn gezicht, van het kunnen denken en ervaren, het kunnen bewegen van mijn spieren. In extase vlieg ik rond over de wereld. De bossen trekken onder mij voorbij, en in de verte zie ik heuvels en bergen. Het is heerlijk! "Maar al snel herinner ik me wat ik moet doen. Om te voorkomen dat ik aan het einde van de nacht voor altijd in een steen verander, om er voor te zorgen dat ik de volgende nacht opnieuw van dit goddelijke leven kan proeven, moet ik het huis van een sterveling binnen treden en zijn of haar vreugde consumeren. Ik zet mij naast een bed, leg mijn klauw op de slapende persoon, en voel hoe alle positieve emoties uit de mens worden getrokken en in mijn lichaam worden opgenomen." (1) "Mijn god, dat is verschrikkelijk." (2) "Verschrikkelijk! Hoe kan je zoiets doen?" (3) [Dreigend] "Heb je mij ook bezocht, monster?" Selecteer een optie >> 3 "Nee, ik heb jou nooit bezocht. Alleen gelukkige mensen kunnen hun vreugde, hun hoop, hun geborgenheid en hun liefde aan mij afstaan. Bij jou heb ik niets te zoeken. "Terwijl ik zo een gelukkige tot het ongeluk veroordeel welt er een diepe, diepe haat in mij op, een haat voor mijzelf en voor wat ik doe. Al mijn eigen vreugde verwelkt en sterft, en wat overblijft is pure walging voor het monster dat ik ben. Ik besluit het nooit meer te doen, de volgende nacht de impuls te weerstaan en een standbeeld te blijven. "Maar wanneer het erop aankomt doe ik weer precies hetzelfde." (1) Zwijg, begrijpend. (2) Zwijg, vol onbegrip. (3) "Wij lijken meer op elkaar dan ik dacht." Selecteer een optie >> 1 "Wat denk je," vraagt de gargouille wanhopig, "kan ik ooit veranderen?" (1) "Nee. Nee, dat denk ik niet." (2) "Ik hoop het, vanuit het diepst van mijn hart. Maar ik betwijfel het." (3) "Ja. Ja, iedereen kan altijd nog veranderen." Selecteer een optie >> 2 Hij knikt. "Twijfel en hoop, dat zijn mijn trouwste reisgenoten. Alleen de toekomst zal leren of ik ooit aan mijn bittere lot kan ontsnappen. "Maar zou je mij mijn misdaden ooit kunnen vergeven?" (1) "Nee. Wat jij op je geweten hebt kan nooit vergeven worden. Je zult altijd schuldig zijn." (2) "Nee, ik ben niet degene aan wie je vergiffenis moet vragen. Alleen je slachtoffers kunnen je vergeven." (3) "Vergeving moet je verdienen. Zorg dat het je werkelijk spijt en zorg dat je het nooit meer doet - dan zal je vergeven zijn." (4) "Ja. Ik begrijp je. Ik weet dat je geprobeerd hebt ertegen te vechten. Ik vergeef je al je misdaden." (5) "Er valt niets te vergeven, want er niet zoiets als schuld. Jij hebt gedaan wat je moest doen, het enige wat je kon doen. Het is zinloos jezelf daar verwijten over te maken." Selecteer een optie >> 4 De stenen man loopt naar je toe en slaat, tot je verbazing zijn armen om je heen. "Vriend," snikt hij, "je weet niet hoeveel dit voor me betekent." Dan laat hij je weer los, terwijl de tranen nog over zijn gezicht rollen. (1) Dood hem. "Het zal je zoveel pijn besparen wanneer ik nu aan je bestaan een einde maak." (2) "Bewijs jezelf een gunst, en pleeg zelfmoord. Als je door blijft leven staat je alleen nog maar meer pijn te wachten." (3) "Vaarwel, en succes met je poging om te veranderen. Ik zal bidden dat je ooit zonder zonde en zonder lust zal zijn." Selecteer een optie >> 3 "Mijn dank is groot. Ik hoop dat jij ook succesvol zal zijn op je queeste, en aan het leed weet te ontsnappen." De gargouille buigt diep voor je, en draait zich dan om. Enkele slagen van zijn grote vleugels, en hij vliegt weg over de bomen - op weg naar een volgend slachtoffer. Of zou hij vannacht zijn lust al kunnen overwinnen? >n De hal van het kasteel Achter een façade van gaafheid gaat een heuse ruïne schuil. De helft van de muren van de geheel lege hal is ingestort, en de maan schijnt ongehinderd naar binnen langs het skelet van een dak. De rest van het kasteel is er niet beter aan toe: grote, ondergesneeuwde hopen steen geven aan waar vroeger gebouwen hebben gestaan. Alleen in het oosten leidt een doorgang naar een zaal die nog redelijk intact is. Van het gebouw in het westen staan nog een aantal muren overeind, en in het noordwesten kronkelt een smal pad tussen een rotsblok en een massief beeld door naar de binnenplaats. >nw Op de binnenplaats Vanaf hier is de staat van het kasteel goed zichtbaar. Beide kleinere torens zijn van binnen geheel ingestort, en kunnen onmogelijk nog beklommen worden. Daarentegen ziet de grote toren, die aan de noordkant van de binnenplaats ligt, er nog vrijwel intact uit. De meest gebouwen zijn tot niets meer dan een hoop puin gereduceerd; alleen een ruïne in het zuiden en twee zalen in het zuidoosten hebben nog enige structuur. >n Onderin de middelste toren De cirkelvormige ruimte ligt vol met stapels papier die zonder zichtbare organisatie zijn neergelegd. Verschillende stapels zijn omgevallen, maar blokkeren net niet de weg naar de trap die zich in het midden van de toren omhoog wentelt. Twee paar modderige voetstappen - het ene van een volwassene met zware laarzen, het andere van een kind op blote voeten - lopen vanaf de deur in het zuiden naar de trap. >h Je rent de trap op, die rond en rond draait totdat je bijna bovenin de toren moet zijn. Daar komt hij uit in een grote kamer. De kamer van de baron De ruimte is sober ingericht en donker, slechts verlicht door de kaarsen van één enkele kroonluchter. In het midden van de zaal ligt een berenvel; aan de wanden hangen de opgezette koppen van wolven, elanden en andere grote zoogdieren. Naast het berenvel staat een grote stenen troon, ingezet met felle robijnen die het licht van de kroonluchter duizendvoudig weerspiegelen. Achter de troon, aan de noordkant van de kamer, zijn twee grote bronzen deuren. Op de troon zit de baron. >praat met baron "U moet begrijpen," zo begint de baron te spreken voordat je iets hebt kunnen zeggen, "dat ik slechts uit de meest nobele motieven heb gehandeld. Het is altijd alleen maar mijn wens geweest om uw dochter gelukkig te maken." (1) [Woedend] "Gelukkig? Zelf jouw beestachtige brein kan niet zo geperverteerd zijn dat je die leugens gelooft!" (2) [Bedroefd] "Nee, dat is niet waar. Haar geluk is nooit het doel van je handelen geweest." (3) [Vermoeid] "Spaar me je leugens - onze leugens. Ik heb ze te vaak gehoord, en ze al te vaak leren herkennen als de slappe zelfrechtvaardiging die ze zijn." Selecteer een optie >> 2 Even kijkt de baron je onderzoekend aan. Dan antwoordt hij: "Laten we zeggen dat je gelijk hebt; misschien handelde ik wel alleen in mijn eigen belang. Maar - had ik dan anders kunnen handelen? Is het niet erg onterecht om te veroordelen?" (1) "Want? Hoe zou het mogelijk zijn dat hier - juist hier! - niet veroordeeld mag worden?" (2) "Zeg niets. Het zijn toch maar mijn eigen gedachtenspinsels die je verwoordt." (3) Dood de baron voordat hij op je in kan praten. Selecteer een optie >> 1 "Ik geef toe, ik geef toe, het is niet gemakkelijk te begrijpen," stemt de baron in. "Maar toch is het zo. Kan men de adelaar veroordelen wanneer deze een jong lammetje verorbert? De schapen zullen ongetwijfeld zeggen van wel, en zij zullen de adelaar kwaadaardig noemen - maar zij kennen zelf de lust om lammetjes te eten niet. De adelaar is door de natuur zo geschapen dat hij wel lammetjes moet eten, het is zijn aard, hij kan niet anders. Hoe het kwaad de schapen het ook mogen vinden, in feite is er niets aan het gedrag van de roofvogel dat veroordeeld kan worden." (1) "En hoe heeft dat betrekking op jou, mij en Maartje?" (2) "En je wilt mij wijsmaken dat jij net als die adelaar bent, en Maartje als het lammetje?" Selecteer een optie >> 1 "Het is heel simpel! Ik zal puur voor mezelf spreken. Ik voel in mij een buitengewoon grote lust; en die lust is zo sterk dat ik niets heb dat hem kan overwinnen. Ik kan alles proberen wat ik wil: mijn morele gevoelens, mijn liefde, wat dan ook - allemaal zijn ze te zwak om de lust in mij te overwinnen. Dus doe ik wat ik doe; en ik kan ook niet anders. Maar hoe zou het slecht kunnen zijn om te doen wat je moet doen? Hoe zou je veroordeeld kunnen worden voor iets dat je helemaal niet anders gedaan had kunnen hebben? Hoewel het zo misschien op het eerste gezicht niet lijkt, ben ik in de grond net zo onschuldig als de adelaar; ik ben slechts een blad dat door een sterke wind wordt meegevoerd, en mijn baan kan ik niet zelf uitkiezen." (1) [Verslagen] "Je hebt gelijk. Er valt jou - er valt ons niets te verwijzen. Wij kunnen het ook niet helpen." (2) [Bedroefd] "Altijd weer zelfrechtvaardigingen. Kijk naar haar leed, stel je er voor open - en voel de schuld. Wij zijn schuldig, diep, diep schuldig, en je weet het, en je weet dat er geen excuus is." Selecteer een optie >> 2 De baron kijkt je eerst alleen maar strak aan, maar dan focussen zijn ogen op het oneindige. Langzaam, gedurende enkele minuten, transformeert zijn gezichtsuitdrukking, van een sardonische grijns via lichte afkeur tot regelrechte ontzetting. Plots staat hij op, wankelt even, valt dan voor je op zijn knieën op de grond. Tranen lopen over zijn gezicht, en met een haast hysterische stem smeekt hij: "Ja, ik ben schuldig, oneindig schuldig! Deze last is te zwaar voor mij, genade, genade, genade! Alstublieft, voor wat ik uw dochter heb aangedaan - kunt u mij vergeven? Ik smeek u, vergeef mij!" (1) "Nee. Hier is geen vergiffenis mogelijk." (2) "Ik vergeef je wat je mijn dochter hebt aangedaan. Ik ben zelf degene die de last moet dragen." Selecteer een optie >> 1 Huilend buigt de baron zijn hoofd. De kroon valt op de grond, rolt even, en komt dan precies tussen jullie tot stilstand. >pak kroon Gepakt. >draag kroon Je pakt de metalen cirkel met twee handen vast, en zet hem voorzichtig op je hoofd. De kroon is zwaar en drukt pijnlijk op je geest. >open deuren Zodra je op de deuren toeloopt beginnen ze open te zwaaien, van je af - erachter ligt niets dan duisternis. Je loopt verder, en wanneer je de drempel oversteekt valt de linker deur met een donderen geraas om, geeft een klap als een koperen gong en blijft liggen. Onmiddellijk daarna valt ook de rechter deur en laat nogmaals een door merg en been snijdende dissonant weerklinken. Je doet nog een stap, en staat... Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Aan de noordkant van de overloop is, dicht, de rood geschilderde deur naar de kamer van Maartje. Naast de trap naar beneden staat een houten kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst je beschuldigend aanstaart. >save Enter a file name. Default is "baron.sav": Ok. >n (de deur naar Maartjes kamer openend) In Maartjes kamer In het schemerig duister staan de meubels van Maartje er liefdeloos bij. Het poppenhuis, al jaren onaangeroerd, kwijnt weg in een hoek, terwijl het bed en het bureau niets zijn dan gebruiksvoorwerpen. Alles lijkt te wachten op het zwarte schouwspel dat zich in de al te doorzichtige duisternis zal voltrekken. Vanuit het bed staart Maartje je emotieloos aan. Je ziet een knuffelbeer. >praat met maartje "Maartje," stamel je, "ik..." (1) [Bedremmeld] "Ik ben de slechtste vader die je had kunnen hebben. Het meest waardeloze schepsel, nog te min om je zelfs maar te mogen zien - en toch was ik het die over jou als ouder werd aangesteld." (2) [Wanhopig] "Ik kan niet goed praten wat ik al die jaren gedaan heb. Wat recht is is recht, en wat krom is is krom, en wat was ooit krommer dan dit? Maar misschien, heel misschien, kan ik proberen om het uit te leggen." (3) [Smekend] "Haat me niet, lieve Maartje, alsjeblieft. Ik weet wat ik heb gedaan en ik weet wat ik ben en ik weet dat ik het onmogelijke vraag, maar alsje-alsje-alsjeblieft, haat mij niet." Selecteer een optie >> 3 Maartje zwijgt angstig. (1) "Ik heb vannacht gedroomd, over wolven, gargouilles en baronnen. Een hele bizarre droom, maar hij heeft mij de ogen geopend." (2) "Je moet me niet haten, Maartje, want ik het is ook allemaal mijn schuld niet. Ik kan het ook niet helpen." (3) "Ik... ik wil het goed maken, Maartje. Ik wil het goed maken." (4) "Ik zal je niet om vergeving vragen, niet hier en niet nu, want ik weet dat het onmogelijk is mij die nu te geven." (5) "Ik wil je heel plechtig iets beloven, Maartje. Dit was de laatste keer. Het zal nooit meer gebeuren." Selecteer een optie of 0 om af te sluiten >> 1 "Ik droomde," vervolg je, "dat ik jou moest redden uit de klauwen van een kwaadaardige baron. Maar toen ik op weg ging naar zijn kasteel werd mij de weg verspert door een hongerige wolvin die voedsel voor haar jonkie zocht. Ik heb toen jouw dagboek aan haar opgeofferd." (1) "Het kwam zelfs niet bij me op dat jouw gedachten veel meer de sleutel tot je verlossing waren dan mijn daden dat ooit konden zijn." (2) "Zo was het eens te meer mijn zwakheid die jouw leven vernietigde." (3) "Juist de herinnering aan die slechte jaren moest vernietigd worden om je ooit te verlossen." Selecteer een optie >> 2 "Toen ik verder ging ontmoette ik een gargouille, die mij probeerde te tonen wat mijn probleem echt was. Hijzelf was ook de gevangene van een duistere cirkel van misdaad en leed. Ik vertelde hem dat er altijd nog hoop is op een goede afloop, en zo namen wij afscheid." (1) "Maar nu zie ik in dat er geen enkele reden voor hoop was." (2) "En zo leerde ik ook weer hoop te koesteren omtrent mijn eigen problemen." (3) "En misschien dat het juist die hoop was, juist die ene opmerking van mij, die hem de kracht zal geven om zijn duistere lot te weerstaan." Selecteer een optie >> 2 "Uiteindelijk ontmoette ik de baron, mijn grote tegenstander. Ik toonde hem de oneindige schuld die wij beiden droegen, en liet hem wenend en wanhopig achter." (1) "Ik heb leren inzien hoe schuldig ik ben. Nu zal ik er niet meer voor weglopen." (2) "Met het berouw begint de verandering. Of er ooit vergiffenis komt - dat is een tweede." (3) "Hij werd vepletterd door zijn schuldbesef. Ik zal dat ook worden." Selecteer een optie >> 1 (1) "Je moet me niet haten, Maartje, want ik het is ook allemaal mijn schuld niet. Ik kan het ook niet helpen." (2) "Ik... ik wil het goed maken, Maartje. Ik wil het goed maken." (3) "Ik zal je niet om vergeving vragen, niet hier en niet nu, want ik weet dat het onmogelijk is mij die nu te geven." (4) "Ik wil je heel plechtig iets beloven, Maartje. Dit was de laatste keer. Het zal nooit meer gebeuren." Selecteer een optie of 0 om af te sluiten >> 2 Stil staart Maartje voor zich uit. (1) "Ik wil het goed maken door hulp te zoeken, voor jou en voor mij." (2) "Ik wil het goed maken door je te overladen met cadeaus! Alles wat je hartje begeert zal ik je geven." (3) "Ik wil het goed maken door voor altijd uit je leven te verdwijnen." Selecteer een optie >> 3 Maartje kijkt je onzeker aan. (1) "Je moet me niet haten, Maartje, want ik het is ook allemaal mijn schuld niet. Ik kan het ook niet helpen." (2) "Ik zal je niet om vergeving vragen, niet hier en niet nu, want ik weet dat het onmogelijk is mij die nu te geven." (3) "Ik wil je heel plechtig iets beloven, Maartje. Dit was de laatste keer. Het zal nooit meer gebeuren." Selecteer een optie of 0 om af te sluiten >> 2 (1) "Ik weet wat ik gedaan heb, en ik wil dat je weet dat het me meer spijt dan ik ooit zal kunnen zeggen. Ik heb geen rechtvaardiging. Het enige wat ik nog kan zeggen is dat ik alles, werkelijk alles, wil doen om wat ik kapot heb gemaakt weer te herstellen." (2) "Ik weet wat ik gedaan heb. Ik weet wat ik kapot heb gemaakt. Ik heb geen rechtvaardiging. Maar bij god, ik zweer dat ik alles zal doen wat ik kan om je niet nog meer te schaden." Selecteer een optie >> 2 (1) [Wanhopig] "Waarschijnlijk zal je me nooit kunnen vergeven. Daar zal ik mee moeten leren leven. Het is ook niet te begrijpen, wat ik gedaan heb; voor altijd moet ik een duistere schim in je jeugd blijven. Daar is nu niets meer aan te doen." (2) [Bijna in tranen] "Ik durf er niet op te hopen dat je me ooit zult vergeven... maar ik hoop dat je me ooit, over hele lange tijd, een heel klein beetje zal kunnen begrijpen. Ik ben geen monster, Maartje; wat ik ook ben, ik ben geen monster. Ik hoop met heel mijn hart dat je dat ooit zal zien." Selecteer een optie >> 1 De stilte drukt op je geest. (1) "Je moet me niet haten, Maartje, want ik het is ook allemaal mijn schuld niet. Ik kan het ook niet helpen." (2) "Ik wil je heel plechtig iets beloven, Maartje. Dit was de laatste keer. Het zal nooit meer gebeuren." Selecteer een optie of 0 om af te sluiten >> 0 >z Waarom loop je de gang op? (1) Het is me gelukt me te beheersen. Ik heb de lust overwonnen. (2) Ik loop alleen even terug om iets te halen. Selecteer een optie >> 1 Terwijl elke vezel van je lichaam schreeuwt dat je je bij Maartje neer moet vleien en één met haar moet worden, draai je je om en loop je weg. Je bent sterker dan de lust. Je bent sterker. Is de band van de lust nu voorgoed gebroken? (1) Ja. Dit was de laatste nacht dat ik de tocht heb ondernomen. (2) Nee. Deze strijd zal nog vele malen gestreden moeten worden. Selecteer een optie >> 1 Kan Maartje je ooit je daden vergeven? (1) Nee. Of ik haar leven nu voor altijd verpest heb of niet, ze zal me altijd blijven haten. (2) Ja. Met de tijd helen de wonden en neemt haar haat af; en misschien zal er een dag komen dat ze me een heel klein beetje zal begrijpen, en een heel klein beetje medelijden - of zelfs liefde - zal voelen. Selecteer een optie >> 1 Zal jullie gezin nog normaal en gelukkig kunnen worden? (1) Het zal tijd kosten, maar het zal gebeuren. Zelfs de ergste wonden helen. (2) Nee, als Maartje haar leven weet terug te vinden dan zal dat buiten ons gezin zijn. (3) Misschien, maar zonder mij. Deze nacht zal ik voor altijd uit haar leven en dat van Hilde verdwijnen. Selecteer een optie >> 3 *** EINDE *** Wil je een HERSTART, een oud spel INLEZEN, het MENU (met informatie over hulpverlening, en over de gedachten achter "De baron") bekijken of een EINDE aan het verhaal maken? > menu Hier staan dan nuttige dingen. [Druk alstublieft op de SPATIEBALK.] Wil je een HERSTART, een oud spel INLEZEN, het MENU (met informatie over hulpverlening, en over de gedachten achter "De baron") bekijken of een EINDE aan het verhaal maken? > einde Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051112 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051112 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Het voorportaal van de grot De kleine hal is door mensen uitgehouwen en met zwart marmer bekleed. Twee bronzen deuren in het zuiden sluiten de uitgang hermetisch af; in het noorden leidt een smalle grot naar de vurige woonstee van de draak. De grond hier is bezaaid met geblakerde botten en schedels, die flikkerende schaduwen zuidwaarts werpen. >n Je probeert om de menselijke beenderen heen te stappen, maar kan niet voorkomen dat er bij elke stap verschillende breken onder het gewicht van jou en je wapenrusting. Een lage doorgang De grot is laag, en je moet bukken om er doorheen te lopen. Op de vloer ligt een dikke laag as. De vlammen die overal in de grote zaal in het noorden uit spleten in de grond komen zijn haast verblindend fel, en de hitte is enorm. Het zweet breekt je aan alle kanten uit. In het zuiden ligt de betrekkelijke koelte van het halletje. >n Met de bijl stevig in je handen geklemd, het vizier van je helm opengeklapt zoals een man van eer betaamt, treed je de draak tegemoet. Een ondergrondse zaal De zaal is tientallen meters hoog, en honderden meters breed en diep. De grond is bedekt met een dikke laag as, behalve waar brede spleten de rots doorklieven. Metershoge vlammen schieten uit deze spleten omhoog. De hitte is bijna ondraaglijk. In het midden van de zaal staat de draak, een enorm roodgeschubd monster. Hij draait zijn kop naar je toe, en staart je met twee grote gele ogen aan. >n De enige uitgang ligt in het zuiden. De draak draait zich naar je toe, en stapt met logge passen op je af. Hij opent zijn bek en stoot een kreet uit die de hele grot op zijn grondvesten doet schudden. Even wankel je, maar je weet je evenwicht te hervinden. >n De enige uitgang ligt in het zuiden. Een immense straal vuur spuit uit de bek van de draak, langs zijn scherpe tanden, en omringt je volledig. De pijn doet je naar adem happen. >n Je rent in het wilde weg rond, overmand door paniek. Je ziet nauwelijks waar je heen gaat, alles is vuur, vlammen, rook, flikkerend licht. Je struikelt, valt, springt overeind - de angst geeft je zoveel kracht dat je het harnas nauwelijks voelt. Je rent verder in een willekeurige richting, dan, plotseling, stap je in het niets en val je voorover een kloof in. Wanhopig probeer je iets te grijpen, houvast te krijgen, maar de wanden zijn glad en zonder uitsteeksels, en je valt, dieper en dieper. Rook en zwaveldampen vullen de spleet en benemen je de adem. Je hoest en proest, hapt naar lucht, maar krijgt alleen de giftige dampen binnen. Nog voor je de bodem bereikt hebt verlies je het bewustzijn. [Druk op een toets.] DE BARON Een interactief verhaal geschreven door Victor Gijsbers. Chi l'anima mi lacera? Chi m'agita le viscere? Che strazio, ohimè, che smania! Che inferno, che terror! "Wie verscheurt mijn ziel? Wie windt mijn hart zo op? Wat een kwelling, wat een waanzin! Wat een hel! Welk een verschrikking!" Uit de opera "Don Giovanni" Tekst: Lorenzo da Ponte Muziek: Wolfgang A. Mozart Twee doordringende dissonanten, kort na elkaar, wekken je uit je onrustige slaap. Na de tweede toon zwijgt de kerkklok en de stilte van de winternacht nestelt zich weer in het dorp. Je wrijft de slaap uit je ogen. Uiterst voorzichtig stap je uit bed, opdat je je vrouw Hilde niet wakker maakt. Zij zou je zeker proberen te stoppen. In je slaapkamer Het zwakke schijnsel van de maan dat door het raam naar binnen valt hult de meubels in de slaapkamer in een mantel van onwereldse schoonheid. Alleen het zachte ademen van je echtgenote in het grote ledikant doorbreekt de stilte. Naast de zware eiken kledingkast bevindt zich de deur naar de overloop in het noorden. In de onverwarmde kamer is het ijzig koud. Je ziet een stoel (met daarop je werkkleding) en een vuren nachtkastje. >n (de deur naar de overloop openend) Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Maanlicht schijnt naar binnen door de open deur naar de slaapkamer in het zuiden. Aan de noordkant van de overloop leidt een rood geschilderde deur naar de kamer van je dochter Maartje. Naast de trap naar beneden staat een elegant kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst prijkt. >l Behoedzaam zoek je je weg door de duisternis naar beneden. In de gang neem je even de tijd om je lange winterjas aan te trekken, en dan open je de voordeur en stap je naar buiten de tuin in. In de tuin Ook je voortuin is bedolven onder een dikke laag sneeuw, die alle planten aan het zicht onttrekt. Alleen een paar kale struiken die zich tegen het tuinhek aan schurken steken door de witte deken heen. Achter je leidt de voordeur terug het huis in, terwijl de weg naar het oosten zich door het dorp en het woud heen naar het kasteel van de baron slingert. Vanuit zijn onbereikbare hoogte kijkt de maan verwijtend op je neer. Het uiterste puntje van de kerktoren steekt boven de huizen aan de overkant uit. Je ziet een brievenbus (die dicht is) en een bijl. >o Heel even aarzel je, maar dan stap je vastbesloten de weg naar het donkere woud op. In het dorp is geen teken van leven te bekenen. Langzaam wordt je boos op al je buren en mededorpelingen. Waar zijn ze wanneer je ze nodig hebt? Waarom is er niet één bij die het lef heeft Maartje te bevrijden? Een gebrek aan liefde - dat is wat mensen in staat stelt de problemen van anderen te negeren. Iedereen weet wat er aan de hand is, maar niemand doet iets, omdat niemand zich verantwoordelijk voelt. Na enkel minuten bereik je de rand van het bos. Alsof je de donkere muil van een enorm en kwaadaardig beest in loopt, zo is het om het pad onder het overhangende bladerdek van de naaldbomen te volgen. Het licht van de maan bereikt de grond nauwelijks, en meermaals struikel je over grote takken die als valstrikken onder de sneeuw liggen te wachten. Met ferme tred stap je verder, terwijl je probeert te bedenken hoe je het gemakkelijkst het kasteel van de baron in kan komen. Dan wordt je uit je overpeinzingen opgeschrikt door het gehuil van wolven. Het is moeilijk schatten, maar je zou verbaasd zijn als ze meer dan een kilometer van je verwijderd zijn. En het is nog zeker tien kilometer oostwaards naar het kasteel van de baron. Lopend op een pad in het woud Op de meest zonnige dagen is het al schemerig in dit dichte naaldbos, en in het holst van deze winternacht is het pikdonker. Een nauwelijks als zodanig herkenbaar pad loopt van het dorp in het westen naar het kasteel in het oosten. Te dichtbij, van links, klinkt het gehuil van een roede wolven. In dit jaargetij is er geen wild te vinden, en zijn de wolven hongerig, brutaal en zelfs voor mensen gevaarlijk. >o Op een pad in het woud Het pad is hier smal en kronkelig, en in de sneeuw nauwelijks te herkennen. Maanlicht schijnt slechts hier en daar tussen de beladen takken van de dennen door. Oostwaarts ligt het kasteel van de baron; naar het westen leiden je voetstappen terug naar het dorp. Vanuit de bomen aan de linkerkant van het pad springt plots een donkere schim naar voren. Het is een wolvin; ze blijft op enkele meters afstand van je staan, midden op het pad, jou fixerend met twee ogen waarin de maan zich spiegelt. Uit haar keel klinkt een fel gegrom. >o Weet je zeker dat je wilt proberen door te lopen over het pad, langs de wolvin? j Voetje voor voetje schuifel je zo dicht mogelijk langs de bomen. De wolvin gromt vervaarlijk, en draait met je mee. "Geen angst tonen!", houd je jezelf voor. Honden kunnen angst ruiken, en wolven zijn eigenlijk net wildere en slimmere honden. Of dat vertelt je jezelf toch. Je houdt je gezicht strak in de plooi, en zonder je te haasten, maar ook zonder bangelijke bewegingen te maken, loop je verder, langs het punt waar je het dichtst bij de wolvin bent en dan een paar meter verder. Je hart slaat zo wild dat je verbaasd bent je ribben niet te horen kraken. Achteruit, met je gezicht naar de wolvin toe, loop je verder langs het pad. Rustig. Zonder te rennen. Alsof je haar geen moment hebt gevreesd. Zij blijft stokstijf staan, en kijkt je na totdat je uit het zich verdwenen bent. Maar ze komt je niet achterna. Op een pad in het woud Vanaf dit stuk van het kronkelige bospad kan je het kasteel van de baron in het oosten zien oprijzen. Het silhouet met de drie scheve torens staat afgetekend tegen de sterrenhemel. Een spoor van voetstappen - de jouwe - geeft het pad in het westen aan. Hier, zo dicht bij het domein van de baron, zijn zelfs de wolven stil. >o Bij de poort van het kasteel De ophaalbrug van het kasteel is neergelaten, twintig meter houten planken waarmee je de diepe slotgracht in het noorden kunt oversteken. Aan het andere einde bewaakt de massieve toegangspoort de ingang tot het slot, maar de deuren staan wagenwijd open. De drie torens lijken vanaf hier tot aan de hemel te reiken, en de vele waterspuwers en gargouilles die de muren bevolken staren onvriendelijk op je neer. Het geluid van vleugelslagen doet je omhoog kijken, waar de kantelen, torens en monsterlijk grote waterspuwers van het kasteel zich aftekenen tegen de sterrenhemel. Eén van de gargouilles heeft zijn vleugels gespreid, en zeilt met trage slagen naar de ophaalbrug beneden. Enkele meters voor je landt hij, een stenen demon zo groot als een man. Twee inktzwarte ogen staren je aandachtig aan. Dan zegt de gargouille met een stem als scheurende rots: "Het vereist moed om je niet van je pad te laten afbrengen. Maar als je de confrontatie nooit aangaat, blijf je dan niet altijd in cirkels lopen?" (1) "Als je leven genoegzaam en prettig is, waarom zou je dan confrontaties willen aangaan? Wat is er mis met een cirkel, zolang de cirkel niet te moeilijk te bewandelen is?" (2) "Mijn doel is helder, en mijn pad is recht. Ik ben hier om mijn dochter te halen, en ik zal een confrontatie met de baron niet schuwen." (3) "Het belangrijkste is trouw te blijven aan jezelf, en je niet door krachten van buiten van het pad te laten brengen waar je eigen innerlijk je op gestuurd heeft. Authenticiteit gaat boven alles, ook als zij in cirkels leidt." Selecteer een optie >> 1 De gargouille kijkt bedachtzaam, alsof hij je antwoord in overweging neemt. Dan knikt hij kort. "Opnieuw kom je hier, om opnieuw hetzelfde te bereiken. Geloof je nog dat het ooit anders zal aflopen?" (1) "Je vergist je. Dit is de eerste maal dat ik hier kom." (2) "'Opnieuw'? Bedoel je dat ik al vaker hier geweest ben, al vaker het kasteel van de baron ben binnen gedrongen?" (3) "Opnieuw en opnieuw en opnieuw, en zo door de eeuwigheid, totdat het me lukt er een einde aan te maken. Er is altijd nog een kans." (4) "Nee, ik kan niet veranderen. Ik heb het geprobeerd, dat weet je. Maar de cirkel van het noodlot is te sterk: ik ben gedoemd voor eeuwig rond te lopen, en met elke rondgang verf ik mijn ziel een tint zwarter." Selecteer een optie >> 1 "Dus je bent het weer vergeten." In de onaardse bas van de gargouille klinkt vermoeidheid en medelijden mee. "Elke nacht kom je hier, elke nacht spreek ik met je, elke nacht verlies je het gevecht, en elke volgende nacht sta je weer vol naïeve moed voor mijn neus. Als je je ogen voor je eigen daden blijft sluiten zal je nooit jezelf overwinnen!" (1) [Stellig] "Zwijg, duivel! Ik ben hier voor de eerste maal, en jouw leugens kunnen mij de moed niet doen verliezen." (2) [Met een ondertoon van paniek] "Nee, nee, je vergist je of probeert mij te bedriegen! Ik ben hier nog nooit eerder geweest, en het zal ook niet nodig zijn dat ik hier vaker kom!" (3) Probeer je te herinneren of je hier inderdaad al eerder geweest bent. Selecteer een optie >> 1 "Zoals je wilt." Met een krakend geluid buigt het stenen monster respectvol zijn hoofd. "Ik denk niet dat je zal slagen, maar wie weet - het leven kent vele verrassingen. Laat mij je niet langer ophouden... tenzij... tenzij ik je een vraag over mijn eigen probleem mag stellen?" (1) "Ik heb geen tijd voor jou en je on-leven, gedrocht. Mijn dochter wacht op mij." (2) "Een paar momenten kan ik wel verliezen. Vertel me wat je op je hart hebt." Selecteer een optie >> 1 "Natuurlijk. Zoals gezegd, ik zal je niet langer storen" Hij draait zich om, en met enkele slagen van zijn zwarte vleugels stijgt hij op, cirkelt rond het kasteel en verdwijnt in het duister van de nacht. >n De hal van het kasteel Achter een façade van gaafheid gaat een heuse ruïne schuil. De helft van de muren van de geheel lege hal is ingestort, en de maan schijnt ongehinderd naar binnen langs het skelet van een dak. De rest van het kasteel is er niet beter aan toe: grote, ondergesneeuwde hopen steen geven aan waar vroeger gebouwen hebben gestaan. Alleen in het oosten leidt een doorgang naar een zaal die nog redelijk intact is. Van het gebouw in het westen staan nog een aantal muren overeind, en in het noordwesten kronkelt een smal pad tussen een rotsblok en een massief beeld door naar de binnenplaats. >nw Op de binnenplaats Vanaf hier is de staat van het kasteel goed zichtbaar. Beide kleinere torens zijn van binnen geheel ingestort, en kunnen onmogelijk nog beklommen worden. Daarentegen ziet de grote toren, die aan de noordkant van de binnenplaats ligt, er nog vrijwel intact uit. De meest gebouwen zijn tot niets meer dan een hoop puin gereduceerd; alleen een ruïne in het zuiden en twee zalen in het zuidoosten hebben nog enige structuur. >n Onderin de middelste toren De cirkelvormige ruimte ligt vol met stapels papier die zonder zichtbare organisatie zijn neergelegd. Verschillende stapels zijn omgevallen, maar blokkeren net niet de weg naar de trap die zich in het midden van de toren omhoog wentelt. Twee paar modderige voetstappen - het ene van een volwassene met zware laarzen, het andere van een kind op blote voeten - lopen vanaf de deur in het zuiden naar de trap. >n Die kant kun je niet op. >h Je rent de trap op, die rond en rond draait totdat je bijna bovenin de toren moet zijn. Daar komt hij uit in een grote kamer. De kamer van de baron De ruimte is sober ingericht en donker, slechts verlicht door de kaarsen van één enkele kroonluchter. In het midden van de zaal ligt een berenvel; aan de wanden hangen de opgezette koppen van wolven, elanden en andere grote zoogdieren. Naast het berenvel staat een grote stenen troon, ingezet met felle robijnen die het licht van de kroonluchter duizendvoudig weerspiegelen. Achter de troon, aan de noordkant van de kamer, zijn twee grote bronzen deuren. Op de troon zit de baron. >dood baron De baron houdt afwerend zijn handen omhoog wanneer je op hem afrent. "Waarom meteen geweld, mijn waarde?", vraagt hij. "Ik denk dat het verstandiger zou zijn als wij eerst wat zouden praten." >dood baron (1) Sla hem dood met je blote vuisten. (2) Ransel hem af. Selecteer een optie >> 1 Razend van woede ren je op de baron af, die zich niet verroert maar je aanstaart als een konijntje de koplampen van een naderende auto. Je eerste vuistslag is recht op zijn gezicht; je voelt zijn neus breken. Onmiddellijk vervolg je me je ander vuist, een klap in zijn maag die hem doet dubbelvouwen. Het lijkt alsof hij zijn mond open wil doen om iets te zeggen. Maar voordat hij een woord uit kan brengen heb je zijn hoofd met twee handen vastgepakt en ram je het zo hard als je kan tegen de stenen troon. Een aantal tanden vallen uit zijn mond, maar je besteedt er nauwelijks aandacht aan - nogmaals beuk je zijn hoofd tegen de troon, en nogmaals, en nogmaals. "Schoft! Klootzak!", schreeuw je, met overslaande stem, en je blijft beuken en beuken en beuken tot alles je rood voor de ogen wordt. Wanneer je weer bij bezinning bent gekomen zie je niets meer van de baron - geen bloed, geen tanden, geen dood lichaam. Maar op de troon, precies waar jij er zojuist het hoofd tegenaan beukte, ligt zijn kroon. >zet kroon op Je zult de kroon eerst moeten pakken. >pak kroon Gepakt. >zet kroon op Je pakt de metalen cirkel met twee handen vast, en zet hem voorzichtig op je hoofd. De kroon is zwaar en drukt pijnlijk op je geest. >open deuren Zodra je op de deuren toeloopt beginnen ze open te zwaaien, van je af - erachter ligt niets dan duisternis. Je loopt verder, en wanneer je de drempel oversteekt valt de linker deur met een donderen geraas om, geeft een klap als een koperen gong en blijft liggen. Onmiddellijk daarna valt ook de rechter deur en laat nogmaals een door merg en been snijdende dissonant weerklinken. Je doet nog een stap, en staat... Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Aan de noordkant van de overloop is, dicht, de rood geschilderde deur naar de kamer van Maartje. Naast de trap naar beneden staat een houten kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst je beschuldigend aanstaart. >n (de deur naar Maartjes kamer openend) In Maartjes kamer In het schemerig duister staan de meubels van Maartje er liefdeloos bij. Het poppenhuis, al jaren onaangeroerd, kwijnt weg in een hoek, terwijl het bed en het bureau niets zijn dan gebruiksvoorwerpen. Alles lijkt te wachten op het zwarte schouwspel dat zich in de al te doorzichtige duisternis zal voltrekken. Vanuit het bed staart Maartje je emotieloos aan. Je ziet een knuffelbeer. >spreek met maartje "Maartje," stamel je, "ik..." (1) [Bedremmeld] "Ik ben de slechtste vader die je had kunnen hebben. Het meest waardeloze schepsel, nog te min om je zelfs maar te mogen zien - en toch was ik het die over jou als ouder werd aangesteld." (2) [Wanhopig] "Ik kan niet goed praten wat ik al die jaren gedaan heb. Wat recht is is recht, en wat krom is is krom, en wat was ooit krommer dan dit? Maar misschien, heel misschien, kan ik proberen om het uit te leggen." (3) [Smekend] "Haat me niet, lieve Maartje, alsjeblieft. Ik weet wat ik heb gedaan en ik weet wat ik ben en ik weet dat ik het onmogelijke vraag, maar alsje-alsje-alsjeblieft, haat mij niet." Selecteer een optie >> 1 Maartje zwijgt angstig. (1) "Ik heb vannacht gedroomd, over wolven, gargouilles en baronnen. Een hele bizarre droom, maar hij heeft mij de ogen geopend." (2) "Je moet me niet haten, Maartje, want ik het is ook allemaal mijn schuld niet. Ik kan het ook niet helpen." (3) "Ik... ik wil het goed maken, Maartje. Ik wil het goed maken." (4) "Ik zal je niet om vergeving vragen, niet hier en niet nu, want ik weet dat het onmogelijk is mij die nu te geven." (5) "Ik wil je heel plechtig iets beloven, Maartje. Dit was de laatste keer. Het zal nooit meer gebeuren." Selecteer een optie >> 1 "Ik droomde," vervolg je, "dat ik jou moest redden uit de klauwen van een kwaadaardige baron. Maar toen ik op weg ging naar zijn kasteel werd mij de weg verspert door een hongerige wolvin die voedsel voor haar jonkie zocht. Met opperste zelfbeheersing ben ik gewoon langs haar gelopen, alsof ze er niet was." (1) "Dat was dapper. Het betekende dat ik geleerd had niet de ogen te sluiten voor mijn problemen." (2) "Zo heb ik dat altijd gedaan: ik leerde met mijn problemen te leven en pakte ze nooit daadwerkelijk aan." (3) "Waarom besprong ze mij niet? Waarom durfde ze dat niet aan, terwijl het toch de enige mogelijkheid was om haar jong te voeden? Ik nam me voor zelf wel actie te ondernemen wanneer het erop aan kwam." Selecteer een optie >> 2 "Toen ik verder ging ontmoette ik een gargouille, die mij probeerde te tonen wat mijn probleem echt was. Hijzelf was ook de gevangene van een duistere cirkel van misdaad en leed. Maar ik wilde niet naar hem luisteren." (1) "Dwaas dat ik was; alsof ik van zijn verhaal niet had kunnen leren." (2) "Later zag ik in dat ik eens te meer had gepoogd de waarheid te ontlopen." (3) "En zo was het goed; we moeten allemaal alleen met onze daden in het reine komen." Selecteer een optie >> 3 "Uiteindelijk ontmoette ik de baron, mijn grote tegenstander. Ik heb hem gedood." (1) "Maar hij was mij, en nu zal ik ook mezelf moeten doden." (2) "Maar dat is geen oplossing. Een echte oplossing is altijd veel moeilijker en veel pijnlijker dan een gewelddadige." (3) "Dwaas die ik was; zelfs toen begreep ik de confrontatie nog niet. Nu is alles pas helder geworden, en nu pas zie ik hoe ik gedoemd ben." Selecteer een optie >> 3 (1) "Je moet me niet haten, Maartje, want ik het is ook allemaal mijn schuld niet. Ik kan het ook niet helpen." (2) "Ik... ik wil het goed maken, Maartje. Ik wil het goed maken." (3) "Ik zal je niet om vergeving vragen, niet hier en niet nu, want ik weet dat het onmogelijk is mij die nu te geven." (4) "Ik wil je heel plechtig iets beloven, Maartje. Dit was de laatste keer. Het zal nooit meer gebeuren." (5) Er valt niets meer te zeggen. Selecteer een optie >> 1 (1) Zak huilend op je knieën. "Ik kan het niet helpen, ik kan het niet helpen... haat me toch niet, want ik kan het echt niet helpen..." (2) "Ik heb geprobeerd om het niet te doen Maartje, werkelijk, met al mijn krachten heb ik er tegen gestreden. Maar het is te sterk! Wat ik ook doe, elke keer wint mijn lust het van alle goede en mooie dingen in mijn ziel. Ik heb geen keuze, ik ben niet schuldig, ik word elke keer door iets dat sterker is dan ik in een richting gedwongen waar ik niet heen wil... haat me niet, want ik ben onschuldig..." Selecteer een optie >> 2 (1) Dit is wat je gelooft. (2) Je weet dat het niet waar is. Selecteer een optie >> 2 (1) "Ik... ik wil het goed maken, Maartje. Ik wil het goed maken." (2) "Ik zal je niet om vergeving vragen, niet hier en niet nu, want ik weet dat het onmogelijk is mij die nu te geven." (3) "Ik wil je heel plechtig iets beloven, Maartje. Dit was de laatste keer. Het zal nooit meer gebeuren." (4) Er valt niets meer te zeggen. Selecteer een optie >> 1 Stil staart Maartje voor zich uit. (1) "Ik wil het goed maken door hulp te zoeken, voor jou en voor mij." (2) "Ik wil het goed maken door je te overladen met cadeaus! Alles wat je hartje begeert zal ik je geven." (3) "Ik wil het goed maken door voor altijd uit je leven te verdwijnen." Selecteer een optie >> 2 Over Maartjes uitdrukkingsloze gezicht passeert even een blik van pijn. (1) "Ik zal je niet om vergeving vragen, niet hier en niet nu, want ik weet dat het onmogelijk is mij die nu te geven." (2) "Ik wil je heel plechtig iets beloven, Maartje. Dit was de laatste keer. Het zal nooit meer gebeuren." (3) Er valt niets meer te zeggen. Selecteer een optie >> 3 >kus haar (1) Eénmaal, teder, op haar voorhoofd. (2) Begerig, op haar mond. (3) Wild, over haar gehele lichaam. Selecteer een optie >> 2 Je buigt je voorover en zet je lippen op die van Maartje, eerst zachtjes, maar alras weet je jezelf niet meer te bedwingen. Je tong dwingt haar mond openen, en je zoent haar wild en vol lust. Ondertussen hebben je handen haar kleine borstjes gevonden, en je streelt het zachte vlees. Maartje heeft haar ogen gesloten en ondergaat alles lijdzaam. Terwijl je het bed in kruipt fluister je: (1) "Het spijt me, maar ik kan er niets aan doen." (2) "Ik houd van je, o Maartje, ik houd zo ontzettend veel van je." (3) "Het is je eigen schuld, hoor je dat? Dan had je maar niet zo mooi moeten zijn." Selecteer een optie >> 3 En opnieuw speel je het spel van de lust. Zal de cirkel ooit gebroken worden? (1) Ja. Niet vannacht, misschien niet de volgende nacht - maar ooit zal hij gebroken worden. (2) Nee. Nooit zal ik sterk genoeg zijn om het te beëindigen. Selecteer een optie >> 2 Ben je schuldig? (1) Meer dan schuldig: ik ben geen mens meer, ik ben een monster. (2) Ja, ik ben zo schuldig als een mens ooit geweest is. (3) Nee, ik ben slechts zwak: veracht mij, maar veroordeel mij niet. Selecteer een optie >> 1 *** EINDE *** Wil je een HERSTART, een oud spel INLEZEN, het MENU (met informatie over hulpverlening, en over de gedachten achter "De baron") bekijken of een EINDE aan het verhaal maken? > einde Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051113 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051113 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Het voorportaal van de grot De kleine hal is door mensen uitgehouwen en met zwart marmer bekleed. Twee bronzen deuren in het zuiden sluiten de uitgang hermetisch af; in het noorden leidt een smalle grot naar de vurige woonstee van de draak. De grond hier is bezaaid met geblakerde botten en schedels, die flikkerende schaduwen zuidwaarts werpen. >quit Weet je zeker dat je wilt stoppen? j Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051113 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051113 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Het voorportaal van de grot De kleine hal is door mensen uitgehouwen en met zwart marmer bekleed. Twee bronzen deuren in het zuiden sluiten de uitgang hermetisch af; in het noorden leidt een smalle grot naar de vurige woonstee van de draak. De grond hier is bezaaid met geblakerde botten en schedels, die flikkerende schaduwen zuidwaarts werpen. >quit Weet je zeker dat je wilt stoppen? j Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051113 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051113 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Het voorportaal van de grot De kleine hal is door mensen uitgehouwen en met zwart marmer bekleed. Twee bronzen deuren in het zuiden sluiten de uitgang hermetisch af; in het noorden leidt een smalle grot naar de vurige woonstee van de draak. De grond hier is bezaaid met geblakerde botten en schedels, die flikkerende schaduwen zuidwaarts werpen. >n Je probeert om de menselijke beenderen heen te stappen, maar kan niet voorkomen dat er bij elke stap verschillende breken onder het gewicht van jou en je wapenrusting. Een lage doorgang De grot is laag, en je moet bukken om er doorheen te lopen. Op de vloer ligt een dikke laag as. De vlammen die overal in de grote zaal in het noorden uit spleten in de grond komen zijn haast verblindend fel, en de hitte is enorm. Het zweet breekt je aan alle kanten uit. In het zuiden ligt de betrekkelijke koelte van het halletje. >z Begeleid door het geknars van brekende botten loop je terug de hal in. Het voorportaal van de grot De kleine hal is door mensen uitgehouwen en met zwart marmer bekleed. Twee bronzen deuren in het zuiden sluiten de uitgang hermetisch af; in het noorden leidt een smalle grot naar de vurige woonstee van de draak. De grond hier is bezaaid met geblakerde botten en schedels, die flikkerende schaduwen zuidwaarts werpen. >bekijk mij Je ziet er heldhaftig uit in je zware harnas; bovendien ben je sterk, snel en voor de duivel niet bang. Als iemand de draak kan verslaan, ben jij het. >quit Weet je zeker dat je wilt stoppen? j Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051113 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051113 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Het voorportaal van de grot De kleine hal is door mensen uitgehouwen en met zwart marmer bekleed. Twee bronzen deuren in het zuiden sluiten de uitgang hermetisch af; in het noorden leidt een smalle grot naar de vurige woonstee van de draak. De grond hier is bezaaid met geblakerde botten en schedels, die flikkerende schaduwen zuidwaarts werpen. >n Je probeert om de menselijke beenderen heen te stappen, maar kan niet voorkomen dat er bij elke stap verschillende breken onder het gewicht van jou en je wapenrusting. Een lage doorgang De grot is laag, en je moet bukken om er doorheen te lopen. Op de vloer ligt een dikke laag as. De vlammen die overal in de grote zaal in het noorden uit spleten in de grond komen zijn haast verblindend fel, en de hitte is enorm. Het zweet breekt je aan alle kanten uit. In het zuiden ligt de betrekkelijke koelte van het halletje. >n Met de bijl stevig in je handen geklemd, het vizier van je helm opengeklapt zoals een man van eer betaamt, treed je de draak tegemoet. Een ondergrondse zaal De zaal is tientallen meters hoog, en honderden meters breed en diep. De grond is bedekt met een dikke laag as, behalve waar brede spleten de rots doorklieven. Metershoge vlammen schieten uit deze spleten omhoog. De hitte is bijna ondraaglijk. In het midden van de zaal staat de draak, een enorm roodgeschubd monster. Hij draait zijn kop naar je toe, en staart je met twee grote gele ogen aan. >n De enige uitgang ligt in het zuiden. De draak draait zich naar je toe, en stapt met logge passen op je af. Hij opent zijn bek en stoot een kreet uit die de hele grot op zijn grondvesten doet schudden. Even wankel je, maar je weet je evenwicht te hervinden. >n De enige uitgang ligt in het zuiden. Een immense straal vuur spuit uit de bek van de draak, langs zijn scherpe tanden, en omringt je volledig. De pijn doet je naar adem happen. >n Je rent in het wilde weg rond, overmand door paniek. Je ziet nauwelijks waar je heen gaat, alles is vuur, vlammen, rook, flikkerend licht. Je struikelt, valt, springt overeind - de angst geeft je zoveel kracht dat je het harnas nauwelijks voelt. Je rent verder in een willekeurige richting, dan, plotseling, stap je in het niets en val je voorover een kloof in. Wanhopig probeer je iets te grijpen, houvast te krijgen, maar de wanden zijn glad en zonder uitsteeksels, en je valt, dieper en dieper. Rook en zwaveldampen vullen de spleet en benemen je de adem. Je hoest en proest, hapt naar lucht, maar krijgt alleen de giftige dampen binnen. Nog voor je de bodem bereikt hebt verlies je het bewustzijn. [Druk op een toets.] DE BARON Een interactief verhaal geschreven door Victor Gijsbers. Chi l'anima mi lacera? Chi m'agita le viscere? Che strazio, ohimè, che smania! Che inferno, che terror! "Wie verscheurt mijn ziel? Wie windt mijn hart zo op? Wat een kwelling, wat een waanzin! Wat een hel! Welk een verschrikking!" Uit de opera "Don Giovanni" Tekst: Lorenzo da Ponte Muziek: Wolfgang A. Mozart Twee doordringende dissonanten, kort na elkaar, wekken je uit je onrustige slaap. Na de tweede toon zwijgt de kerkklok en de stilte van de winternacht nestelt zich weer in het dorp. Je wrijft de slaap uit je ogen. Uiterst voorzichtig stap je uit bed, opdat je je vrouw Hilde niet wakker maakt. Zij zou je zeker proberen te stoppen. In je slaapkamer Het zwakke schijnsel van de maan dat door het raam naar binnen valt hult de meubels in de slaapkamer in een mantel van onwereldse schoonheid. Alleen het zachte ademen van je echtgenote in het grote ledikant doorbreekt de stilte. Naast de zware eiken kledingkast bevindt zich de deur naar de overloop in het noorden. In de onverwarmde kamer is het ijzig koud. Je ziet een stoel (met daarop je werkkleding) en een vuren nachtkastje. >n (de deur naar de overloop openend) Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Maanlicht schijnt naar binnen door de open deur naar de slaapkamer in het zuiden. Aan de noordkant van de overloop leidt een rood geschilderde deur naar de kamer van je dochter Maartje. Naast de trap naar beneden staat een elegant kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst prijkt. >l Behoedzaam zoek je je weg door de duisternis naar beneden. In de gang neem je even de tijd om je lange winterjas aan te trekken, en dan open je de voordeur en stap je naar buiten de tuin in. In de tuin Ook je voortuin is bedolven onder een dikke laag sneeuw, die alle planten aan het zicht onttrekt. Alleen een paar kale struiken die zich tegen het tuinhek aan schurken steken door de witte deken heen. Achter je leidt de voordeur terug het huis in, terwijl de weg naar het oosten zich door het dorp en het woud heen naar het kasteel van de baron slingert. Vanuit zijn onbereikbare hoogte kijkt de maan verwijtend op je neer. Het uiterste puntje van de kerktoren steekt boven de huizen aan de overkant uit. Je ziet een brievenbus (die dicht is) en een bijl. >o Heel even aarzel je, maar dan stap je vastbesloten de weg naar het donkere woud op. In het dorp is geen teken van leven te bekennen. Langzaam wordt je boos op al je buren en mededorpelingen. Waar zijn ze wanneer je ze nodig hebt? Waarom is er niet één bij die het lef heeft Maartje te bevrijden? Een gebrek aan liefde - dat is wat mensen in staat stelt de problemen van anderen te negeren. Iedereen weet wat er aan de hand is, maar niemand doet iets, omdat niemand zich verantwoordelijk voelt. Na enkel minuten bereik je de rand van het bos. Alsof je de donkere muil van een enorm en kwaadaardig beest in loopt, zo is het om het pad onder het overhangende bladerdek van de naaldbomen te volgen. Het licht van de maan bereikt de grond nauwelijks, en meermaals struikel je over grote takken die als valstrikken onder de sneeuw liggen te wachten. Met ferme tred stap je verder, terwijl je probeert te bedenken hoe je het gemakkelijkst het kasteel van de baron in kan komen. Dan wordt je uit je overpeinzingen opgeschrikt door het gehuil van wolven. Het is moeilijk schatten, maar je zou verbaasd zijn als ze meer dan een kilometer van je verwijderd zijn. En het is nog zeker tien kilometer oostwaarts naar het kasteel van de baron. Lopend op een pad in het woud Op de meest zonnige dagen is het al schemerig in dit dichte naaldbos, en in het holst van deze winternacht is het pikdonker. Een nauwelijks als zodanig herkenbaar pad loopt van het dorp in het westen naar het kasteel in het oosten. Te dichtbij, van links, klinkt het gehuil van een roede wolven. In dit jaargetij is er geen wild te vinden, en zijn de wolven hongerig, brutaal en zelfs voor mensen gevaarlijk. >o Op een pad in het woud Het pad is hier smal en kronkelig, en in de sneeuw nauwelijks te herkennen. Maanlicht schijnt slechts hier en daar tussen de beladen takken van de dennen door. Oostwaarts ligt het kasteel van de baron; naar het westen leiden je voetstappen terug naar het dorp. Vanuit de bomen aan de linkerkant van het pad springt plots een donkere schim naar voren. Het is een wolvin; ze blijft op enkele meters afstand van je staan, midden op het pad, jou fixerend met twee ogen waarin de maan zich spiegelt. Uit haar keel klinkt een fel gegrom. >o Weet je zeker dat je wilt proberen door te lopen over het pad, langs de wolvin? j Voetje voor voetje schuifel je zo dicht mogelijk langs de bomen. De wolvin gromt vervaarlijk, en draait met je mee. "Geen angst tonen!", houd je jezelf voor. Honden kunnen angst ruiken, en wolven zijn eigenlijk net wildere en slimmere honden. Of dat vertelt je jezelf toch. Je houdt je gezicht strak in de plooi, en zonder je te haasten, maar ook zonder bangelijke bewegingen te maken, loop je verder, langs het punt waar je het dichtst bij de wolvin bent en dan een paar meter verder. Je hart slaat zo wild dat je verbaasd bent je ribben niet te horen kraken. Achteruit, met je gezicht naar de wolvin toe, loop je verder langs het pad. Rustig. Zonder te rennen. Alsof je haar geen moment hebt gevreesd. Zij blijft stokstijf staan, en kijkt je na totdat je uit het zich verdwenen bent. Maar ze komt je niet achterna. Op een pad in het woud Vanaf dit stuk van het kronkelige bospad kan je het kasteel van de baron in het oosten zien oprijzen. Het silhouet met de drie scheve torens staat afgetekend tegen de sterrenhemel. Een spoor van voetstappen - de jouwe - geeft het pad in het westen aan. Hier, zo dicht bij het domein van de baron, zijn zelfs de wolven stil. >o Bij de poort van het kasteel De ophaalbrug van het kasteel is neergelaten, twintig meter houten planken waarmee je de diepe slotgracht in het noorden kunt oversteken. Aan het andere einde bewaakt de massieve toegangspoort de ingang tot het slot, maar de deuren staan wagenwijd open. De drie torens lijken vanaf hier tot aan de hemel te reiken, en de vele waterspuwers en gargouilles die de muren bevolken staren onvriendelijk op je neer. Het geluid van vleugelslagen doet je omhoog kijken, waar de kantelen, torens en monsterlijk grote waterspuwers van het kasteel zich aftekenen tegen de sterrenhemel. Eén van de gargouilles heeft zijn vleugels gespreid, en zeilt met trage slagen naar de ophaalbrug beneden. Enkele meters voor je landt hij, een stenen demon zo groot als een man. Twee inktzwarte ogen staren je aandachtig aan. Dan zegt de gargouille met een stem als scheurende rots: "Het vereist moed om je niet van je pad te laten afbrengen. Maar als je de confrontatie nooit aangaat, blijf je dan niet altijd in cirkels lopen?" (1) "Als je leven genoegzaam en prettig is, waarom zou je dan confrontaties willen aangaan? Wat is er mis met een cirkel, zolang de cirkel niet te moeilijk te bewandelen is?" (2) "Mijn doel is helder, en mijn pad is recht. Ik ben hier om mijn dochter te halen, en ik zal een confrontatie met de baron niet schuwen." (3) "Het belangrijkste is trouw te blijven aan jezelf, en je niet door krachten van buiten van het pad te laten brengen waar je eigen innerlijk je op gestuurd heeft. Authenticiteit gaat boven alles, ook als zij in cirkels leidt." Selecteer een optie >> 1 De gargouille kijkt bedachtzaam, alsof hij je antwoord in overweging neemt. Dan knikt hij kort. "Opnieuw kom je hier, om opnieuw hetzelfde te bereiken. Geloof je nog dat het ooit anders zal aflopen?" (1) "Je vergist je. Dit is de eerste maal dat ik hier kom." (2) "'Opnieuw'? Bedoel je dat ik al vaker hier geweest ben, al vaker het kasteel van de baron ben binnen gedrongen?" (3) "Opnieuw en opnieuw en opnieuw, en zo door de eeuwigheid, totdat het me lukt er een einde aan te maken. Er is altijd nog een kans." (4) "Nee, ik kan niet veranderen. Ik heb het geprobeerd, dat weet je. Maar de cirkel van het noodlot is te sterk: ik ben gedoemd voor eeuwig rond te lopen, en met elke rondgang verf ik mijn ziel een tint zwarter." Selecteer een optie >> 1 "Dus je bent het weer vergeten." In de onaardse bas van de gargouille klinkt vermoeidheid en medelijden mee. "Elke nacht kom je hier, elke nacht spreek ik met je, elke nacht verlies je het gevecht, en elke volgende nacht sta je weer vol naïeve moed voor mijn neus. Als je je ogen voor je eigen daden blijft sluiten zal je nooit jezelf overwinnen!" (1) [Stellig] "Zwijg, duivel! Ik ben hier voor de eerste maal, en jouw leugens kunnen mij de moed niet doen verliezen." (2) [Met een ondertoon van paniek] "Nee, nee, je vergist je of probeert mij te bedriegen! Ik ben hier nog nooit eerder geweest, en het zal ook niet nodig zijn dat ik hier vaker kom!" (3) Probeer je te herinneren of je hier inderdaad al eerder geweest bent. Selecteer een optie >> 1 "Zoals je wilt." Met een krakend geluid buigt het stenen monster respectvol zijn hoofd. "Ik denk niet dat je zal slagen, maar wie weet - het leven kent vele verrassingen. Laat mij je niet langer ophouden... tenzij... tenzij ik je een vraag over mijn eigen probleem mag stellen?" (1) "Ik heb geen tijd voor jou en je on-leven, gedrocht. Mijn dochter wacht op mij." (2) "Een paar momenten kan ik wel verliezen. Vertel me wat je op je hart hebt." Selecteer een optie >> 1 "Natuurlijk. Zoals gezegd, ik zal je niet langer storen" Hij draait zich om, en met enkele slagen van zijn zwarte vleugels stijgt hij op, cirkelt rond het kasteel en verdwijnt in het duister van de nacht. > Pardon? >n De hal van het kasteel Achter een façade van gaafheid gaat een heuse ruïne schuil. De helft van de muren van de geheel lege hal is ingestort, en de maan schijnt ongehinderd naar binnen langs het skelet van een dak. De rest van het kasteel is er niet beter aan toe: grote, ondergesneeuwde hopen steen geven aan waar vroeger gebouwen hebben gestaan. Alleen in het oosten leidt een doorgang naar een zaal die nog redelijk intact is. Van het gebouw in het westen staan nog een aantal muren overeind, en in het noordwesten kronkelt een smal pad tussen een rotsblok en een massief beeld door naar de binnenplaats. >nw Op de binnenplaats Vanaf hier is de staat van het kasteel goed zichtbaar. Beide kleinere torens zijn van binnen geheel ingestort, en kunnen onmogelijk nog beklommen worden. Daarentegen ziet de grote toren, die aan de noordkant van de binnenplaats ligt, er nog vrijwel intact uit. De meest gebouwen zijn tot niets meer dan een hoop puin gereduceerd; alleen een ruïne in het zuiden en twee zalen in het zuidoosten hebben nog enige structuur. >n Onderin de middelste toren De cirkelvormige ruimte ligt vol met stapels papier die zonder zichtbare organisatie zijn neergelegd. Verschillende stapels zijn omgevallen, maar blokkeren net niet de weg naar de trap die zich in het midden van de toren omhoog wentelt. Twee paar modderige voetstappen - het ene van een volwassene met zware laarzen, het andere van een kind op blote voeten - lopen vanaf de deur in het zuiden naar de trap. >h Je rent de trap op, die rond en rond draait totdat je bijna bovenin de toren moet zijn. Daar komt hij uit in een grote kamer. De kamer van de baron De ruimte is sober ingericht en donker, slechts verlicht door de kaarsen van één enkele kroonluchter. In het midden van de zaal ligt een berenvel; aan de wanden hangen de opgezette koppen van wolven, elanden en andere grote zoogdieren. Naast het berenvel staat een grote stenen troon, ingezet met felle robijnen die het licht van de kroonluchter duizendvoudig weerspiegelen. Achter de troon, aan de noordkant van de kamer, zijn twee grote bronzen deuren. Op de troon zit de baron. >dood baron De baron houdt afwerend zijn handen omhoog wanneer je op hem afrent. "Waarom meteen geweld, mijn waarde?", vraagt hij. "Ik denk dat het verstandiger zou zijn als wij eerst wat zouden praten." >dood baron (1) Sla hem dood met je blote vuisten. (2) Ransel hem af. Selecteer een optie >> 1 Razend van woede ren je op de baron af, die zich niet verroert maar je aanstaart als een konijntje de koplampen van een naderende auto. Je eerste vuistslag is recht op zijn gezicht; je voelt zijn neus breken. Onmiddellijk vervolg je me je ander vuist, een klap in zijn maag die hem doet dubbelvouwen. Het lijkt alsof hij zijn mond open wil doen om iets te zeggen. Maar voordat hij een woord uit kan brengen heb je zijn hoofd met twee handen vastgepakt en ram je het zo hard als je kan tegen de stenen troon. Een aantal tanden vallen uit zijn mond, maar je besteedt er nauwelijks aandacht aan - nogmaals beuk je zijn hoofd tegen de troon, en nogmaals, en nogmaals. "Schoft! Klootzak!", schreeuw je, met overslaande stem, en je blijft beuken en beuken en beuken tot alles je rood voor de ogen wordt. Wanneer je weer bij bezinning bent gekomen zie je niets meer van de baron - geen bloed, geen tanden, geen dood lichaam. Maar op de troon, precies waar jij er zojuist het hoofd tegenaan beukte, ligt zijn kroon. >pak kroon Gepakt. >zet deze op Zoiets zie je niet, of het is niet belangrijk om je ermee bezig te houden. >zet hem op Je pakt de metalen cirkel met twee handen vast, en zet hem voorzichtig op je hoofd. De kroon is zwaar en drukt pijnlijk op je geest. >open deuren Zodra je op de deuren toeloopt beginnen ze open te zwaaien, van je af - erachter ligt niets dan duisternis. Je loopt verder, en wanneer je de drempel oversteekt valt de linker deur met een donderen geraas om, geeft een klap als een koperen gong en blijft liggen. Onmiddellijk daarna valt ook de rechter deur en laat nogmaals een door merg en been snijdende dissonant weerklinken. Je doet nog een stap, en staat... Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Aan de noordkant van de overloop is, dicht, de rood geschilderde deur naar de kamer van Maartje. Naast de trap naar beneden staat een houten kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst je beschuldigend aanstaart. >n (de deur naar Maartjes kamer openend) In Maartjes kamer In de donkere kamer staan de meubels van Maartje er liefdeloos bij. Het poppenhuis, al jaren onaangeroerd, kwijnt weg in een hoek, terwijl het bed en het bureau niets zijn dan gebruiksvoorwerpen. Alles lijkt te wachten op het zwarte schouwspel dat zich in de al te doorzichtige duisternis zal voltrekken. Vanuit het bed staart Maartje je emotieloos aan. Je ziet een knuffelbeer. >praat met maartje "Maartje," stamel je, "ik..." (1) [Bedremmeld] "Ik ben de slechtste vader die je had kunnen hebben. Het meest waardeloze schepsel, nog te min om je zelfs maar te mogen zien - en toch was ik het die over jou als ouder werd aangesteld." (2) [Wanhopig] "Ik kan niet goed praten wat ik al die jaren gedaan heb. Wat recht is is recht, en wat krom is is krom, en wat was ooit krommer dan dit? Maar misschien, heel misschien, kan ik proberen om het uit te leggen." (3) [Smekend] "Haat me niet, lieve Maartje, alsjeblieft. Ik weet wat ik heb gedaan en ik weet wat ik ben en ik weet dat ik het onmogelijke vraag, maar alsje-alsje-alsjeblieft, haat mij niet." Selecteer een optie >> 3 Maartje zwijgt angstig. (1) "Ik heb vannacht gedroomd, over wolven, gargouilles en baronnen. Een hele bizarre droom, maar hij heeft mij de ogen geopend." (2) "Je moet me niet haten, Maartje, want ik het is ook allemaal mijn schuld niet. Ik kan het ook niet helpen." (3) "Ik... ik wil het goed maken, Maartje. Ik wil het goed maken." (4) "Ik zal je niet om vergeving vragen, niet hier en niet nu, want ik weet dat het onmogelijk is mij die nu te geven." (5) "Ik wil je heel plechtig iets beloven, Maartje. Dit was de laatste keer. Het zal nooit meer gebeuren." Selecteer een optie >> 3 Stil staart Maartje voor zich uit. (1) "Ik wil het goed maken door hulp te zoeken, voor jou en voor mij." (2) "Ik wil het goed maken door je te overladen met cadeaus! Alles wat je hartje begeert zal ik je geven." (3) "Ik wil het goed maken door voor altijd uit je leven te verdwijnen." Selecteer een optie >> 3 Maartje kijkt je onzeker aan. (1) "Ik heb vannacht gedroomd, over wolven, gargouilles en baronnen. Een hele bizarre droom, maar hij heeft mij de ogen geopend." (2) "Je moet me niet haten, Maartje, want ik het is ook allemaal mijn schuld niet. Ik kan het ook niet helpen." (3) "Ik zal je niet om vergeving vragen, niet hier en niet nu, want ik weet dat het onmogelijk is mij die nu te geven." (4) "Ik wil je heel plechtig iets beloven, Maartje. Dit was de laatste keer. Het zal nooit meer gebeuren." (5) Er valt niets meer te zeggen. Selecteer een optie >> 5 >z Waarom loop je de gang op? (1) Het is me gelukt me te beheersen. Ik heb de lust overwonnen. (2) Ik loop alleen even terug om iets te halen. Selecteer een optie >> 1 Terwijl elke vezel van je lichaam schreeuwt dat je je bij Maartje neer moet vleien en één met haar moet worden, draai je je om en loop je weg. Je bent sterker dan de lust. Je bent sterker. Is de band van de lust nu voorgoed gebroken? (1) Ja. Dit was de laatste nacht dat ik de tocht heb ondernomen. (2) Nee. Deze strijd zal nog vele malen gestreden moeten worden. Selecteer een optie >> 1 Kan Maartje je ooit je daden vergeven? (1) Nee. Of ik haar leven nu voor altijd verpest heb of niet, ze zal me altijd blijven haten. (2) Ja. Met de tijd helen de wonden en neemt haar haat af; en misschien zal er een dag komen dat ze me een heel klein beetje zal begrijpen, en een heel klein beetje medelijden - of zelfs liefde - zal voelen. Selecteer een optie >> 1 Zal jullie gezin nog normaal en gelukkig kunnen worden? (1) Het zal tijd kosten, maar het zal gebeuren. Zelfs de ergste wonden helen. (2) Nee, als Maartje haar leven weet terug te vinden dan zal dat buiten ons gezin zijn. (3) Misschien, maar zonder mij. Deze nacht zal ik voor altijd uit haar leven en dat van Hilde verdwijnen. Selecteer een optie >> 3 *** EINDE *** Wil je een HERSTART, een oud spel INLEZEN, het MENU (met informatie over hulpverlening, en over de gedachten achter "De baron") bekijken of een EINDE aan het verhaal maken? > einde Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051113 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051113 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Het voorportaal van de grot De kleine hal is door mensen uitgehouwen en met zwart marmer bekleed. Twee bronzen deuren in het zuiden sluiten de uitgang hermetisch af; in het noorden leidt een smalle grot naar de vurige woonstee van de draak. De grond hier is bezaaid met geblakerde botten en schedels, die flikkerende schaduwen zuidwaarts werpen. >masturbeer Niet hier. Niet nu. >dood mij Je wilt geen zelfmoord plegen. >n Je probeert om de menselijke beenderen heen te stappen, maar kan niet voorkomen dat er bij elke stap verschillende breken onder het gewicht van jou en je wapenrusting. Een lage doorgang De grot is laag, en je moet bukken om er doorheen te lopen. Op de vloer ligt een dikke laag as. De vlammen die overal in de grote zaal in het noorden uit spleten in de grond komen zijn haast verblindend fel, en de hitte is enorm. Het zweet breekt je aan alle kanten uit. In het zuiden ligt de betrekkelijke koelte van het halletje. >n Met de bijl stevig in je handen geklemd, het vizier van je helm opengeklapt zoals een man van eer betaamt, treed je de draak tegemoet. Een ondergrondse zaal De zaal is tientallen meters hoog, en honderden meters breed en diep. De grond is bedekt met een dikke laag as, behalve waar brede spleten de rots doorklieven. Metershoge vlammen schieten uit deze spleten omhoog. De hitte is bijna ondraaglijk. In het midden van de zaal staat de draak, een enorm roodgeschubd monster. Hij draait zijn kop naar je toe, en staart je met twee grote gele ogen aan. >val draak aan Met de bijl geheven stap je af op de draak, vastbesloten hem een kopje kleiner te maken. Het ondier kijkt je aan met een priemende blik, en opent zijn bek. Decimeters lange tanden staan in twee rijen achter elkaar, en diep in het duister van zijn keelgat lijkt een vuur te branden. Maar je laat je niet intimideren, en blijft met ferme passen op hem aflopen. Dan - zo snel en plotseling dat je niet eens meer kan proberen om weg te duiken - barst het vuur naar buiten, uit de bek van de draak, een straal van tientallen meters die je van top tot teen omhult. De pijn doet je naar adem happen. >masturbeer Niet hier. Niet nu. Je bent omgeven door vlammen, en kan nauwelijks nog iets zien. De hitte in het harnas is ondraaglijk. >dood mij De pijn, het licht, de draak - alles verdwijnt naar de achtergrond wanneer je je terugtrekt in de innerlijke kalmte van je ziel. Je hebt verloren, je queeste is mislukt; je kan alleen nog de eer aan jezelf houden. Rustig, bedaard, met snelheid en precisie maak je je klaar. De helm zet je af. Je houdt de bijl stevig vast, draait het blad naar je toe, en slaat met een enkele klap je eigen hoofd doormidden. [Druk op een toets.] DE BARON Een interactief verhaal geschreven door Victor Gijsbers. Chi l'anima mi lacera? Chi m'agita le viscere? Che strazio, ohimè, che smania! Che inferno, che terror! "Wie verscheurt mijn ziel? Wie windt mijn hart zo op? Wat een kwelling, wat een waanzin! Wat een hel! Welk een verschrikking!" Uit de opera "Don Giovanni" Tekst: Lorenzo da Ponte Muziek: Wolfgang A. Mozart Twee doordringende dissonanten, kort na elkaar, wekken je uit je onrustige slaap. Na de tweede toon zwijgt de kerkklok en de stilte van de winternacht nestelt zich weer in het dorp. Je wrijft de slaap uit je ogen. Uiterst voorzichtig stap je uit bed, opdat je je vrouw Hilde niet wakker maakt. Zij zou je zeker proberen te stoppen. In je slaapkamer Het zwakke schijnsel van de maan dat door het raam naar binnen valt hult de meubels in de slaapkamer in een mantel van onwereldse schoonheid. Alleen het zachte ademen van je echtgenote in het grote ledikant doorbreekt de stilte. Naast de zware eiken kledingkast bevindt zich de deur naar de overloop in het noorden. In de onverwarmde kamer is het ijzig koud. Je ziet een stoel (met daarop je werkkleding) en een vuren nachtkastje. >quit Weet je zeker dat je wilt stoppen? j Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051115 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051115 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Het voorportaal van de grot De kleine hal is door mensen uitgehouwen en met zwart marmer bekleed. Twee bronzen deuren in het zuiden sluiten de uitgang hermetisch af; in het noorden leidt een smalle grot naar de vurige woonstee van de draak. De grond hier is bezaaid met geblakerde botten en schedels, die flikkerende schaduwen zuidwaarts werpen. >x ader Koppig blijf je naar het patroon in het marmer kijken, de lijnen die langzaam beginnen te bewegen, gaan tollen, draaien - je voelt dat je duizelig wordt, en richt je ogen snel weer op de grot waarachter je lot wacht. >n Je probeert om de menselijke beenderen heen te stappen, maar kan niet voorkomen dat er bij elke stap verschillende breken onder het gewicht van jou en je wapenrusting. Een lage doorgang De grot is laag, en je moet bukken om er doorheen te lopen. Op de vloer ligt een dikke laag as. De vlammen die overal in de grote zaal in het noorden uit spleten in de grond komen zijn haast verblindend fel, en de hitte is enorm. Het zweet breekt je aan alle kanten uit. In het zuiden ligt de betrekkelijke koelte van het halletje. Je ziet een draak. >quit Weet je zeker dat je wilt stoppen? j Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051115 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051115 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Het voorportaal van de grot De kleine hal is door mensen uitgehouwen en met zwart marmer bekleed. Twee bronzen deuren in het zuiden sluiten de uitgang hermetisch af; in het noorden leidt een smalle grot naar de vurige woonstee van de draak. De grond hier is bezaaid met geblakerde botten en schedels, die flikkerende schaduwen zuidwaarts werpen. >n Je probeert om de menselijke beenderen heen te stappen, maar kan niet voorkomen dat er bij elke stap verschillende breken onder het gewicht van jou en je wapenrusting. Een lage doorgang De grot is laag, en je moet bukken om er doorheen te lopen. Op de vloer ligt een dikke laag as. De vlammen die overal in de grote zaal in het noorden uit spleten in de grond komen zijn haast verblindend fel, en de hitte is enorm. Het zweet breekt je aan alle kanten uit. In het zuiden ligt de betrekkelijke koelte van het halletje. >x draak Zoiets zie je niet, of het is niet belangrijk om je ermee bezig te houden. >quit Weet je zeker dat je wilt stoppen? j Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051115 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051115 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Het voorportaal van de grot De kleine hal is door mensen uitgehouwen en met zwart marmer bekleed. Twee bronzen deuren in het zuiden sluiten de uitgang hermetisch af; in het noorden leidt een smalle grot naar de vurige woonstee van de draak. De grond hier is bezaaid met geblakerde botten en schedels, die flikkerende schaduwen zuidwaarts werpen. >n Je probeert om de menselijke beenderen heen te stappen, maar kan niet voorkomen dat er bij elke stap verschillende breken onder het gewicht van jou en je wapenrusting. Een lage doorgang De grot is laag, en je moet bukken om er doorheen te lopen. Op de vloer ligt een dikke laag as. De vlammen die overal in de grote zaal in het noorden uit spleten in de grond komen zijn haast verblindend fel, en de hitte is enorm. Het zweet breekt je aan alle kanten uit. In het zuiden ligt de betrekkelijke koelte van het halletje. >x draak Je zult eerst de grote hal moeten betreden. >pak draak Je zult eerst de grote hal moeten betreden. >quit Weet je zeker dat je wilt stoppen? j Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051115 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051115 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Het voorportaal van de grot De kleine hal is door mensen uitgehouwen en met zwart marmer bekleed. Twee bronzen deuren in het zuiden sluiten de uitgang hermetisch af; in het noorden leidt een smalle grot naar de vurige woonstee van de draak. De grond hier is bezaaid met geblakerde botten en schedels, die flikkerende schaduwen zuidwaarts werpen. >n Je probeert om de menselijke beenderen heen te stappen, maar kan niet voorkomen dat er bij elke stap verschillende breken onder het gewicht van jou en je wapenrusting. Een lage doorgang De grot is laag, en je moet bukken om er doorheen te lopen. Op de vloer ligt een dikke laag as. De vlammen die overal in de grote zaal in het noorden uit spleten in de grond komen zijn haast verblindend fel, en de hitte is enorm. Het zweet breekt je aan alle kanten uit. In het zuiden ligt de betrekkelijke koelte van het halletje. >x draak De draak bevindt zich in de grote hal in het noorden. >pak draak Je zult eerst de grote hal moeten betreden. >quit Weet je zeker dat je wilt stoppen? j Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051115 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051115 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Het voorportaal van de grot De kleine hal is door mensen uitgehouwen en met zwart marmer bekleed. Twee bronzen deuren in het zuiden sluiten de uitgang hermetisch af; in het noorden leidt een smalle grot naar de vurige woonstee van de draak. De grond hier is bezaaid met geblakerde botten en schedels, die flikkerende schaduwen zuidwaarts werpen. >actions [Action listing on.] >verplaats bijl [Giving strijdbijl phrase_matched] Welk voorwerp bedoel je precies als je zegt "verplaats de strijdbijl naar"? >quit [ Action Quit ] Weet je zeker dat je wilt stoppen? j Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051115 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051115 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Het voorportaal van de grot De kleine hal is door mensen uitgehouwen en met zwart marmer bekleed. Twee bronzen deuren in het zuiden sluiten de uitgang hermetisch af; in het noorden leidt een smalle grot naar de vurige woonstee van de draak. De grond hier is bezaaid met geblakerde botten en schedels, die flikkerende schaduwen zuidwaarts werpen. >verplaats bijl Er gebeurt zo te zien niets. >duw bijl Er gebeurt zo te zien niets. >quit Weet je zeker dat je wilt stoppen? j Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051115 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051115 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Het voorportaal van de grot De kleine hal is door mensen uitgehouwen en met zwart marmer bekleed. Twee bronzen deuren in het zuiden sluiten de uitgang hermetisch af; in het noorden leidt een smalle grot naar de vurige woonstee van de draak. De grond hier is bezaaid met geblakerde botten en schedels, die flikkerende schaduwen zuidwaarts werpen. >luister Vanuit het noorden klinkt een onrustig gesnuif. >ruik De doordringende geur van zwavel vult de hele grot. >n Je probeert om de menselijke beenderen heen te stappen, maar kan niet voorkomen dat er bij elke stap verschillende breken onder het gewicht van jou en je wapenrusting. Een lage doorgang De grot is laag, en je moet bukken om er doorheen te lopen. Op de vloer ligt een dikke laag as. De vlammen die overal in de grote zaal in het noorden uit spleten in de grond komen zijn haast verblindend fel, en de hitte is enorm. Het zweet breekt je aan alle kanten uit. In het zuiden ligt de betrekkelijke koelte van het halletje. >n Met de bijl stevig in je handen geklemd, het vizier van je helm opengeklapt zoals een man van eer betaamt, treed je de draak tegemoet. Een ondergrondse zaal De zaal is tientallen meters hoog, en honderden meters breed en diep. De grond is bedekt met een dikke laag as, behalve waar brede spleten de rots doorklieven. Metershoge vlammen schieten uit deze spleten omhoog. De hitte is bijna ondraaglijk. In het midden van de zaal staat de draak, een enorm roodgeschubd monster. Hij draait zijn kop naar je toe, en staart je met twee grote gele ogen aan. >luister De draak snuift woest, en brult dan. De draak draait zich naar je toe, en stapt met logge passen op je af. Hij opent zijn bek en stoot een kreet uit die de hele grot op zijn grondvesten doet schudden. Even wankel je, maar je weet je evenwicht te hervinden. >quit Weet je zeker dat je wilt stoppen? j Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051115 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051115 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Het voorportaal van de grot De kleine hal is door mensen uitgehouwen en met zwart marmer bekleed. Twee bronzen deuren in het zuiden sluiten de uitgang hermetisch af; in het noorden leidt een smalle grot naar de vurige woonstee van de draak. De grond hier is bezaaid met geblakerde botten en schedels, die flikkerende schaduwen zuidwaarts werpen. >n Je probeert om de menselijke beenderen heen te stappen, maar kan niet voorkomen dat er bij elke stap verschillende breken onder het gewicht van jou en je wapenrusting. Een lage doorgang De grot is laag, en je moet bukken om er doorheen te lopen. Op de vloer ligt een dikke laag as. De vlammen die overal in de grote zaal in het noorden uit spleten in de grond komen zijn haast verblindend fel, en de hitte is enorm. Het zweet breekt je aan alle kanten uit. In het zuiden ligt de betrekkelijke koelte van het halletje. >n Met de bijl stevig in je handen geklemd, het vizier van je helm opengeklapt zoals een man van eer betaamt, treed je de draak tegemoet. Een ondergrondse zaal De zaal is tientallen meters hoog, en honderden meters breed en diep. De grond is bedekt met een dikke laag as, behalve waar brede spleten de rots doorklieven. Metershoge vlammen schieten uit deze spleten omhoog. De hitte is bijna ondraaglijk. In het midden van de zaal staat de draak, een enorm roodgeschubd monster. Hij draait zijn kop naar je toe, en staart je met twee grote gele ogen aan. >n De enige uitgang ligt in het zuiden. De draak draait zich naar je toe, en stapt met logge passen op je af. Hij opent zijn bek en stoot een kreet uit die de hele grot op zijn grondvesten doet schudden. Even wankel je, maar je weet je evenwicht te hervinden. >n De enige uitgang ligt in het zuiden. Een immense straal vuur spuit uit de bek van de draak, langs zijn scherpe tanden, en omringt je volledig. De pijn doet je naar adem happen. >n Je rent in het wilde weg rond, overmand door paniek. Je ziet nauwelijks waar je heen gaat, alles is vuur, vlammen, rook, flikkerend licht. Je struikelt, valt, springt overeind - de angst geeft je zoveel kracht dat je het harnas nauwelijks voelt. Je rent verder in een willekeurige richting, dan, plotseling, stap je in het niets en val je voorover een kloof in. Wanhopig probeer je iets te grijpen, houvast te krijgen, maar de wanden zijn glad en zonder uitsteeksels, en je valt, dieper en dieper. Rook en zwaveldampen vullen de spleet en benemen je de adem. Je hoest en proest, hapt naar lucht, maar krijgt alleen de giftige dampen binnen. Nog voor je de bodem bereikt hebt verlies je het bewustzijn. [Druk op een toets.] DE BARON Een interactief verhaal geschreven door Victor Gijsbers. Chi l'anima mi lacera? Chi m'agita le viscere? Che strazio, ohimè, che smania! Che inferno, che terror! "Wie verscheurt mijn ziel? Wie windt mijn hart zo op? Wat een kwelling, wat een waanzin! Wat een hel! Welk een verschrikking!" Uit de opera "Don Giovanni" Tekst: Lorenzo da Ponte Muziek: Wolfgang A. Mozart Twee doordringende dissonanten, kort na elkaar, wekken je uit je onrustige slaap. Na de tweede toon zwijgt de kerkklok en de stilte van de winternacht nestelt zich weer in het dorp. Je wrijft de slaap uit je ogen. Uiterst voorzichtig stap je uit bed, opdat je je vrouw Hilde niet wakker maakt. Zij zou je zeker proberen te stoppen. In je slaapkamer Het zwakke schijnsel van de maan dat door het raam naar binnen valt hult de meubels in de slaapkamer in een mantel van onwereldse schoonheid. Alleen het zachte ademen van je echtgenote in het grote ledikant doorbreekt de stilte. Naast de zware eiken kledingkast bevindt zich de deur naar de overloop in het noorden. In de onverwarmde kamer is het ijzig koud. Je ziet een stoel (met daarop je werkkleding) en een vuren nachtkastje. >x slaapkamer De nauwsluitende deur scheidt je slaapkamer van de overloop en daarmee de rest van het huis. >actions [Action listing on.] >x slaapkamer [Moving deur naar de overloop to In je slaapkamer] [Moving deur naar de overloop to In je slaapkamer] [Giving deur naar de overloop ~phrase_matched] [Giving deur naar de overloop phrase_matched] [ Action Examine with noun 78 (deur naar de overloop) ] De nauwsluitende deur scheidt je slaapkamer van de overloop en daarmee de rest van het huis. [Setting draak.counting to 6] >quit [ Action Quit ] Weet je zeker dat je wilt stoppen? j Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051115 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051115 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Het voorportaal van de grot De kleine hal is door mensen uitgehouwen en met zwart marmer bekleed. Twee bronzen deuren in het zuiden sluiten de uitgang hermetisch af; in het noorden leidt een smalle grot naar de vurige woonstee van de draak. De grond hier is bezaaid met geblakerde botten en schedels, die flikkerende schaduwen zuidwaarts werpen. >n Je probeert om de menselijke beenderen heen te stappen, maar kan niet voorkomen dat er bij elke stap verschillende breken onder het gewicht van jou en je wapenrusting. Een lage doorgang De grot is laag, en je moet bukken om er doorheen te lopen. Op de vloer ligt een dikke laag as. De vlammen die overal in de grote zaal in het noorden uit spleten in de grond komen zijn haast verblindend fel, en de hitte is enorm. Het zweet breekt je aan alle kanten uit. In het zuiden ligt de betrekkelijke koelte van het halletje. >n Met de bijl stevig in je handen geklemd, het vizier van je helm opengeklapt zoals een man van eer betaamt, treed je de draak tegemoet. Een ondergrondse zaal De zaal is tientallen meters hoog, en honderden meters breed en diep. De grond is bedekt met een dikke laag as, behalve waar brede spleten de rots doorklieven. Metershoge vlammen schieten uit deze spleten omhoog. De hitte is bijna ondraaglijk. In het midden van de zaal staat de draak, een enorm roodgeschubd monster. Hij draait zijn kop naar je toe, en staart je met twee grote gele ogen aan. >n De enige uitgang ligt in het zuiden. De draak draait zich naar je toe, en stapt met logge passen op je af. Hij opent zijn bek en stoot een kreet uit die de hele grot op zijn grondvesten doet schudden. Even wankel je, maar je weet je evenwicht te hervinden. >n De enige uitgang ligt in het zuiden. Een immense straal vuur spuit uit de bek van de draak, langs zijn scherpe tanden, en omringt je volledig. De pijn doet je naar adem happen. >n Je rent in het wilde weg rond, overmand door paniek. Je ziet nauwelijks waar je heen gaat, alles is vuur, vlammen, rook, flikkerend licht. Je struikelt, valt, springt overeind - de angst geeft je zoveel kracht dat je het harnas nauwelijks voelt. Je rent verder in een willekeurige richting, dan, plotseling, stap je in het niets en val je voorover een kloof in. Wanhopig probeer je iets te grijpen, houvast te krijgen, maar de wanden zijn glad en zonder uitsteeksels, en je valt, dieper en dieper. Rook en zwaveldampen vullen de spleet en benemen je de adem. Je hoest en proest, hapt naar lucht, maar krijgt alleen de giftige dampen binnen. Nog voor je de bodem bereikt hebt verlies je het bewustzijn. [Druk op een toets.] DE BARON Een interactief verhaal geschreven door Victor Gijsbers. Chi l'anima mi lacera? Chi m'agita le viscere? Che strazio, ohimè, che smania! Che inferno, che terror! "Wie verscheurt mijn ziel? Wie windt mijn hart zo op? Wat een kwelling, wat een waanzin! Wat een hel! Welk een verschrikking!" Uit de opera "Don Giovanni" Tekst: Lorenzo da Ponte Muziek: Wolfgang A. Mozart Twee doordringende dissonanten, kort na elkaar, wekken je uit je onrustige slaap. Na de tweede toon zwijgt de kerkklok en de stilte van de winternacht nestelt zich weer in het dorp. Je wrijft de slaap uit je ogen. Uiterst voorzichtig stap je uit bed, opdat je je vrouw Hilde niet wakker maakt. Zij zou je zeker proberen te stoppen. In je slaapkamer Het zwakke schijnsel van de maan dat door het raam naar binnen valt hult de meubels in de slaapkamer in een mantel van onwereldse schoonheid. Alleen het zachte ademen van je echtgenote in het grote ledikant doorbreekt de stilte. Naast de zware eiken kledingkast bevindt zich de deur naar de overloop in het noorden. In de onverwarmde kamer is het ijzig koud. Je ziet een stoel (met daarop je werkkleding) en een vuren nachtkastje. >x slaapkamer De nauwsluitende deur scheidt je slaapkamer van de overloop en daarmee de rest van het huis. >n (de deur naar de overloop openend) Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Maanlicht schijnt naar binnen door de open deur naar de slaapkamer in het zuiden. Aan de noordkant van de overloop leidt een rood geschilderde deur naar de kamer van je dochter Maartje. Naast de trap naar beneden staat een elegant kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst prijkt. >x overloop Welke bedoel je, de deur naar de slaapkamer of de deur naar Maartjes kamer? >n Ik begrijp alleen het gedeelte: onderzoek het noorden. >n (de deur naar Maartjes kamer openend) In Maartjes kamer Zonder Maartjes stralende aanwezigheid lijkt haar kamer doods en leeg. Het geeft een droeve aanblik: een bed waar niet in geslapen wordt, een poppenhuis waar niet mee gespeeld wordt, een bureau waaraan niet gestudeerd wordt. De bonte kleuren waarin jij haar plafond en meubilair geverfd hebt verschijnen in het bleke licht van de sterren als een waaier aan grijstinten. De deur in het zuiden leidt terug naar de overloop. Op het bureau is een dagboek. Je ziet een knuffelbeer. >x slaapkamer Dat is niet iets waar je in dit spel naar hoeft te verwijzen. >x overloop Je ziet niets bijzonders aan het zuiden. >x kamer Deze deur leidt terug naar de overloop. >z Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Maanlicht schijnt naar binnen door de open deur naar de slaapkamer in het zuiden. Aan de noordkant van de overloop staat de rode deur naar Maartjes kamer op een kier. Naast de trap naar beneden staat een elegant kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst prijkt. >quit Weet je zeker dat je wilt stoppen? j Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051115 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051115 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Het voorportaal van de grot De kleine hal is door mensen uitgehouwen en met zwart marmer bekleed. Twee bronzen deuren in het zuiden sluiten de uitgang hermetisch af; in het noorden leidt een smalle grot naar de vurige woonstee van de draak. De grond hier is bezaaid met geblakerde botten en schedels, die flikkerende schaduwen zuidwaarts werpen. >n Je probeert om de menselijke beenderen heen te stappen, maar kan niet voorkomen dat er bij elke stap verschillende breken onder het gewicht van jou en je wapenrusting. Een lage doorgang De grot is laag, en je moet bukken om er doorheen te lopen. Op de vloer ligt een dikke laag as. De vlammen die overal in de grote zaal in het noorden uit spleten in de grond komen zijn haast verblindend fel, en de hitte is enorm. Het zweet breekt je aan alle kanten uit. In het zuiden ligt de betrekkelijke koelte van het halletje. >n Met de bijl stevig in je handen geklemd, het vizier van je helm opengeklapt zoals een man van eer betaamt, treed je de draak tegemoet. Een ondergrondse zaal De zaal is tientallen meters hoog, en honderden meters breed en diep. De grond is bedekt met een dikke laag as, behalve waar brede spleten de rots doorklieven. Metershoge vlammen schieten uit deze spleten omhoog. De hitte is bijna ondraaglijk. In het midden van de zaal staat de draak, een enorm roodgeschubd monster. Hij draait zijn kop naar je toe, en staart je met twee grote gele ogen aan. >n De enige uitgang ligt in het zuiden. De draak draait zich naar je toe, en stapt met logge passen op je af. Hij opent zijn bek en stoot een kreet uit die de hele grot op zijn grondvesten doet schudden. Even wankel je, maar je weet je evenwicht te hervinden. >n De enige uitgang ligt in het zuiden. Een immense straal vuur spuit uit de bek van de draak, langs zijn scherpe tanden, en omringt je volledig. De pijn doet je naar adem happen. >n Je rent in het wilde weg rond, overmand door paniek. Je ziet nauwelijks waar je heen gaat, alles is vuur, vlammen, rook, flikkerend licht. Je struikelt, valt, springt overeind - de angst geeft je zoveel kracht dat je het harnas nauwelijks voelt. Je rent verder in een willekeurige richting, dan, plotseling, stap je in het niets en val je voorover een kloof in. Wanhopig probeer je iets te grijpen, houvast te krijgen, maar de wanden zijn glad en zonder uitsteeksels, en je valt, dieper en dieper. Rook en zwaveldampen vullen de spleet en benemen je de adem. Je hoest en proest, hapt naar lucht, maar krijgt alleen de giftige dampen binnen. Nog voor je de bodem bereikt hebt verlies je het bewustzijn. [Druk op een toets.] DE BARON Een interactief verhaal geschreven door Victor Gijsbers. Chi l'anima mi lacera? Chi m'agita le viscere? Che strazio, ohimè, che smania! Che inferno, che terror! "Wie verscheurt mijn ziel? Wie windt mijn hart zo op? Wat een kwelling, wat een waanzin! Wat een hel! Welk een verschrikking!" Uit de opera "Don Giovanni" Tekst: Lorenzo da Ponte Muziek: Wolfgang A. Mozart Twee doordringende dissonanten, kort na elkaar, wekken je uit je onrustige slaap. Na de tweede toon zwijgt de kerkklok en de stilte van de winternacht nestelt zich weer in het dorp. Je wrijft de slaap uit je ogen. Uiterst voorzichtig stap je uit bed, opdat je je vrouw Hilde niet wakker maakt. Zij zou je zeker proberen te stoppen. In je slaapkamer Het zwakke schijnsel van de maan dat door het raam naar binnen valt hult de meubels in de slaapkamer in een mantel van onwereldse schoonheid. Alleen het zachte ademen van je echtgenote in het grote ledikant doorbreekt de stilte. Naast de zware eiken kledingkast bevindt zich de deur naar de overloop in het noorden. In de onverwarmde kamer is het ijzig koud. Je ziet een stoel (met daarop je werkkleding) en een vuren nachtkastje. >x slaapkamer De nauwsluitende deur scheidt je slaapkamer van de overloop en daarmee de rest van het huis. >quit Weet je zeker dat je wilt stoppen? j Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051115 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051115 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Het voorportaal van de grot De kleine hal is door mensen uitgehouwen en met zwart marmer bekleed. Twee bronzen deuren in het zuiden sluiten de uitgang hermetisch af; in het noorden leidt een smalle grot naar de vurige woonstee van de draak. De grond hier is bezaaid met geblakerde botten en schedels, die flikkerende schaduwen zuidwaarts werpen. >n Je probeert om de menselijke beenderen heen te stappen, maar kan niet voorkomen dat er bij elke stap verschillende breken onder het gewicht van jou en je wapenrusting. Een lage doorgang De grot is laag, en je moet bukken om er doorheen te lopen. Op de vloer ligt een dikke laag as. De vlammen die overal in de grote zaal in het noorden uit spleten in de grond komen zijn haast verblindend fel, en de hitte is enorm. Het zweet breekt je aan alle kanten uit. In het zuiden ligt de betrekkelijke koelte van het halletje. >n Met de bijl stevig in je handen geklemd, het vizier van je helm opengeklapt zoals een man van eer betaamt, treed je de draak tegemoet. Een ondergrondse zaal De zaal is tientallen meters hoog, en honderden meters breed en diep. De grond is bedekt met een dikke laag as, behalve waar brede spleten de rots doorklieven. Metershoge vlammen schieten uit deze spleten omhoog. De hitte is bijna ondraaglijk. In het midden van de zaal staat de draak, een enorm roodgeschubd monster. Hij draait zijn kop naar je toe, en staart je met twee grote gele ogen aan. >n De enige uitgang ligt in het zuiden. De draak draait zich naar je toe, en stapt met logge passen op je af. Hij opent zijn bek en stoot een kreet uit die de hele grot op zijn grondvesten doet schudden. Even wankel je, maar je weet je evenwicht te hervinden. >n De enige uitgang ligt in het zuiden. Een immense straal vuur spuit uit de bek van de draak, langs zijn scherpe tanden, en omringt je volledig. De pijn doet je naar adem happen. >n Je rent in het wilde weg rond, overmand door paniek. Je ziet nauwelijks waar je heen gaat, alles is vuur, vlammen, rook, flikkerend licht. Je struikelt, valt, springt overeind - de angst geeft je zoveel kracht dat je het harnas nauwelijks voelt. Je rent verder in een willekeurige richting, dan, plotseling, stap je in het niets en val je voorover een kloof in. Wanhopig probeer je iets te grijpen, houvast te krijgen, maar de wanden zijn glad en zonder uitsteeksels, en je valt, dieper en dieper. Rook en zwaveldampen vullen de spleet en benemen je de adem. Je hoest en proest, hapt naar lucht, maar krijgt alleen de giftige dampen binnen. Nog voor je de bodem bereikt hebt verlies je het bewustzijn. [Druk op een toets.] DE BARON Een interactief verhaal geschreven door Victor Gijsbers. Chi l'anima mi lacera? Chi m'agita le viscere? Che strazio, ohimè, che smania! Che inferno, che terror! "Wie verscheurt mijn ziel? Wie windt mijn hart zo op? Wat een kwelling, wat een waanzin! Wat een hel! Welk een verschrikking!" Uit de opera "Don Giovanni" Tekst: Lorenzo da Ponte Muziek: Wolfgang A. Mozart Twee doordringende dissonanten, kort na elkaar, wekken je uit je onrustige slaap. Na de tweede toon zwijgt de kerkklok en de stilte van de winternacht nestelt zich weer in het dorp. Je wrijft de slaap uit je ogen. Uiterst voorzichtig stap je uit bed, opdat je je vrouw Hilde niet wakker maakt. Zij zou je zeker proberen te stoppen. In je slaapkamer Het zwakke schijnsel van de maan dat door het raam naar binnen valt hult de meubels in de slaapkamer in een mantel van onwereldse schoonheid. Alleen het zachte ademen van je echtgenote in het grote ledikant doorbreekt de stilte. Naast de zware eiken kledingkast bevindt zich de deur naar de overloop in het noorden. In de onverwarmde kamer is het ijzig koud. Je ziet een stoel (met daarop je werkkleding) en een vuren nachtkastje. >x slaapkamer De nauwsluitende deur scheidt je slaapkamer van de overloop en daarmee de rest van het huis. >quit Weet je zeker dat je wilt stoppen? j Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051115 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051115 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Het voorportaal van de grot De kleine hal is door mensen uitgehouwen en met zwart marmer bekleed. Twee bronzen deuren in het zuiden sluiten de uitgang hermetisch af; in het noorden leidt een smalle grot naar de vurige woonstee van de draak. De grond hier is bezaaid met geblakerde botten en schedels, die flikkerende schaduwen zuidwaarts werpen. > Pardon? >n Je probeert om de menselijke beenderen heen te stappen, maar kan niet voorkomen dat er bij elke stap verschillende breken onder het gewicht van jou en je wapenrusting. Een lage doorgang De grot is laag, en je moet bukken om er doorheen te lopen. Op de vloer ligt een dikke laag as. De vlammen die overal in de grote zaal in het noorden uit spleten in de grond komen zijn haast verblindend fel, en de hitte is enorm. Het zweet breekt je aan alle kanten uit. In het zuiden ligt de betrekkelijke koelte van het halletje. >n Met de bijl stevig in je handen geklemd, het vizier van je helm opengeklapt zoals een man van eer betaamt, treed je de draak tegemoet. Een ondergrondse zaal De zaal is tientallen meters hoog, en honderden meters breed en diep. De grond is bedekt met een dikke laag as, behalve waar brede spleten de rots doorklieven. Metershoge vlammen schieten uit deze spleten omhoog. De hitte is bijna ondraaglijk. In het midden van de zaal staat de draak, een enorm roodgeschubd monster. Hij draait zijn kop naar je toe, en staart je met twee grote gele ogen aan. >n De enige uitgang ligt in het zuiden. De draak draait zich naar je toe, en stapt met logge passen op je af. Hij opent zijn bek en stoot een kreet uit die de hele grot op zijn grondvesten doet schudden. Even wankel je, maar je weet je evenwicht te hervinden. >n De enige uitgang ligt in het zuiden. Een immense straal vuur spuit uit de bek van de draak, langs zijn scherpe tanden, en omringt je volledig. De pijn doet je naar adem happen. >n Je rent in het wilde weg rond, overmand door paniek. Je ziet nauwelijks waar je heen gaat, alles is vuur, vlammen, rook, flikkerend licht. Je struikelt, valt, springt overeind - de angst geeft je zoveel kracht dat je het harnas nauwelijks voelt. Je rent verder in een willekeurige richting, dan, plotseling, stap je in het niets en val je voorover een kloof in. Wanhopig probeer je iets te grijpen, houvast te krijgen, maar de wanden zijn glad en zonder uitsteeksels, en je valt, dieper en dieper. Rook en zwaveldampen vullen de spleet en benemen je de adem. Je hoest en proest, hapt naar lucht, maar krijgt alleen de giftige dampen binnen. Nog voor je de bodem bereikt hebt verlies je het bewustzijn. [Druk op een toets.] DE BARON Een interactief verhaal geschreven door Victor Gijsbers. Chi l'anima mi lacera? Chi m'agita le viscere? Che strazio, ohimè, che smania! Che inferno, che terror! "Wie verscheurt mijn ziel? Wie windt mijn hart zo op? Wat een kwelling, wat een waanzin! Wat een hel! Welk een verschrikking!" Uit de opera "Don Giovanni" Tekst: Lorenzo da Ponte Muziek: Wolfgang A. Mozart Twee doordringende dissonanten, kort na elkaar, wekken je uit je onrustige slaap. Na de tweede toon zwijgt de kerkklok en de stilte van de winternacht nestelt zich weer in het dorp. Je wrijft de slaap uit je ogen. Uiterst voorzichtig stap je uit bed, opdat je je vrouw Hilde niet wakker maakt. Zij zou je zeker proberen te stoppen. In je slaapkamer Het zwakke schijnsel van de maan dat door het raam naar binnen valt hult de meubels in de slaapkamer in een mantel van onwereldse schoonheid. Alleen het zachte ademen van je echtgenote in het grote ledikant doorbreekt de stilte. Naast de zware eiken kledingkast bevindt zich de deur naar de overloop in het noorden. In de onverwarmde kamer is het ijzig koud. Je ziet een stoel (met daarop je werkkleding) en een vuren nachtkastje. >x maan Door het raam kan je de volle maan tegen de sterrenhemel zien staan. Even lijkt het alsof het mannetje in de maan bemoedigend naar je knipoogt, maar dan neemt hij weer zijn gewone mysterieuze pose aan. >n (de deur naar de overloop openend) Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Maanlicht schijnt naar binnen door de open deur naar de slaapkamer in het zuiden. Aan de noordkant van de overloop leidt een rood geschilderde deur naar de kamer van je dochter Maartje. Naast de trap naar beneden staat een elegant kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst prijkt. >x maan Het zilveren licht van de maan schijnt vanuit de slaapkamer naar binnen. >x maanlicht Het zilveren licht van de maan schijnt vanuit de slaapkamer naar binnen. >quit Weet je zeker dat je wilt stoppen? j Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051115 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051115 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Het voorportaal van de grot De kleine hal is door mensen uitgehouwen en met zwart marmer bekleed. Twee bronzen deuren in het zuiden sluiten de uitgang hermetisch af; in het noorden leidt een smalle grot naar de vurige woonstee van de draak. De grond hier is bezaaid met geblakerde botten en schedels, die flikkerende schaduwen zuidwaarts werpen. >n Je probeert om de menselijke beenderen heen te stappen, maar kan niet voorkomen dat er bij elke stap verschillende breken onder het gewicht van jou en je wapenrusting. Een lage doorgang De grot is laag, en je moet bukken om er doorheen te lopen. Op de vloer ligt een dikke laag as. De vlammen die overal in de grote zaal in het noorden uit spleten in de grond komen zijn haast verblindend fel, en de hitte is enorm. Het zweet breekt je aan alle kanten uit. In het zuiden ligt de betrekkelijke koelte van het halletje. >n Met de bijl stevig in je handen geklemd, het vizier van je helm opengeklapt zoals een man van eer betaamt, treed je de draak tegemoet. Een ondergrondse zaal De zaal is tientallen meters hoog, en honderden meters breed en diep. De grond is bedekt met een dikke laag as, behalve waar brede spleten de rots doorklieven. Metershoge vlammen schieten uit deze spleten omhoog. De hitte is bijna ondraaglijk. In het midden van de zaal staat de draak, een enorm roodgeschubd monster. Hij draait zijn kop naar je toe, en staart je met twee grote gele ogen aan. >n De enige uitgang ligt in het zuiden. De draak draait zich naar je toe, en stapt met logge passen op je af. Hij opent zijn bek en stoot een kreet uit die de hele grot op zijn grondvesten doet schudden. Even wankel je, maar je weet je evenwicht te hervinden. >n De enige uitgang ligt in het zuiden. Een immense straal vuur spuit uit de bek van de draak, langs zijn scherpe tanden, en omringt je volledig. De pijn doet je naar adem happen. >n Je rent in het wilde weg rond, overmand door paniek. Je ziet nauwelijks waar je heen gaat, alles is vuur, vlammen, rook, flikkerend licht. Je struikelt, valt, springt overeind - de angst geeft je zoveel kracht dat je het harnas nauwelijks voelt. Je rent verder in een willekeurige richting, dan, plotseling, stap je in het niets en val je voorover een kloof in. Wanhopig probeer je iets te grijpen, houvast te krijgen, maar de wanden zijn glad en zonder uitsteeksels, en je valt, dieper en dieper. Rook en zwaveldampen vullen de spleet en benemen je de adem. Je hoest en proest, hapt naar lucht, maar krijgt alleen de giftige dampen binnen. Nog voor je de bodem bereikt hebt verlies je het bewustzijn. [Druk op een toets.] DE BARON Een interactief verhaal geschreven door Victor Gijsbers. Chi l'anima mi lacera? Chi m'agita le viscere? Che strazio, ohimè, che smania! Che inferno, che terror! "Wie verscheurt mijn ziel? Wie windt mijn hart zo op? Wat een kwelling, wat een waanzin! Wat een hel! Welk een verschrikking!" Uit de opera "Don Giovanni" Tekst: Lorenzo da Ponte Muziek: Wolfgang A. Mozart Twee doordringende dissonanten, kort na elkaar, wekken je uit je onrustige slaap. Na de tweede toon zwijgt de kerkklok en de stilte van de winternacht nestelt zich weer in het dorp. Je wrijft de slaap uit je ogen. Uiterst voorzichtig stap je uit bed, opdat je je vrouw Hilde niet wakker maakt. Zij zou je zeker proberen te stoppen. In je slaapkamer Het zwakke schijnsel van de maan dat door het raam naar binnen valt hult de meubels in de slaapkamer in een mantel van onwereldse schoonheid. Alleen het zachte ademen van je echtgenote in het grote ledikant doorbreekt de stilte. Naast de zware eiken kledingkast bevindt zich de deur naar de overloop in het noorden. In de onverwarmde kamer is het ijzig koud. Je ziet een stoel (met daarop je werkkleding) en een vuren nachtkastje. > Pardon? >n (de deur naar de overloop openend) Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Maanlicht schijnt naar binnen door de open deur naar de slaapkamer in het zuiden. Aan de noordkant van de overloop leidt een rood geschilderde deur naar de kamer van je dochter Maartje. Naast de trap naar beneden staat een elegant kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst prijkt. >l Behoedzaam zoek je je weg door de duisternis naar beneden. In de gang neem je even de tijd om je lange winterjas aan te trekken, en dan open je de voordeur en stap je naar buiten de tuin in. In de tuin Ook je voortuin is bedolven onder een dikke laag sneeuw, die alle planten aan het zicht onttrekt. Alleen een paar kale struiken die zich tegen het tuinhek aan schurken steken door de witte deken heen. Achter je leidt de voordeur terug het huis in, terwijl de weg naar het oosten zich door het dorp en het woud heen naar het kasteel van de baron slingert. Vanuit zijn onbereikbare hoogte kijkt de maan verwijtend op je neer. Het uiterste puntje van de kerktoren steekt boven de huizen aan de overkant uit. Je ziet een brievenbus (die dicht is) en een bijl. >n Door de open voordeur stap je weer naar binnen. Je hangt je winterjas terug op de kapstok, en klimt in het donker de trap op naar de overloop. Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Maanlicht schijnt naar binnen door de open deur naar de slaapkamer in het zuiden. Aan de noordkant van de overloop leidt een rood geschilderde deur naar de kamer van je dochter Maartje. Naast de trap naar beneden staat een elegant kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst prijkt. > Pardon? >l Behoedzaam zoek je je weg door de duisternis naar beneden. In de gang neem je even de tijd om je lange winterjas aan te trekken, en dan open je de voordeur en stap je naar buiten de tuin in. In de tuin Ook je voortuin is bedolven onder een dikke laag sneeuw, die alle planten aan het zicht onttrekt. Alleen een paar kale struiken die zich tegen het tuinhek aan schurken steken door de witte deken heen. Achter je leidt de voordeur terug het huis in, terwijl de weg naar het oosten zich door het dorp en het woud heen naar het kasteel van de baron slingert. Vanuit zijn onbereikbare hoogte kijkt de maan verwijtend op je neer. Het uiterste puntje van de kerktoren steekt boven de huizen aan de overkant uit. Je ziet een brievenbus (die dicht is) en een bijl. >o Heel even aarzel je, maar dan stap je vastbesloten de weg naar het donkere woud op. In het dorp is geen teken van leven te bekennen. Langzaam wordt je boos op al je buren en mededorpelingen. Waar zijn ze wanneer je ze nodig hebt? Waarom is er niet één bij die het lef heeft Maartje te bevrijden? Een gebrek aan liefde - dat is wat mensen in staat stelt de problemen van anderen te negeren. Iedereen weet wat er aan de hand is, maar niemand doet iets, omdat niemand zich verantwoordelijk voelt. Na enkel minuten bereik je de rand van het bos. Alsof je de donkere muil van een enorm en kwaadaardig beest in loopt, zo is het om het pad onder het overhangende bladerdek van de naaldbomen te volgen. Het licht van de maan bereikt de grond nauwelijks, en meermaals struikel je over grote takken die als valstrikken onder de sneeuw liggen te wachten. Met ferme tred stap je verder, terwijl je probeert te bedenken hoe je het gemakkelijkst het kasteel van de baron in kan komen. Dan wordt je uit je overpeinzingen opgeschrikt door het gehuil van wolven. Het is moeilijk schatten, maar je zou verbaasd zijn als ze meer dan een kilometer van je verwijderd zijn. En het is nog zeker tien kilometer oostwaarts naar het kasteel van de baron. Lopend op een pad in het woud Op de meest zonnige dagen is het al schemerig in dit dichte naaldbos, en in het holst van deze winternacht is het pikdonker. Een nauwelijks als zodanig herkenbaar pad loopt van het dorp in het westen naar het kasteel in het oosten. Te dichtbij, van links, klinkt het gehuil van een roede wolven. In dit jaargetij is er geen wild te vinden, en zijn de wolven hongerig, brutaal en zelfs voor mensen gevaarlijk. >o Op een pad in het woud Het pad is hier smal en kronkelig, en in de sneeuw nauwelijks te herkennen. Maanlicht schijnt slechts hier en daar tussen de beladen takken van de dennen door. Oostwaarts ligt het kasteel van de baron; naar het westen leiden je voetstappen terug naar het dorp. Vanuit de bomen aan de linkerkant van het pad springt plots een donkere schim naar voren. Het is een wolvin; ze blijft op enkele meters afstand van je staan, midden op het pad, jou fixerend met twee ogen waarin de maan zich spiegelt. Uit haar keel klinkt een fel gegrom. > Pardon? >o Weet je zeker dat je wilt proberen door te lopen over het pad, langs de wolvin? j Voetje voor voetje schuifel je zo dicht mogelijk langs de bomen. De wolvin gromt vervaarlijk, en draait met je mee. "Geen angst tonen!", houd je jezelf voor. Honden kunnen angst ruiken, en wolven zijn eigenlijk net wildere en slimmere honden. Of dat vertelt je jezelf toch. Je houdt je gezicht strak in de plooi, en zonder je te haasten, maar ook zonder bangelijke bewegingen te maken, loop je verder, langs het punt waar je het dichtst bij de wolvin bent en dan een paar meter verder. Je hart slaat zo wild dat je verbaasd bent je ribben niet te horen kraken. Achteruit, met je gezicht naar de wolvin toe, loop je verder langs het pad. Rustig. Zonder te rennen. Alsof je haar geen moment hebt gevreesd. Zij blijft stokstijf staan, en kijkt je na totdat je uit het zich verdwenen bent. Maar ze komt je niet achterna. Op een pad in het woud Vanaf dit stuk van het kronkelige bospad kan je het kasteel van de baron in het oosten zien oprijzen. Het silhouet met de drie scheve torens staat afgetekend tegen de sterrenhemel. Een spoor van voetstappen - de jouwe - geeft het pad in het westen aan. Hier, zo dicht bij het domein van de baron, zijn zelfs de wolven stil. >o Bij de poort van het kasteel De ophaalbrug van het kasteel is neergelaten, twintig meter houten planken waarmee je de diepe slotgracht in het noorden kunt oversteken. Aan het andere einde bewaakt de massieve toegangspoort de ingang tot het slot, maar de deuren staan wagenwijd open. De drie torens lijken vanaf hier tot aan de hemel te reiken, en de vele waterspuwers en gargouilles die de muren bevolken staren onvriendelijk op je neer. Het geluid van vleugelslagen doet je omhoog kijken, waar de kantelen, torens en monsterlijk grote waterspuwers van het kasteel zich aftekenen tegen de sterrenhemel. Eén van de gargouilles heeft zijn vleugels gespreid, en zeilt met trage slagen naar de ophaalbrug beneden. Enkele meters voor je landt hij, een stenen demon zo groot als een man. Twee inktzwarte ogen staren je aandachtig aan. Dan zegt de gargouille met een stem als scheurende rots: "Het vereist moed om je niet van je pad te laten afbrengen. Maar als je de confrontatie nooit aangaat, blijf je dan niet altijd in cirkels lopen?" (1) "Als je leven genoegzaam en prettig is, waarom zou je dan confrontaties willen aangaan? Wat is er mis met een cirkel, zolang de cirkel niet te moeilijk te bewandelen is?" (2) "Mijn doel is helder, en mijn pad is recht. Ik ben hier om mijn dochter te halen, en ik zal een confrontatie met de baron niet schuwen." (3) "Het belangrijkste is trouw te blijven aan jezelf, en je niet door krachten van buiten van het pad te laten brengen waar je eigen innerlijk je op gestuurd heeft. Authenticiteit gaat boven alles, ook als zij in cirkels leidt." Selecteer een optie >> 1 De gargouille kijkt bedachtzaam, alsof hij je antwoord in overweging neemt. Dan knikt hij kort. "Opnieuw kom je hier, om opnieuw hetzelfde te bereiken. Geloof je nog dat het ooit anders zal aflopen?" (1) "Je vergist je. Dit is de eerste maal dat ik hier kom." (2) "'Opnieuw'? Bedoel je dat ik al vaker hier geweest ben, al vaker het kasteel van de baron ben binnen gedrongen?" (3) "Opnieuw en opnieuw en opnieuw, en zo door de eeuwigheid, totdat het me lukt er een einde aan te maken. Er is altijd nog een kans." (4) "Nee, ik kan niet veranderen. Ik heb het geprobeerd, dat weet je. Maar de cirkel van het noodlot is te sterk: ik ben gedoemd voor eeuwig rond te lopen, en met elke rondgang verf ik mijn ziel een tint zwarter." Selecteer een optie >> 1 "Dus je bent het weer vergeten." In de onaardse bas van de gargouille klinkt vermoeidheid en medelijden mee. "Elke nacht kom je hier, elke nacht spreek ik met je, elke nacht verlies je het gevecht, en elke volgende nacht sta je weer vol naïeve moed voor mijn neus. Als je je ogen voor je eigen daden blijft sluiten zal je nooit jezelf overwinnen!" (1) [Stellig] "Zwijg, duivel! Ik ben hier voor de eerste maal, en jouw leugens kunnen mij de moed niet doen verliezen." (2) [Met een ondertoon van paniek] "Nee, nee, je vergist je of probeert mij te bedriegen! Ik ben hier nog nooit eerder geweest, en het zal ook niet nodig zijn dat ik hier vaker kom!" (3) Probeer je te herinneren of je hier inderdaad al eerder geweest bent. Selecteer een optie >> 1 "Zoals je wilt." Met een krakend geluid buigt het stenen monster respectvol zijn hoofd. "Ik denk niet dat je zal slagen, maar wie weet - het leven kent vele verrassingen. Laat mij je niet langer ophouden... tenzij... tenzij ik je een vraag over mijn eigen probleem mag stellen?" (1) "Ik heb geen tijd voor jou en je on-leven, gedrocht. Mijn dochter wacht op mij." (2) "Een paar momenten kan ik wel verliezen. Vertel me wat je op je hart hebt." Selecteer een optie >> 1 "Natuurlijk. Zoals gezegd, ik zal je niet langer storen" Hij draait zich om, en met enkele slagen van zijn zwarte vleugels stijgt hij op, cirkelt rond het kasteel en verdwijnt in het duister van de nacht. >n De hal van het kasteel Achter een façade van gaafheid gaat een heuse ruïne schuil. De helft van de muren van de geheel lege hal is ingestort, en de maan schijnt ongehinderd naar binnen langs het skelet van een dak. De rest van het kasteel is er niet beter aan toe: grote, ondergesneeuwde hopen steen geven aan waar vroeger gebouwen hebben gestaan. Alleen in het oosten leidt een doorgang naar een zaal die nog redelijk intact is. Van het gebouw in het westen staan nog een aantal muren overeind, en in het noordwesten kronkelt een smal pad tussen een rotsblok en een massief beeld door naar de binnenplaats. >o De eetzaal De grote eetzaal is minder aangetast door het verval dan de meeste andere delen van het kasteel. Maanlicht schijnt door enkele gaten in het dak, waaronder zich hopen half gesmolten sneeuw hebben verzameld. Een lange houten tafel, met een stoel aan elk uiteinde, staat er ondanks zijn lengte verloren bij in de verder lege ruimte. Af en toe hoor je een vleermuis langs vliegen. Een deuropening leidt terug naar de hal in het westen. Een enkele toorts aan de muur verspreidt flikkerend geel licht. Op de eettafel is een gescheurde pagina. >pak toorts Gepakt. >w De hal van het kasteel Achter een façade van gaafheid gaat een heuse ruïne schuil. De helft van de muren van de geheel lege hal is ingestort, en de maan schijnt ongehinderd naar binnen langs het skelet van een dak. De rest van het kasteel is er niet beter aan toe: grote, ondergesneeuwde hopen steen geven aan waar vroeger gebouwen hebben gestaan. Alleen in het oosten leidt een doorgang naar een zaal die nog redelijk intact is. Van het gebouw in het westen staan nog een aantal muren overeind, en in het noordwesten kronkelt een smal pad tussen een rotsblok en een massief beeld door naar de binnenplaats. >nw Op de binnenplaats Vanaf hier is de staat van het kasteel goed zichtbaar. Beide kleinere torens zijn van binnen geheel ingestort, en kunnen onmogelijk nog beklommen worden. Daarentegen ziet de grote toren, die aan de noordkant van de binnenplaats ligt, er nog vrijwel intact uit. De meest gebouwen zijn tot niets meer dan een hoop puin gereduceerd; alleen een ruïne in het zuiden en twee zalen in het zuidoosten hebben nog enige structuur. >n Onderin de middelste toren De cirkelvormige ruimte ligt vol met stapels papier die zonder zichtbare organisatie zijn neergelegd. Verschillende stapels zijn omgevallen, maar blokkeren net niet de weg naar de trap die zich in het midden van de toren omhoog wentelt. Twee paar modderige voetstappen - het ene van een volwassene met zware laarzen, het andere van een kind op blote voeten - lopen vanaf de deur in het zuiden naar de trap. >h Je rent de trap op, die rond en rond draait totdat je bijna bovenin de toren moet zijn. Daar komt hij uit in een grote kamer. De kamer van de baron De ruimte is sober ingericht en donker, slechts verlicht door de kaarsen van één enkele kroonluchter.In het midden van de zaal ligt een berenvel; aan de wanden hangen de opgezette koppen van wolven, elanden en andere grote zoogdieren. Acterin de zaal staat een grote stenen troon, ingezet met felle robijnen die het licht van de kroonluchter duizendvoudig weerspiegelen. Daar nog achter, aan de noordkant van de kamer, zijn twee grote bronzen deuren. Op de troon zit de baron. >save Enter a file name. Default is "baron.sav": Ok. >verbrand berenvel Het berenvel verandert onmiddellijk in een vuurzee, waar alleen de twee ogen van het roofdier nog even in te zien zijn voordat ook zij smelten en verdwenen zijn. De baron trekt een wenkbrauw op. "Je had ook kunnen zèggen dat je het niet mooi vond. Dat is in beschaafde kringen gebruikelijker." >kijk De kamer van de baron De ruimte is sober ingericht en donker, slechts verlicht door de kaarsen van één enkele kroonluchter.Aan de wanden hangen de opgezette koppen van wolven, elanden en andere grote zoogdieren. Acterin de zaal staat een grote stenen troon, ingezet met felle robijnen die het licht van de kroonluchter duizendvoudig weerspiegelen. Daar nog achter, aan de noordkant van de kamer, zijn twee grote bronzen deuren. Op de troon zit de baron. "Welkom in mijn nederige domein," zegt de baron ironisch. >verbrand koppen Met de toorts in je hand ren je naar de eerste kop toe, ooit huis van het trotse brein van een groot rendier. Je houdt de vlam tegen zijn huid en het vuur verspreidt zich onmiddellijk - de geblakerde en verkoolde kop, alleen het gewei nog welhaast intact, legt getuigenis af van de ware aard van de dood. Je lacht, schel, en steekt de volgende kop in de fik, en de volgende, en de volgende; je rent de zaal door, en staat niet stil voordat elk opgezet beest als rook en as is teruggegeven aan de aarde. De baron glimlach stil, terwijl hij je nauwlettend in de gaten houdt. "Dank je, dat scheelt me heel wat werk. Ik was toch van plan ze te vervangen door een Bosch of een Goya," zegt hij wanneer de laatste kop verbrand is. De baron bestudeert zijn nagels alsof ze het interessantste in de wereld zijn. "Uiteraard zou ik je iets aanbieden, maar ik heb toevallig niets in huis." >verbrand koppen De koppen zijn allemaal al verbrand. >kijk De kamer van de baron De ruimte is sober ingericht en donker, slechts verlicht door de kaarsen van één enkele kroonluchter.Aan de wanden hangen de nu verkoolde opgezette koppen van wolven, elanden en andere grote zoogdieren. Acterin de zaal staat een grote stenen troon, ingezet met felle robijnen die het licht van de kroonluchter duizendvoudig weerspiegelen. Daar nog achter, aan de noordkant van de kamer, zijn twee grote bronzen deuren. Op de troon zit de baron. "Een mooi meisje, die Maartje," mompelt de baron voor zich uit. >quit Weet je zeker dat je wilt stoppen? j Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051115 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051115 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Het voorportaal van de grot De kleine hal is door mensen uitgehouwen en met zwart marmer bekleed. Twee bronzen deuren in het zuiden sluiten de uitgang hermetisch af; in het noorden leidt een smalle grot naar de vurige woonstee van de draak. De grond hier is bezaaid met geblakerde botten en schedels, die flikkerende schaduwen zuidwaarts werpen. >n Je probeert om de menselijke beenderen heen te stappen, maar kan niet voorkomen dat er bij elke stap verschillende breken onder het gewicht van jou en je wapenrusting. Een lage doorgang De grot is laag, en je moet bukken om er doorheen te lopen. Op de vloer ligt een dikke laag as. De vlammen die overal in de grote zaal in het noorden uit spleten in de grond komen zijn haast verblindend fel, en de hitte is enorm. Het zweet breekt je aan alle kanten uit. In het zuiden ligt de betrekkelijke koelte van het halletje. >n Met de bijl stevig in je handen geklemd, het vizier van je helm opengeklapt zoals een man van eer betaamt, treed je de draak tegemoet. Een ondergrondse zaal De zaal is tientallen meters hoog, en honderden meters breed en diep. De grond is bedekt met een dikke laag as, behalve waar brede spleten de rots doorklieven. Metershoge vlammen schieten uit deze spleten omhoog. De hitte is bijna ondraaglijk. In het midden van de zaal staat de draak, een enorm roodgeschubd monster. Hij draait zijn kop naar je toe, en staart je met twee grote gele ogen aan. >n De enige uitgang ligt in het zuiden. De draak draait zich naar je toe, en stapt met logge passen op je af. Hij opent zijn bek en stoot een kreet uit die de hele grot op zijn grondvesten doet schudden. Even wankel je, maar je weet je evenwicht te hervinden. >n De enige uitgang ligt in het zuiden. Een immense straal vuur spuit uit de bek van de draak, langs zijn scherpe tanden, en omringt je volledig. De pijn doet je naar adem happen. >n Je rent in het wilde weg rond, overmand door paniek. Je ziet nauwelijks waar je heen gaat, alles is vuur, vlammen, rook, flikkerend licht. Je struikelt, valt, springt overeind - de angst geeft je zoveel kracht dat je het harnas nauwelijks voelt. Je rent verder in een willekeurige richting, dan, plotseling, stap je in het niets en val je voorover een kloof in. Wanhopig probeer je iets te grijpen, houvast te krijgen, maar de wanden zijn glad en zonder uitsteeksels, en je valt, dieper en dieper. Rook en zwaveldampen vullen de spleet en benemen je de adem. Je hoest en proest, hapt naar lucht, maar krijgt alleen de giftige dampen binnen. Nog voor je de bodem bereikt hebt verlies je het bewustzijn. [Druk op een toets.] DE BARON Een interactief verhaal geschreven door Victor Gijsbers. Chi l'anima mi lacera? Chi m'agita le viscere? Che strazio, ohimè, che smania! Che inferno, che terror! "Wie verscheurt mijn ziel? Wie windt mijn hart zo op? Wat een kwelling, wat een waanzin! Wat een hel! Welk een verschrikking!" Uit de opera "Don Giovanni" Tekst: Lorenzo da Ponte Muziek: Wolfgang A. Mozart Twee doordringende dissonanten, kort na elkaar, wekken je uit je onrustige slaap. Na de tweede toon zwijgt de kerkklok en de stilte van de winternacht nestelt zich weer in het dorp. Je wrijft de slaap uit je ogen. Uiterst voorzichtig stap je uit bed, opdat je je vrouw Hilde niet wakker maakt. Zij zou je zeker proberen te stoppen. In je slaapkamer Het zwakke schijnsel van de maan dat door het raam naar binnen valt hult de meubels in de slaapkamer in een mantel van onwereldse schoonheid. Alleen het zachte ademen van je echtgenote in het grote ledikant doorbreekt de stilte. Naast de zware eiken kledingkast bevindt zich de deur naar de overloop in het noorden. In de onverwarmde kamer is het ijzig koud. Je ziet een stoel (met daarop je werkkleding) en een vuren nachtkastje. >n (de deur naar de overloop openend) Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Maanlicht schijnt naar binnen door de open deur naar de slaapkamer in het zuiden. Aan de noordkant van de overloop leidt een rood geschilderde deur naar de kamer van je dochter Maartje. Naast de trap naar beneden staat een elegant kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst prijkt. >l Behoedzaam zoek je je weg door de duisternis naar beneden. In de gang neem je even de tijd om je lange winterjas aan te trekken, en dan open je de voordeur en stap je naar buiten de tuin in. In de tuin Ook je voortuin is bedolven onder een dikke laag sneeuw, die alle planten aan het zicht onttrekt. Alleen een paar kale struiken die zich tegen het tuinhek aan schurken steken door de witte deken heen. Achter je leidt de voordeur terug het huis in, terwijl de weg naar het oosten zich door het dorp en het woud heen naar het kasteel van de baron slingert. Vanuit zijn onbereikbare hoogte kijkt de maan verwijtend op je neer. Het uiterste puntje van de kerktoren steekt boven de huizen aan de overkant uit. Je ziet een brievenbus (die dicht is) en een bijl. >o Heel even aarzel je, maar dan stap je vastbesloten de weg naar het donkere woud op. In het dorp is geen teken van leven te bekennen. Langzaam wordt je boos op al je buren en mededorpelingen. Waar zijn ze wanneer je ze nodig hebt? Waarom is er niet één bij die het lef heeft Maartje te bevrijden? Een gebrek aan liefde - dat is wat mensen in staat stelt de problemen van anderen te negeren. Iedereen weet wat er aan de hand is, maar niemand doet iets, omdat niemand zich verantwoordelijk voelt. Na enkel minuten bereik je de rand van het bos. Alsof je de donkere muil van een enorm en kwaadaardig beest in loopt, zo is het om het pad onder het overhangende bladerdek van de naaldbomen te volgen. Het licht van de maan bereikt de grond nauwelijks, en meermaals struikel je over grote takken die als valstrikken onder de sneeuw liggen te wachten. Met ferme tred stap je verder, terwijl je probeert te bedenken hoe je het gemakkelijkst het kasteel van de baron in kan komen. Dan wordt je uit je overpeinzingen opgeschrikt door het gehuil van wolven. Het is moeilijk schatten, maar je zou verbaasd zijn als ze meer dan een kilometer van je verwijderd zijn. En het is nog zeker tien kilometer oostwaarts naar het kasteel van de baron. Lopend op een pad in het woud Op de meest zonnige dagen is het al schemerig in dit dichte naaldbos, en in het holst van deze winternacht is het pikdonker. Een nauwelijks als zodanig herkenbaar pad loopt van het dorp in het westen naar het kasteel in het oosten. Te dichtbij, van links, klinkt het gehuil van een roede wolven. In dit jaargetij is er geen wild te vinden, en zijn de wolven hongerig, brutaal en zelfs voor mensen gevaarlijk. >o Op een pad in het woud Het pad is hier smal en kronkelig, en in de sneeuw nauwelijks te herkennen. Maanlicht schijnt slechts hier en daar tussen de beladen takken van de dennen door. Oostwaarts ligt het kasteel van de baron; naar het westen leiden je voetstappen terug naar het dorp. Vanuit de bomen aan de linkerkant van het pad springt plots een donkere schim naar voren. Het is een wolvin; ze blijft op enkele meters afstand van je staan, midden op het pad, jou fixerend met twee ogen waarin de maan zich spiegelt. Uit haar keel klinkt een fel gegrom. >o Weet je zeker dat je wilt proberen door te lopen over het pad, langs de wolvin? j Voetje voor voetje schuifel je zo dicht mogelijk langs de bomen. De wolvin gromt vervaarlijk, en draait met je mee. "Geen angst tonen!", houd je jezelf voor. Honden kunnen angst ruiken, en wolven zijn eigenlijk net wildere en slimmere honden. Of dat vertelt je jezelf toch. Je houdt je gezicht strak in de plooi, en zonder je te haasten, maar ook zonder bangelijke bewegingen te maken, loop je verder, langs het punt waar je het dichtst bij de wolvin bent en dan een paar meter verder. Je hart slaat zo wild dat je verbaasd bent je ribben niet te horen kraken. Achteruit, met je gezicht naar de wolvin toe, loop je verder langs het pad. Rustig. Zonder te rennen. Alsof je haar geen moment hebt gevreesd. Zij blijft stokstijf staan, en kijkt je na totdat je uit het zich verdwenen bent. Maar ze komt je niet achterna. Op een pad in het woud Vanaf dit stuk van het kronkelige bospad kan je het kasteel van de baron in het oosten zien oprijzen. Het silhouet met de drie scheve torens staat afgetekend tegen de sterrenhemel. Een spoor van voetstappen - de jouwe - geeft het pad in het westen aan. Hier, zo dicht bij het domein van de baron, zijn zelfs de wolven stil. >o Bij de poort van het kasteel De ophaalbrug van het kasteel is neergelaten, twintig meter houten planken waarmee je de diepe slotgracht in het noorden kunt oversteken. Aan het andere einde bewaakt de massieve toegangspoort de ingang tot het slot, maar de deuren staan wagenwijd open. De drie torens lijken vanaf hier tot aan de hemel te reiken, en de vele waterspuwers en gargouilles die de muren bevolken staren onvriendelijk op je neer. Het geluid van vleugelslagen doet je omhoog kijken, waar de kantelen, torens en monsterlijk grote waterspuwers van het kasteel zich aftekenen tegen de sterrenhemel. Eén van de gargouilles heeft zijn vleugels gespreid, en zeilt met trage slagen naar de ophaalbrug beneden. Enkele meters voor je landt hij, een stenen demon zo groot als een man. Twee inktzwarte ogen staren je aandachtig aan. Dan zegt de gargouille met een stem als scheurende rots: "Het vereist moed om je niet van je pad te laten afbrengen. Maar als je de confrontatie nooit aangaat, blijf je dan niet altijd in cirkels lopen?" (1) "Als je leven genoegzaam en prettig is, waarom zou je dan confrontaties willen aangaan? Wat is er mis met een cirkel, zolang de cirkel niet te moeilijk te bewandelen is?" (2) "Mijn doel is helder, en mijn pad is recht. Ik ben hier om mijn dochter te halen, en ik zal een confrontatie met de baron niet schuwen." (3) "Het belangrijkste is trouw te blijven aan jezelf, en je niet door krachten van buiten van het pad te laten brengen waar je eigen innerlijk je op gestuurd heeft. Authenticiteit gaat boven alles, ook als zij in cirkels leidt." Selecteer een optie >> 1 De gargouille kijkt bedachtzaam, alsof hij je antwoord in overweging neemt. Dan knikt hij kort. "Opnieuw kom je hier, om opnieuw hetzelfde te bereiken. Geloof je nog dat het ooit anders zal aflopen?" (1) "Je vergist je. Dit is de eerste maal dat ik hier kom." (2) "'Opnieuw'? Bedoel je dat ik al vaker hier geweest ben, al vaker het kasteel van de baron ben binnen gedrongen?" (3) "Opnieuw en opnieuw en opnieuw, en zo door de eeuwigheid, totdat het me lukt er een einde aan te maken. Er is altijd nog een kans." (4) "Nee, ik kan niet veranderen. Ik heb het geprobeerd, dat weet je. Maar de cirkel van het noodlot is te sterk: ik ben gedoemd voor eeuwig rond te lopen, en met elke rondgang verf ik mijn ziel een tint zwarter." Selecteer een optie >> 1 "Dus je bent het weer vergeten." In de onaardse bas van de gargouille klinkt vermoeidheid en medelijden mee. "Elke nacht kom je hier, elke nacht spreek ik met je, elke nacht verlies je het gevecht, en elke volgende nacht sta je weer vol naïeve moed voor mijn neus. Als je je ogen voor je eigen daden blijft sluiten zal je nooit jezelf overwinnen!" (1) [Stellig] "Zwijg, duivel! Ik ben hier voor de eerste maal, en jouw leugens kunnen mij de moed niet doen verliezen." (2) [Met een ondertoon van paniek] "Nee, nee, je vergist je of probeert mij te bedriegen! Ik ben hier nog nooit eerder geweest, en het zal ook niet nodig zijn dat ik hier vaker kom!" (3) Probeer je te herinneren of je hier inderdaad al eerder geweest bent. Selecteer een optie >> 1 "Zoals je wilt." Met een krakend geluid buigt het stenen monster respectvol zijn hoofd. "Ik denk niet dat je zal slagen, maar wie weet - het leven kent vele verrassingen. Laat mij je niet langer ophouden... tenzij... tenzij ik je een vraag over mijn eigen probleem mag stellen?" (1) "Ik heb geen tijd voor jou en je on-leven, gedrocht. Mijn dochter wacht op mij." (2) "Een paar momenten kan ik wel verliezen. Vertel me wat je op je hart hebt." Selecteer een optie >> 1 "Natuurlijk. Zoals gezegd, ik zal je niet langer storen" Hij draait zich om, en met enkele slagen van zijn zwarte vleugels stijgt hij op, cirkelt rond het kasteel en verdwijnt in het duister van de nacht. > Pardon? >n De hal van het kasteel Achter een façade van gaafheid gaat een heuse ruïne schuil. De helft van de muren van de geheel lege hal is ingestort, en de maan schijnt ongehinderd naar binnen langs het skelet van een dak. De rest van het kasteel is er niet beter aan toe: grote, ondergesneeuwde hopen steen geven aan waar vroeger gebouwen hebben gestaan. Alleen in het oosten leidt een doorgang naar een zaal die nog redelijk intact is. Van het gebouw in het westen staan nog een aantal muren overeind, en in het noordwesten kronkelt een smal pad tussen een rotsblok en een massief beeld door naar de binnenplaats. >o De eetzaal De grote eetzaal is minder aangetast door het verval dan de meeste andere delen van het kasteel. Maanlicht schijnt door enkele gaten in het dak, waaronder zich hopen half gesmolten sneeuw hebben verzameld. Een lange houten tafel, met een stoel aan elk uiteinde, staat er ondanks zijn lengte verloren bij in de verder lege ruimte. Af en toe hoor je een vleermuis langs vliegen. Een deuropening leidt terug naar de hal in het westen. Een enkele toorts aan de muur verspreidt flikkerend geel licht. Op de eettafel is een gescheurde pagina. >pak toorts Gepakt. >w De hal van het kasteel Achter een façade van gaafheid gaat een heuse ruïne schuil. De helft van de muren van de geheel lege hal is ingestort, en de maan schijnt ongehinderd naar binnen langs het skelet van een dak. De rest van het kasteel is er niet beter aan toe: grote, ondergesneeuwde hopen steen geven aan waar vroeger gebouwen hebben gestaan. Alleen in het oosten leidt een doorgang naar een zaal die nog redelijk intact is. Van het gebouw in het westen staan nog een aantal muren overeind, en in het noordwesten kronkelt een smal pad tussen een rotsblok en een massief beeld door naar de binnenplaats. >nw Op de binnenplaats Vanaf hier is de staat van het kasteel goed zichtbaar. Beide kleinere torens zijn van binnen geheel ingestort, en kunnen onmogelijk nog beklommen worden. Daarentegen ziet de grote toren, die aan de noordkant van de binnenplaats ligt, er nog vrijwel intact uit. De meest gebouwen zijn tot niets meer dan een hoop puin gereduceerd; alleen een ruïne in het zuiden en twee zalen in het zuidoosten hebben nog enige structuur. >n Onderin de middelste toren De cirkelvormige ruimte ligt vol met stapels papier die zonder zichtbare organisatie zijn neergelegd. Verschillende stapels zijn omgevallen, maar blokkeren net niet de weg naar de trap die zich in het midden van de toren omhoog wentelt. Twee paar modderige voetstappen - het ene van een volwassene met zware laarzen, het andere van een kind op blote voeten - lopen vanaf de deur in het zuiden naar de trap. >save Enter a file name. Default is "baron.sav": Ok. >steek stapels aan Je houdt de toorts tegen een stapel papier aan, die onmiddellijk in de fik vliegt. >z Op de binnenplaats Vanaf hier is de staat van het kasteel goed zichtbaar. Beide kleinere torens zijn van binnen geheel ingestort, en kunnen onmogelijk nog beklommen worden. Daarentegen ziet de grote toren, die aan de noordkant van de binnenplaats ligt, er nog vrijwel intact uit. De meest gebouwen zijn tot niets meer dan een hoop puin gereduceerd; alleen een ruïne in het zuiden en twee zalen in het zuidoosten hebben nog enige structuur. De stapels papier branden lustig in de toren. Het lijkt onverstandig om nu nog binnen te gaan. >n Het is door het vuur en de rook onmogelijk nu de toren te betreden. Het vuur groeit nog steeds. Dikke rook stroomt uit de deuropening van de toren. >z Geruïneerd bijgebouw Afbrokkelende muurtjes steken boven het puin uit, suggesties van de oude glorie van het gebouw. Nu is er geen enkel teken van leven meer, en alleen de stenen herinneren zich nog hoe hier ooit de bedienden leefden, lachten en de liefde bedreven. Wat over is van de grote hal van het kasteel ligt in het oosten; in het noorden kan je je tussen de resten van de ruïne door een weg naar de binnenplaats banen. In een hoek van de ruïne ligt een hoop stenen die niet door sneeuw bedekt is. Je ziet ook een doorweekte pagina. >o De hal van het kasteel Achter een façade van gaafheid gaat een heuse ruïne schuil. De helft van de muren van de geheel lege hal is ingestort, en de maan schijnt ongehinderd naar binnen langs het skelet van een dak. De rest van het kasteel is er niet beter aan toe: grote, ondergesneeuwde hopen steen geven aan waar vroeger gebouwen hebben gestaan. Alleen in het oosten leidt een doorgang naar een zaal die nog redelijk intact is. Van het gebouw in het westen staan nog een aantal muren overeind, en in het noordwesten kronkelt een smal pad tussen een rotsblok en een massief beeld door naar de binnenplaats. >w Geruïneerd bijgebouw Afbrokkelende muurtjes steken boven het puin uit, suggesties van de oude glorie van het gebouw. Nu is er geen enkel teken van leven meer, en alleen de stenen herinneren zich nog hoe hier ooit de bedienden leefden, lachten en de liefde bedreven. Wat over is van de grote hal van het kasteel ligt in het oosten; in het noorden kan je je tussen de resten van de ruïne door een weg naar de binnenplaats banen. In een hoek van de ruïne ligt een hoop stenen die niet door sneeuw bedekt is. Je ziet ook een doorweekte pagina. >o De hal van het kasteel Achter een façade van gaafheid gaat een heuse ruïne schuil. De helft van de muren van de geheel lege hal is ingestort, en de maan schijnt ongehinderd naar binnen langs het skelet van een dak. De rest van het kasteel is er niet beter aan toe: grote, ondergesneeuwde hopen steen geven aan waar vroeger gebouwen hebben gestaan. Alleen in het oosten leidt een doorgang naar een zaal die nog redelijk intact is. Van het gebouw in het westen staan nog een aantal muren overeind, en in het noordwesten kronkelt een smal pad tussen een rotsblok en een massief beeld door naar de binnenplaats. >wacht Er is geen tijd te verliezen. >nw Op de binnenplaats Vanaf hier is de staat van het kasteel goed zichtbaar. Beide kleinere torens zijn van binnen geheel ingestort, en kunnen onmogelijk nog beklommen worden. Daarentegen ziet de grote toren, die aan de noordkant van de binnenplaats ligt, er nog vrijwel intact uit. De meest gebouwen zijn tot niets meer dan een hoop puin gereduceerd; alleen een ruïne in het zuiden en twee zalen in het zuidoosten hebben nog enige structuur. De hoeveelheid rook vermindert nu snel. Het vuur lijkt uitgewoed in de toren. >n Onderin de middelste toren De cirkelvormige ruimte is geblakerd, maar volkomen leeg. In het midden van de zaal wentelt zich een trap naar boven. >showverb maak Verb 'maak' * creature 'wakker' -> WakeOther * noun 'schoon' -> Rub * noun 'aan' noun -> Tie * noun 'vast' 'aan' noun -> Tie * noun 'uit' -> Doof >quit Weet je zeker dat je wilt stoppen? j Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051115 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051115 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Het voorportaal van de grot De kleine hal is door mensen uitgehouwen en met zwart marmer bekleed. Twee bronzen deuren in het zuiden sluiten de uitgang hermetisch af; in het noorden leidt een smalle grot naar de vurige woonstee van de draak. De grond hier is bezaaid met geblakerde botten en schedels, die flikkerende schaduwen zuidwaarts werpen. >showverb maak Verb 'maak' * creature 'wakker' -> WakeOther * noun 'schoon' -> Rub * noun 'aan' noun -> Tie * noun 'vast' 'aan' noun -> Tie * noun 'uit' -> Doof * creature 'af' -> Attack * noun 'los' -> Take >quit Weet je zeker dat je wilt stoppen? j Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051115 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051115 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Het voorportaal van de grot De kleine hal is door mensen uitgehouwen en met zwart marmer bekleed. Twee bronzen deuren in het zuiden sluiten de uitgang hermetisch af; in het noorden leidt een smalle grot naar de vurige woonstee van de draak. De grond hier is bezaaid met geblakerde botten en schedels, die flikkerende schaduwen zuidwaarts werpen. >n Je probeert om de menselijke beenderen heen te stappen, maar kan niet voorkomen dat er bij elke stap verschillende breken onder het gewicht van jou en je wapenrusting. Een lage doorgang De grot is laag, en je moet bukken om er doorheen te lopen. Op de vloer ligt een dikke laag as. De vlammen die overal in de grote zaal in het noorden uit spleten in de grond komen zijn haast verblindend fel, en de hitte is enorm. Het zweet breekt je aan alle kanten uit. In het zuiden ligt de betrekkelijke koelte van het halletje. >n Met de bijl stevig in je handen geklemd, het vizier van je helm opengeklapt zoals een man van eer betaamt, treed je de draak tegemoet. Een ondergrondse zaal De zaal is tientallen meters hoog, en honderden meters breed en diep. De grond is bedekt met een dikke laag as, behalve waar brede spleten de rots doorklieven. Metershoge vlammen schieten uit deze spleten omhoog. De hitte is bijna ondraaglijk. In het midden van de zaal staat de draak, een enorm roodgeschubd monster. Hij draait zijn kop naar je toe, en staart je met twee grote gele ogen aan. >val draak aan Met de bijl geheven stap je af op de draak, vastbesloten hem een kopje kleiner te maken. Het ondier kijkt je aan met een priemende blik, en opent zijn bek. Decimeters lange tanden staan in twee rijen achter elkaar, en diep in het duister van zijn keelgat lijkt een vuur te branden. Maar je laat je niet intimideren, en blijft met ferme passen op hem aflopen. Dan - zo snel en plotseling dat je niet eens meer kan proberen om weg te duiken - barst het vuur naar buiten, uit de bek van de draak, een straal van tientallen meters die je van top tot teen omhult. De pijn doet je naar adem happen. >gooi mij in spleet Je moet jezelf vasthouden voordat je jezelf ergens in kunt stoppen. Je bent omgeven door vlammen, en kan nauwelijks nog iets zien. De hitte in het harnas is ondraaglijk. >quit Weet je zeker dat je wilt stoppen? j Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051115 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051115 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Het voorportaal van de grot De kleine hal is door mensen uitgehouwen en met zwart marmer bekleed. Twee bronzen deuren in het zuiden sluiten de uitgang hermetisch af; in het noorden leidt een smalle grot naar de vurige woonstee van de draak. De grond hier is bezaaid met geblakerde botten en schedels, die flikkerende schaduwen zuidwaarts werpen. >quit Weet je zeker dat je wilt stoppen? j Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051116 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051116 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Het voorportaal van de grot De kleine hal is door mensen uitgehouwen en met zwart marmer bekleed. Twee bronzen deuren in het zuiden sluiten de uitgang hermetisch af; in het noorden leidt een smalle grot naar de vurige woonstee van de draak. De grond hier is bezaaid met geblakerde botten en schedels, die flikkerende schaduwen zuidwaarts werpen. >gooi mij in deur Je moet jezelf vasthouden voordat je jezelf ergens in kunt stoppen. >quit Weet je zeker dat je wilt stoppen? j Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051116 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051116 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Het voorportaal van de grot De kleine hal is door mensen uitgehouwen en met zwart marmer bekleed. Twee bronzen deuren in het zuiden sluiten de uitgang hermetisch af; in het noorden leidt een smalle grot naar de vurige woonstee van de draak. De grond hier is bezaaid met geblakerde botten en schedels, die flikkerende schaduwen zuidwaarts werpen. >gooi mij un deur Ik begrijp alleen het gedeelte: gooi jezelf. >gooi mij in deur (eerst jezelf oppakkend) Je bent een baron, maar niet die van Münchhausen. >actions [Action listing on.] >gooi mij in deur [Giving jezelf phrase_matched] [Giving bronzen deuren ~phrase_matched] [Giving jezelf ~phrase_matched] [Giving bronzen deuren phrase_matched] (eerst jezelf oppakkend) [ Action Take with noun 20 (jezelf) ] Je bent een baron, maar niet die van Münchhausen. >verb gooi Dat is geen werkwoord dat ik ken. >showverb gooi [ Action Showverb with noun 26499 ('gooi') ] Verb 'drop' 'gooi' 'verlies' 'werp' * held 'in' / 'op' noun -> ThrowAt * creature 'in' noun -> ThrowCreature * multiheld -> Drop * multiheld 'neer' / 'weg' -> Drop * 'neer' / 'weg' multiheld -> Drop * multiexcept 'in' noun -> Insert * multiexcept 'op' noun -> PutOn * held 'naar' / 'tegen' noun -> ThrowAt >praat met mij [Giving jezelf phrase_matched] [Giving bronzen deuren ~phrase_matched] [ Action Spreek with noun 20 (jezelf) ] Je zou niet weten wat je moest zeggen. >quit [ Action Quit ] Weet je zeker dat je wilt stoppen? j Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051116 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051116 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Het voorportaal van de grot De kleine hal is door mensen uitgehouwen en met zwart marmer bekleed. Twee bronzen deuren in het zuiden sluiten de uitgang hermetisch af; in het noorden leidt een smalle grot naar de vurige woonstee van de draak. De grond hier is bezaaid met geblakerde botten en schedels, die flikkerende schaduwen zuidwaarts werpen. >x me Je ziet er heldhaftig uit in je zware harnas; bovendien ben je sterk, snel en voor de duivel niet bang. Als iemand de draak kan verslaan, ben jij het. >menu "De baron" is geen traditionele text-adventure. Er zijn geen puzzels om op te lossen, en u kunt niet winnen of verliezen. Het is heel letterlijk interactieve fictie, niet een spel. Het doel is de fictionele wereld en de verontrustende thematiek van het verhaal zo intens mogelijk te beleven. Er zijn een aantal zaken die de speler in zijn achterhoofd dient te houden tijdens het lezen van het verhaal. Er is geen enkele mogelijke manier om het spel in een toestand te krijgen van waaruit het niet meer af te ronden valt. Men kan ook niet onverhoeds een einde bereiken voordat het verhaal bij het werkelijke eindpunt is aangekomen. Bovendien is het verhaal zo ontworpen dat vrijwel elke zinnige actie het verhaal een stap vooruit helpt: er is in feite geen enkel echt obstakel op de weg. De vraag is niet OF de lezer naar het einde van het verhaal weet te komen, maar HOE hij of zij daar komt. Wat de lezer zich dus dient af te vragen tijdens het spelen is niet: gaat deze actie mij helpen het verhaal af te ronden?, maar: vind ik deze actie passend, mooi, verontrustend of anderszins thematisch interessant? Wanneer men ergens een bijl tegenkomt, dan kan men die oppakken of niet; geen van beide is noodzakelijk om het verhaal door te komen. De keuze is thematisch: wil je een verhaal vertellen waarin de hoofdpersoon met een bijl in zijn handen zijn problemen tegemoet treedt, of liever een verhaal waarin hij ongewapend zijn gelijk gaat halen? Het verhaal bevat een aantal belangrijke knooppunten, die allemaal op veel verschillende manieren kunnen worden afgehandeld. De keuzes die de speler hier maakt zullen van grote invloed zijn op de betekenis van het verhaal; en dat is waar het in "De baron" om te doen is: de lezer treedt op als een scheppende thematische kracht, die de symbolen en handelingen naar zijn eigen smaak en inzicht aaneenrijgt. [Druk alstublieft op de SPATIEBALK.] In dit verhaal is een tragisch en mogelijk schokkend thema aan de orde. "De baron" is dan ook zeker niet geschikt voor kinderen; ik adviseer een leeftijdsgrens van tenminste vijftien jaar. Ook wie er geen behoefte aan heeft geconfronteerd te worden met fictieve narigheid kan dit verhaal beter links laten liggen. [Druk alstublieft op de SPATIEBALK.] Het voorportaal van de grot De kleine hal is door mensen uitgehouwen en met zwart marmer bekleed. Twee bronzen deuren in het zuiden sluiten de uitgang hermetisch af; in het noorden leidt een smalle grot naar de vurige woonstee van de draak. De grond hier is bezaaid met geblakerde botten en schedels, die flikkerende schaduwen zuidwaarts werpen. >i Je hebt bij je: een helm (gedragen) een volledige wapenrusting (gedragen) een strijdbijl >n Je probeert om de menselijke beenderen heen te stappen, maar kan niet voorkomen dat er bij elke stap verschillende breken onder het gewicht van jou en je wapenrusting. Een lage doorgang De grot is laag, en je moet bukken om er doorheen te lopen. Op de vloer ligt een dikke laag as. De vlammen die overal in de grote zaal in het noorden uit spleten in de grond komen zijn haast verblindend fel, en de hitte is enorm. Het zweet breekt je aan alle kanten uit. In het zuiden ligt de betrekkelijke koelte van het halletje. >n Met de bijl stevig in je handen geklemd, het vizier van je helm opengeklapt zoals een man van eer betaamt, treed je de draak tegemoet. Een ondergrondse zaal De zaal is tientallen meters hoog, en honderden meters breed en diep. De grond is bedekt met een dikke laag as, behalve waar brede spleten de rots doorklieven. Metershoge vlammen schieten uit deze spleten omhoog. De hitte is bijna ondraaglijk. In het midden van de zaal staat de draak, een enorm roodgeschubd monster. Hij draait zijn kop naar je toe, en staart je met twee grote gele ogen aan. >dood draak Met de bijl geheven stap je af op de draak, vastbesloten hem een kopje kleiner te maken. Het ondier kijkt je aan met een priemende blik, en opent zijn bek. Decimeters lange tanden staan in twee rijen achter elkaar, en diep in het duister van zijn keelgat lijkt een vuur te branden. Maar je laat je niet intimideren, en blijft met ferme passen op hem aflopen. Dan - zo snel en plotseling dat je niet eens meer kan proberen om weg te duiken - barst het vuur naar buiten, uit de bek van de draak, een straal van tientallen meters die je van top tot teen omhult. De pijn doet je naar adem happen. >x draak Dertig meter lang van kop tot staart, felrood gekleurd, met schubben die blinken alsof ze van het hardste metaal zijn; maar het is het vuur in de ogen en de keel van de draak, het vlammenspel achter zijn rijen bleke tanden, dat echt huiveringwekkend is. Het is meer dan een monster dat vuur spuwt; het is het vuur zelf waar je tegenover staat. Strijd leveren met de draak schijnt je toe als het bevechten van het allesverzengende vuur, als het voeren van oorlog tegen een natuurkracht die met onverzettelijk geweld de mensen één voor één op de knieën zal dwingen en nooit overwonnen kan worden. Je bent omgeven door vlammen, en kan nauwelijks nog iets zien. De hitte in het harnas is ondraaglijk. >trek harnas uit Het harnas zit op je rug vastgegespt; het is onmogelijk het zelf los te maken. Nadat je de draak hebt verslagen en bent teruggekeerd kan je schildknaap dat doen. De pijn wordt elk moment erger. Je slaat wild om je heen, in de hoop de vlammen zo uit te slaan, maar ze lijken alleen maar groter te worden. Tot je afgrijzen voel je hoe het harnas langzaam begint te smelten. >doof vuur Je slaat in paniek met je handen op de vlammen, maar slaagt er niet in ze te doven. Het lijkt alsof ze alleen maar feller en groter worden. Je kan nauwelijks zien wat er gebeurt, gehuld als je bent in een dodelijke wolk van vlammen, maar wanneer de scherpe tanden van de draak dwars door je wapenrusting heen je lichaam binnendringen wordt je je van je lot bewust. Met een afschuwelijk krakend geluid - mijn harnas? mijn botten?, schiet er door je heen - zet de draak zijn tanden op elkaar. Je mond vult zich met bloed, je hele lichaam schreeuwt in pijn, en de duisternis komt als een zegen... [Druk op een toets.] DE BARON Een interactief verhaal geschreven door Victor Gijsbers. Chi l'anima mi lacera? Chi m'agita le viscere? Che strazio, ohimè, che smania! Che inferno, che terror! "Wie verscheurt mijn ziel? Wie windt mijn hart zo op? Wat een kwelling, wat een waanzin! Wat een hel! Welk een verschrikking!" Uit de opera "Don Giovanni" Tekst: Lorenzo da Ponte Muziek: Wolfgang A. Mozart Twee doordringende dissonanten, kort na elkaar, wekken je uit je onrustige slaap. Na de tweede toon zwijgt de kerkklok en de stilte van de winternacht nestelt zich weer in het dorp. Je wrijft de slaap uit je ogen. Uiterst voorzichtig stap je uit bed, opdat je je vrouw Hilde niet wakker maakt. Zij zou je zeker proberen te stoppen. In je slaapkamer Het zwakke schijnsel van de maan dat door het raam naar binnen valt hult de meubels in de slaapkamer in een mantel van onwereldse schoonheid. Alleen het zachte ademen van je echtgenote in het grote ledikant doorbreekt de stilte. Naast de zware eiken kledingkast bevindt zich de deur naar de overloop in het noorden. In de onverwarmde kamer is het ijzig koud. Je ziet een stoel (met daarop je werkkleding) en een vuren nachtkastje. >Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051116 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 051116 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Het voorportaal van de grot De kleine hal is door mensen uitgehouwen en met zwart marmer bekleed. Twee bronzen deuren in het zuiden sluiten de uitgang hermetisch af; in het noorden leidt een smalle grot naar de vurige woonstee van de draak. De grond hier is bezaaid met geblakerde botten en schedels, die flikkerende schaduwen zuidwaarts werpen. >n Je probeert om de menselijke beenderen heen te stappen, maar kan niet voorkomen dat er bij elke stap verschillende breken onder het gewicht van jou en je wapenrusting. Een lage doorgang De grot is laag, en je moet bukken om er doorheen te lopen. Op de vloer ligt een dikke laag as. De vlammen die overal in de grote zaal in het noorden uit spleten in de grond komen zijn haast verblindend fel, en de hitte is enorm. Het zweet breekt je aan alle kanten uit. In het zuiden ligt de betrekkelijke koelte van het halletje. >dood draak Je zult eerst de grote hal moeten betreden. >n Met de bijl stevig in je handen geklemd, het vizier van je helm opengeklapt zoals een man van eer betaamt, treed je de draak tegemoet. Een ondergrondse zaal De zaal is tientallen meters hoog, en honderden meters breed en diep. De grond is bedekt met een dikke laag as, behalve waar brede spleten de rots doorklieven. Metershoge vlammen schieten uit deze spleten omhoog. De hitte is bijna ondraaglijk. In het midden van de zaal staat de draak, een enorm roodgeschubd monster. Hij draait zijn kop naar je toe, en staart je met twee grote gele ogen aan. >dood draak Met de bijl geheven stap je af op de draak, vastbesloten hem een kopje kleiner te maken. Het ondier kijkt je aan met een priemende blik, en opent zijn bek. Decimeters lange tanden staan in twee rijen achter elkaar, en diep in het duister van zijn keelgat lijkt een vuur te branden. Maar je laat je niet intimideren, en blijft met ferme passen op hem aflopen. Dan - zo snel en plotseling dat je niet eens meer kan proberen om weg te duiken - barst het vuur naar buiten, uit de bek van de draak, een straal van tientallen meters die je van top tot teen omhult. De pijn doet je naar adem happen. >dood mij De pijn, het licht, de draak - alles verdwijnt naar de achtergrond wanneer je je terugtrekt in de innerlijke kalmte van je ziel. Je hebt verloren, je queeste is mislukt; je kan alleen nog de eer aan jezelf houden. Rustig, bedaard, met snelheid en precisie maak je je klaar. De helm zet je af. Je houdt de bijl stevig vast, draait het blad naar je toe, en slaat met een enkele klap je eigen hoofd doormidden. [Druk op een toets.] DE BARON Een interactief verhaal geschreven door Victor Gijsbers. Chi l'anima mi lacera? Chi m'agita le viscere? Che strazio, ohimè, che smania! Che inferno, che terror! "Wie verscheurt mijn ziel? Wie windt mijn hart zo op? Wat een kwelling, wat een waanzin! Wat een hel! Welk een verschrikking!" Uit de opera "Don Giovanni" Tekst: Lorenzo da Ponte Muziek: Wolfgang A. Mozart Twee doordringende dissonanten, kort na elkaar, wekken je uit je onrustige slaap. Na de tweede toon zwijgt de kerkklok en de stilte van de winternacht nestelt zich weer in het dorp. Je wrijft de slaap uit je ogen. Uiterst voorzichtig stap je uit bed, opdat je je vrouw Hilde niet wakker maakt. Zij zou je zeker proberen te stoppen. In je slaapkamer Het zwakke schijnsel van de maan dat door het raam naar binnen valt hult de meubels in de slaapkamer in een mantel van onwereldse schoonheid. Alleen het zachte ademen van je echtgenote in het grote ledikant doorbreekt de stilte. Naast de zware eiken kledingkast bevindt zich de deur naar de overloop in het noorden. In de onverwarmde kamer is het ijzig koud. Je ziet een stoel (met daarop je werkkleding) en een vuren nachtkastje. >dood mij Je wilt geen zelfmoord plegen. >n (de deur naar de overloop openend) Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Maanlicht schijnt naar binnen door de open deur naar de slaapkamer in het zuiden. Aan de noordkant van de overloop leidt een rood geschilderde deur naar de kamer van je dochter Maartje. Naast de trap naar beneden staat een elegant kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst prijkt. >l Behoedzaam zoek je je weg door de duisternis naar beneden. In de gang neem je even de tijd om je lange winterjas aan te trekken, en dan open je de voordeur en stap je naar buiten de tuin in. In de tuin Ook je voortuin is bedolven onder een dikke laag sneeuw, die alle planten aan het zicht onttrekt. Alleen een paar kale struiken die zich tegen het tuinhek aan schurken steken door de witte deken heen. Achter je leidt de voordeur terug het huis in, terwijl de weg naar het oosten zich door het dorp en het woud heen naar het kasteel van de baron slingert. Vanuit zijn onbereikbare hoogte kijkt de maan verwijtend op je neer. Het uiterste puntje van de kerktoren steekt boven de huizen aan de overkant uit. Je ziet een brievenbus (die dicht is) en een bijl. >n Door de open voordeur stap je weer naar binnen. Je hangt je winterjas terug op de kapstok, en klimt in het donker de trap op naar de overloop. Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Maanlicht schijnt naar binnen door de open deur naar de slaapkamer in het zuiden. Aan de noordkant van de overloop leidt een rood geschilderde deur naar de kamer van je dochter Maartje. Naast de trap naar beneden staat een elegant kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst prijkt. >quit Weet je zeker dat je wilt stoppen? j Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 060326 / Inform v6.30 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 060326 / Inform v6.30 Library 6/11 SD Het voorportaal van de grot De kleine hal is door mensen uitgehouwen en met zwart marmer bekleed. Twee bronzen deuren in het zuiden sluiten de uitgang hermetisch af; in het noorden leidt een smalle grot naar de vurige woonstee van de draak. De grond hier is bezaaid met geblakerde botten en schedels, die flikkerende schaduwen zuidwaarts werpen. >n Je probeert om de menselijke beenderen heen te stappen, maar kan niet voorkomen dat er bij elke stap verschillende breken onder het gewicht van jou en je wapenrusting. Een lage doorgang De grot is laag, en je moet bukken om er doorheen te lopen. Op de vloer ligt een dikke laag as. De vlammen die overal in de grote zaal in het noorden uit spleten in de grond komen zijn haast verblindend fel, en de hitte is enorm. Het zweet breekt je aan alle kanten uit. In het zuiden ligt de betrekkelijke koelte van het halletje. >n Met de bijl stevig in je handen geklemd, het vizier van je helm opengeklapt zoals een man van eer betaamt, treed je de draak tegemoet. Een ondergrondse zaal De zaal is tientallen meters hoog, en honderden meters breed en diep. De grond is bedekt met een dikke laag as, behalve waar brede spleten de rots doorklieven. Metershoge vlammen schieten uit deze spleten omhoog. De hitte is bijna ondraaglijk. In het midden van de zaal staat de draak, een enorm roodgeschubd monster. Hij draait zijn kop naar je toe, en staart je met twee grote gele ogen aan. >n De enige uitgang ligt in het zuiden. De draak draait zich naar je toe, en stapt met logge passen op je af. Hij opent zijn bek en stoot een kreet uit die de hele grot op zijn grondvesten doet schudden. Even wankel je, maar je weet je evenwicht te hervinden. >n De enige uitgang ligt in het zuiden. Een immense straal vuur spuit uit de bek van de draak, langs zijn scherpe tanden, en omringt je volledig. De pijn doet je naar adem happen. >n Je rent in het wilde weg rond, overmand door paniek. Je ziet nauwelijks waar je heen gaat, alles is vuur, vlammen, rook, flikkerend licht. Je struikelt, valt, springt overeind - de angst geeft je zoveel kracht dat je het harnas nauwelijks voelt. Je rent verder in een willekeurige richting, dan, plotseling, stap je in het niets en val je voorover een kloof in. Wanhopig probeer je iets te grijpen, houvast te krijgen, maar de wanden zijn glad en zonder uitsteeksels, en je valt, dieper en dieper. Rook en zwaveldampen vullen de spleet en benemen je de adem. Je hoest en proest, hapt naar lucht, maar krijgt alleen de giftige dampen binnen. Nog voor je de bodem bereikt hebt verlies je het bewustzijn. [Druk op een toets.] DE BARON Een interactief verhaal geschreven door Victor Gijsbers. Chi l'anima mi lacera? Chi m'agita le viscere? Che strazio, ohimè, che smania! Che inferno, che terror! "Wie verscheurt mijn ziel? Wie windt mijn hart zo op? Wat een kwelling, wat een waanzin! Wat een hel! Welk een verschrikking!" Uit de opera "Don Giovanni" Tekst: Lorenzo da Ponte Muziek: Wolfgang A. Mozart Twee doordringende dissonanten, kort na elkaar, wekken je uit je onrustige slaap. Na de tweede toon zwijgt de kerkklok en de stilte van de winternacht nestelt zich weer in het dorp. Je wrijft de slaap uit je ogen. Uiterst voorzichtig stap je uit bed, opdat je je vrouw Hilde niet wakker maakt. Zij zou je zeker proberen te stoppen. In je slaapkamer Het zwakke schijnsel van de maan dat door het raam naar binnen valt hult de meubels in de slaapkamer in een mantel van onwereldse schoonheid. Alleen het zachte ademen van je echtgenote in het grote ledikant doorbreekt de stilte. Naast de zware eiken kledingkast bevindt zich de deur naar de overloop in het noorden. In de onverwarmde kamer is het ijzig koud. Je ziet een stoel (met daarop je werkkleding) en een vuren nachtkastje. >n (de deur naar de overloop openend) Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Maanlicht schijnt naar binnen door de open deur naar de slaapkamer in het zuiden. Aan de noordkant van de overloop leidt een rood geschilderde deur naar de kamer van je dochter Maartje. Naast de trap naar beneden staat een elegant kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst prijkt. >l Behoedzaam zoek je je weg door de duisternis naar beneden. In de gang neem je even de tijd om je lange winterjas aan te trekken, en dan open je de voordeur en stap je naar buiten de tuin in. In de tuin Ook je voortuin is bedolven onder een dikke laag sneeuw, die alle planten aan het zicht onttrekt. Alleen een paar kale struiken die zich tegen het tuinhek aan schurken steken door de witte deken heen. Achter je leidt de voordeur terug het huis in, terwijl de weg naar het oosten zich door het dorp en het woud heen naar het kasteel van de baron slingert. Vanuit zijn onbereikbare hoogte kijkt de maan verwijtend op je neer. Het uiterste puntje van de kerktoren steekt boven de huizen aan de overkant uit. Je ziet een brievenbus (die dicht is) en een bijl. >o Heel even aarzel je, maar dan stap je vastbesloten de weg naar het donkere woud op. In het dorp is geen teken van leven te bekennen. Langzaam wordt je boos op al je buren en mededorpelingen. Waar zijn ze wanneer je ze nodig hebt? Waarom is er niet één bij die het lef heeft Maartje te bevrijden? Een gebrek aan liefde - dat is wat mensen in staat stelt de problemen van anderen te negeren. Iedereen weet wat er aan de hand is, maar niemand doet iets, omdat niemand zich verantwoordelijk voelt. Na enkel minuten bereik je de rand van het bos. Alsof je de donkere muil van een enorm en kwaadaardig beest in loopt, zo is het om het pad onder het overhangende bladerdek van de naaldbomen te volgen. Het licht van de maan bereikt de grond nauwelijks, en meermaals struikel je over grote takken die als valstrikken onder de sneeuw liggen te wachten. Met ferme tred stap je verder, terwijl je probeert te bedenken hoe je het gemakkelijkst het kasteel van de baron in kan komen. Dan wordt je uit je overpeinzingen opgeschrikt door het gehuil van wolven. Het is moeilijk schatten, maar je zou verbaasd zijn als ze meer dan een kilometer van je verwijderd zijn. En het is nog zeker tien kilometer oostwaarts naar het kasteel van de baron. Lopend op een pad in het woud Op de meest zonnige dagen is het al schemerig in dit dichte naaldbos, en in het holst van deze winternacht is het pikdonker. Een nauwelijks als zodanig herkenbaar pad loopt van het dorp in het westen naar het kasteel in het oosten. Te dichtbij, van links, klinkt het gehuil van een roede wolven. In dit jaargetij is er geen wild te vinden, en zijn de wolven hongerig, brutaal en zelfs voor mensen gevaarlijk. >O Op een pad in het woud Het pad is hier smal en kronkelig, en in de sneeuw nauwelijks te herkennen. Maanlicht schijnt slechts hier en daar tussen de beladen takken van de dennen door. Oostwaarts ligt het kasteel van de baron; naar het westen leiden je voetstappen terug naar het dorp. Vanuit de bomen aan de linkerkant van het pad springt plots een donkere schim naar voren. Het is een wolvin; ze blijft op enkele meters afstand van je staan, midden op het pad, jou fixerend met twee ogen waarin de maan zich spiegelt. Uit haar keel klinkt een fel gegrom. >O Weet je zeker dat je wilt proberen door te lopen over het pad, langs de wolvin? j Voetje voor voetje schuifel je zo dicht mogelijk langs de bomen. De wolvin gromt vervaarlijk, en draait met je mee. "Geen angst tonen!", houd je jezelf voor. Honden kunnen angst ruiken, en wolven zijn eigenlijk net wildere en slimmere honden. Of dat vertelt je jezelf toch. Je houdt je gezicht strak in de plooi, en zonder je te haasten, maar ook zonder bangelijke bewegingen te maken, loop je verder, langs het punt waar je het dichtst bij de wolvin bent en dan een paar meter verder. Je hart slaat zo wild dat je verbaasd bent je ribben niet te horen kraken. Achteruit, met je gezicht naar de wolvin toe, loop je verder langs het pad. Rustig. Zonder te rennen. Alsof je haar geen moment hebt gevreesd. Zij blijft stokstijf staan, en kijkt je na totdat je uit het zich verdwenen bent. Maar ze komt je niet achterna. Op een pad in het woud Vanaf dit stuk van het kronkelige bospad kan je het kasteel van de baron in het oosten zien oprijzen. Het silhouet met de drie scheve torens staat afgetekend tegen de sterrenhemel. Een spoor van voetstappen - de jouwe - geeft het pad in het westen aan. Hier, zo dicht bij het domein van de baron, zijn zelfs de wolven stil. >o Bij de poort van het kasteel De ophaalbrug van het kasteel is neergelaten, twintig meter houten planken waarmee je de diepe slotgracht in het noorden kunt oversteken. Aan het andere einde bewaakt de massieve toegangspoort de ingang tot het slot, maar de deuren staan wagenwijd open. De drie torens lijken vanaf hier tot aan de hemel te reiken, en de vele waterspuwers en gargouilles die de muren bevolken staren onvriendelijk op je neer. Het geluid van vleugelslagen doet je omhoog kijken, waar de kantelen, torens en monsterlijk grote waterspuwers van het kasteel zich aftekenen tegen de sterrenhemel. Eén van de gargouilles heeft zijn vleugels gespreid, en zeilt met trage slagen naar de ophaalbrug beneden. Enkele meters voor je landt hij, een stenen demon zo groot als een man. Twee inktzwarte ogen staren je aandachtig aan. Dan zegt de gargouille met een stem als scheurende rots: "Het vereist moed om je niet van je pad te laten afbrengen. Maar als je de confrontatie nooit aangaat, blijf je dan niet altijd in cirkels lopen?" (1) "Als je leven genoegzaam en prettig is, waarom zou je dan confrontaties willen aangaan? Wat is er mis met een cirkel, zolang de cirkel niet te moeilijk te bewandelen is?" (2) "Mijn doel is helder, en mijn pad is recht. Ik ben hier om mijn dochter te halen, en ik zal een confrontatie met de baron niet schuwen." (3) "Het belangrijkste is trouw te blijven aan jezelf, en je niet door krachten van buiten van het pad te laten brengen waar je eigen innerlijk je op gestuurd heeft. Authenticiteit gaat boven alles, ook als zij in cirkels leidt." Selecteer een optie >> 1 De gargouille kijkt bedachtzaam, alsof hij je antwoord in overweging neemt. Dan knikt hij kort. "Opnieuw kom je hier, om opnieuw hetzelfde te bereiken. Geloof je nog dat het ooit anders zal aflopen?" (1) "Je vergist je. Dit is de eerste maal dat ik hier kom." (2) "'Opnieuw'? Bedoel je dat ik al vaker hier geweest ben, al vaker het kasteel van de baron ben binnen gedrongen?" (3) "Opnieuw en opnieuw en opnieuw, en zo door de eeuwigheid, totdat het me lukt er een einde aan te maken. Er is altijd nog een kans." (4) "Nee, ik kan niet veranderen. Ik heb het geprobeerd, dat weet je. Maar de cirkel van het noodlot is te sterk: ik ben gedoemd voor eeuwig rond te lopen, en met elke rondgang verf ik mijn ziel een tint zwarter." Selecteer een optie >> 1 "Dus je bent het weer vergeten." In de onaardse bas van de gargouille klinkt vermoeidheid en medelijden mee. "Elke nacht kom je hier, elke nacht spreek ik met je, elke nacht verlies je het gevecht, en elke volgende nacht sta je weer vol naïeve moed voor mijn neus. Als je je ogen voor je eigen daden blijft sluiten zal je nooit jezelf overwinnen!" (1) [Stellig] "Zwijg, duivel! Ik ben hier voor de eerste maal, en jouw leugens kunnen mij de moed niet doen verliezen." (2) [Met een ondertoon van paniek] "Nee, nee, je vergist je of probeert mij te bedriegen! Ik ben hier nog nooit eerder geweest, en het zal ook niet nodig zijn dat ik hier vaker kom!" (3) Probeer je te herinneren of je hier inderdaad al eerder geweest bent. Selecteer een optie >> 1 "Zoals je wilt." Met een krakend geluid buigt het stenen monster respectvol zijn hoofd. "Ik denk niet dat je zal slagen, maar wie weet - het leven kent vele verrassingen. Laat mij je niet langer ophouden... tenzij... tenzij ik je een vraag over mijn eigen probleem mag stellen?" (1) "Ik heb geen tijd voor jou en je on-leven, gedrocht. Mijn dochter wacht op mij." (2) "Een paar momenten kan ik wel verliezen. Vertel me wat je op je hart hebt." Selecteer een optie >> 1 "Natuurlijk. Zoals gezegd, ik zal je niet langer storen." Hij draait zich om, en met enkele slagen van zijn zwarte vleugels stijgt hij op, cirkelt rond het kasteel en verdwijnt in het duister van de nacht. >n De hal van het kasteel Achter een façade van gaafheid gaat een heuse ruïne schuil. De helft van de muren van de geheel lege hal is ingestort, en de maan schijnt ongehinderd naar binnen langs het skelet van een dak. De rest van het kasteel is er niet beter aan toe: grote, ondergesneeuwde hopen steen geven aan waar vroeger gebouwen hebben gestaan. Alleen in het oosten leidt een doorgang naar een zaal die nog redelijk intact is. Van het gebouw in het westen staan nog een aantal muren overeind, en in het noordwesten kronkelt een smal pad tussen een rotsblok en een massief beeld door naar de binnenplaats. >k De hal van het kasteel Achter een façade van gaafheid gaat een heuse ruïne schuil. De helft van de muren van de geheel lege hal is ingestort, en de maan schijnt ongehinderd naar binnen langs het skelet van een dak. De rest van het kasteel is er niet beter aan toe: grote, ondergesneeuwde hopen steen geven aan waar vroeger gebouwen hebben gestaan. Alleen in het oosten leidt een doorgang naar een zaal die nog redelijk intact is. Van het gebouw in het westen staan nog een aantal muren overeind, en in het noordwesten kronkelt een smal pad tussen een rotsblok en een massief beeld door naar de binnenplaats. >nw Op de binnenplaats Vanaf hier is de staat van het kasteel goed zichtbaar. Beide kleinere torens zijn van binnen geheel ingestort, en kunnen onmogelijk nog beklommen worden. Daarentegen ziet de grote toren, die aan de noordkant van de binnenplaats ligt, er nog vrijwel intact uit. De meest gebouwen zijn tot niets meer dan een hoop puin gereduceerd; alleen een ruïne in het zuiden en twee zalen in het zuidoosten hebben nog enige structuur. >n Onderin de middelste toren De cirkelvormige ruimte ligt vol met stapels papier die zonder zichtbare organisatie zijn neergelegd. Verschillende stapels zijn omgevallen, maar blokkeren net niet de weg naar de trap die zich in het midden van de toren omhoog wentelt. Twee paar modderige voetstappen - het ene van een volwassene met zware laarzen, het andere van een kind op blote voeten - lopen vanaf de deur in het zuiden naar de trap. >h Je rent de trap op, die rond en rond draait totdat je bijna bovenin de toren moet zijn. Daar komt hij uit in een grote kamer. De kamer van de baron De ruimte is sober ingericht en donker, slechts verlicht door de kaarsen van één enkele kroonluchter. In het midden van de zaal ligt een berenvel; aan de wanden hangen de opgezette koppen van wolven, elanden en andere grote zoogdieren. Achterin de zaal staat een grote stenen troon, ingezet met felle robijnen die het licht van de kroonluchter duizendvoudig weerspiegelen. Daar nog achter, aan de noordkant van de kamer, zijn twee grote bronzen deuren. Op de troon zit de baron. >dood baron De baron houdt afwerend zijn handen omhoog wanneer je op hem afrent. "Waarom meteen geweld, mijn waarde?", vraagt hij. "Ik denk dat het verstandiger zou zijn als wij eerst wat zouden praten." >dood baron (1) Sla hem dood met je blote vuisten. (2) Ransel hem af. Selecteer een optie >> 1 Razend van woede ren je op de baron af, die zich niet verroert maar je aanstaart als een konijntje de koplampen van een naderende auto. Je eerste vuistslag is recht op zijn gezicht; je voelt zijn neus breken. Onmiddellijk vervolg je me je ander vuist, een klap in zijn maag die hem doet dubbelvouwen. Het lijkt alsof hij zijn mond open wil doen om iets te zeggen. Maar voordat hij een woord uit kan brengen heb je zijn hoofd met twee handen vastgepakt en ram je het zo hard als je kan tegen de stenen troon. Een aantal tanden vallen uit zijn mond, maar je besteedt er nauwelijks aandacht aan - nogmaals beuk je zijn hoofd tegen de troon, en nogmaals, en nogmaals. "Schoft! Klootzak!", schreeuw je, met overslaande stem, en je blijft beuken en beuken en beuken tot alles je rood voor de ogen wordt. Wanneer je weer bij bezinning bent gekomen zie je niets meer van de baron - geen bloed, geen tanden, geen dood lichaam. Maar op de troon, precies waar jij er zojuist het hoofd tegenaan beukte, ligt zijn kroon. >PAK KROON Gepakt. >DRAAG KROON Je pakt de metalen cirkel met twee handen vast, en zet hem voorzichtig op je hoofd. De kroon is zwaar en drukt pijnlijk op je geest. >N Dat gaat niet; de bronzen deuren zijn in de weg. >OPEN DEUREN Zodra je op de deuren toeloopt beginnen ze open te zwaaien, van je af - erachter ligt niets dan duisternis. Je loopt verder, en wanneer je de drempel oversteekt valt de linker deur met een donderen geraas om, geeft een klap als een koperen gong en blijft liggen. Onmiddellijk daarna valt ook de rechter deur en laat nogmaals een door merg en been snijdende dissonant weerklinken. Je doet nog een stap, en staat... Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Aan de noordkant van de overloop is, dicht, de rood geschilderde deur naar de kamer van Maartje. Naast de trap naar beneden staat een houten kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst je beschuldigend aanstaart. >BREEK SPIEGEL Woedend sla je met je vuist op het gezicht van de baron dat in het glas van de spiegel gereflecteerd wordt. De spiegel barst, en valt in gruzelementen en één enkele grote scherf uiteen. >PAK SCHERF Gepakt. >DOOD MIJ Je staart even naar het vlijmscherpe stuk glas, maar je weet dat er niets anders op zit. Je zet de punt van de scherf in de huid van je pols, precies waar de slagader zich bevindt, en drukt. Een druppel bloed welt op uit het kleine gaatje. Heb je de moed om hiermee door te gaan? (1) Ja. Ik ben er sterk genoeg voor. (2) Nee. Ik kan het niet. Selecteer een optie >> 1 Met een felle haal snijd je in de richting van je arm, zodat je slagader over een lengte van centimeters open ligt. Felrood bloed spuit naar buiten, over je handen, over de scherf, over je nachthemd, over de grond. Je zakt op je knieën in elkaar. Nu is het alleen nog een kwestie van tijd. Terwijl je leven langzaam wegvloeit komen er vragen bij je op, vragen waarop je het antwoord nu heel helder kan zien. Was dit de gemakkelijke uitweg? (1) Ja. Ik was niet in staat te blijven leven met deze schuld. (2) Nee. Het was het moeilijkste offer dat ik ooit bracht. Selecteer een optie >> 1 Zal Maartje je ooit vergeven? (1) Nee. Of ik haar leven nu voor altijd verpest heb of niet, ze zal me altijd blijven haten. (2) Ja. Met de tijd helen de wonden en neemt haar haat af; en misschien zal er een dag komen dat ze me een heel klein beetje zal begrijpen, en een heel klein beetje medelijden - of zelfs liefde - zal voelen. Selecteer een optie >> 1 *** EINDE *** Wil je een HERSTART, een oud spel INLEZEN, het MENU (met informatie over hulpverlening, en over de gedachten achter "De baron") bekijken of een EINDE aan het verhaal maken? > einde Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 060326 / Inform v6.30 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 060326 / Inform v6.30 Library 6/11 SD Het voorportaal van de grot De kleine hal is door mensen uitgehouwen en met zwart marmer bekleed. Twee bronzen deuren in het zuiden sluiten de uitgang hermetisch af; in het noorden leidt een smalle grot naar de vurige woonstee van de draak. De grond hier is bezaaid met geblakerde botten en schedels, die flikkerende schaduwen zuidwaarts werpen. >menu "De baron" is een verhaal. Maar waar bij traditionele verhalen de tekst die de lezer voorgeschoteld zal krijgen al van tevoren vast staat, en hij of zij deze alleen maar tot zich hoeft te nemen, wordt van de lezer bij een interactief verhaal als "De baron" meer eigen inbreng verwacht. Telkens wanneer het programma een stuk tekst heeft getoond verschijnt er een prompt op het scherm, waarachter u verwacht wordt een opdracht in te typen. Door middel van deze opdrachten stuurt u het verhaal een bepaalde richting in. U speelt dus zelf een actieve rol in de fictieve wereld. Centraal in het verhaal staat een hoofdpersoon, die de computer met u identificeert. U bestuurt de hoofdpersoon door hem opdrachten te geven. Wanneer u de opdracht 'BEKIJK BED' intypt, zal de hoofdpersoon naar het bed kijken, wat een meer gedetailleerde beschrijving van dit voorwerp oplevert. Typt u 'PAK DE KNUFFEL', dan wordt de knuffel opgepakt; bij 'OPEN DEUR' zal de hoofdpersoon de deur proberen te openen; et cetera. Experimenteer vooral met deze en andere werkwoorden, een deel van het plezier van interactieve fictie is het uitzoeken wat er allemaal mogelijk is in de fictieve wereld. U dient er wel rekening mee te houden dat het programma maar een beperkte woordenschat en grammaticale kennis heeft, en dus het beste in zo kort mogelijke zinnen aangesproken kan worden. Waar 'PAK DE KNUFFEL' en 'PAK KNUFFEL' allebei werken, zal 'RAAP HET PLUIZIGE BEEST OP' waarschijnlijk geen effect meer sorteren, en is 'ZOU JE ALSJEBLIEFT DE KNUFFEL WILLEN OPPAKKEN?' voor de computer helemaal niet meer te begrijpen. Probeer dus in het algemeen uw doel met korte opdrachten, gebruik makend van zo simpel mogelijke werkwoorden, te bereiken. Men dient het programma echter ook niet te onderschatten. Complexe zinnen als 'LEG DE KLEDING OP DE STOEL', 'OPEN DE DEUR MET DE BRONZEN SLEUTEL' en 'LEG ALLES OP TAFEL BEHALVE DE KRUIK' worden door veel programma's zonder moeite begrepen, als die voorwerpen althans aanwezig zijn in de fictieve wereld. Tot slot is het nuttig u te bedenken dat de complexiteit van het programma beperkt is, en dus niet een hele wereld gemodelleerd kan worden. Zo is het in het algemeen het geval dat het programma wel bijhoudt in welke kamer u bent, maar niet waar u precies in die kamer bent, of welke kant u op gedraaid staat. Opdrachten als 'LOOP NAAR DE KAST' en 'DRAAI JE OM' zullen dus in de meeste verhalen geen effect hebben. Wanneer u meer interactieve fictie leest ontdekt u vanzelf welke aspecten meestal wel, en welke meestal niet worden gemodelleerd in verhalen. [Druk alstublieft op de SPATIEBALK.] Welke opdrachten een gegeven verhaal begrijpt kan sterk verschillen, maar er is een basis van algemene en zeer handige opdrachten die vrijwel elk verhaal begrijpt. De volgende opdrachten zullen u in bijna elk verhaal van pas komen; er wordt ook een Engelse variant gegeven, omdat het overgrote merendeel van de interactieve fictie nu eenmaal in het Engels is: KIJK: Ook afgekort als K. Deze opdracht laat de hoofdpersoon rondkijken, en toont u zo nogmaals de beschrijving van de kamer waar hij of zij zich in bevindt. (In het Engels: LOOK en L.) BEKIJK : Ook afgekort als B of X. De hoofdpersoon zal nauwkeuriger kijken naar de persoon of het voorwerp dat u hem of haar vraagt te bekijken. Het is meestal verstandig om alles wat u belangrijk lijkt voor het verhaal te bekijken wanneer u het tegenkomt. Bekijk ook eens de dingen die u bij zich draagt, of de hoofdpersoon zelf: BEKIJK ME, X MIJ, of iets dergelijks. (In het Engels: EXAMINE en X.) INVENTARIS: Ook afgekort als I. Dit commando toont alles wat de hoofdpersoon bij zich draagt; dus alles wat u heeft opgepakt, en eventuele dingen die de hoofdpersoon al vanaf het begin van het spel bij zich had. Het is vaak een goed idee I te typen aan het begin van een verhaal. (In het Engels: INVENTORY of I.) GA : Er zijn tien standaard richtingen: NOORD, ZUID, WEST, OOST, ZUIDWEST, ZUIDOOST, NOORDWEST, NOORDOOST, OMHOOG en OMLAAG. Deze kunnen allemaal afgekort worden, tot respectievelijk: N, Z, W, O, ZW, ZO, NW, NO, H en L. Bovendien kan het GA commando weggelaten worden: GA NOORD, NOORD, GA N en N hebben dus allemaal hetzelfde effect. Sommige verhalen laten ook andere manieren van voortbewegen toe: GA IN AUTO, bijvoorbeeld, of GA NAAR SLAAPKAMER. Dat zal u zelf moeten uitzoeken. (In het Engels: N, S, W, E, SW, SE, NW, NE, U, D. Vergeet daar ook de werkwoorden ENTER en EXIT niet.) Een korte lijst met werkwoorden die voor zichzelf spreken: PAK of NEEM LEG , LEG NEER of LAAT VALLEN LEG OP OPEN SLUIT GEEF AAN DRAAG ONTSLUIT MET En in "De baron" kunt u met mensen spreken door PRAAT MET te typen. Enzovoorts. Probeer vooral door experimenteren erachter te komen welke werkwoorden werken in een bepaalde situatie, en welke niet. Wanneer de schrijver van een verhaal zijn werk goed gedaan heeft, dan zal de optie die u het meest logisch lijkt ondersteund worden. [Druk alstublieft op de SPATIEBALK.] De meeste interactieve verhalen ondersteunen een aantal belangrijke meta- opdrachten. Deze hebben geen invloed op het verhaal, maar kunnen voor de lezer wel zeer nuttig zijn. SAVE of OPSLAAN: U geeft een bestandsnaam in, en de huidige stand van het verhaal wordt bewaard, zodat u er later weer naar kunt terugkeren. LOAD of INLEZEN: U geeft een bestandsnaam in, en de daar opgeslagen positie van het verhaal wordt hersteld. Met behulp van SAVE en LOAD kunt u voorkomen dat u het verhaal opnieuw moet beginnen wanneer u iets gevaarlijks probeert te doen en dat verkeerd afloopt. RESTART of HERSTART: Hiermee start u het verhaal helemaal opnieuw. QUIT of EINDE: Hiermee sluit u het verhaal af. Het programma zal u om een bevestiging vragen. In plaats van 'ja' en 'nee' kunt u ook 'j' en 'n' typen. UNDO: Hiermee kunt u de opdracht die u het laatst heeft ingevoerd ongedaan maken. Het spel keert terug naar de toestand waarin het daarvoor was. [Druk alstublieft op de SPATIEBALK.] "De baron" is geen traditionele text-adventure. Er zijn geen puzzels om op te lossen, en u kunt niet winnen of verliezen. Het is heel letterlijk interactieve fictie, niet een spel. Het doel is de fictionele wereld en de verontrustende thematiek van het verhaal zo intens mogelijk te beleven. Er zijn een aantal zaken die de speler in zijn achterhoofd dient te houden tijdens het lezen van het verhaal. Er is geen enkele mogelijke manier om het spel in een toestand te krijgen van waaruit het niet meer af te ronden valt. Men kan ook niet onverhoeds een einde bereiken voordat het verhaal bij het werkelijke eindpunt is aangekomen. Bovendien is het verhaal zo ontworpen dat vrijwel elke zinnige actie het verhaal een stap vooruit helpt: er is in feite geen enkel echt obstakel op de weg. De vraag is niet OF de lezer naar het einde van het verhaal weet te komen, maar HOE hij of zij daar komt. Wat de lezer zich dus dient af te vragen tijdens het spelen is niet: gaat deze actie mij helpen het verhaal af te ronden?, maar: vind ik deze actie passend, mooi, verontrustend of anderszins thematisch interessant? Wanneer men ergens een bijl tegenkomt, dan kan men die oppakken of niet; geen van beide is noodzakelijk om het verhaal door te komen. De keuze is thematisch: wil je een verhaal vertellen waarin de hoofdpersoon met een bijl in zijn handen zijn problemen tegemoet treedt, of liever een verhaal waarin hij ongewapend zijn gelijk gaat halen? Het verhaal bevat een aantal belangrijke knooppunten, die allemaal op veel verschillende manieren kunnen worden afgehandeld. De keuzes die de speler hier maakt zullen van grote invloed zijn op de betekenis van het verhaal; en dat is waar het in "De baron" om te doen is: de lezer treedt op als een scheppende thematische kracht, die de symbolen en handelingen naar zijn eigen smaak en inzicht aaneenrijgt. [Druk alstublieft op de SPATIEBALK.] In dit verhaal is een tragisch en mogelijk schokkend thema aan de orde. "De baron" is dan ook zeker niet geschikt voor kinderen; ik adviseer een leeftijdsgrens van tenminste vijftien jaar. Ook wie er geen behoefte aan heeft geconfronteerd te worden met fictieve narigheid kan dit verhaal beter links laten liggen. Voor de Spring Thing competitie, waarin u een bepaald aantal werken zult moeten lezen om te mogen stemmen, betekent dit misschien dat u "De Baron" een 1 zal moeten geven wanneer u vanwege bovenstaande besluit dit verhaal links te laten liggen. Schroom niet om dat te doen. Ik heb liever een 1 dan een lezer die tegen zijn of haar zin verder leest. [Druk alstublieft op de SPATIEBALK.] De informatie in dit deel van het menu kunt u beter niet lezen voordat u minimaal éénmaal "De Baron" geheel gelezen en verwekt hebt. De 'walkthroughs' geven aan hoe u op verschillende manieren door het hele verhaal kunt komen, en vernietigen zo de kracht van het zelf ontdekken. De ontwerpfilosofie behandelt het doel dat ik poogde te bereiken met het schrijven van "De baron", en ook dat kan men beter pas naderhand te weten komen om het verhaal zelf zonder preconcepties tegemoet te kunnen treden. [DE COMPETITIEVERSIE BEVAT SLECHTS 1 WALKTHROUGH EN GEEN ONTWERPFILOSOFIE. De beoordeling van de jury moet afhangen van het werk zelf, en niet van commentaar op het werk door de auteur.] [Druk alstublieft op de SPATIEBALK.] Aangezien er geen puzzels voorkomen in "De Baron" zult u waarschijnlijk geen walkthrough nodig hebben. Hieronder niettemin een manier om van het begin van het werk naar het einde te komen, ontworpen om zo min mogelijk weg te . Af en toe vraagt het programma om een willekeurige toets. Dit is niet opgenomen in onderstaand walkthrough. N . N . N . N . N . N . L . O . O . O . J . O . 1 . 1 . 1 . 1 . N . NW . N . H . DOOD BARON . DOOD BARON . 1. PAK KROON . DRAAG KROON . OPEN DEUREN . BREEK SPIEGEL . PAK SCHERF . DOOD MIJ . 1 . 1 . 1 [Druk alstublieft op de SPATIEBALK.] In de competitieversie van "De Baron" is geen bespreking van de ontwerpfilosofie opgenomen. De beoordeling van de jury moet afhangen van het werk zelf, en niet van commentaar op het werk door de auteur. [Druk alstublieft op de SPATIEBALK.] Copyright 2004, Victor Gijsbers De baron wordt gepubliceerd onder de GNU General Public License. (Na de Spring Thing competitie zal ik de broncode naar buiten brengen; mail mij als je hem voor die tijd al wilt zien.) Kort gezegd houdt dit in dat zowel dit programma als de broncode gratis te verkrijgen zijn en naar hartelust gekopieerd en verspreid mogen worden. Echter, alle software of andere werken waarin delen van dit programma of de broncode gebruikt worden, moeten op hun beurt ook onder de GNU General Public License uitgebracht worden. This program is free software; you can redistribute it and/or modify it under the terms of the GNU General Public License as published by the Free Software Foundation; either version 2 of the License, or (at your option) any later version. This program is distributed in the hope that it will be useful, but WITHOUT ANY WARRANTY; without even the implied warranty of MERCHANTABILITY or FITNESS FOR A PARTICULAR PURPOSE. See the GNU General Public License for more details. You should have received a copy of the GNU General Public License along with this program; if not, write to the Free Software Foundation, Inc., 59 Temple Place, Suite 330, Boston, MA 02111-1307 USA Kijk op http://www.gnu.org/licenses/gpl.txt voor de tekst van de GNU General Public License. [Druk alstublieft op de SPATIEBALK.] Veel eer gaat naar mijn beta-testers Eva Deinum, Annette van de Kraats, Ivo en Remko van der Pluijm. Zonder jullie was deze hele onderneming niets geworden. Daarnaast wil ik een vijfde beta-tester bedanken die het een verschrikkelijk werk vond en niet met name genoemd wilde worden. Bij het schrijven werd dankbaar gebruik gemaakt van Graham Nelson's "Inform" en Yuri Robbers vertaling van en niet aflatende ondersteuning bij de Nederlandse Inform Library. Ik gebruikte de volgende extensies: pname.h van Neil Cerutti; GoNeighbour van Alan Trewartha; menus van Graham Nelson; en gtalk.h van Greg Boettcher en Mark J. Tilford. Extra dank gaat uit naar Greg Boettcher voor zijn snelle updates van gtalk.h. "De baron" is geheel ontwikkeld met open source software, waaronder: Gentoo Linux, Suse Linux, Inform, Frotz, Gnome Terminal, KWrite, Gedit, OpenOffice.org, Mozilla Firefox en Mozilla Thunderbird. [Druk alstublieft op de SPATIEBALK.] Het interactieve verhaal "De baron" werd geschreven door Victor Gijsbers. Het is zijn eerste Interactive Fiction werk. Dit is de Nederlandse versie van de Spring Thing release. [Druk alstublieft op de SPATIEBALK.] Neem bij vragen, commentaar of bugreports vooral contact op met de auteur: victor@lilith.gotdns.org. [Druk alstublieft op de SPATIEBALK.] Het voorportaal van de grot De kleine hal is door mensen uitgehouwen en met zwart marmer bekleed. Twee bronzen deuren in het zuiden sluiten de uitgang hermetisch af; in het noorden leidt een smalle grot naar de vurige woonstee van de draak. De grond hier is bezaaid met geblakerde botten en schedels, die flikkerende schaduwen zuidwaarts werpen. >quit Weet je zeker dat je wilt stoppen? j Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 060326 / Inform v6.30 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers De bronzen deuren vallen achter je dicht, en je hoort hoe de grendel ervoor wordt geschoven. Er is geen weg terug; het is jou, of de draak. Met je bijl in je bepantserde hand stap je naar voren, de hitte tegemoet. DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 060326 / Inform v6.30 Library 6/11 SD Het voorportaal van de grot De kleine hal is door mensen uitgehouwen en met zwart marmer bekleed. Twee bronzen deuren in het zuiden sluiten de uitgang hermetisch af; in het noorden leidt een smalle grot naar de vurige woonstee van de draak. De grond hier is bezaaid met geblakerde botten en schedels, die flikkerende schaduwen zuidwaarts werpen. >n Je probeert om de menselijke beenderen heen te stappen, maar kan niet voorkomen dat er bij elke stap verschillende breken onder het gewicht van jou en je wapenrusting. Een lage doorgang De grot is laag, en je moet bukken om er doorheen te lopen. Op de vloer ligt een dikke laag as. De vlammen die overal in de grote zaal in het noorden uit spleten in de grond komen zijn haast verblindend fel, en de hitte is enorm. Het zweet breekt je aan alle kanten uit. In het zuiden ligt de betrekkelijke koelte van het halletje. >n Met de bijl stevig in je handen geklemd, het vizier van je helm opengeklapt zoals een man van eer betaamt, treed je de draak tegemoet. Een ondergrondse zaal De zaal is tientallen meters hoog, en honderden meters breed en diep. De grond is bedekt met een dikke laag as, behalve waar brede spleten de rots doorklieven. Metershoge vlammen schieten uit deze spleten omhoog. De hitte is bijna ondraaglijk. In het midden van de zaal staat de draak, een enorm roodgeschubd monster. Hij draait zijn kop naar je toe, en staart je met twee grote gele ogen aan. >n De enige uitgang ligt in het zuiden. De draak draait zich naar je toe, en stapt met logge passen op je af. Hij opent zijn bek en stoot een kreet uit die de hele grot op zijn grondvesten doet schudden. Even wankel je, maar je weet je evenwicht te hervinden. >n De enige uitgang ligt in het zuiden. Een immense straal vuur spuit uit de bek van de draak, langs zijn scherpe tanden, en omringt je volledig. De pijn doet je naar adem happen. >n Je rent in het wilde weg rond, overmand door paniek. Je ziet nauwelijks waar je heen gaat, alles is vuur, vlammen, rook, flikkerend licht. Je struikelt, valt, springt overeind - de angst geeft je zoveel kracht dat je het harnas nauwelijks voelt. Je rent verder in een willekeurige richting, dan, plotseling, stap je in het niets en val je voorover een kloof in. Wanhopig probeer je iets te grijpen, houvast te krijgen, maar de wanden zijn glad en zonder uitsteeksels, en je valt, dieper en dieper. Rook en zwaveldampen vullen de spleet en benemen je de adem. Je hoest en proest, hapt naar lucht, maar krijgt alleen de giftige dampen binnen. Nog voor je de bodem bereikt hebt verlies je het bewustzijn. [Druk op een toets.] DE BARON Een interactief verhaal geschreven door Victor Gijsbers. Chi l'anima mi lacera? Chi m'agita le viscere? Che strazio, ohimè, che smania! Che inferno, che terror! "Wie verscheurt mijn ziel? Wie windt mijn hart zo op? Wat een kwelling, wat een waanzin! Wat een hel! Welk een verschrikking!" Uit de opera "Don Giovanni" Tekst: Lorenzo da Ponte Muziek: Wolfgang A. Mozart Twee doordringende dissonanten, kort na elkaar, wekken je uit je onrustige slaap. Na de tweede toon zwijgt de kerkklok en de stilte van de winternacht nestelt zich weer in het dorp. Je wrijft de slaap uit je ogen. Uiterst voorzichtig stap je uit bed, opdat je je vrouw Hilde niet wakker maakt. Zij zou je zeker proberen te stoppen. In je slaapkamer Het zwakke schijnsel van de maan dat door het raam naar binnen valt hult de meubels in de slaapkamer in een mantel van onwereldse schoonheid. Alleen het zachte ademen van je echtgenote in het grote ledikant doorbreekt de stilte. Naast de zware eiken kledingkast bevindt zich de deur naar de overloop in het noorden. In de onverwarmde kamer is het ijzig koud. Je ziet een stoel (met daarop je werkkleding) en een vuren nachtkastje. >n (de deur naar de overloop openend) Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Maanlicht schijnt naar binnen door de open deur naar de slaapkamer in het zuiden. Aan de noordkant van de overloop leidt een rood geschilderde deur naar de kamer van je dochter Maartje. Naast de trap naar beneden staat een elegant kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst prijkt. >n (de deur naar Maartjes kamer openend) In Maartjes kamer Zonder Maartjes stralende aanwezigheid lijkt haar kamer doods en leeg. Het geeft een droeve aanblik: een bed waar niet in geslapen wordt, een poppenhuis waar niet mee gespeeld wordt, een bureau waaraan niet gestudeerd wordt. De bonte kleuren waarin jij haar plafond en meubilair geverfd hebt verschijnen in het bleke licht van de sterren als een waaier aan grijstinten. De deur in het zuiden leidt terug naar de overloop. Op het bureau is een dagboek. Je ziet een knuffelbeer. >pak bruin Gepakt. >kus bruin Dat kun je alleen met een levend wezen doen. >knuffel bruin Je pakt de beer stevig in je armen, en knuffelt hem alsof je leven er van af hangt. Een traan rolt over je wangen als je bedenkt dat Maartje niet eens de troost van haar knuffel heeft. >quit Weet je zeker dat je wilt stoppen? y Antwoord alsjeblieft met ja of nee.> j Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. Nieuwe lezers: TYPE ALSTUBLIEFT 'MENU', ook wanneer u een ervaren speler van interactieve fictie bent. Release 1 / Serial number 060329 / Inform v6.30 Library 6/11 S Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers >script on Ik begrijp alleen het gedeelte: script. >